Category: Posts

Posted on

Συμπληρώνονται ένα-ένα τα κομμάτια του παζλ #1 και #2// Κάλεσμα στην πανυγειονομική απεργία 22-2-23

(για όσους ξεχνούν ότι ενώ η υγειονομική τρομοκρατία μάς τελείωσε –προς το παρόν;– με άνωθεν εντολή, με άνωθεν εντολή η καπιταλιστική επίθεση συνεχίζεται και μάλιστα ανεμπόδιστη)
#1
 
Τώρα που μετά την πρωτοβάθμια (βλ. εισαγωγή οικογενειακού γιατρού) ξεκινάει το μεθοδικό ξεχαρβάλωμα και της δευτεροβάθμιας/τριτοβάθμιας μέσω συγχωνεύσεων (βλ. πρόσφατη απόφαση μεταφοράς της παιδοψυχιατρικής κλινικής από το Τζάνειο στο… “διπλανό” νοσοκομείο Δυτικής Αττικής “Αγ. Βαρβάρα”, μόλις 8,5 χλμ μακριά διαμέσου της σπάνια μπoτιλιαρισμένης Θηβών), με ταυτόχρονη αύξηση της έμφασης στη λειτουργία βάσει τεχνο-οικονομικών κριτηρίων, έρχεται να ξεδιπλωθεί σιγά-σιγά το ευρύτερο σχέδιο ομογενοποίησης της παροχής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Η μετατροπή όλων των νοσοκομείων σε ΝΠΙΔ, όπως έχει δεσμευτεί ότι θα πράξει μετεκλογικά η τρέχουσα πολιτική ηγεσία (σύμφωνα με το πρότυπο που εγκαινίασε ο ΣΥΡΙΖΑ με το νοσοκομείο στη Σαντορίνη), δλδ η αυστηρή επιτήρηση των ισολογισμών των νοσοκομείων, είναι το πρώτο βήμα. Η εφαρμογή πρωτόκολλων νοσηλείας/ΚΕΝ, δλδ η επιτήρηση του κόστους νοσηλείας και ο ανταγωνισμός, με βάση το κριτήριο αυτό, μεταξύ ιδιωτικών και δημόσιων νοσοκομείων το δεύτερο. Η αξιολόγηση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας, δλδ η επιτήρηση της παραγωγικότητας της εργασίας στα υποστελεχωμένα δημόσια νοσοκομεία, το τρίτο. Η επέκταση της ιδιωτικής ασφάλισης, δλδ η ατομικοποιημένη διαπραγμάτευση του κόστους επιδιόρθωσης της εργασιακής δύναμης, το τέταρτο.
 
Αλλά τι μας έπιασε και τα λέμε όλα αυτά; Ύστερα από πολύχρονη καθυστέρηση ξεμπλόκαρε η μεγάλη επένδυση που τρέχει ο όμιλος του Ιατρικού Κέντρου όσον αφορά τη δημιουργία Ιατρικού Πάρκου στα Μεσόγεια. Το έργο που είχε πρωτο-ανακοινωθεί το 2001, έχει προϋπολογιστεί στα 150 εκατ. ευρώ και περιλαμβάνει συγκρότημα 4 Κλινικών συνολικής δυναμικότητας 420 κλινών νοσηλείας. Η επιλογή της περιοχής δεν είναι βέβαια τυχαία, καθώς η επέκταση της κύριας -πέρα από την παραθεριστική- κατοικίας στην Ανατολική Αττική καθόλη την περίοδο 1990-2010, σε συνδυασμό με τις κομβικές κρατικές επενδύσεις για την ανάπτυξη υπερτοπικών υποδομών (Αττική Οδός, προαστιακός σιδηρόδρομος, αεροδρόμιο, στο απώτερο μέλλον η επέκταση/ιδιωτικοποίηση του λιμανιού στο Λαύριο) καθιστούν την περιοχή πραγματικό φιλέτο.
 
Γιατί; Γιατί, (αντιγράφουμε από την τεχνική μελέτη του έργου και το υποκεφάλαιο για τις υπάρχουσες υποδομές, σελ. 43-44):
 
«Η Περιφερειακή Ενότητα Ανατολικής Αττικής χαρακτηρίζεται από πλήρη έλλειψη μονάδων δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας φροντίδας υγείας (νοσοκομεία, ιδιωτικές κλινικές, κ.λπ.). Η περιοχή του σχεδίου ανήκει στην 1η Υγειονομική Περιφέρεια (Αττικής).
Σύμφωνα με στοιχεία της ηλεκτρονικής πλατφόρμας του Υπουργείου Υγείας (Άτλαντας Υγείας) υφίσταται, νότια το Ασκληπιείο Βούλας, ενώ βόρεια στην περιοχή του Διονύσου υπάρχει η ιδιωτική κλινική “Ο Άγιος Γεώργιος”. Συνολικά, συναντάται ένα Γενικό Νοσοκομείο, μια Ιδιωτική Κλινική, 14 Κέντρα Υγείας και οκτώ Περιφερειακά/Τοπικά Ιατρεία. Ειδικότερα, στο Δήμο Παιανίας, εντός του οποίου βρίσκεται η επένδυση του Ιατρικού Πάρκου καταγράφονται ελλείψεις στον τομέα της πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Κύρια αιτία είναι η άμεση γειτνίαση του δήμου με μεγάλα θεραπευτήρια της Αθήνας. Στο Δήμο υπάρχει ένα κατάστημα ΙΚΑ το οποίο εξυπηρετεί τους κατοίκους για περιπτώσεις άμεσων πρώτων βοηθειών. Ωστόσο, απαιτείται αναβάθμιση για να μπορεί να πληροί τις προϋποθέσεις εξυπηρέτησης μιας μεγαλύτερης γκάμας περιπτώσεων. Η μη ικανοποιητική λειτουργία του οφείλεται, πιθανώς, στη λειτουργία του εν λόγω καταστήματος ως υποκαταστήματος του ΙΚΑ Κορωπίου.”
 
Αντίστοιχες διαπιστώσεις γίνονται και παρακάτω, στην υποενότητα «Τεκμηρίωση χωρικού προορισμού» (σελ. 138-139):
 
«η πρώτη κρίσιμη παραδοχή αφορά την έλλειψη δημοσίων νοσοκομείων αλλά και ιδιωτικών κλινικών στην Ανατολική Αττική. Όπως περιγράφηκε στο προηγούμενο Κεφάλαιο, στη ΖΟΕ Μεσογείων του 2003 είχε προβλεφτεί να καθοριστεί χώρος για την ανέγερση Περιφερειακού Νοσοκομείου στην ζώνη (Γ2) της περιοχής που καταλάμβανε η παραπάνω ΖΟΕ, έργο το οποίο ωστόσο δεν έχει υλοποιηθεί μέχρι σήμερα (18 χρόνια μετά). Αναφορικά με το επίπεδο των τριτογενών δραστηριοτήτων, ο χώρος της υγείας – περίθαλψης αποτελεί σημαντικό τομέα, ενώ συγκαταλέγεται παράλληλα στις υποδομές κοινωνικού εξοπλισμού. Η περιοχή των Μεσογείων χαρακτηρίζεται από πλήρη έλλειψη μονάδων δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας φροντίδας υγείας (νοσοκομεία, ιδιωτικές κλινικές κ.λπ.). Η αναφορά περί απουσίας διακριτής ανάπτυξης υπηρεσιών υγείας στους πόλους διεθνούς και εθνικής εμβέλειας της χωρικής υποενότητας Μεσογείων στο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αττικής, συνιστά οριζόντια ρύθμιση που αφορά το σύνολό της, χωρίς να δίδεται εντοπισμένη χωρική προτεραιότητα. Οι ελλείψεις αυτές έχουν σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, ιδιαίτερα στις συνθήκες της πανδημίας (covid -19), την τελευταία 3ετία.»
 
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, όπου μάλιστα θα υπάρξει περαιτέρω αποδυνάμωση των υφιστάμενων δημόσιων νοσοκομείων/κέντρων υγείας και περιφερειακών ιατρείων, η σύμπραξη δημοσίου-ιδιωτικού εντός του ΕΣΥ, όπως διατυμπανίζεται εδώ και καιρό, θα πέσει σαν ώριμο φρούτο, ως μάνα εξ ουρανού.
 
Ήδη, πέρα από την αναγγελία του Υπουργείου Υγείας ότι η μοναδική Ογκολογική Μονάδα Παίδων στο Αγία Σοφία θα μετατραπεί σε ογκολογικό κέντρο με ταυτόχρονη μετατροπή από Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ), σε Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ), το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος έχει δρομολογήσει την κατασκευή 3 νοσοκομειακών μονάδων μέσω ΣΔΙΤ, έργο που προς το παρόν σκοντάφτει στο υψηλό κόστος που προϋπολογίζουν οι κατασκευαστικές εταιρείες και όχι σε κάποια επί της ουσίας αντίρρηση -ούτε βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ενάντιος, τουναντίον παρουσιάζεται βασιλικότερος του βασιλέως.
 
Παρόμοιας λογικής είναι οι κρατικοί σχεδιασμοί “αξιοποίησης” του αγροκτήματος 1.800 στρεμμάτων του ΑΠΘ για την κατασκευή του νέου ΑΧΕΠΑ, ερευνητικού κέντρου, συνεδριακού και εκθεσιακού κέντρου και της Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ, μεταξύ άλλων σχετικών υποδομών. Μάλιστα κάποια από τα ιδιωτικά νοσοκομεία που λέγεται ότι θα ενταχθούν μέσω συμπράξεων στο ΕΣΥ, ταυτόχρονα συνδέονται με ασφαλιστικές εταιρείες, όπως το δίκτυο νοσοκομείων και διαγνωστικών κέντρων του Hellenic Healthcare Group (Υγεία, Metropolitan Hospital και Metropolitan General, Μητέρα και Λητώ, Creta InterClinic). Επίσης, διαθέτει τα προηγμένα διαγνωστικά κέντρα HealthSpot, κα) με την Εθνική Ασφαλιστική (τα έχει εξαγοράσει και τα δύο το fund CVC), αλλά περισσότερα για αυτή την ιστορία σε επόμενο ποστ.
Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις στο ΕΣΥ
 
Κάτω η αξιολόγηση που θα τις «δικαιολογήσει»!
 
Αν δεν λογαριαστούμε τώρα, δε θα λογαριαστούμε ποτέ!
 
ΤΕΤΑΡΤΗ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2023
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΑΝΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ
 
ΑΤΤΙΚΗ: ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 8πμ – 15μμ// ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: 24ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
 
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΑΒΙΛΗ 8:30πμ
 
ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΞΙΜΟΥ – ΒΟΥΛΗ – ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ (ΓΛΚ) – ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ

Continue reading “Συμπληρώνονται ένα-ένα τα κομμάτια του παζλ #1 και #2// Κάλεσμα στην πανυγειονομική απεργία 22-2-23”

Posted on

Προκήρυξη: “Αν σου άρεσαν οι κρατικές υποχρεωτικότητες, οι υγειονομικοί διαχωρισμοί και η τηλεκπαίδευση, η αξιολόγηση θα σε συναρπάσει!” για την απεργία ενάντια στην αξιολόγηση των σχολείων//15-2-23

Μια μαζική αξιοπρεπής πορεία εκπαιδευτικών στο κέντρο της Αθήνας σήμερα ενάντια στην αξιολόγηση. Για πολλοστή φορά παρούσα η Συνέλευση ενάντια στη Βιοεξουσία και την Κλεισούρα. Μερικά από τα συνθήματα:

Δεν είναι τα σχολεία ανώνυμη εταιρία//ούτε αξιολόγηση, ούτε πειθαρχία
Για την αξιολόγηση η λύση είναι μία// αγώνες ταξικοί, πειθάρχηση καμία

 

Μαζί με τους εκπαιδευτικούς διαδήλωναν και οι εργάτριες/ες της τέχνης. Ακολουθεί η προκήρυξη που μοιράζαμε:

[εδώ σε pdf]

Αν σου άρεσαν οι κρατικές υποχρεωτικότητες, οι υγειονομικοί διαχωρισμοί και η τηλεκπαίδευση, η αξιολόγηση θα σε συναρπάσει!
«Το δημόσιο σχολείο «πάσχει» από υποβάθμιση του επιλεκτικού-ανταγωνιστικού του χαρακτήρα… Η αξιολόγηση-λογοδότηση εκπαιδευτικών και μαθητών έρχεται να συμμορφώσει το δημόσιο, μισοεξισωτικό σχολείο με την καπιταλιστική λογική της αποδοτικότητας, του ανταγωνισμού, της σύνδεσης μισθού-παραγωγικότητας, του εξορθολογισμού, του ελέγχου της αποτελεσματικότητας των αναλυτικών προγραμμάτων».
Τα Παιδιά της Γαλαρίας, τ. 7, Όταν ακούς για αξιολόγηση, πιάσε το ρεβόλβερ σου…, Χειμώνας 1997
Οι επίµονες προσπάθειες του καπιταλιστικού κράτους τα τελευταία… 30 και βάλε χρόνια για την επιβολή της αξιολόγησης σε διάφορους τοµείς, και συχνότερα σε αυτόν της εκπαίδευσης, αποδεικνύουν πόσο αναγκαία θεωρούν τα αφεντικά µας την επιβολή της, τόσο για τον «εξορθολογισµό» και την παραγωγικότητα αυτών των τοµέων όσο και για τη διαµόρφωση αυτής της προλεταριακής υποκειµενικότητας που αποτελεί προϋπόθεση της επιτυχίας της.

Continue reading “Προκήρυξη: “Αν σου άρεσαν οι κρατικές υποχρεωτικότητες, οι υγειονομικοί διαχωρισμοί και η τηλεκπαίδευση, η αξιολόγηση θα σε συναρπάσει!” για την απεργία ενάντια στην αξιολόγηση των σχολείων//15-2-23″

Posted on

ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ στο athens.indymedia

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΥ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

Η ελευθερία μόνο για τους υποστηρικτές της κυβέρνησης, μόνο για τα μέλη ενός κόμματος –όσο πολυάριθμα και αν είναι αυτά– δεν είναι καθόλου ελευθερία. Η ελευθερία είναι πάντα και αποκλειστικά ελευθερία για αυτόν που σκέφτεται διαφορετικά.

Ρ. Λούξεμπουργκ, Ρωσική Επανάσταση (Κριτική εκτίμηση)

Η συνέλευσή μας καταδικάζει την πρόσφατη επίθεση 40 περίπου μελών του Ρουβίκωνα στο απολογιστικό σώμα της συνέλευσης του Athens IMC και τη συνέχισή της, με ευθείες απειλές για άσκηση βίας μέσω των social media μελών του.[1] Η εν λόγω απαράδεκτη πρακτική, με στόχο την άσκηση λογοκρισίας στο μέσο ώστε να μην ακουστούν και οι δύο πλευρές μιας εξαιρετικά δυσάρεστης –κυριολεκτικά επώδυνης– υπόθεσης ανθρωποκτονίας, αποτελεί επικίνδυνη πολιτική εξέλιξη. Ενάντια σε μια κλιμακούμενη πρακτική a priori αποκλεισμού και ακύρωσης όσων βρίσκονται (αληθώς, αλλά και ψευδώς, όπως έχουμε διαπιστώσει τα τελευταία χρόνια) σε θέση κατηγορούμενου, υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου όλων των πλευρών. Εξάλλου, η υπεράσπιση του δικαιώματος να ακουστούν οι διαφορετικές πλευρές δεν συνεπάγεται a priori την υπεράσπιση της μίας ή της άλλης. Η αναφορά μας, επομένως, αφορά το πλαίσιο στο οποίο πρέπει να διεξάγεται μια δημόσια συζήτηση/αντιπαράθεση, όσο ακραία κι αν είναι αυτή. Continue reading “ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ στο athens.indymedia”

Posted on

Τηλέ να κάνουν μόνο τα αφεντικά κι αφήστε τα παιδάκια στη χιονισμένη παιδική χαρά

 

Με αφορμή τη για μια ακόμα φορά απόπειρα του κράτους να επιβάλλει την τηλεκπαίδευση-τηλεργασία με πρόσχημα την «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» με τον κωδικό barbara που αυτή τη φορά βρήκε πολύ περισσότερες αντιστάσεις στον χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης, τουλάχιστον, όπου δυναμικές μειοψηφίες έχουν καταφέρει να ακυρώσουν τον πειθαρχικό και μενουμεσπιτικό ρόλο της, τόσο για εκπαιδευτικούς όσο και για μαθήτριες

ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΙΘΕΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ-ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟ WEBEX ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

[σύνθημα που προέκυψε από τους ανυπότακτους εκπαιδευτικούς στην αρχή του 2ου λοκντάουν και φωναζόταν από τη συνέλευσή μας στη μικροφωνική παρέμβαση στην λαϊκή της Καλλιθέας τη  17η Νοέμβρη του 2020]

 

Μετά από 3 γύρους μενουσπιτικών κρατικών υποχρεωτικοτήτων (δύο λοκντάουν και επιβολή υποχρεωτικού/μαζικού/καθολικού εμβολιασμού) το κεφάλαιο τηλεκπαίδευση-τηλεργασία ούτε έχει κλείσει ούτε ανήκει αποκλειστικά στο παρελθόν, όπως προφανώς πιστεύουν όσοι απουσιάζοντας από τους τότε αγώνες εξακολουθούν να παραμένουν μέχρι και σήμερα άσχετοι με το ζήτημα και τις αντιστάσεις που ολοφάνερα πια ξεσπούν.

Πίσω στο 2020 η δυσαρεστημένη με τη βίαιη επιβολή της τηλεκπαίδευσης βάση των εκπαιδευτικών δεν μπόρεσε να διαπεράσει την τρομοκρατία της αριστερής ηγεσίας και να εκφραστεί δυναμικά. Continue reading “Τηλέ να κάνουν μόνο τα αφεντικά κι αφήστε τα παιδάκια στη χιονισμένη παιδική χαρά”

Posted on

Προκήρυξη : (Κι άλλα)Νυστέρια στη σάρκα του ΕΣΥ//Παρέμβαση στο ΚΑΤ, 30-1-23

Το κείμενο που μοιράστηκε εδώ σε pdf

Όσες κι όσοι αρνιόντουσαν να δουν πέρα από τη μύτη τους, ίσως έχουν αρχίσει (;) να καταλαβαίνουν τι παιζόταν τόσο καιρό, με πρόσχημα τον covid-19. Ο χρόνος,
όμως, δε γυρίζει πίσω. Και μαζί του δεν αντιστρέφεται:

–              το διαρκές ξεζούμισμα όσων υγειονομικών εργαζομένων παρέμειναν στο ΕΣΥ

–              η μαζική απαξίωση βασικών υπηρεσιών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας υγείας Continue reading “Προκήρυξη : (Κι άλλα)Νυστέρια στη σάρκα του ΕΣΥ//Παρέμβαση στο ΚΑΤ, 30-1-23”

Posted on

Τα καλύτερα του 2022/ μέρος 5ο

 

Το καλύτερο ντοκιμαντέρ της χρονιάς: “Vaccination – The Whole Story“  (Εμβολιασμός – Όλη η ιστορία)

«Είμαι ένας απλός χωρικός δεν γνωρίζω πολλά, αλλά ξέρω ένα πράγμα. Στο χωριό που μεγάλωσα όταν καιγόταν ένα σπίτι, έρχονταν όλοι με ένα κουβά νερό για να σβήσουν τη φωτιά. Δεν τρέχαμε σε όλο το χωριό να ρίξουμε νερό σε όλα τα σπίτια. Μαζικός εμβολιασμός σημαίνει να τρέχεις να ρίχνεις νερό σε όλα τα σπίτια. Περιορισμός σημαίνει να ρίχνεις νερό στο σπίτι που καίγεται.» 

Ινδία 1972, Ινδός νεαρός γιατρός προς τον υπουργό υγείας του Bihar  όταν αυτός διέταξε την έναρξη των υποχρεωτικών/μαζικών εμβολιασμών κατά της ευλογιάς.

Το 2022 η Γαλλίδα δημοσιογράφος Anne Georget γυρίζει ένα ντοκιμαντέρ, το οποίο ανοίγει επιτέλους στο πλατύ κοινό μια κουβέντα γύρω από τον καθολικό εμβολιασμό, η οποία είχε ανοίξει εδώ και πολλά χρόνια μεταξύ των επιστημόνων (από ό,τι φαίνεται και στην ταινία), αλλά μπλοκαρίστηκε το 2020 κάτω από την πίεση των πολιτικών και οικονομικών  επιταγών της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας.

Η δημοσιογράφος δίνει βήμα σε μια σειρά από ερευνητές, γιατρούς, επιδημιολόγους, εμβολιολόγους, ιστορικούς δημογράφους και εκπροσώπους της βιομηχανίας των εμβολίων και  παραδέχεται ότι το ζήτημα ανοίγει στη δημόσια σφαίρα κάτω από την πίεση των κινημάτων αμφισβήτησης των εμβολιασμών για την covid-19, παρόλο που το ντοκιμαντέρ δεν ασχολείται ειδικά με τα mrna σκευάσματα. Αυτό που κάνει είναι ότι τεκμηριώνει την αναποτελεσματικότητα της one-size-fits-all στρατηγικής εμβολιασμών στην ανθρώπινη κοινότητα και επιχειρηματολογεί υπέρ της εξατομικευμένης και στοχευμένης ιατρικής παρέμβασης.

Το ντοκιμαντέρ φιλοδοξεί να αναδείξει ότι η στρατηγική της μέγιστης εμβολιαστικής κάλυψης έρχεται μετά από άσκηση πολιτικής πίεσης από τα κράτη ( δες π.χ. 15.15΄-15.42΄) και κατόπιν απαίτησης του ΠΟΥ, ο οποίος διατηρεί από την ίδρυσή του (1948) τα ίδια πρωτόκολλα αντιμετώπισης των λοιμωδών νόσων που βασίζονται σε μια παράδοση περίπου 150 χρόνων, την παράδοση δλδ. της βιο-ιατρικής και του μαζικού εμβολιασμού.

Ένα πολιτικό σχόλιο που προκύπτει αβίαστα με τη θέαση του ντοκιμαντέρ είναι αυτό σχετικά με την εγκληματική στάση της αριστεράς.  Σύμπαν το φάσμα των αριστερών δυνάμεων στήριξε με την ηχηρή σιωπή του τους άμεσα ή έμμεσα υποχρεωτικούς εμβολιασμούς που οδήγησαν σε χιλιάδες φανερές αναστολές στο δημόσιο τομέα της υγείας και άλλες τόσες κρυφές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα γενικά, για να μη μιλήσουμε για τους καταναγκαστικούς εμβολιασμούς υπό την απειλή της απόλυσης. Επιδεικνύοντας υπερβάλλοντα ζήλο οι αριστερές δυνάμεις έκαναν σημαία και πρόταγμα τούς καθολικούς και μαζικούς εμβολιασμούς δίνοντας το δικό τους αριστερό χρώμα στις υποχρεωτικότητες. Για να φτάσουμε να θεωρούνται το 2021/22, με τις ευλογίες τους, οι ανεμβολίαστοι β΄ κατηγορίας εργαζόμενοι και οι τραμπουκισμοί τους από την εργοδοσία να είναι νομιμοποιημένοι στα μάτια των συναδέλφων τους.

Με τη δημοσιογράφο Anne Georget συνομιλούν ειδικότερα:

  • ο ιδρυτής και αρχισυντάκτης του περιοδικού “Vaccine” γιατρός και εμβολιολόγος, διευθυντής της Ερευνητικής Ομάδας Εμβολίων της Mayo Clinic, Gregory Poland,
  • η Dr Geneviève Barbier-Farrachi γενική γιατρός, μέλος του Συνδικάτου της Γενικής Ιατρικής και της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Pratiques, les cahiers de la médecine utopique,
  • ο δημογράφος και ιστορικός Hervé Le Bras,
  • ο ιστορικός εμβολίων Malte Thieben,
  • ο γιατρός και επιδημιολόγος που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξάλειψη της ευλογιάς το 1967, διευθυντής του CDC από το 1967-1983, William Foege,
  • η εμβολιολόγος Ursula Wiedermann-Schmidt, σύμβουλος της αυστριακής κυβέρνησης κατά τη διάρκεια της πανδημίας,
  • ο Peter Doshi από το “British Medical Journal” και πολλοί άλλοι ακόμα.

https://archive.org/details/uu_20221104 [με ελληνικούς υπότιτλους]

Posted on

Τα καλύτερα του 2022/ μέρος 4ο

Ο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ:
Ο αγώνας των ανεσταλμένων υγειονομικών
«Όχι νικητές αλλά μαχόμενοι» αναφέρει ότι επιστρέφουν οι επί 16 μήνες ανεσταλμένοι και απλήρωτοι υγειονομικοί μια από τις πρόσφατες ανακοινώσεις στη σελίδα του Σ.Υ.Δ.Ε. Σωματείο Υγειονομικών υπέρ Δημοκρατίας και Ελευθερίας. https://www.facebook.com/…/26174…/posts/501922025156621/
Βέβαια η νικηφόρα και μετά από δύσκολους αγώνες επιστροφή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Διακρίσεις, επιτήρηση, συνέχιση του στιγματισμού και της πειθάρχησης, χώρια τις απολύσεις 1000 περίπου συμβασιούχων επικουρικών ανεμβολίαστων που δεν παρατάθηκαν οι συμβάσεις τους όταν έληξαν και που δεν θα επιστρέψουν ποτέ…
Η «Πρωτοβουλία Υγειονομικών Θεσσαλονίκης Ενάντια στους Αποκλεισμούς», ομάδα εργαζομένων που εκκίνησαν την εναντίωσή τους στον υποχρεωτικό εμβολιασμό βάζοντας τα ζητήματα εξαρχής από ταξική σκοπιά, θέτει καίρια το θέμα του πώς θα είναι άραγε για την ίδια την (διωγμένη) εργάτρια να γυρνάει πάλι στη δουλειά της.
Στο κείμενό τους «Πίσω στις δουλειές μας;» [βλ. εδώ: https://hwcontraresthess.noblogs.org/] βάζουν το ζήτημα της επιστροφής σε έναν εργασιακό τομέα που η κρατική διαχείριση της πανδημίας τον αποσάθρωσε με απανωτά διαρθρωτικά νομοσχέδια, που η ιδιωτικοποίηση βάθυνε, που οι διαχωρισμοί και οι αποκλεισμοί τόσο ανάμεσα στους εξυπηρετούμενους, έχοντες και μη έχοντες, ντόπιους και μετανάστες, όσο κι ανάμεσα στους εργαζόμενους (μόνιμους και συμβασιούχους, ασκούντες ή όχι ιδιωτικό έργο) έγιναν μεγαλύτεροι, που η εργασιακή επισφάλεια εντάθηκε, που ο νόμος του νέου υγειονομισμού με τις υποχρεωτικές θεραπείες έχει θριαμβεύσει.
Με τα ίδια τους τα λόγια: «Πώς θα είναι να γυρνάει η εργάτρια εκεί που πάνε να περάσουν νέες υποχρεωτικότητες (όπως αυτή του προσωπικού γιατρού), νέα φακελώματα (με τον ηλεκτρονικό φάκελο υγείας), νέες περιφράξεις; Πώς θα είναι να γυρνάει εκεί –στις δομές της υποτιθέμενης δημόσιας και δωρεάν υγείας– που χρόνια ζέχνει σαπίλα και τώρα πια με τα νέα νομοσχέδια μυρίζει πλήρη διάλυση; Εκεί που της λένε ότι αν θέλει περισσότερα λεφτά θα πρέπει να τα πάρει από τον κοσμάκη;»
Η σχετική ΚΥΑ δεν αφήνει κανένα ερωτηματικό. Αποτυπώνει ένα εργασιακό καθεστώς β΄ κατηγορίας εργαζομένων που θα βρίσκονται υπό την καθημερινή επιτήρηση του προϊσταμένου της κάθε δομής υγείας. Αυτός κάθε εβδομάδα θα καταθέτει έκθεση περί τήρησης ή μη των ατομικών μέτρων προστασίας, στην πραγματικότητα εκβιάζοντας την υποταγή των εργαζόμενων στις ορέξεις της διοίκησης και θέτοντάς τους σε καθεστώς ομηρίας.
Κάποιοι ανεμβολίαστοι πιθανόν να μην μπορέσουν καν να επιστρέψουν στην οργανική τους θέση, αφού αποκλείονται από τις κλινικές κλειστής νοσηλείας όπως Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, Μονάδες Τεχνητού Νεφρού, Μονάδες Ογκολογικές και Μονάδες Νεογνών.
Οι άνθρωποι αυτοί παραδίδονται στο έλεος της επιτροπής νοσοκομειακών λοιμώξεων της εκάστοτε δομής υγείας, στην οποία δίνεται το δικαίωμα να αποφασίζει σε ποιες επιπλέον μονάδες της δομής δεν θα επιτρέπεται να παρέχουν τις υπηρεσίες τους.
Όσο κι αν θέλουν πολλές να το ξεχάσουμε οι υποχρεωτικότητες παραμένουν: Οι πρώην ανεσταλμένες εργαζόμενες στην υγεία επιστρέφουν με 2 rapid test εβδομαδιαίως, πληρωμένα από τον μισθό τους, τη στιγμή που για το χρονικό διάστημα 1/9/2021 έως 13/4/2022 είναι αμφίβολο αν θα τους αποδοθεί έστω και το 50% του μισθού τους πράγμα άδικο κατά την ποεδην, αφού υποστηρίζει ότι ακόμα και οι δημόσιοι υπάλληλοι που διώκονται για σοβαρά αδικήματα (π.χ. βιασμό ανηλίκων) τίθενται σε αργία και λαμβάνουν το 50% … Άδικο είναι βέβαια να μην πάρουν ολόκληρο τον μισθό τους για το συγκεκριμένο διάστημα (όχι ότι για το διάστημα Μαρτίου-Δεκεμβρίου είναι εξασφαλισμένο ότι θα τους επιστραφούν οι μισθοί που το κράτος τούς έκλεψε), δεδομένου ότι οι ανεσταλμένοι υγειονομικοί δεν είναι ούτε βιαστές ανηλίκων ούτε καταχραστές και εν γένει δεν διώκονται ποινικά για κανένα αδίκημα σοβαρό ή μη!
Το ΦΕΚ της κυβέρνησης (και οι επιμέρους αποφάσεις των διοικήσεων των νοσοκομείων που το εφαρμόζουν στην πράξη) μάλιστα δεν αναφέρει πουθενά ότι αίρονται οι αναστολές των ανεμβολίαστων υγειονομικών.
Λέει απλά, στα πλαίσια της επικαιροποίησης των γενικών κρατικών μέτρων για τον κορονοϊό, ότι ενώ οι υπόλοιποι ανεμβολίαστοι εργαζόμενοι (και οι διπλοεμβολιασμένοι υγειονομικοί) υποχρεούνται σε ένα rapid test την εβδομάδα πληρωμένο από την τσέπη τους, οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί επιστρέφουν στη δουλειά τους με δύο πληρωμένα από την τσέπη τους rapid test την εβδομάδα, όπως είπαμε, τα οποία θα ελέγχονται με αυστηρό σκανάρισμα από τον διευθυντή. Σαν τα σκαναρίσματα που έτρωγαν όλοι οι ανεμβολίαστοι πολίτες επί ένα χρόνο στα μαγαζιά κλπ., την ίδια ώρα που οι «προνομιούχοι» εμβολιασμένοι (ο κάθε κνίτης, ναρίτης, συριζάς, αναρχο-σταλίνας, (ακρο)δεξιός κλπ.) κυκλοφόραγαν και κόλλαγαν ο ένας τον άλλο ανενόχλητοι.
Υπάρχουν επίσης περιορισμοί όσον αφορά το είδος των ασθενών με τους οποίους θα έρχονται σε επαφή οι προσωρινά επιστρέψαντες γιατροί, ώστε να τους κολλάνε ελεύθερα οι εμβολιασμένοι γιατροί. Λέμε «προσωρινά επιστρέψαντες» γιατί έτσι όπως είναι διατυπωμένο το ΦΕΚ τίποτα δεν αποκλείει σε μια επάνοδο των αυστηρών διαχωριστικών (λέγε με απαρτχάιντ) μέτρων σε μία «έξαρση» του κορονοϊού να τους ξανασουτάρουν.
Η «έξαρση» ψήνεται, αφού μετά την προλεταριακή εξέγερση στην Κίνα ενάντια στη φυλάκιση στις φοιτητικές εστίες και στα εργοστάσια των ανθρώπων που «κινδύνευαν να κολλήσουν», τα δυτικά media έχουν βγει προς υπεράσπιση του κινέζων καπιταλιστών αδελφών τους που «αντιμετωπίζουν προβλήματα» μετά τις υποχωρήσεις που αναγκάστηκαν να κάνουν απέναντι στην «πλέμπα».
Σίγουρα, η απόφαση του ΣτΕ είναι μια μικρή νίκη των εργατών/εργατριών στη βιομηχανία της υγείας. Όμως αξίζει να γίνουν γνωστές οι συνθήκες κάτω από τις οποίες αναγκάστηκε το ΣτΕ να πάρει αυτή την απόφαση. Πρώτον, χίλιοι υγειονομικοί είχαν προσφύγει στο δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Χάγη. Δεύτερον, μετά την κρατική ανανέωση των αναστολών τον Απρίλιο του 2022, το ΣτΕ είχε ζητήσει από την κυβέρνηση να καταθέσει τα επιδημιολογικά στοιχεία που δικαιολογούν αυτή την απόφαση. Τι να κατέθεταν όμως οι καραγκιόζηδες; Τα επίσημα φθινοπωρινά στοιχεία του ΕΟΔΥ που έδειχναν ότι το 75% των νοσηλευόμενων στις ΜΕΘ είναι τριπλοεμβολιασμένοι; Και φυσικά η κυβέρνηση δεν κατέθεσε στο ΣτΕ τίποτα! Τρίτον και σημαντικότερο, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων δεν είχαν σταματήσει ούτε λεπτό.
Στις κινητοποιήσεις αυτές του συντονιστικού των υγειονομικών της Αθήνας κυριάρχησε στην αρχή η ταυτότητα του πολίτη που περιορίζεται στη διεκδίκηση της αυτοδιάθεσης του σώματός του.
Όμως τόσο η κατάσταση εξαίρεσης που επιβλήθηκε έθεσε ξεκάθαρα ταξικά κριτήρια από την πλευρά του κράτους, όσο και ο αγώνας που ακολούθησε –αν και αρχικά είχε έναν ταξικό χαρακτήρα θολό και νοθευμένο μέσα από χίλια μύρια πρίσματα (μιας εναλλακτικής εθνικής ταυτότητας στην κυρίαρχη εμβολιαστική, της ιδεολογίας του πολίτη κλπ)– στη συνέχεια απέκτησε ένα πιο εμφανές εργατικό περιεχόμενο.
Αντικειμενικά η επιβολή της αναστολής μισθού άλλαζε το εργασιακό/μισθολογικό καθεστώς για όσες δεν δέχτηκαν να υποστούν την καταναγκαστική ιατρική πράξη του υποχρεωτικού εμβολιασμού στο σώμα τους, επιδείνωνε τους όρους/σχέσεις εργασίας όσων έμειναν πίσω και φυσικά συνδεόταν με την περαιτέρω αποδιάρθρωση του ΕΣΥ.
Με τα ίδια τα λόγια των αγωνιζόμενων: «υποχρεωθήκαμε σε εξάμηνες συμβάσεις εργασίας μέσω των πιστοποιητικών νόσησης, αλλά και οι συνάδελφοι που έμειναν πίσω ένιωσαν στο πετσί τους, τι θα πει εργασιακή γαλέρα».
Εξάλλου, η αντίσταση που έδειξαν οι εργαζόμενες έβαλε ως ένα βαθμό φρένο στις ορέξεις του κράτους να επεκτείνει το μέτρο και σε άλλους κλάδους, καθόρισε δηλαδή το εργασιακό μέλλον όλων των άλλων ανεμβολίαστων εργαζομένων, που τυπικά δεν μπορούσαν (ακόμη) να απολυθούν.
Σε εκείνες τις εργαζόμενες που βγήκαν σε αυτόν το αγώνα χωρίς κάποια προηγούμενη εμπειρία ή συμμετοχή σε εργατικούς αγώνες η διαδρομή που διένυσαν μέχρι τη σημερινή επιστροφή στις δουλειές τους όξυνε τη συνείδηση και τη μαχητικότητά τους, κάτι που αποδεικνύει ότι η ταξική συνείδηση αναπτύσσεται μόνο μέσα στον αγώνα και τη ζύμωση και όχι επειδή έτυχε να διαβάσεις ένα βιβλίο του Λούκατς (στη λενινιστική-σταλινική του περίοδο) με τον ίδιο τίτλο.
Η διαδρομή αυτή διανύθηκε δυστυχώς, όπως έχουμε ήδη δείξει σε προηγούμενο κείμενό μας, Εργάτριες ή Πολίτες, Πάντως Ανεσταλμένες! (δες εδώ: https://againstbiopowerandconfinement.noblogs.org/…) αντιμετωπίζοντας το πρώτο διάστημα τουλάχιστον την υπονόμευση από τα σωματεία τους, την απομόνωση και την κατασυκοφάντηση από εμβολιάκηδες προϊσταμένους και συνδικαλιστικούς φορείς (και ενίοτε και συναδέλφους/ισσες) οι οποίοι επέλεξαν μαζί με τους αριστερούς και τους αναρχο-σταλίνες εκεί που θα έπρεπε να βλέπουν απολυμένους εργαζόμενους, αυτοί να βλέπουν συγκεντρώσεις ακροδεξιών πολιτών!
Όντας ενεργό κομμάτι των αγώνων ενάντια στην κρατική διαχείριση της πανδημίας από την έναρξή της, είχαμε έγκαιρα παρατηρήσει σχετικά με τις εβδομαδιαίες συγκεντρώσεις τους (μιλάμε για την Αθήνα μόνο) ότι «οι μαζώξεις αυτές απέχουν πολύ από το να αποτελέσουν πεδίο ουσιαστικής συζήτησης και ανταλλαγής της πολύπλευρης εμπειρίας των ανεσταλμένων υγειονομικών και γίνονται, εν τέλει, ένας τόπος παρέλασης πολιτικών περσόνων, παλιών και νέων πολιτικών απατεώνων που αναζητούν ψηφοφόρους και χτίζουν τα πολιτικά τους προγράμματα, καραβανάδων, εναλλακτικού παπαδαριού, ειδικών που εκφράζουν μια διαφορετική άποψη για την πανδημία, νομικών συμβούλων, αριστερών και δεξιών εθνικιστών που αγωνίζονται «για τη δημοκρατία ενάντια στην κατάλυση των συνταγματικών δικαιωμάτων»»…, όχι, φυσικά, για να λοιδορήσουμε τον αγώνα τους σε συμμόρφωση με τις κρατικές βιοπολιτικές ντιρεκτίβες, αλλά για να επισημάνουμε τις αδυναμίες ενός εν εξελίξει εργατικού αγώνα βαλλόμενου πανταχόθεν.
Συνδικάτα που αναθεώρησαν τη στάση τους βρήκαν, φυσικά, επίσης τη θέση τους στις συγκεντρώσεις αυτές, αλλά κατά βάση οι επικριτές συνάδελφοί τους ή μη έτρεχαν να κάνουν τα φιξάκια τους και να σώσουν τις δουλίτσες τους – νομίζοντας ότι έτσι θα γλιτώσουν τη γενικότερη αναδιάρθρωση του ΕΣΥ που στήθηκε ακριβώς πάνω στην εισαγωγή των υποχρεωτικοτήτων.
Ο αγώνας των υγειονομικών και όλων των υπόλοιπων εργαζομένων-χρηστών υγείας δεν έχει τελειώσει. Όσο η επίθεση ενάντια στο σύστημα δημόσιας περίθαλψης ξεδιπλώνεται και οι διαχωρισμοί θα εξακολουθούν να υπάρχουν, νέες αντιστάσεις θα ξεπηδάνε κι όσο δημιουργούνται σχέσεις αγώνα όλα είναι δυνατά.
Posted on

Τα Χειρότερα και τα Καλύτερα του 2022

–Πρώτα ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ του 2022–

  1. Μακράν η μεγαλύτερη καφρίλα της χρονιάς ήταν η εισβολή είκοσι περίπου μασκοφόρων τραμπούκων του α/α χώρου στο Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής στις 27/2/2022 κατά τη διάρκεια παρουσίασης βιβλίου του Φώτη Τερζάκη.

Τα εν λόγω άτομα έβρισαν, προπηλάκισαν, απείλησαν και έφτυσαν τους 10-15 παρευρισκόμενους, μεταξύ των οποίων και τα μέλη της συνδιαχειριστικής συνέλευσης του χώρου που είχαν βάρδια εκείνη τη μέρα.

Το ότι αυτοί οι άνθρωποι (μέλη της πασαμοντάνα, της ταξικής αντεπίθεσης και άλλοι) ήταν τόσο άσχετοι που νόμιζαν ότι παρέμβαιναν σε εκδήλωση της contra dystopia είναι δευτερεύουσας σημασίας θέμα. Το σημαντικό είναι ότι από τότε ξεκίνησε η συγκάλυψη αυτής της απαράδεκτης ενέργειας με την έναρξη μιας εκστρατείας από αναρχο-σταλίνες οπαδούς του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ, εναντίον του Φώτη Τερζάκη, τον οποίο προσπάθησαν να παρουσιάσουν ως ακροδεξιό —για να καταλήξουν μέσα στη γενικότερη παράνοια του αναρχο-σταλινισμού, σε μια γενικευμένη επίθεση εναντίον όσων ασκήσαμε κριτική στην εμβολιαστική εκστρατεία, επίθεση η οποία δεν έχει μείνει φυσικά αναπάντητη.

Continue reading “Τα Χειρότερα και τα Καλύτερα του 2022”

Posted on

Σχετικά με τον πόλεμο στην ουκρανία #2: Διεθνής αλληλεγγύη με τους λιποτάκτες

Συνεχίζοντας στην ίδια γραμμή προώθησης της διεθνιστικής-προλεταριακής ντεφαιτιστικής οπτικής δημοσιεύουμε πάλι κείμενα από την κομμουνιστική τσέχικη ομάδα Třídní Válka και το αντιπολεμικό τσέχικο blog https://antimilitarismus.noblogs.org

Εδώ σε pdf

Έκκληση: Ημέρες Διεθνούς Αλληλεγγύης Με Τους Λιποτάκτες

Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται με όλες του τις αρνητικές συνέπειες για μεγάλο μέρος του κόσμου. Συνεχίζονται όμως επίσης και οι πράξεις λιποταξίας και αποφυγής της στράτευσης, οι οποίες, εάν διαδοθούν ευρέως, θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο τέλος του πολέμου. Ως εκ τούτου, αναρχικοί από την περιοχή της Κεντρικής Ευρώπης δημοσιεύουν αυτό το κάλεσμα για να οργανώσουν κινήσεις ενεργής υποστήριξης στους λιποτάκτες. Όπου κι αν ζούμε, ας οργανώνουμε μέρα παρά μέρα, μια μέρα διεθνούς εργατικής αλληλεγγύης και αντίστασης στον πόλεμο. Ας οργανωθούμε σε χώρους εργασίας, σχολεία και δρόμους για να ενισχύσουμε την επιρροή των λιποταξιών. Ας αγωνιστούμε για αξιοπρεπείς συνθήκες [διαβίωσης] για όλους όσοι αρνούνται να υπηρετήσουν ως τροφή για κανόνια στον ενδοϊμπεριαλιστικό πόλεμο. Continue reading “Σχετικά με τον πόλεμο στην ουκρανία #2: Διεθνής αλληλεγγύη με τους λιποτάκτες”

Posted on

Ανταπόκριση από την πορεία στην Ηλιούπολη, 22/12/22

Τα κυκλώματα σωματεμπορίας επιτίθενται ωμά και βίαια στη ζωή των πιο εξαθλιωμένων-φτωχοποιημένων από εμάς και επιχειρούν να καταρρακώσουν τα σώματά τους. Όπως της Ε. που γνώρισε τη σεξουαλική κακοποίηση από την παιδική ηλικία, αλλά είχε την αγωνιστικότητα να παλέψει και την τύχη να βρει την αλληλεγγύη εκεί που δεν το περίμενε.
Η αστυνομία όχι μόνο κάνεις πλάτες, αλλά συμμετέχει στα κυκλώματα μαστροπείας, ενώ η αστική δικαιοσύνη μάς κάνει ξεκάθαρο πως μόνο μπάτσους και μαστροπούς θα προστατεύει. Αυτό είναι το σύστημα της μισθωτής εκμετάλλευσης που παράγει δίπλα δίπλα τον εκβιασμό της μισθωτής εργασίας, τα λοκντάουν, τον μαζικό και καθολικό εμβολιασμό και τον βίαιο εξαναγκασμό σε πορνεία !
Ενάντια στα κυκλώματα τράφικινγκ και το ξέπλυμα βιαστών από το αστυνομο-δικαστικό σύμπλεγμα που ξεδιπλώθηκε στη δίκη της Ηλιούπολης καλέστηκε πορεία χθες το απόγευμα από πρωτοβουλία συντροφισσών και συντρόφων: ((i)) Πορεία Ηλιούπολη, Πέμπτη 22/12, 18.30- Να τσακίσουμε το τράφικινγκ, τους βιαστές και το σύστημα που τους συγκαλύπτει (indymedia.org)https://athens.indymedia.org/post/1622719/.
Η πορεία ξεκίνησε από το μετρό Ηλιούπολης, όπου συγκεντρωθήκαμε 200-250 άτομα και βγήκαμε στη λεωφόρο Βουλιαγμένης φωνάζοντας συνθήματα.
Στην αρχή καταλάβαμε όλο τον δρόμο σταματώντας την κυκλοφορία για 4-5 λεπτά, ώσπου έκαναν την εμφάνιση τους ΜΑΤ, πράσινα και μπλε προσπαθώντας να μας περιορίσουν στο πεζοδρόμιο. Ο κόσμος αντιστεκόταν και ϕώναζε και παρά τις ασπιδιές και ϕυσουνιές που έπεσαν η πορεία κράτησε τη μία λωρίδα μέχρι να μπει τελικά και να συνεχίσει από τον παράδρομο.
Φτάνοντας στα 30 μέτρα από το Α.Τ. Ηλιούπολης η πορεία αντιμετώπισε φράγμα από μπάτσους (βλ. βίντεο) και εμποδίστηκε να πλησιάσει περισσότερο.
Αφού φωνάξαμε συνθήματα ξανακατεβήκαμε στη Βουλιαγμένης και διαλυθήκαμε στον Αγ. Δημήτριο.
Μπάτσοι – σκουπίδια – βιαστές και δολοϕόνοι
Η οργή μας μεγαλώνει