Ενώ το κράτος του κεφαλαίου συνεχίζει απρόσκοπτα την επίθεσή του στην εργατική τάξη μέσω της προώθησης του μαζικού/καθολικού εμβολιασμού, του μέτρου του υποχρεωτικού εμβολιασμού για ορισμένες εργαζόμενες και της διαρκούς και για κάθε δραστηριότητα απαίτησης πιστοποιητικών και τεστ, που αποσκοπούν:
-στον εκ νέου διχασμό της τάξης μας μέσω της κατασκευής αποδιοπομπαίων τράγων και της εισαγωγής ταπεινωτικών «προνομίων» για μερικές και αποκλεισμών για άλλες,
-στην ενίσχυση του διευθυντικού δικαιώματος με «αόρατες» απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, αναστολές άνευ αποδοχών στους κλάδους της υγείας και της πρόνοιας και διαρκή επιτήρηση,
-στην περαιτέρω ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας,
-στην περαιτέρω υποβάθμιση και την προώθηση της αναδιάρθρωσης των δημόσιων υπηρεσιών υγείας και
-στην εξαφάνιση από τη δημόσια σφαίρα οποιασδήποτε συλλογικής διεκδίκησης για την ικανοποίηση των αναγκών μας, στιγματίζοντάς την ως «ψεκασμένη», «αντικοινωνική» ή και «ανορθολογική»,
το μεγαλύτερο μέρος της αριστεράς και του α/α χώρου πασχίζει να βαπτίσει την καπιταλιστική ιδεολογία της ατομικής ευθύνης «ταξικό καθήκον» και να παρουσιάσει ως εργατικά αιτήματα αυτά που επιβάλλει το κράτος (βλ. μαζικός και καθολικός εμβολιασμός). Δηλαδή όχι απλά κοιμάται στην κρατική αγκαλιά, αλλά βάζει πλάτη στην προσπάθεια του κράτους και των αφεντικών να σφίξουν την υγειονομική «αγκαλιά» τους γύρω από το λαιμό των εργαζόμενων με πιέσεις, απειλές, αναστολές, αποκλεισμούς και απολύσεις…
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, η πορεία του Σαββάτου 2 του Οκτώβρη στο Μοναστηράκι, που οργανώθηκε από την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟ ΑΠΑΡΤΧΑΙΝΤ, στην οποία συμμετέχουμε ως συλλογικότητα, κατάφερε να ανοίξει μία μικρή πρώτη ρωγμή στην ένοχη σιωπή που επικρατεί –και σε επίπεδο δρόμου– πάνω από ένα μήνα τώρα γύρω από την πιο πρόσφατη αυτή φάση της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας. Ήταν ταυτόχρονα μια κίνηση άρνησης και διαχωρισμού απέναντι στην εθνική ενότητα που συγκροτείται είτε από τους ελληνο-χριστιανούς είτε από τη δεξιά και την αριστερή βιοπολιτική διαχείριση.
Ξεκινώντας με συγκέντρωση στο Μοναστηράκι όπου ανοίχθηκαν πανό και διαβάστηκαν κείμενα σε μικροφωνική από τις συλλογικότητες που συμμετείχαν, πραγματοποιήθηκε πορεία, που ανέβηκε στην Ομόνοια μέσω της οδού Αθηνάς και από εκεί κινήθηκε προς την πλατεία Βικτωρίας μέσω της 3ης Σεπτεμβρίου, κάτω από ισχυρή παρουσία μπάτσων (συμπεριλαμβανομένης μίας αύρας). Χάρη στην καλή συμμετοχή, που πλησίαζε τα 1000 άτομα, η πορεία κατάφερε να διεκδικήσει τη θέση της στο δρόμο, κόντρα στις επιθυμίες των ένστολων τραμπούκων της ΕΛΑΣ. Σε όλη τη διάρκεια φωνάζονταν συνθήματα, ενώ μοιράστηκαν πολλά κείμενα και πετάχτηκαν χιλιάδες τρικάκια.
Μερικά από τα συνθήματα που φωνάχτηκαν:
• Σήμερα ζητάνε το πιστοποιητικό// Αύριο θα κόψουνε και πάλι τον μισθό
• Ούτε αναστολές, ούτε απολύσεις// Ενάντια σε έναν κόσμο γενικευμένης θλίψης
• Ούτε εθνικός, ούτε υγειονομικός// Ο δικός μας πόλεμος θα είναι ταξικός
• Μισές ώρες δουλειάς/Διπλάσιοι μισθοί// Έτσι η υγεία μας θα βελτιωθεί
• Το μόνο μας συμφέρον μέσα στην πανδημία// Αγώνες ταξικοί, πειθάρχηση καμία
• Έλληνες και ξένοι, εργάτες ενωμένοι, και όχι με το ζόρι εμβολιασμένοι
• Οι διαχωρισμοί τσακίζονται στην πράξη, η υποχρεωτικότητα ποτέ δε θα περάσει
• Φόβος, πειθαρχία και καταστολή, αυτό δεν είναι υγεία είναι φυλακή
• Βάλανε χαφιέδες σε όλες μας τις κινήσεις//Σκατά στις καραντίνες και τις πιστοποιήσεις
• Η εθνική ενότητα η εμβολιαστική ρίχνει τους μισθούς είναι πειθαρχική
• Όχι απολύσεις και αναστολές την κρίση να πληρώσουν οι καπιταλιστές
Συνέλευση ενάντια στη Βιοεξουσία και την Κλεισούρα