Η Συνέλευση ενάντια στη Βιοεξουσία και την Κλεισούρα, κλεισούρα που μας επέβαλλε το κράτος-προστάτης στους καιρούς της πανδημίας του κορονοϊού SARS-CoV-2, είναι μια πρωτοβουλία που πήραμε κάποιοι και κάποιες προλετάριες ώστε να μην υποκύψουμε στη «νέα κοινωνικότητα» του «μένουμε στο σπίτι» μόνοι/ες, που θέλει να μας επιβάλλει το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου προετοιμάζοντας τη δυστοπία του αντικοινωνικού, ατομικιστικού, μοναχικού και αβοήθητου ατόμου.
Ο ρόλος του κράτους είναι να εξασφαλίζει για λογαριασμό του κεφαλαίου τον απαραίτητο αριθμό υγιών και πειθαρχημένων μισθωτών, ικανών να δημιουργούμε με την εργασιακή μας δύναμη τα καπιταλιστικά κέρδη. Γι’ αυτό και στη φάση αυτή της πανδημίας, αφού πρώτα καλλιέργησε συνθήκες μαζικού πανικού, ήρθε στη συνέχεια ως «εγγυητής της δημόσιας υγείας» και «προστάτης» όλων μας να κλείσει κάποιους τομείς της παραγωγής, της αναπαραγωγής και της κυκλοφορίας που δεν (ανα)παράγουν ή διακινούν εμπορεύματα άμεσα αναγκαία στην παρούσα φάση. Τι είδους εντάσεις όμως έχει δημιουργήσει αυτό;
