Από τη Δευτέρα 20/9 ως την Πέμπτη 23/9 έγιναν έκτακτες συνελεύσεις στις ΕΛΜΕ όλης της χώρας για το ζήτημα της επικείμενης αξιολόγησης των σχολείων και των εκπαιδευτικών. Οι αριστεροί γραφειοκράτες συνδικαλιστές του Παμε, του Σύριζα και των Παρεμβάσεων περίμεναν ότι θα ήταν μια τυπική διαδικασία όπου θα καλούσαν τους ελάχιστους εκπαιδευτικούς που θα προσέρχονταν σ’ αυτές να επικυρώσουν απλώς την απόφαση της ΑΔΕΔΥ για απεργία – αποχή από τη διαδικασία της αξιολόγησης και… σπίτι τους. Ενάμισι χρόνο μετά την αμέριστη συγκατάθεση που είχαν δώσει όλο αυτό το διάστημα σε όλα τα βασικά μέτρα της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας (λοκντάουν των σχολείων, τηλεκπαίδευση, μαζικός και καθολικός εμβολιασμός), για πρώτη φορά βρέθηκαν ενώπιον μιας δυναμικής μειοψηφίας εκπαιδευτικών που απαίτησαν να πάρουν τα συνδικάτα σαφή θέση ενάντια στην άμεση ή έμμεση υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού και την αφαίμαξη του μισθού των ανεμβολίαστων εκπαιδευτικών μέσω των πληρωμένων από την τσέπη τους ράπιντ τεστ, ενώ δεν έλειψαν και οι φωνές που συνέδεσαν το υγειονομικό απαρτχάιντ με όλα τα μέχρι τώρα πειθαρχικά μέτρα του κράτους (βλ. παρακάτω την προκήρυξη των ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ).
Ταυτόχρονα, όπου το επέτρεψαν οι συσχετισμοί δύναμης, κατέβηκαν ψηφίσματα συνδικαλιστικής στήριξης στους συναδέλφους που αρνούνται να επιδείξουν δύο πειθαρχικά ράπιντ τεστ την εβδομάδα.
Οι γραφειοκράτες όλου του αριστερού φάσματος με προεξάρχοντες τους παμίτες έπαιξαν στις συνελεύσεις τα συνήθη πολιτικά παιχνιδάκια:
υποστήριξαν ότι ούτως ή άλλως είναι στις θέσεις της ΟΛΜΕ η ανάκληση του μέτρου της αναστολής εργασίας και η δωρεάν χορήγηση ράπιντ τεστ. Το ζήτημα όμως είναι ότι σε καμιά περίπτωση ΔΕΝ ζητάνε ούτε η ομοσπονδία ούτε οι τοπικές ενώσεις την κατάργηση του νόμου της υποχρεωτικότητας! Αντίθετα, διακηρύττουν σε κάθε τόνο πως δήθεν ο κλάδος διεκδικεί «μέτρα για την ενίσχυση του δημόσιου και δωρεάν μαζικού εμβολιασμού». Στις συνελεύσεις τούς έγινε σαφές πως ο κλάδος κρίνει ότι η στήριξη των μαζικών εμβολιασμών ισοδυναμεί με στήριξη στην κρατική υποχρεωτικότητα η οποία με τη σειρά της ισοδυναμεί με αναστολή εργασίας/απόλυση και ότι οι εκπαιδευτικοί ζητούν την κατάργηση της υποχρεωτικότητας εδώ και τώρα.
Θυμίζουμε εδώ σε όσους τυχόν εμβολιασμένους διαβάζουν αυτό το ποστ ότι σχεδόν ο μισός πληθυσμός δίπλα τους, παρότι εξίσου ενταγμένος στην κοινωνική ασφάλιση, είναι ήδη επιβαρυμένος με την επίδειξη πληρωμένων από τη τσέπη τους ράπιντ τεστ για να μπορούν να εργαστούν ή να χρησιμοποιήσουν τις υπηρεσίες υγείας, ενώ είναι νομοθετικά αποκλεισμένοι από όλους τους κλειστούς χώρους εστίασης.
Δημοσιεύουμε παρακάτω αποσπάσματα από δήλωση αρνητή εκπαιδευτικού που ήδη τέθηκε σε αναστολή εργασίας:
«…Θέλω να καταστήσω σαφές πως αυτή η περιπέτεια που βιώνω δεν είναι καθόλου προσωπική. Δεν θέλω απλώς να τη μοιραστώ με την υπόλοιπη κοινωνία, αλλά θέλω να αγωνιστώ μαζί της γιατί βρίσκεται κοντά στην πόρτα όλων μας, με τον ένα ή άλλο τρόπο. Αφορά όλους/ες μας, είτε αυτούς/ες που έχουν υποκύψει συνολικά, είτε αυτούς/ες που υπέκυψαν μερικώς, είτε καθόλου. Για όλους/ες μας, αργά ή γρήγορα θα έρθει η στιγμή που αυτή η πίεση θα μας αναγκάσει να πάρουμε θέση για τις αλλεπάλληλες εξοντωτικές πιέσεις που δεχόμαστε από την ηγεμονία, η οποία δεν πρόκειται να κάνει πίσω αν συνεχίσουμε να μην αντιστεκόμαστε, να μην αμφισβητούμε τις παράλογες απαιτήσεις της.
Μετά από 20 και βάλε χρόνια υπηρεσίας και όταν σε άλλους δημόσιους τομείς θα ήμουν κοντά στη σύνταξη, τώρα, σαν όλα να διαγράφονται με μιας, αντιθέτως τιμωρούμαι για το θάρρος της γνώμης μου. Ουσιαστικά, η τιμωρία προσανατολίζεται στην άρνηση μου να πληρώσω από την τσέπη μου, ιατρικές μέριμνες που θα έπρεπε να είναι δωρεάν αφού τις κρατάνε για πολλά χρόνια από τον μισθό μου. Επίσης, το πιο υπερβολικό, είναι ότι η τιμωρία επιβάλλεται για να κάνω τεστ για κάτι που ποτέ δεν είχα κανενός είδους σύμπτωμα, ούτε εγώ ούτε οι κοντινοί μου, ούτε και κανείς από τους οποίους συναναστρέφομαι. Το παράδοξο είναι ότι αρνούμενος να δεχτώ την εθελούσια περικοπή του μισθού μου, απειλούμαι να διωχτώ από τον χώρο της εργασίας μου σαν να έκανα κάποιο ειδεχθές εγκληματικό παράπτωμα, με απειλές όπως να συρθώ έξω από αυτόν με συνοδεία των δυνάμεων καταστολής. Η υποχρεωτικότητα του νόμου είναι απαράβατη και οι προϊστάμενοι μου καλούνται να τον εφαρμόσουν πιστά με την εκδίωξη μου από τον χώρο του δημοτικού σχολείου που εργάζομαι και να μου επιβάλλουν την αναστολή της εργασίας μου, επ’ αόριστο, μέχρι «να συμμορφωθώ προς τας υποδείξεις τους». Όταν θα επιστρέψω όμως, ακόμα και σαν μετανιωμένος, δεν θα παραμείνω μαρκαρισμένος στην υποδεέστερη κατηγορία του μαύρου πρόβατου;
[…] Η απορία είναι όμως η εξής, όταν αυτός ο κύριος από την καρέκλα του γραφείου του, εκτελούσε σαν ένας νέος Άντολφ Άιχμαν τις εντολές των ανωτέρων του, τυλίγοντας σε μια κόλλα χαρτί ένα νούμερο μέσα από το πλήθος, αναρωτήθηκε έστω και μια στιγμή τι βρίσκεται πίσω από αυτό τον ακόμα ένα αριθμό; Γνωρίζει και πρέπει να γνωρίζει το ιατρικό μου ιστορικό; Γνωρίζει αν μήπως αυτός με τον τρόπο ζωής που κάνει είναι περισσότερο κίνδυνος για τη δημόσια υγεία από αυτόν που καταδικάζει με συνοπτικές διαδικασίες; Έχει σκεφτεί αν αυτή η υπερ-συγκεντρωτική δικαιοδοσία του να δικάζει και να αποφασίζει με μια υπογραφή της στιγμής, αν είναι δημοκρατία; Έχει το αλάνθαστο του Πάπα; Είναι ο τέλειος κλώνος μιας άρτιας και υπερσύγχρονης τεχνοκρατικής μεταμοντέρνας εποχής; Πρέπει να είναι ο δικαστής των πάντων με τη λευκή περούκα και τη χοντρή κοιλιά που βροντοχτυπάει νευρικά το σφυρί του; Είναι ο ηθικός μέντορας που αφυπνίζει συνειδήσεις «ατομικής ευθύνης» στους έξαλλους υπηκόους του; Ποια είναι τα όνειρά του για έναν καλύτερο κόσμο ή μήπως θεωρεί ότι τώρα διανύουμε τον καλύτερο κόσμο;»
Ολόκληρη εδώ :
https://athens.indymedia.org/post/1614272/
Η προκήρυξη των εκπαιδευτικών εδώ:
https://athens.indymedia.org/post/1614306/