Category: Κείμενα (δικά μας & άλλων)

Tι θα έλεγε ο μακαρίτης ο Ντεμπόρ σήμερα σχετικά με την κρατική τρομοεκστρατεία υποχρεωτικού εμβολιασμού και την αναρχο-αριστερή απάτη του ψευδο-αντιπολιτευτικού «προτάγματος» του «μαζικού, καθολικού εμβολιασμού»;

Θα έλεγε μήπως ότι στερούν σήμερα από την ιατρική το δικαίωμα να προστατεύει την υγεία του πληθυσμού απ’ το παθογόνο περιβάλλον, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν σαν να εναντιώνεται στο κράτος ή στη φαρμακοβιομηχανία;

Θα έλεγε μήπως ότι η επίσημη επιστήμη καταντάει να κατευθύνεται απ’ την τύχη -πέρα από το κέρδος- και ότι, όπως και το υπόλοιπο κοινωνικό θέαμα, πίσω από μια εμφάνιση υλικά εκσυγχρονισμένη κι εμπλουτισμένη, δεν κάνει τίποτα άλλο απ’ το να επαναλαμβάνει τις παμπάλαιες τεχνικές των αυτοσχέδιων θιάσων στα πανηγύρια – μετονομάζοντας τους νέους ταχυδακτυλουργούς, κράχτες, κλακαδόρους σε «ειδικούς»;

Θα έλεγε μήπως ότι το γιγαντιαίο δέντρο της επιστημονικής γνώσης (που τα κλαδιά του ήταν πάντα η αμφιβολία, ο έλεγχος του πειράματος, η συνεχής αναζήτηση της αλήθειας) έχει σήμερα καταρριφθεί από τη θεαματική κυριαρχία με μοναδικό σκοπό να πελεκηθεί μια αστυνομική ράβδος, επισημαίνοντας ότι η λογοκρισία, η απαξίωση, ο εξευτελισμός και η λοιδορία κάθε διαφορετικής άποψης και ένστασης ως ανορθολογικής/συνωμοσιολογικής έχει φτάσει μέχρι και την ποινική δίωξη «αιρετικών» γιατρών;

Θα έλεγε μήπως ότι η ρήση «τελικά, είναι προτιμότερες οι ψεύτικες ελπίδες απ’ το να μην υπάρχουν καθόλου» θυμίζει έντονα το μάντρα «τα οφέλη είναι μεγαλύτερα από τις ζημίες» που παπαγαλίζουν οι μοντέρνοι μάγοι και κομπογιαννίτες, οι πλασιέ των φαρμακοβιομηχανιών και τα πάσης φύσεως φερέφωνα των κρατικών εντολών;

Θα έλεγε μήπως ότι ζητάνε από την επιστήμη να δικαιολογεί πάραυτα ό,τι γίνεται;

Ναι, αυτά θα (ξανα)έλεγε και θα τραβούσε πάνω του τα βέλη των φονταμενταλιστών του καθολικού εμβολιασμού, όπως τα τραβάνε σήμερα ο Φουκώ, ο Αγκάμπεν, ο Ίλιτς…

Σχόλια πάνω στην κοινωνία του θεάματος (1988)

Θέση 14

“Ακούμε να λένε ότι η επιστήμη έχει πια υποταχθεί στις επιταγές του οικονομικού κέρδους∙ αυτό ίσχυε πάντα. Εκείνο που είναι καινούργιο, είναι ότι η οικονομία

Continue reading “Ο Γκυ και ο υποχρεωτικός ή μαζικός, καθολικός εμβολιασμός”

Στην τοπική αρένα αγοράς και πώλησης της εργασιακής δύναμης, τα πράγματα στο στρατόπεδο του εχθρού, του κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων του, φαίνεται να βαδίζουν σύμφωνα με το σχέδιο, χωρίς ιδιαίτερες σκοτούρες από τη στιγμή που ομού σοσιαλδημοκράτες του κιναλ και νεοφιλελέδες συντηρητικοί της δεξιάς στήριξαν εντός κοινοβουλίου την τροπολογία της 22ης του Ιούλη η οποία, αν και καθιστά τον εμβολιασμό υποχρεωτικό «μόνο» για εργαζόμενους σε μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων και για υγειονομικούς, θεσπίζει τη γενική υποχρέωση για όλους τους εργαζόμενους ιδιωτικού και δημόσιου τομέα να επιδεικνύουν στους εργοδότες τους το πιστοποιητικό εμβολιασμού, εφόσον διαθέτουν. ΚΚέδες, Συριζαίοι και λοιποί αριστεροί, παρά το γεγονός ότι επιχείρησαν να μας κοροϊδέψουν μες τα μούτρα μην ψηφίζοντας στη βουλή την τροπολογία, κάνουν ό,τι μπορούν για να στηρίξουν το πιστοποιητικό σε κάθε χώρο δουλειάς λασπολογώντας εις βάρος κάθε κομματιού της κοινωνίας που αρνείται στην πράξη την υποχρεωτικότητα και ταυτίζοντάς το, εν γένει και σκόπιμα, με τους ψεκασμένους γραφικούς και τους φασίστες. Την ίδια στάση τηρεί στον δρόμο και μεγάλο κομμάτι του α/α χώρου. Έχουμε θίξει το θέμα και σε προηγούμενη ανάρτηση.

Το ζήτημα είναι βέβαια ότι με τη στάση αυτή, αριστερών κομμάτων και ανταγωνιστικού κινήματος, το αποτέλεσμα είναι να βγαίνουν μπροστά τα ακροδεξιά εθνίκια και να συσπειρώνουν γύρω τους κομμάτι της ανένταχτης κοινωνίας που Continue reading “➤➤ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΥΣ ΤΟΥ #2➤➤”

Την Τετάρτη 14/7 ο κόσμος που συγκεντρώθηκε το απόγευμα στην Ομόνοια άρχισε να κινείται σταδιακά από την πλατεία προς τη Σταδίου. Αρχικά δεν φαινόντουσαν για πάνω από 1500 άτομα πάνω στην πλατεία, αλλά, όπως συμβαίνει συνήθως αφού έχει ξεκινήσει μια πορεία, αποκαλύφθηκε ότι άγγιζαν τις 4.000-5.000. Αρκετή νεολαία, οικογένειες, καλοστεκούμενος κόσμος αλλά όχι κυριλέ, μιξ μαγαζάτορες και εργάτες. (Σύμφωνα με μια πληροφορία το αρχικό κάλεσμα έγινε από μια δεξιά ομάδα του Facebook που ονομάζεται «Μαγαζιά χωρίς Μπόλι»). Ο κόσμος δεν φαινόταν να έχει μεγάλη εμπειρία από πορείες. Παρόντες πάντως δεν ήταν οι γνωστοί γραφικοί (παπάδες, παπαδιές και λοιποί/ές που είχαν κατέβει ενάντια στη συμφωνία των Πρεσπών, αυτοί βρίσκονταν συγκεντρωμένοι στην πλατεία Συντάγματος και τους περίμεναν). Μπορούσες να διακρίνεις καποιους καγκουρες γυμναστηριακούς, λίγες σημαίες (δεν μετρήσαμε πάνω από 10) και 2 αυτοσχέδια πανό με σπρέυ («όχι στον υποχρεωτικό εμβολιασμό, θέλουμε ελευθερία»). Από την αρχή έπαιζε ενθουσιασμός στους συγκεντρωμένους με το πλήθος που εν τέλει μαζεύτηκε (πολλοί τραβάγανε σέλφις με φόντο την Ομόνοια, ώστε να φαίνεται ο κύριος όγκος της πορείας), ενθουσιασμός που εκφράστηκε με την έναρξη της πορείας με μαζικά παλαμάκια και φωνές, αλλά στη συνέχεια δεν θα λέγαμε ότι η πορεία είχε ιδιαίτερο παλμό: 2-3 βασικά, εθνικά «υπεύθυνα», «αντιφασιστικά» συνθήματα («Ελλάς, Ελλάς», «Μητσοτάκη, φασίστα, παραιτήσου», «Κάτω η χούντα του Μητσοτάκη», «Κάτω τα χέρια απ’ τα παιδιά μας» + εθνικός ύμνος). Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ήμασταν μάρτυρες στη γένεση νέων δεξιών και ακροδεξιών μικροκομμάτων, μιας εξέγερσης από τα δεξιά, στη βάση ενός υπαρκτού κοινωνικού ζητήματος που ευμεγέθη κομμάτια κομμουνιστών και αναρχικών αρνούνται να το αναγνωρίσουν ως τέτοιο. Στο Σύνταγμα ήταν συγκεντρωμένοι, δίπλα στους χριστιανούς, οι Pro Patria παραταγμένοι σε στρατιωτικό στυλ. Στο κάτω μέρος της πλατείας υπήρχε και λίγος κόσμος συγκεντρωμένος στο πανό της Contra Dystopia και 4 άλλων δημοκρατικών, αντιφασιστικών οργανώσεων εναντίον «των διακρίσεων και της βιοτρομοκρατίας». Εδώ περιγράφουν τη συγκέντρωση από τη δική τους σκοπιά και το πέσιμο που έφαγαν από τους φασίστες της Pro Patria:
https://contradystopia.blogspot.com/…/07/blog-post_15.html

Η αλήθεια είναι ότι μεγάλο κομμάτι του α/α χώρου και της αριστεράς ως πρώην συνεπείς μενουμεσπιτιστές και νυν φονταμενταλιστές/σταυροφόροι του εμβολιαστικού κινήματος, όχι απλά κρατάει σιγή ιχθύος γύρω από το ζήτημα του υποχρεωτικού εμβολιασμού και τις συνέπειες αυτού στην εργατική τάξη, αλλά ασχολούνται με ζήλο με πιο… ενδιαφέροντα ζητήματα: με την αποδόμηση του όρου «υγειονομικό απαρτχάιντ», με τη μυθοποίηση της επιστήμης, της τεχνικής και του τεχνοκρατικού λόγου ως μορφών των καπιταλιστικών σχέσεων, με την ταύτιση οποιασδήποτε κριτικής σ’ αυτές τις μορφές με τον «ανορθολογισμό» και τον «σκοταδισμό», με τη λυσσασμένη μονομανία τους να κάνουν fact checking σε οποιαδήποτε κριτική προσέγγιση της κρατικής προπαγάνδας για τα νέα εμβόλια, με το να σχετικοποιούν και να γελοιοποιούν τις όποιες επιφυλάξεις/αντιδράσεις/αντιστάσεις, με το να υποβιβάζουν ένα κοινωνικό ζήτημα σε «ατομική επιλογή» υποβαθμίζοντας τις γιγάντιες διαστάσεις της κρατικής εκστρατείας την οποία και νομιμοποιούν, με το να αδιαφορούν για τους διαχωρισμούς και τις εντολές που επιβάλλονται στην εργασία και την κοινωνική ζωή. Μετονομάζοντας την ατομική ευθύνη σε κοινωνική προτρέπουν τον κόσμο να ακολουθήσει πιστά τα μέτρα που επιβάλει το κράτος στο όνομα κάποιας «αλληλεγγύης» και «κοινωνικής συνείδησης».

Να γιατί λοιπόν ένα κάλεσμα από την αριστερά ή τον α/α χώρο δε θα μάζευε τόσο κόσμο. Κι αυτό το λέμε, διότι αντιμετωπίζουμε τον υποχρεωτικό εμβολιασμό σαν τον τελευταίο κρίκο της βιοπολιτικής διαχείρισης της πανδημίας, ενάντια στην οποία καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας οι αντιστάσεις ήταν ελάχιστες.

O υποχρεωτικός εμβολιασμός είναι άλλο ένα (εμβληματικό) μέτρο της επιβαλλόμενης κατάστασης «έκτακτης ανάγκης», η συνέχιση των lockdown, των προστίμων, της καπιταλιστικής ιδεολογίας της ατομικής ευθύνης, της μείωσης των κρατικών αναπαραγωγικών δαπανών για την υγεία, της μείωσης των μισθών και της αύξησης των απολύσεων με άλλα μέσα. Τα εμβόλια είναι στη σημερινή συγκυρία η Continue reading “➤➤Ενάντια στον Υποχρεωτικό Εμβολιασμό και τους Σταυροφόρους του #1➤➤”

Tο ζήτημα της δημόσιας υγείας δεν είναι μόνο υγειονομικό, είναι πάνω απ’ όλα κοινωνικό.

«Το ζήτημα της δημόσιας υγείας είναι ένα πεδίο αγώνα και διεκδικήσεων που αφορά όλες τις προλετάριες, καθώς οι παροχές δημόσιας υγείας αποτελούν κομμάτι του μη χρηματικού, έμμεσου μισθού μας. Ενδεικτικό της κατακρεούργησης των σχετικών δαπανών τα τελευταία χρόνια είναι ότι σήμερα τα κενά στα δημόσια νοσοκομεία ανέρχονται σε τουλάχιστον 30.000. Σχεδόν το 40-50% των οργανικών θέσεων είναι κενό, με αποτέλεσμα (σε συνθήκες υποτιθέμενης «κανονικότητας») τη σωματική και πνευματική εξουθένωση των υπηρετούντων υγειονομικών, τις συνθήκες «πολέμου» που επικρατούν σε κάθε εφημερία, τις πολύωρες αναμονές, τα αποδυναμωμένα Επείγοντα και άλλα τμήματα-κλινικές όλων των νοσοκομείων, τα πολύμηνα ραντεβού για εξετάσεις, χειρουργεία κ.ο.κ. Αντίστοιχα η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη έχει περικοπεί δραματικά, ενώ εντελώς τυχαία το ποσοστό συμμετοχής των ασφαλισμένων σε αυτή έχει ανέβει: άλλος ένας τρόπος μείωσης του μισθού μας».

Αυτά γράφαμε στις 28 Απριλίου 2020, σχεδόν έναν χρόνο πριν, τη δεύτερη ημέρα πανελλαδικής κινητοποίησης των νοσοκομειακών γιατρών, σε παρέμβασή μας στήριξης των εργαζομένων σε νοσοκομεία του κέντρου. Είχαμε βρεθεί εκεί μαζί με σχετικά λίγες για περίοδο πανδημίας άλλες προλετάριες-χρήστριες υπηρεσιών υγείας, σε μια προσπάθεια ανατίμησης του κοινωνικού μισθού μας. https://againstbiopowerandconfinement.noblogs.org/post/2020/05/02/paremvasi-ygeionomikoi/

Continue reading “Tο ζήτημα της δημόσιας υγείας δεν είναι μόνο υγειονομικό”