Εδώ σε pdf.
Aπεργιακό Ρηπόρτ
Οι εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι –σε αναστολή και χωρίς μισθό και κοινωνική ασφάλιση– υγειονομικοί διαδήλωσαν στις 15 Δεκέμβρη στο υπουργείο υγείας με αιτήματα:
• την ένταξη στα ΒΑΕ,
• την αύξηση και την επέκταση επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας,
• την αύξηση μισθών,
• τη μονιμότητα του υγειονομικού επιδόματος και τη χορήγηση του επιδόματος στις προνοιακές μονάδες ΕΚΕΨΥ,
• την άρση των αναστολών εργασίας,
• τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων
• και την αναγνώριση των θανάτων από COVID ως εργατικό ατύχημα, πράγμα που σημαίνει αποζημιώσεις από τους εργοδότες (ιδιώτες ή κράτος).
Η αλήθεια βέβαια είναι πως αυτοί που διαδήλωσαν ήταν μονάχα οι υγειονομικοί σε αναστολή και οι μονάδες ΕΚΕΨΥ, καθώς η ΠΟΕΔΗΝ δεν είχε ούτε ένα συμβολικό πανό για τα μάτια του κόσμου ούτε είχε βάλει -όπως τις άλλες φορές που είχαμε κατέβει στο δρόμο μαζί τους- στάση εργασίας!
Προκήρυξη: Ή με τις προλεταριακές ανάγκες-κοινωνικές ανάγκες ή με τους διαχωρισμούς & τις κρατικές υποχρεωτικότητες
Όπως τα λοκντάουν και όλες οι απαγορεύσεις κατά τη διάρκεια του προηγούµενου ενάµιση χρόνου έτσι και η κρατική καµπάνια υπέρ της αναγκαιότητας του µαζικού και καθολικού εµβολιασµού και η επακόλουθη υποχρεωτι-κότητα επιχειρούν να εξαφανίσουν από τη δηµόσια σφαίρα οποιαδήποτε συλλογική διεκδίκηση για την ικανοποίηση των αναγκών µας στιγµατίζοντάς την ως «ψεκασµένη», «αντικοινωνική» ή και «ανορθολογική» − ενώ η κρατική διαχείριση της πανδημίας συνεχίζει, με αναβαθμισμένο μάλιστα τρόπο, το καταστροφικό έργο εις βάρος της τάξης μας που εγκαινίασαν τα «μνημόνια».
Πράγματι, η επιβολή της υποχρεωτικότητας δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσο που διευκολύνει τη συνεχιζόμενη εδώ και δεκατόσα χρόνια επίθεση ενάντια στο μισθό μας, καθώς συνεπάγεται: «αόρατες» απολύσεις στον ιδιωτικό τοµέα∙ χιλιάδες αναστολές εργασίας στον κλάδο των υγειονοµικών και των εργαζοµένων στην πρόνοια, προετοιμάζοντας το δρόμο για την περαιτέρω αναδιάρθρωση (βλ. διάλυση) του ΕΣΥ∙ τη διαίρεση των εµβολιασµένων και «µη µολυσµατικών» από τους ανεμβολίαστους προλετάριους – διαίρεση που ενίοτε αναπαράγουν και οι δεύτεροι∙ την επιβολή των πληρωμένων από την τσέπη των ανεμβολίαστων εβδομαδιαίων ράπιντ τεστ/PCR∙ την περαιτέρω επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα κλπ.
Τι μάθαμε πρόσφατα; #2
Στο Τι μάθαμε πρόσφατα;#1 είδαμε ότι τα αφεντικά προγραμματίζουν μείωση της φορολόγησης των καπιταλιστικών κερδών, με ταυτόχρονη μείωση των κοινωνικών δαπανών, του έμμεσου μισθού μας.
Εν μέσω της παγκόσμιας ύφεσης, που επέτεινε την ήδη υφιστάμενη κρίση κερδοφορίας του κεφαλαίου, συσσωρεύονται άραγε κέρδη ώστε να έχει νόημα για τους καπιταλιστές η μειωμένη φορολόγησή τους;
Παρόλη την εκνευριστική μίρλα των μικροαφεντικών και την μεγάλη πτώση του τζίρου το 2020, ως σύνολο η καπιταλιστική τάξη δεν τα πήγε εν τέλει άσχημα: κατά το α’ εξάμηνο του 2021 πέτυχε υψηλότερη κερδοφορία τόσο σε σχέση με το 2020 (πράγμα αναμενόμενο) όσο και με το 2019 (πράγμα αναπάντεχο). Πιο συγκεκριμένα, το περιθώριο κέρδους (με μαρξικούς όρους: η μάζα κέρδους) που επετεύχθη ήταν υψηλότερο κατά 2% για το α’ και κατά 9% για το β’ τρίμηνο, σε σχέση με τα αντίστοιχα τρίμηνα του 2019. Μάλιστα, η τάση δεν είναι παροδική και, σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία, συνεχίζεται σε ορίζοντα ενιάμηνου, με αυξανόμενο μάλιστα ρυθμό αύξησης των κερδών.
Αν εξειδικεύσουμε τώρα τους βασικούς πυλώνες κερδοφορίας, θα δούμε ότι αυτοί σχετίζονται με τις μεγάλες επιχειρήσεις. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, λοιπόν, το σύνολο των εισηγμένων εταιρειών κατέγραψε άλμα στα κέρδη το 2021 κατά +87,3% σε σχέση με το 2019.
Μεγάλο ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζει το στοιχείο ότι σχεδόν το 1/4 εξ αυτών των κερδών εξαμήνου (βλ. 380 εκατ. ευρώ ή το 22,6% των συνολικών) που τσέπωσαν οι εν λόγω εταιρείες προήλθε από την εγχώρια βαριά βιομηχανία (αλουμίνιο, χαλκός, σιδηροσωλήνες, πλαστικά), στην οποία στηρίζονται και οι ελληνικές εξαγωγές. Ως γνωστόν, παρόλο τον καθημερινό συνωστισμό εκατοντάδων εργαζομένων σε αυτές τις βιομηχανικές μονάδες, καμία τους δεν έκλεισε κατά τη διάρκεια της καραντίνας και των λοκντάουν, ακόμη και όταν υπήρχαν επιβεβαιωμένα κρούσματα μεταξύ των εργαζομένων τους. Αντίθετα, προκειμένου να περιοριστεί η περαιτέρω διασπορά του ιού στην κοινότητα (που “αναγκαστικά”, για την εξυπηρέτηση δηλαδή των αναγκών ανεμπόδιστης κερδοφορίας τους, λάμβανε χώρα πίσω από τις μάντρες και τις λαμαρίνες) το προλεταριάτο στερήθηκε τη δυνατότητα κυκλοφορίας μετά το σχόλασμα από τη δουλειά. Μάλιστα, σε καίριους, για την εγχώρια οικονομική δραστηριότητα, παραγωγικούς κόμβους, όπως αυτός της Ελευσίνας, του Ασπρόπυργου ή της Κοζάνης, οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας για μεγάλο διάστημα ήταν πιο αυστηροί από ότι στην υπόλοιπη επικράτεια (βλ. και την προκήρυξη που μοιράσαμε τον περασμένο Γενάρη στην Ελευσίνα:
https://againstbiopowerandconfinement.noblogs.org/files/2021/01/eleusina-parembasi-Copy-2.pdf)
Ας θυμηθούμε, επίσης, ότι είναι αυτοί οι κλάδοι που επωφελήθηκαν περισσότερο από τις διατάξεις του ν. Χατζηδάκη για την προς τα πάνω εξίσωση του πλαφόν των νόμιμων υπερωριών στο σύνολο των επιχειρήσεων (σε 120 ώρες ανά εξάμηνο, ενώ στις βιομηχανίες και βιοτεχνίες το επιτρεπόμενο όριο ανά εξάμηνο έως τώρα ήταν… 48 ώρες)
Κοντολογίς, οι καπιταλιστές τα τελευταία δύο χρόνια, δουλεύοντας μεθοδικά κατόρθωσαν όχι μόνο να ισοσκελίσουν τις αναγκαστικές απώλειες που υπέστησαν τα κέρδη τους το 2020 καλύπτοντας το “χαμένο” έδαφος, αλλά πέτυχαν, και μάλιστα μέσα σε ένα μόλις χρόνο, να αντιστρέψουν την μείωση της κερδοφορίας τους που ήταν ήδη ορατή από το 2019.
Διόλου κακά και σίγουρα αναίμακτα (για αυτούς)! It’s been business as usual, λοιπόν, (μόνο που το προλεταριάτο ασχολιόταν με άλλα και κι ακόμα να το πάρει πρέφα).
[Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της ΤτΕ που μόλις κυκλοφόρησαν (Δεκέμβριος 2021) επιβεβαιώνει ότι το ποσό των εκκκαθαρισμένων (οριστικών) αναβαλλόμενων φόρων είναι όντως 15 δις. (14,8 για την ακρίβεια), αντιπροσωπεύοντας το εκκωφαντικό 62% των συνολικών εποπτικών ιδίων κεφαλαίων (από 52% το 2020). Η φοροαπαλλαγή με λίγα λόγια συνεχίζεται κανονικά, ενώ στην πραγματικότητα οι τράπεζες ζουν με κρατικά δανεικά (και αγύριστα).]
Τι μάθαμε πρόσφατα; #1
Ενδιαφέροντα τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες.
Όχι, δεν αναφερόμαστε μόνο στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού για όσες είναι άνω των 60, επί ποινή μηνιαίου προστίμου 100 ευρώ, ούτε στην επιβολή τρίτης δόσης εντός τριμήνου, επί ποινή ακύρωσης του πολυτραγουδισμένου πιστοποιητικού που ως τώρα εξασφάλιζε πρόσβαση σε άρτο και θεάματα. Με αυτά ασχολούνται, φωνασκώντας υποκριτικά, οι απολογητές ˗εδώ και δύο ολόκληρα χρόνια˗ του κράτους και των επιλογών του: οι ιδεολόγοι φιλοεμβολιαστές και οι μενουμεσπιτάκηδες, όπως τάχαμου-τάχαμου είχαν κάποτε «ξεσηκωθεί» (από το σπίτι τους) εναντίον της… υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, προτάσσοντας τον μαζικό/καθολικό εμβολιασμό, αυτόν δηλαδή που ήδη εφάρμοζαν τα αφεντικά σε πλανητικό επίπεδο και που σήμερα οδηγεί στις απολύσεις και τα πρόστιμα.
Εμείς αναφερόμαστε στο προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2022, το οποίο στο σκέλος των «κρατικών εσόδων» προβλέπει:
- μείωση του συντελεστή φορολόγησης των επιχειρήσεων από 24% σε 22% (προϋπολογισμένη μείωση κρατικών εσόδων κατά 183 εκατ. ευρώ)
- μείωση του φόρου συγκέντρωσης κεφαλαίου κατά 50% (προϋπολογισμένη μείωση κρατικών εσόδων κατά 47 εκατ. ευρώ την περίοδο 2021-2022) καθώς και άλλα κίνητρα για την επιτάχυνση των διαδικασιών συγκεντροποίησης κεφαλαίου (πχ. εκπτώσεις επί του φόρου εισοδήματος) που έχουν ξεκινήσει με την εφαρμογή των μνημονίων
- μείωση των εσόδων από τη φορολόγηση της (μεγάλης) περιουσίας (-58 εκατ. ευρώ)
- Αξίζει να σημειωθεί ότι στη μεγάλη μείωση των κρατικών εσόδων συμβάλλει και η σκανδαλώδης απαλλαγή από την καταβολή φόρων που εδώ και χρόνια απολαμβάνουν οι τράπεζες. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 15 δισ. ευρώ (!) ή σύμφωνα με τα έγκυρα λόγια του Στουρνάρα: «πάνω από το ήμισυ των κεφαλαίων των τραπεζών αντιστοιχεί σε αναβαλλόμενη φορολογική απαίτηση έναντι του Ελληνικού Δημοσίου» (βλ. έκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας το 2020)
- αύξηση των φορολογικών εσόδων και μέσω της αύξησης της οριζόντιας/έμμεσης φορολογίας (βλ. ΦΠΑ, ΕΦΚ) (+280 εκατ. ευρώ) που ως γνωστόν πλήττει δυσανάλογα την εργατική τάξη.
Όσον αφορά το «σκέλος των κρατικών δαπανών», δηλαδή του εργατικού έμμεσου μισθού, ο ίδιος προϋπολογισμός προβλέπει:
Για την προλεταριακή εξέγερση στη Γουαδελούπη και τη Μαρτινίκα
Εδώ σε pdf.
Για την προλεταριακή εξέγερση στη Γουαδελούπη και τη Μαρτινίκα ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό και την φτωχοποίηση της εργατικής τάξης
Στις υπερπόντιες κτήσεις του γαλλικού κράτους που ανήκουν στο σύμπλεγμα των Αντιλλών στην Καραϊβική (βλ. Γουαδελούπη και Μαρτινίκα) είχε δρομολογηθεί -όπως και στην υπόλοιπη Γαλλία- ο υποχρεωτικός εμβολιασμός εργαζόμενων υγειονομικών και πυροσβεστών για τις 13 Σεπτέμβρη. Η πολιτική των πιστοποιητικών είχε τεθεί σε εφαρμογή από τις αρχές Αυγούστου και πλάι-πλάι με τις κινητοποιήσεις στην ηπειρωτική χώρα, διάσπαρτες κινητοποιήσεις είχαν ξεκινήσει στη Γουαδελούπη ήδη από τις 17 Ιούλη, έπειτα από τις πρώτες σχετικές ανακοινώσεις του Μακρόν[1]. Κάποιες πρώτες κινήσεις ορόσημα που φαινόταν να προμηνύουν το ξέσπασμα της εξέγερσης αποτελούν η 48ωρη γενική απεργία που καλούσαν συνδικάτα στη Μαρτινίκα 1-2 Σεπτέμβρη και η 24ωρη γενική απεργία στη Γουαδελούπη στις 9 Σεπτέμβρη, ενόψει των ανακοινωμένων επερχόμενων αναστολών που είχαν προγραμματιστεί για 4 μέρες μετά (13 Σεπτέμβρη). Η γενική απεργία ήταν μία κίνηση στην οποία δεν προέβησαν συσπειρωμένα τα συνδικάτα στην ηπειρωτική χώρα στην τότε κρίσιμη συγκυρία[2] παρά τις μαζικές και σθεναρές αντιδράσεις που μαίνονταν στους δρόμους και σε διάσπαρτους χώρους εργασίας επί δύο μήνες. Κάπως έτσι λοιπόν, το γαλλικό κράτος αναγκάστηκε να αναβάλλει το μέτρο της υποχρεωτικότητας συγκεκριμένα στη Γουαδελούπη και στη Μαρτινίκα, μέχρι τις 14 Νοέμβρη.
Συντονισμένες διαμαρτυρίες ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό στα εν λόγω νησιά και στη γειτονική Γαλλική Γουιάνα έλαβαν χώρα στη συνέχεια και στις αρχές Οκτώβρη, αυξάνοντας μάλλον την ανησυχία των κρατικών αξιωματούχων για μια ενδεχόμενη κατάσταση «χάους» καθώς πλησίαζε η νέα προθεσμία για τις αναστολές εργαζομένων. Έτσι, στα τέλη Οκτώβρη, η βουλευτής Justine Benin δήλωνε: «Στη Γουαδελούπη αντικρύζω κάθε μέρα φόβο, άγχος και εντάσεις απέναντι στο ζήτημα του υποχρεωτικού εμβολιασμού» και, αγχωμένη μάλλον και η ίδια, έθετε το ερώτημα: «πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτήν την κατάσταση με ήπιο τρόπο ώστε να αποφευχθεί το χάος;». Αξίζει να σχολιαστεί ότι, αναμφισβήτητα, έχει χαραχτεί καλά στη μνήμη των κρατικών αρχών η σχετικά πρόσφατη εξέγερση του 2009 -διάρκειας ενάμιση μήνα- σε Γουαδελούπη και Μαρτινίκα· η ετοιμότητά τους στην τωρινή επίθεση του κράτους εναντίον τους με όπλο την υποχρεωτική επιβολή του εμβολιασμού αποδεικνύει ότι το ίδιο καλά έχει βέβαια χαραχτεί και στη μνήμη των προλετάριων.
Μπαίνοντας στον Νοέμβριο της φετινής χρονιάς, κάποιες πρώτες διάσπαρτες απεργίες έλαβαν χώρα στη Γουαδελούπη στις αρχές του μήνα στον κλάδο της υγείας (π.χ. στην ΜΚΟ “L’EBENE” στις 4 Νοέμβρη και στις καντίνες των πανεπιστημιακών νοσοκομείων στις 9 Νοέμβρη). Τη Δευτέρα 15 Νοέμβρη πια, μπροστά στην απειλή της εφαρμογής του μέτρου των αναστολών, τα γεγονότα παίρνουν άλλες διαστάσεις. H LKP (συμμαχία συνδικάτων και αριστερών οργανώσεων στη Γουαδελούπη) προκηρύσσει γενική απεργία διαρκείας, ενώ ταυτόχρονα πολλές κομβικές οδοί μπλοκάρονται από διαδηλωτές. Τις επόμενες ημέρες, με τη γενική απεργία να συνεχίζεται ακάθεκτη, η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο εκρητική: απαλλοτριώσεις σούπερ-μάρκετ, πετροβολητά και μολότοφ σε μπάτσους, μπλοκαρισμένοι δρόμοι με φλεγόμενα οδοφράγματα, σπασμένα ATM, εισβολές σε οπλοπωλεία, φωτιές σε ραντάρ, βενζινάδικα και αμάξια, ενώ στο στόχαστρο μπήκαν κρατικά κτήρια και αστυνομικά τμήματα. Αυτό ήταν το σκηνικό που διαμορφώθηκε από το προλεταριάτο της Γουαδελούπης απέναντι στην τρέχουσα φάση της πολιτικής διαχείρισης της πανδημίας που τόσο προσομοιάζει με την εδώ κατάσταση, καθώς συνδυάζει υποχρεωτικότητες, απολύσεις, αυξημένα κόστη διαβίωσης, μειωμένους μισθούς και επιδόματα, υποβάθμιση των δομών υγείας και εντονότερο αστυνομικό έλεγχο.
Εκείνο που δεν προσομοιάζει καθόλου με την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί στις Αντίλλες είναι η στάση των εγχώριων συνδικάτων και της αριστεράς.
Continue reading “Για την προλεταριακή εξέγερση στη Γουαδελούπη και τη Μαρτινίκα”
ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ // Κριτική του Διαχωρισμού-το αυτοπειθαρχικό υπόστρωμα του ρευστού, νεοφιλελεύθερου απαρτχάιντ
Εδώ σε pdf
Σχετικά με το πολιτικό ζήτημα του προγράμματος του υποχρεωτικού, μαζικού και καθολικού εμβολιασμού κατά της covid-19, καθώς και το ζήτημα του υγειονομικού/κοινωνικού απαρτχάιντ που έχει θεσμοθετηθεί και αποτελεί το εξίσου κατάπτυστο συμπλήρωμά του, θα ξεκινήσουμε από τα βασικά:
- Όπως έχει δείξει η ιστορία των τελευταίων εκατό και πλέον χρόνων, η επιμήκυνση του ανθρώπινου βίου και η μείωση της παιδικής θνησιμότητας, σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη, όπως η Ευρώπη και η βόρειος Αμερική, οφείλονται κατά κύριο λόγο στο τέλος των πολέμων, τη βελτίωση των συστημάτων θέρμανσης, ύδρευσης και αποχέτευσης στις πόλεις, τη μείωση του χρόνου εργασίας και τη γενικότερη βελτίωση των συνθηκών εργασίας χάρη στους αγώνες του εργατικού κινήματος, την καλύτερη διατροφή και την τήρηση μέτρων δημόσιας υγιεινής. Η συμβολή της ιατρικής (με τη στενή έννοια της θεραπείας μιας οξείας πάθησης ή ενός «ελαττώματος») στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής είναι μικρή, με βασικότερη λειτουργία αυτή της επιδιόρθωσης της εργασιακής δύναμης.[1] Τα εμβόλια που όλοι κάναμε παιδιά εισήχθησαν ως επί το πλείστον μετά το 1950, όταν τα ποσοστά θνησιμότητας λόγω γνωστών λοιμωδών νόσων είχαν ήδη σημειώσει τεράστια πτώση σ’ αυτές τις περιοχές του πλανήτη. Ο εμβολιασμός έκτοτε έχει καθαρά προληπτικό χαρακτήρα.
- Τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν αρχίσει να εμφανίζονται πανδημίες ή εξάρσεις νοσημάτων με ανησυχητική συχνότητα. Σε όποιο λόγο και αν οφείλεται αυτή η έξαρση –στην εντατικοποίηση της καπιταλιστικής αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής, την εξόρυξη πρώτων υλών που καταστρέφει τα οικοσυστήματα, την απευθείας ή μέσω ξενιστών τυχαία μετάδοση των ιών στον άνθρωπο από κάποιο ζώο, τη διαφυγή ιών από ιολογικά εργαστήρια ή εργαστήρια βιολογικού πολέμου, τα παγκόσμια εμπορευματικά κυκλώματα του κεφαλαίου που συμπιέζουν τον κοινωνικό χωροχρόνο ή ένα συνδυασμό παραγόντων– το σίγουρο είναι ότι ο μαζικός/καθολικός εμβολιασμός δεν μπορεί να επιτύχει τη βελτίωση της υγείας του πληθυσμού για ορισμένους ακόμα επιπλέον λόγους (που θα εξεταστούν πιο αναλυτικά στο επόμενο κεφάλαιο):
- όπως συμβαίνει δεκαετίες τώρα με τα εμβόλια της γρίπης, τα εμβόλια κατά της covid-19 είναι πασιφανές πλέον ότι είναι αναποτελεσματικά ως προς την παύση της μετάδοσης της νόσου, μειώνοντας στην καλύτερη εκδοχή τις περιπτώσεις βαριάς νόσησης για μικρό χρονικό διάστημα,
- ειδικά η ταχεία και μαζική παραγωγή εμβολίων γενετικής μηχανικής, σε συνδυασμό με την σχεδιασμένη μείωση του χρόνου νοσηλείας των ασθενών («τσιμπήστε-σκουπίστε-τελειώσατε» ή «διασωληνώστε-σκουπίστε- τελειώσατε») που παρακάμπτει την εξατομικευμένη ενασχόληση με τις ιδιαίτερες ανάγκες των ασθενών, εξυπηρετούν την επιβεβλημένη αναβάθμιση του σύγχρονου, φτηνού μοντέλου just-in-time ιατρικής,[2] μέσω του οποίου το καπιταλιστικό κράτος επιδιώκει να σταθεροποιήσει –αν όχι μειώσει– τις δαπάνες για το σύστημα υγείας και να επιταχύνει τη συνολικότερη μείωση του άμεσου και έμμεσου μισθού.
Φυλετικά και υγειονομικά απαρτχάιντ
Εάν όλα, τα εκ των υστέρων χαρακτηρισθέντα, καθεστώτα κοινωνικού απαρτχάιντ που εγκαθιδρύθηκαν στις διαφορετικές ιστορικές περιόδους βασίστηκαν στον εξοστρακισμό του Άλλου, εκείνου δηλαδή που προσωποποιούσε (υλικά ή συμβολικά) συγκεκριμένα ταυτοτικά χαρακτηριστικά, τα τελευταία, αν και αποτελού(σα)ν κοινωνικές κατασκευές, ενείχαν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό σχετικά «αντικειμενικοποιημένους», σταθερούς ενδοκοινοτικούς διαχωρισμούς.
Παραδείγματος χάρη, ενώ είναι γνωστό ότι η έννοια της «λευκότητας» κατασκευάστηκε στο εργαστήρι της ταξικής κοινωνίας, και δεν αποτελεί μια a priori, αυταπόδεικτη, φυσική/βιολογική κατηγορία, εν τούτοις οι διαχωρισμοί που επιβάλλονται στο όνομά της παγιώνονται στο κοινωνικό έδαφος, με την έννοια ότι ο μη-λευκός Άλλος –κατηγορία που στις καπιταλιστικές μητροπόλεις περιλαμβάνει τους ρομά και τους έγχρωμους μετανάστες– δεν μπορεί ατομικά, δηλαδή με μια οικειοθελή/συναινετική, διοικητική, ιατρική ή άλλη πράξη, να ανατρέψει τη συνθήκη που τον ταξινομεί στον πάτο της κοινωνικής πυραμίδας.
Αντίθετα, το σημερινό υγειονομικό απαρτχάιντ, που φαίνεται να μονιμοποιεί η νεοφιλελεύθερη βιοεξουσία σε συνθήκες «έκτακτης ανάγκης», (ανα)παράγει ένα πολύ πιο ρευστό –εξ ου και επικίνδυνο– πεδίο κοινωνικής κατηγοριοποίησης. Εδώ το διαχωριστικό κριτήριο –η αυτοπειθάρχηση στην (άμεση και έμμεση) επιβολή μιας ιατρικής πράξης, του εμβολιασμού– είναι ταυτόχρονα σαφές (βλ. δίπολο εμβολιασμένος/ ανεμβολίαστος), αλλά και υπό διαρκή αίρεση, ακριβώς επειδή συνδέεται με τον ασταθή εννοιολογικά καθορισμό του ποια είναι «υγιής» και ποια όχι.
Υπό διαρκή αίρεση με την έννοια ότι η πολίτης θα καλείται να αποδεικνύει, σε τακτά χρονικά διαστήματα, την πιστή συμμόρφωσή της στα μέτρα «προστασίας της δημόσιας υγείας» που κάθε φορά θα επιλέγει η εκάστοτε επιβλέπουσα αρχή. Άρα και τη δυνατότητά της να ανήκει ή όχι στην «υγειονομικά καθαρή» κοινότητα που αναδιοργανώνει το κεφάλαιο (και τα κράτη του) για την εκμετάλλευσή της.
Οι φωτογραφίες είναι από τη διαδήλωση του περασμένου σαββάτου στο Πέραμα όπου καμιά εκατοστή άνθρωποι διαδήλωσαν ταυτόχρονα ενάντια στην αστυνομική/ρατσιστική δολοφονία του νεαρού ρομά και την εργοδοτική δολοφονία του εργάτη της cosco.
Η πορεία διοργανώθηκε από την Πρωτοβουλία αναρχικών/αντιεξουσιαστ(ρι)ών από τις περιοχές του Πειραιά και η συνέλευση ενάντια στη βιοεξουσία και την κλεισούρα συμμετείχε με το πανώ της Πρωτοβουλίας ενάντια στο Υγειονομικό Απαρτχάιντ.
★Το νέο επεισόδιο της βιοπολιτικής επίθεσης στο χώρο της εκπαίδευσης★
«Τη Δευτέρα πήγα στη σχολή μου να δώσω το τελευταίο μάθημα που χρωστάω για πτυχίο. Μέσα στο άγχος μου ξέχασα να κάνω σελφ τεστ. Ενώ είχαμε ήδη όλοι κάτσει στις αίθουσες και μας μοιράζονταν τα θέματα, 2 καθηγητές περνούσαν και ζητούσαν πιστοποιητικό εμβολιασμού ή ράπιντ(!). Από ότι κατάλαβα ήμασταν μόνο 2 άτομα στα 70+ που δεν είχαμε κάτι τέτοιο. Για να μην τα πολυλογώ δεν μπόρεσα να δώσω το μάθημα. Μετά από αρκετές διαπραγματεύσεις και με μια μανούρα που έκανα στον κοσμήτορα αυτός παρενέβη και είπε ότι οι φοιτητές θα μπαίνουν με σελφ τεστ στη σχολή. Επίσης εγώ θα μπορέσω να δώσω την επόμενη Δευτέρα. Ακούω από φοιτητές άλλων σχολών για ένα γενικότερο κλίμα τρομοκρατίας και δηλώσεις καθηγητών του τύπου : ” Δεν κάνω μάθημα σε ανεμβολίαστους.” Στο μεταξύ μαθαίνω ότι η κυβέρνηση μέσω του υπ. Παιδείας παραχωρεί σε ιδιώτες την ανάθεση για την τήρηση των μέτρων στα ΑΕΙ»
Μαρτυρία φοιτητή που έφτασε ως ανταπόκριση στη συνέλευσή μας
Το παραπάνω σκηνικό ήταν, όπως αποδείχτηκε, απλώς μια πρόβα για το δυστοπικό μέλλον που έχει ετοιμαστεί για τους χώρους των πανεπιστημίων. Με τροπολογία της τελευταίας στιγμής, σε άσχετο για άλλη μια φορά νομοσχέδιο, αυτή τη φορά του υπουργείου Εσωτερικών (νόμος 4830/2021), το Υπουργείο Παιδείας πέρασε τη δημιουργία της πλατφόρμας edupass.gov.gr. Αυτή, σύμφωνα με τον νόμο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον ηλεκτρονικό έλεγχο, ανά βδομάδα, της δυνατότητας φυσικής παρουσίας μαθητ(ρι)ών, φοιτητ(ρι)ών, εκπαιδευτικών, διοικητικών υπαλλήλων και συνολικά όλων των εμπλεκόμενων ατόμων σε δημόσια ή ιδιωτική εκπαιδευτική δομή οποιασδήποτε βαθμίδας και τύπου. Προβλέπεται μάλιστα ότι η πλατφόρμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με τα δεδομένα άλλων πλατφορμών/μητρώων για την εξακρίβωση της σχέσης του αιτούμενου ατόμου προς την εκπαιδευτική δομή. Για τον έλεγχο των αιτήσεων εισόδου στα πανεπιστήμια, μέσω πρόσληψης σεκιουριτάδων, έχει ήδη αναγγελθεί η ενίσχυσή τους με 2,6 εκατομμύρια ευρώ. Αδιευκρίνιστο ακόμη ποιος θα ελέγχει τις ανάλογες αιτήσεις των μαθητών στα σχολεία.
Τα πράγματα είναι ακριβώς όπως τα περιγράφει το πρόσφατο σύνθημα που ακούστηκε στην πορεία [https://www.facebook.com/109213057401379/videos/904723906917268/]: ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό και τα πιστοποιητικά υγειονομικών φρονημάτων «Βάλανε ρουφιάνους σε όλες μας τις κινήσεις/σκατά σε όλες τις πιστοποιήσεις»
Continue reading “★Το νέο επεισόδιο της βιοπολιτικής επίθεσης στο χώρο της εκπαίδευσης★”
★Κάτω Το Υγειονομικό – Κοινωνικό Απαρτχάιντ Στα Σχολεία, Τις Δομές Υγείας Και Παντού★
Από τη Δευτέρα 20/9 ως την Πέμπτη 23/9 έγιναν έκτακτες συνελεύσεις στις ΕΛΜΕ όλης της χώρας για το ζήτημα της επικείμενης αξιολόγησης των σχολείων και των εκπαιδευτικών. Οι αριστεροί γραφειοκράτες συνδικαλιστές του Παμε, του Σύριζα και των Παρεμβάσεων περίμεναν ότι θα ήταν μια τυπική διαδικασία όπου θα καλούσαν τους ελάχιστους εκπαιδευτικούς που θα προσέρχονταν σ’ αυτές να επικυρώσουν απλώς την απόφαση της ΑΔΕΔΥ για απεργία – αποχή από τη διαδικασία της αξιολόγησης και… σπίτι τους. Ενάμισι χρόνο μετά την αμέριστη συγκατάθεση που είχαν δώσει όλο αυτό το διάστημα σε όλα τα βασικά μέτρα της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας (λοκντάουν των σχολείων, τηλεκπαίδευση, μαζικός και καθολικός εμβολιασμός), για πρώτη φορά βρέθηκαν ενώπιον μιας δυναμικής μειοψηφίας εκπαιδευτικών που απαίτησαν να πάρουν τα συνδικάτα σαφή θέση ενάντια στην άμεση ή έμμεση υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού και την αφαίμαξη του μισθού των ανεμβολίαστων εκπαιδευτικών μέσω των πληρωμένων από την τσέπη τους ράπιντ τεστ, ενώ δεν έλειψαν και οι φωνές που συνέδεσαν το υγειονομικό απαρτχάιντ με όλα τα μέχρι τώρα πειθαρχικά μέτρα του κράτους (βλ. παρακάτω την προκήρυξη των ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ).
Ταυτόχρονα, όπου το επέτρεψαν οι συσχετισμοί δύναμης, κατέβηκαν ψηφίσματα συνδικαλιστικής στήριξης στους συναδέλφους που αρνούνται να επιδείξουν δύο πειθαρχικά ράπιντ τεστ την εβδομάδα.