Και ξαφνικά ενώ τα δελτία των ΜΜΕ μαζί με το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου και το ιερατείο των ειδικών του καπιταλιστικού κράτους μάς ενημέρωνε για κρούσματα, για θανάτους, για νέα μέτρα προστασίας της υγείας μας, για το πότε θα μείνουμε σπίτι και πότε θα βγούμε, για το σωτήριο και θαυματουργό εμβόλιο, για τα τοπικά «μίνι-λοκντάουν» στα απείθαρχα πλην εμβολιασμένα νησιά, οι πολλαπλές εστίες πυρκαγιάς στην Αττική, στην Εύβοια και στην Πελοπόννησο διακόπτουν βίαια την εδραιωμένη πλέον νέα κανονικότητα.
Ωστόσο αυτοί οι περήφανοι απολογητές της κρατικής πολιτικής επ’ ουδενί δεν πτοήθηκαν, φύλαξαν τις μάσκες τους στο συρταράκι ανανέωσαν την γκαρνταρόμπα τους με τη νέα απαραίτητη ενδυμασία και εμφανίστηκαν μπροστά μας ως σουπερ-πυροσβέστες έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την απειλή μιας νέας «φυσικής» καταστροφής.
Αυτοί όπως και οι κάτοικοι γνώριζαν πως η φωτιά δεν πρόκειται να σβήσει από τα λιγοστά (σε σχέση με τις ανάγκες που προέκυψαν) αεροπλάνα, που δεν πέταξαν έγκαιρα για να σβήσουν/περιορίσουν τα αρχικά μέτωπα, κάνοντας ένα παντελώς ανεπαρκές “rotation” του στυλ 3 ρίψεις στην Εύβοια, 4 στη Βαρυμπόμπη, 2 στην Ηλεία κλπ., πόσο μάλλον όταν δεν πλαισιώνονται καν από το αντίστοιχο επίγειο προσωπικό, τόσο όσον αφορά την πρόληψη όσο και την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς. Κάτι εντελώς αναμενόμενο, αν αναλογιστεί κανείς τις διαχρονικές περικοπές πιστώσεων από την πυροσβεστική υπηρεσία, και την εδώ και δεκαετίες στοχευμένη αποδιάρθρωση των σχετικών με τη δασοπροστασία υπηρεσιών με το υπεργερασμένο και ελλιπές λόγω παγώματος των προσλήψεων και ταυτοχρόνων μαζικών συνταξιοδοτήσεων προσωπικό – θυμάται αλήθεια ακόμα κανείς την περίφημη αναλογία προσλήψεων-απολύσεων 1 προς 10 του μεσοπρόθεσμου;
Ήταν οι ίδιοι που έδωσαν εντολή στην πυροσβεστική να επεμβαίνει μόνο για διάσωση, να κάθεται στις πλατείες των χωριών και να μην εμπλακεί με την πυρόσβεση ή τη δημιουργία αντιπυρικών ζωνών γύρω από τα χωριά. Φυσικά και οι ίδιοι οι πυροσβέστες, όντας πυροσβέστες πόλεων, δεν έχουν ιδέα από τα δάση που καλούνται να προστατέψουν και τα ιδιαίτερα γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής, πράγμα απολύτως φυσικό μιας και η δασοπυρόσβεση είναι έργο της Δασικής υπηρεσίας, η οποία για 120 χρόνια αποτελούσε τον φυσικό της φορέα, διαχειριστή και (λόγω αντικειμένου) γνώστη μέχρι το 1998, οπότε και η κυβέρνηση Σημίτη της αφαίρεσε τη δικαιοδοσία. Έκτοτε τα δάση συντηρούνταν αποκλειστικά με ατομική ευθύνη και πρωτοβουλία όσων ντόπιων έπρεπε να μπουν ή να διέλθουν από αυτά για τη διεκπεραίωση αγροτοκτηνοτροφικών ή άλλων αμιγώς δασικών ασχολιών και τα οποία κατάντησαν «δύσβατα» και «απάτητα» από τη στιγμή που συντελούνταν μια συνεχιζόμενη διαδικασία αστικοποίησης και εσωτερικής/εξωτερικής μετανάστευσης (η οποία προφανώς και θα ενταθεί στην παρούσα συνθήκη) που αποστέρησε τα δάση από τις πληθυσμιακές ομάδες που αποτελούσαν τους φυσικούς προστάτες τους και τους αντικατέστησε με τους αποδεδειγμένα ανίκανους ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΗΣ. Επί του θέματος των πάσης φύσεως «ειδικών» για πυρόσβεση, «κρούσματα», λοκντάουν, εμβόλια και μετεωρολογικά δελτία, που λέει κι ο παλιόφιλος ο Γκυ, και ό,τι άλλο υπηρετεί την καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας, ας υπενθυμίσουμε εδώ τη Θέση 7 των Σχολίων πάνω στην κοινωνία του θεάματος. «Όλοι οι ειδικοί είναι άνθρωποι του Κράτους και των μέσων μαζικής ενημέρωσης και δεν αναγνωρίζονται σαν τέτοιοι παρά μόνο εξαιτίας αυτού του γεγονότος. Κάθε ειδικός υπηρετεί το αφεντικό του, διότι καθεμιά από τις παλιές δυνατότητες ανεξαρτησίας έχει σχεδόν εκμηδενιστεί απ΄ τις συνθήκες οργάνωσης της σημερινής κοινωνίας».
Παρά την αδυναμία τους, λοιπόν, να αποτρέψουν νέες αναζωπυρώσεις αλλά ακόμη και να σβήσουν τη φωτιά στα ήδη καμένα επιστράτευσαν αναρίθμητους μπάτσους προκειμένου να διώξουν τον κόσμο από τα χωριά με βάση την ήδη υπάρχουσα εντολή εκκένωσης των πυρόπληκτων περιοχών. Επιχείρησαν δηλαδή να διώξουν τους ανθρώπους οι οποίοι έχουν και το συμφέρον αλλά και την πρακτική γνώση να σβήσουν τη φωτιά μόλις αυτή εκδηλωθεί. Εξαιτίας αυτού όσα χωριά σώθηκαν, σώθηκαν χάρη στις ενέργειες των κατοίκων που δεν συμμορφώθηκαν στις μπατσικές εντολές φτάνοντας σε κάποιες περιπτώσεις και στη σύγκρουση με τις δυνάμεις τάξης και ασφάλειας.
Το κράτος και οι ειδικοί του προτίμησαν, λοιπόν, αντί να σβήσουν τις φωτιές να προετοιμάσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα την επόμενη μέρα, ετοιμάζοντας τεχνητές αναδασώσεις οι οποίες θα συνδυάζονται με τη φθηνή αξιοποίηση των δασικών δραστηριοτήτων στα πλαίσια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής (ξύλευση, ρητίνη, μελισσοκομία, αγροτική παραγωγή κλπ).
Μάλιστα μέσω της θέσπισης του θεσμού του «Ανάδοχου Αναδάσωσης», ο οποίος θα αναλαμβάνει την αποκλειστική χρήση και εκμετάλλευση του δημόσιου δάσους για 50 ή 99 χρόνια -στην ουσία θα μετατρέπεται σε ιδιωτικό- χωρίς να πληρώνει μία, ενώ συγχρόνως θα επιδοτείται για τα έργα αναδάσωσης και αντιπλημμυρικά και θα εκμεταλλεύεται κάθε δασική δραστηριότητα (πχ: ξύλευση, ριτήνη, μελισσοκομία κλπ.), η διαδικασία επιταχύνεται ακόμη περισσότερο παρακάμπτοντας ακόμη και τη δημόσια διαβούλευση στα πλαίσια της κοινωνίας των πολιτών. Με άλλα λόγια, ιδιωτικές εταιρίες θα μπορούν να προτείνουν μελέτες αναδάσωσης οι οποίες φυσικά θα συνδυάζονται με κάθε είδους επιχειρηματική δραστηριότητα που θα κρίνεται υπό έκτακτες συνθήκες, δημοσίου συμφέροντος (εγκατάσταση ανεμογεννητριών, φωτοβολταϊκών, κατασκευή ξενοδοχειακών μονάδων, παραθεριστικών χωριών κλπ.). Ενάντια σε αυτή τη διαχείριση οι ρετσινάδες της Β. Εύβοιας σήκωσαν το γάντι ξεκινώντας έναν αγώνα με πρώτο κάλεσμα σε συλλαλητήριο σήμερα στις 7 το απόγευμα στον κόμβο της Στροφυλιάς. Εδώ το δελτίο τύπου με τις καταγγελίες τους:
https://web.facebook.com/savegreekmountains/posts/3057144051271949
Την ίδια στιγμή οι κάτοικοι είναι αναγκασμένοι να διαχειριστούν πενιχρές αποζημιώσεις για την αποκατάσταση των ζημιών της κατοικίας τους, ενώ ταυτόχρονα είναι αναγκασμένοι να διεκδικήσουν τα λεφτά αυτά συντάσσοντας ένα φάκελο που θα εξεταστεί από ειδική επιτροπή προκειμένου να ελέγχονται τα ποσά των αποζημιώσεων. Δεν τους παρέχεται ούτε καν σταθερή στέγη μέχρι την αποκατάσταση των ζημιών αλλά αντ’ αυτού αναγκάζονται να αναζητούν σπίτια έναντι ενοικίου λαμβάνοντας ένα σχετικό επίδομα.
Η απομάκρυνση των κατοίκων από τους τόπους κατοικίας τους την ίδια ώρα που αυτοί καίγονται μαζί με αγροτικές εκτάσεις και το φυσικό περιβάλλον γύρω τους, συμβάλλει όπως όλες οι οδηγίες των ειδικών τον τελευταίο ενάμιση χρόνο στην αποτροπή της δημιουργίας μιας δημόσιας σφαίρας η οποία πέρα από το ότι θα μπορούσε να αποτρέψει την τεράστια καταστροφή, θα μπορούσε:
-Να βάλει στη συζήτηση και τα αίτια που γεννούν τις πυρκαγιές στον σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο μιας και δεν αποτελούν απλά κάποιου είδους «φυσικές» καταστροφές που προκύπτουν από την απληστία των ανθρώπων αλλά σχετίζονται άμεσα με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και με τον τρόπο που αξιοποιεί τους φυσικούς πόρους επεκτείνοντας την κυριαρχία του σε νέα εδάφη.
-Να μην δεχτεί τις μειώσεις μισθών που έρχονται πάλι ως αναστολή συμβάσεων εργασίας στις πληττόμενες επιχειρήσεις
-Να επιβάλλει την κατανομή των πόρων με γνώμονα την ικανοποίηση των άμεσων κοινωνικών αναγκών
Σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης αναπαραγωγής των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων κάθε νέα κρίση είτε έχει υγειονομικά είτε περιβαλλοντολογικά χαρακτηριστικά, είτε εκδηλώνεται ως υποτιθέμενη φυσική καταστροφή αξιοποιείται από το κράτος προκειμένου να γίνει δυσχερέστερος ο συσχετισμός δύναμης μεταξύ καπιταλιστικής και εργατικής τάξης. Ταυτόχρονα όμως δημιουργούνται και ευκαιρίες για το προλεταριάτο να αντιστρέψει τη δεκάχρονη πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης και να θέσει υπό αμφισβήτηση τον μονόλογο των ειδικών πάνω στη διαχείριση των κοινωνικών ζητημάτων ο οποίος επιχειρεί να συγκαλύψει συστηματικά ότι οι επιδημίες, η οικολογική καταστροφή, ακόμη και οι φυσικές καταστροφές δεν είναι παρά άμεση απόρροια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.