Θόρυβος και Κινήματα // Μουσικό-πολιτικό Καφενείο για τα 3+ ΧΡΟΝΙΑ Συνέλευση ενάντια στη Βιοεξουσία και την Κλεισούρα

 

★★ Κυριακή 9 Απριλίου// Μουσικό-πολιτικό Καφενείο για τα 3+ ΧΡΟΝΙΑ Συνέλευση ενάντια στη Βιοεξουσία και την Κλεισούρα ★★

 

★ 3+ ΧΡΟΝΙΑ προλεταριακός θόρυβος ★

 

3 χρόνια (και κάτι) πέρασαν από όταν συσταθήκαμε ως «Συνέλευση ενάντια στη Βιοεξουσία και την Κλεισούρα» ενόσω επιβάλλονταν τα πρώτα μέτρα υγιεινιστικής αστυνόμευσης και πειθάρχησης από το καπιταλιστικό κράτος. Μέσα στους πρώτους μήνες του μεγάλου εγκλεισμού που είχε καταφέρει να πετύχει την εκκωφαντική σίγαση των προλεταριακών αντιστάσεων, επιχειρήσαμε να κάνουμε τη δική μας φασαρία. Από τότε κρίναμε ότι ανάγκη μας είναι να είμαστε παρόντες όπου οι προλετάριες επιλέγουν να δηλώνουν ηχηρά την παρουσία τους μέσα από αγώνες που έθεταν αιχμές ενάντια στην «υγειονομική» πολιτική διαχείρισης της σφαίρας της καπιταλιστικής παραγωγής και κυρίως σε αυτήν της αναπαραγωγής μας.
Αναγνωρίσαμε ότι η αυτή η πολιτική συνέχισης και ενίσχυσης της απαξίωσης της εργασιακής μας δύναμης έπαιρνε το 2020 την κωδική και μυστικοποιημένη ονομασία «διαχείριση της πανδημίας». Διαδεχόμενη τα προγενέστερα ιερογλυφικά του ίδιου κώδικα που χρησιμοποίησαν τα αφεντικά και το κράτος για να μας παραμυθιάζουν τα τελευταία χρόνια σχετικά με το αναπόφευκτο της συμπίεσης των αναγκών μάς – «πολιτικές διαχείρισης της εσωτερικής υποτίμησης», «πολιτικές διαχείρισης της λιτότητας», και τα ρέστα. Κι αν τώρα παίρνει ένα σωρό άλλα ονόματα, η απάντησή μας είναι στον πυρήνα της ίδια: να κάνουμε θόρυβο, να πειραματιστούμε και να παρασυρθούμε μέσα στα ρίσκα και την ανασφάλεια που είναι εγγενή σε κάθε προλεταριακό αγώνα άξιο λόγου· να αυξήσουμε την «εντροπία» μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία, όπως είχαν πει κάποτε κάποιοι· να σπάσουμε κάθε νέα περίφραξη που θέλει να κατασιγάσει το βουητό των προλεταριακών αντιστάσεων.
 
Θέλουμε να γιορτάσουμε και φέτος αυτή τη συνάντηση και κάθε στιγμή θορύβου που ζήσαμε από κει και πέρα. Αυτή τη φορά σκεφτήκαμε να φέρουμε στο προσκήνιο κάποιες από τις συζητήσεις που αναμοχλεύθηκαν το τελευταίο διάστημα για το ζήτημα της σχέσης της τέχνης με τους κοινωνικούς αγώνες. Και μιας και κάθε γιορτή θέλει τη μουσικούλα της… είπαμε κι εμείς να του δώσουμε να καταλάβει. Γιατί μια χαρά γουστάρουμε και τα «λαϊκά γλέντια», αλλά τελευταία η πολλή αναφορά στον «λαό» και τη «σωτηρία» του μας κάθισε στο λαιμό. Κι επειδή η ιστορία έχει δείξει ότι η καλλιτεχνική αντίληψη έχει τη δύναμη να δημιουργήσει ιστορικά γεγονότα, να επηρεάσει και να επηρεαστεί από κινήματα, επιλέξαμε να πέσουμε στα βαθιά. Και θέλουμε να συζητήσουμε και με άλλο κόσμο και να βουτήξουμε βαθύτερα: στη free jazz και τα κινήματα των μαύρων στην Αμερική, στα συλλογικά ελεύθερα αυτοσχεδιαστικά εγχειρήματα ή τις πειραματικές συνθέσεις που αμφισβήτησαν τις καθιερωμένες φόρμες και την έπεσαν στη βιομηχανία του θεάματος στην Ευρώπη (έστω κι αν τελικά αφομοιώθηκαν), στη βαβούρα του νταντά, της noise, της punk, έως και της no wave και τις καταλήψεις στη Νέα Υόρκη. Η λίστα είναι μεγάλη και χωράει ελεύθερα συμπλήρωση, από κοντά, στο πολιτικό μας καφενείο.
 
Κι αφού μετά τη βουτιά μας ξαναβγούμε στην επιφάνεια και πάρουμε μια ανάσα, είμαστε έτοιμες για τη δικιά μας αυτοσχεδιαστική φάση: τζαμ και μπαρ όσο κρατήσει!

 

Continue reading “Θόρυβος και Κινήματα // Μουσικό-πολιτικό Καφενείο για τα 3+ ΧΡΟΝΙΑ Συνέλευση ενάντια στη Βιοεξουσία και την Κλεισούρα”

Επιστολή από την επαρχία

« Μια μίνι ανταπόκριση για το ΕΣΥ της επαρχίας όπως το βλέπω ένα μήνα τώρα.   

Από τη μέχρι τώρα εικόνα μου σε τριτοβάθμιο νοσοκομείο νομού επαρχίας καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η περιφέρεια είναι το δοκιμαστικό έδαφος συνολικών και πανελλαδικών αναδιαρθρώσεων του ΕΣΥ. Διάφορα πράγματα που ακόμη στην Αθήνα δεν έχουν προχωρήσει αρκετά, στην επαρχία συμβαίνουν εδώ και καιρό.   

Κάποια δεδομένα: Στο νοσοκομείο εδώ και 3 χρόνια δεν γίνονται πρωινά προγραμματισμένα παθολογικά ιατρεία (και επομένως ούτε απογευματινά επί πληρωμή). Λειτουργούν μόνο τα παθολογικά επείγοντα στα οποία προσέρχονται άνθρωποι με κάθε βαρύτητας προβλήματα. Κάποιοι από αυτούς εν τέλει μπορεί να νοσηλευτούν στην παθολογική κλινική.  

Ένα πολύ συχνό φαινόμενο (και στα παθολογικά και στα χειρουργικά επείγοντα) είναι άνθρωποι που δεν έχουν κάτι πάρα πολύ επείγον, κουρασμένοι και απηυδισμένοι από την πολύωρη αναμονή να σηκώνονται να φεύγουν και να τα σκάνε σε ιδιώτες για να λύσουν το πρόβλημά τους ή και να γυρνάνε σπίτια τους χωρίς λύσης και να ξαναέρχονται στο νοσοκομείο μετά από ώρες ή μέρες σε πιο σοβαρή πλέον κατάσταση.  

Επείγοντα και νοσηλεία, λοιπόν, μόνο όσον αφορά τον παθολογικό τομέα, δηλαδή καμία κάλυψη της ανάγκης για παρακολούθηση χρόνιων νοσημάτων, προληπτικό έλεγχο και εξέταση κάποιου μη επείγοντος προβλήματος με άνεση χρόνου κλπ. σε πρωινό ιατρείο.   

Οι εφημερίες στα επείγοντα παθολογικής αλλά κυρίως χειρουργικής καλύπτονται από αγροτικούς γιατρούς που αποσπώνται από τις θέσεις τους στην πρωτοβάθμια για να καλύψουν τα κενά στο νοσοκομείο. Η χρόνια αυτή πρακτική θεσμοθετήθηκε με τον νόμο 4999/2022 και η εφαρμογή της συγκεκριμενοποιείται με την προ ημερών υπουργική απόφαση Γ4γ,δ/Γ.Π.οικ.11650/2023 – ΦΕΚ 1195/Β/6-3-2023, που προβλέπει 6μηνη για αρχή εθελοντική μετακίνηση αγροτικών γιατρών σε νοσοκομείο όπου θα εργάζονται και θα συμμετέχουν στις εφημερίες όπως ακριβώς οι ειδικευόμενοι. Με τις επερχόμενες συγχωνεύσεις κλινικών/νοσοκομείων θα επεκταθεί ακόμη πιο πολύ η ευκαιριακή/μερική απασχόληση και με ιδιώτες (που θα δουλεύουν με μπλοκάκι), αντί μόνιμων προσλήψεων. 

Όσον αφορά τους επιμελητές (δηλαδή τους ειδικούς και όχι ειδικευόμενους) πολύ συχνά στα επείγοντα δεν υπάρχει κανένας, με αποτέλεσμα εφημερίες του νοσοκομείου να βγαίνουν από ειδικευόμενους και αγροτικούς με τη βοήθεια στα πολύ σοβαρά των ειδικών που εφημερεύουν για τους νοσηλευόμενους ασθενείς. Συχνά οι εφημερίες επιμελητών καλύπτονται από ιδιώτες με 24ωρη σύμβαση έργου. 

Από τις 28 νοσηλεύτριες των επειγόντων μόνο οι 4 είναι μόνιμες! Οι υπόλοιπες (είναι και 2 άντρες μεταξύ των γυναικών) είναι με 2ετείς στην πλειονότητα συμβάσεις.  

Όποιον ντόπιο κι αν έχω ρωτήσει λέει ότι οι ανάγκες τους δεν καλύπτονται από το νοσοκομείο. Υπάρχουν και ένα κέντρο υγείας αστικού τύπου και ένα ΤΟΜΥ στην πόλη,  αλλά κατά γενική ομολογία υπολειτουργούν (όπως και παντού αλλού).  

  Όσον αφορά τους αγροτικούς πρόκειται για ένα υποκείμενο φοβερά μίζερο. Περαστικοί όπως είναι από το μέρος που κάνουν αγροτικό αδιαφορούν για τις εργασιακές σχέσεις και συνθήκες και δε δείχνουν (σε γενικές γραμμές) καμία κριτική-αγωνιστική διάθεση. Διάφοροι παραπονιούνται για το γεγονός ότι τους μετακινούν για να καλύπτουν εφημερίες στο νοσοκομείο. Μεταξύ αυτών και 2 αγροτικοί που θα είμαστε μαζί στο Κ.Υ. Ρωτώντας πως τους φαίνεται αυτή η φάση της μετακίνησης και τι θα ήταν διατεθειμένοι να κάνουν ενάντιά της κλπ. μου είπαν και οι 2 πράγματα ίδιας φύσης. Ο ένας ότι δε θα είχε πρόβλημα αν η μετακίνηση ήταν σε ΜΕΘ, μιας και αυτό θα τον βοήθαγε στην ειδικότητα (καριέρα) του και ο άλλος ότι δε θέλει να μετακινηθεί για να έχει χρόνο να παρακολουθεί εθελοντικά σε άλλα νοσοκομεία του νησιού εξειδικευμένα χειρουργεία που τον ενδιαφέρουν λόγω ειδικότητας.»

***

Όσα περιλαμβάνονται στην παραπάνω ανταπόκριση γιατρού από την επαρχία αποτελούν εμπειρική επισφράγιση πολλών από αυτά που έχουμε καταγράψει σε προκηρύξεις ή μπροσούρες μας τα τελευταία 3 χρόνια που συμμετέχουμε στους πρόσφατους αγώνες γύρω από το κοινωνικοποιημένο κομμάτι του μισθού μας, αυτό που αφορά στην ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη.

Από μια άλλη σκοπιά, σε επίπεδο μελετών δηλαδή, είναι μια νεοεκδοθείσα μελέτη του ΚΕΠΥ (Κέντρο Έρευνας και Εκπαίδευσης στη Δημόσια Υγεία, την πολιτική Υγείας & την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας) που επιβεβαιώνει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι ο λόγος που μας κλείδωσαν μέσα τα προηγούμενα χρόνια, ο σκοπός για τον οποίο μας επέβαλαν αυτό το αμφιβόλου προέλευσης και –αναμφίβολα πια– αναποτελεσματικό φθηνό φιξάκι με κόστος χιλιάδες απολυμένους όχι μόνο από το ΕΣΥ, αλλά και από τον ιδιωτικό τομέα, δεν ήταν ασφαλώς –όπως άλλωστε υποστηρίζουμε με συνέπεια εδώ και 3 χρόνια– η διασφάλιση της υγείας μας, αλλά η συρρίκνωση του ΕΣΥ σε όλες τις βαθμίδες περίθαλψης.  Πράγματι, οι εξελίξεις γύρω από την αναδιάρθρωση του συστήματος δημόσιας περίθαλψης αποδεικνύουν ότι οι κρατικές ντιρεκτίβες, οι οποίες μέσα από τις «ιερές» διακηρύξεις των διαβόητων ειδικών και με την υποστήριξη των αριστερών και αντεξουσιαστών φετιχιστών της επιστήμης και της προόδου, τρομοκρατούσαν την κοινωνία, ώστε να μην  επισκεπτόμαστε μονάδες υγείας καμιά σχέση δεν είχαν με μέτρα κατά της διάδοσης του κορονοϊού. Ίσα-ίσα, κρατώντας τον κόσμο μακριά από τα νοσοκομεία, μπορούν σήμερα να τις «αξιολογούν» και να εφευρίσκουν «πλεονάζουσες υποδομές» και «αργόσχολο προσωπικό», προετοιμάζοντας το έδαφος για το επόμενο στάδιο της μερικής ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ: την υιοθέτηση κλειστών προϋπολογισμών στις δαπάνες λειτουργίας και άρα τις συγχωνεύσεις κλινικών και τις συνέργειες με τον ιδιωτικό τομέα.

Στη νέα αυτή μελέτη με την ονομασία «Η εξέλιξη του Υγειονομικού Προσωπικού στα νοσοκομεία του ΕΣΥ πριν και κατά τη διάρκεια της πανδημίας» καταγράφεται η τραγική αποδιάρθρωση του δημόσιου συστήματος υγείας των τελευταίων ετών. Ενώ η κυβέρνηση διαφήμιζε την ενίσχυση των νοσοκομείων με 20.000 προσλήψεις, η αλήθεια είναι ότι έγιναν μόλις 7.000 κι αυτές σχεδόν αποκλειστικά επικουρικού προσωπικού και ειδικευόμενων. Ταυτόχρονα, πάνω από 3.100 γιατροί που εκπαιδεύτηκαν στην Ελλάδα έφυγαν τη δεκαετία 2009-2019 αναζητώντας καλύτερη καριέρα στο εξωτερικό

Η έκθεση δείχνει ότι το συνολικό προσωπικό όχι μόνο είναι μικρότερο σε σχέση με το 2009, αλλά και ότι οι λίγες νέες προσλήψεις που γίνονται κατά κύριο λόγο αφορούν επισφαλείς σχέσεις εργασίας (επικουρικό προσωπικό και όχι μόνιμο), ό,τι δηλαδή συμβαίνει μαζικά και στον ιδιωτικό τομέα μετά την εφαρμογή των μνημονίων.

Κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

«Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα στοιχεία του ΥΠΥΓ σχετικά με τη διαχρονική εξέλιξη των σχέσεων εργασίας των εργαζομένων στα νοσοκομεία του ΕΣΥ κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19. Πιο συγκεκριμένα το 2022, το 77,7% των εργαζόμενων στα νοσοκομεία του ΕΣΥ ήταν μόνιμο προσωπικό, το 9,5% ορισμένου χρόνου (πχ. ειδικευόμενοι ιατροί, αγροτικοί ιατροί) και το 12,8% επικουρικό προσωπικό (ιατρικό και νοσηλευτικό) με μονοετείς ή διετείς συμβάσεις εργασίας (διάγραμμα 7).  

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, κατά τη χρονική δηλαδή περίοδο 2019-22, η αύξηση του προσωπικού των νοσοκομείων του ΕΣΥ προήλθε σχεδόν εξ’ ολοκλήρου από την αύξηση του επικουρικού προσωπικού και του προσωπικού ορισμένου χρόνου. Αντιθέτως, κατά τη χρονική περίοδο 2019-22 το μόνιμο προσωπικό των νοσοκομείων του ΕΣΥ παρέμεινε στάσιμο (0,5% αύξηση, 321 νέες θέσεις μόνιμης εργασίας κατά τη διάρκεια της πανδημίας). Η στασιμότητα των μόνιμων θέσεων εργασίας στα νοσοκομεία του ΕΣΥ και η αντικατάσταση τους με επικουρικό προσωπικό ξεκίνησε ήδη από το 2017 (διάγραμμα 7), την περίοδο δηλαδή της οικονομικής κρίσης, και έγινε κυρίαρχη πρακτική κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Συνιστά δε ανησυχητική εξέλιξη με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην ποιότητα και συνέχεια των παρεχόμενων υπηρεσιών από τα νοσοκομεία του ΕΣΥ. 

Ενδεικτικά τα νοσοκομεία του ΕΣΥ τη χρονική περίοδο 2009-15 απώλεσαν το 20% του ανθρώπινου δυναμικού τους (απώλεια σχεδόν 19.000 θέσεων εργασίας, το 50% των οποίων αφορούσε σε θέσεις κλινικού προσωπικού), με την όποια μερική ανάταξη την περίοδο 2015-19 (αποκατάσταση 5.500 περίπου θέσεων εργασίας) να επιχειρείται κύρια μέσω της πρόσληψης επικουρικού προσωπικού. Ενδεικτικό επίσης της πλημμελούς στελέχωσης των νοσοκομείων του ΕΣΥ κατά τη διάρκεια της πανδημίας, είναι το γεγονός ότι βάσει των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ το 2009 εργάζονταν στα νοσοκομεία του ΕΣΥ 92.946 εργαζόμενοι, ενώ τον Δεκέμβριο του 2022 σύμφωνα με τα στοιχεία του ΥΠΥΓ εργάζονταν 84.320 εργαζόμενοι. Με άλλα λόγια το Δεκέμβριο του 2022 οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας ήταν κατά 8.626 λιγότεροι σε σχέση με τα προ οικονομικής κρίσης επίπεδα.»

Πολύ έγκαιρα η συνέλευσή μας ανακίνησε το ζήτημα των εξελίξεων της επίθεσης σε βιομηχανία υγείας-εκπαίδευση φέρνοντας σε διάλογο, στα πλαίσια σχετικών εκδηλώσεων, αγωνιζόμενους πρώην ανεσταλμένους υγειονομικούς με εκπαιδευτικούς που αντιστέκονται στην αξιολόγηση, είτε την ατομική είτε την αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας.Το ότι κάνουν πλέον λόγο για το ζήτημα αυτό πρώην ανεσταλμένοι υγειονομικοί και στη συνέχεια μόλις μερικές μέρες πριν κηρύχθηκε από την ποεδην και την οενγε απεργία-αποχή από την αξιολόγηση, είναι αρκετά ελπιδοφόρο.

Ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση κρατάει πάρα πολλά χρόνια. Σήμερα όμως –ειδικά μετά από την μακρόχρονη περίοδο παύσης των προλεταριακών αγώνων που βιώσαμε την τελευταία τριετία– χρειάζεται να εντείνουμε τις αρνήσεις μας, να στείλουμε στα αζήτητα το προσοντολόγιο των διαχωρισμών και των κατηγοριοποιήσεων και να βάλουμε στη θέση τους την απειθαρχία, την ταξική αλληλεγγύη και την μαχητικότητα!

Η φωτό προέρχεται από την εκδήλωση που συνδιοργάνωσε η σεβκ με την προ.κ.α στην Πάτρα με τη συμμετοχή συναγωνιστή από τον σύλλογο εργαζομένων στο νοσοκομείο της Ικαρίας, πρώην ανεσταλμένο υγειονομικό.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ-ΠΑΤΡΑ

Η εκδήλωση για την επιβολή διαδικασιών αξιολόγησης στην εκπαίδευση και τη βιομηχανία υγείας και τις ταξικές αντιστάσεις που συναντά πάει Πάτρα.​

 

Μαζί με τις συντρόφισσες της Προλεταριακής Κίνησης Αγώνα από την Πάτρα, συναγωνιστή πρώην ανεσταλμένο γιατρό από τον σύλλογο εργαζομένων στο νοσοκομείο της Ικαρίας, εκπαιδευτικούς και εργαζόμενους στον χώρο της υγείας συζητάμε, αντιπαραβάλλουμε εμπειρίες αγώνα και ανιχνεύουμε κοινά σημεία και προοπτικές αντίστασης.

 

Τσάι, συμπάθεια και​
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΩΝ!

 

Παρασκευή, 31 Μαρτίου, 7 μμ, τεϊοποτείον Το Τραμ, Αράτου 24

 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ,17/3,19.00, ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΓΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ… ΠΙΑΝΩ ΤΟ ΡΕΒΟΛΒΕΡ ΜΟΥ

ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΓΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ… ΠΙΑΝΩ ΤΟ ΡΕΒΟΛΒΕΡ ΜΟΥ

 

 

Επίμονα και με συνέπεια το καπιταλιστικό κράτος προσπαθεί τα τελευταία… 30 plus χρόνια να επιβάλει την αξιολόγηση στην εκπαίδευση, κάτι που αποδεικνύει πόσο αναγκαία τη θεωρούν τα αφεντικά μας, τόσο για τον «εξορθολογισμό» και την παραγωγικότητα αυτού του τομέα όσο και για τη διαμόρφωση εκείνης της προλεταριακής υποκειμενικότητας που αποτελεί προϋπόθεση της επιτυχίας της.
Ήδη ο νόμος 4823 με τον οργουελικό τίτλο “Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις” που επιχειρείται να εφαρμοστεί προβλέπει ένα εφιαλτικό και ασφυκτικό πλέγμα ατομικής αξιολόγησης, αλλά προς το παρόν, όπως και η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, βρίσκει απέναντί του ισχυρές αντιστάσεις.

Continue reading “ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ,17/3,19.00, ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΓΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ… ΠΙΑΝΩ ΤΟ ΡΕΒΟΛΒΕΡ ΜΟΥ”

★8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023★

Τα αντικείμενα δεν ματώνουν. Όσοι έχουν το νεκρό βάρος των αντικειμένων, θα πεθάνουν σαν αντικείμενα. Σαν εκείνες τις πορσελάνες που έσπαγαν οι επαναστάτες στη λεηλασία του Ραζουμόφσκογε – κι όταν τους ζήτησαν το λόγο, εκείνοι, όπως αναφέρει ο Βίκτορ Σερζ, απάντησαν: “Θα σπάσουμε όλες τις πορσελάνες του κόσμου για ν’ αλλάξουμε τη ζωή. Αγαπάτε τα πράγματα περισσότερο από τους ανθρώπους… Αγαπάτε τους ανθρώπους όπως αγαπάτε και τα πράγματα, και πολύ λιγότερο τον ίδιο τον άνθρωπο”. Ό,τι δεν χρειάζεται να καταστραφεί, αξίζει να σωθεί: να η λιτότερη μορφή του μελλοντικού μας ποινικού κώδικα.
Ραούλ Βανεγκέμ, Η επανάσταση της καθημερινής ζωής

 

Τι να πούμε για τη χθεσινή μέρα! Όσοι και όσες ήταν εκεί ξέρουν! Και οι φωτογραφίες μιλάνε μόνες τους. Τις αφιερώνουμε με αγάπη στους προβοκατορολόγους του Ριζοσπάστη -στο ΚΚΕ άλλωστε ανήκει δικαιωματικά ο τίτλος του πρώτου ιστορικά προβοκατορολογικού κόμματος- και τα σταλινομούλαρα κάθε προέλευσης.

 

Αλλά και στις εργάτριες που παρότι υπέστησαν πρόσφατα στο πετσί τους τούς διαχωρισμούς, έφτασαν να κρατάνε την ίδια στάση απέναντι σε άλλα μαύρα πρόβατα…

 

Πάντως, πέρα από την προβοκατορολογία, θα είναι κρίμα να αφήσουμε όλη αυτή την εξεγερτική ενέργεια να καταλήξει ξανά σε κουκιά για το κκε και τη νέα πασοκοσυριζάδικη κυβέρνηση!

 

Πέρα από όλα τα προηγούμενα, ενθαρρυντικό είναι ότι ένα θραύσμα της πορείας που οπισθοχωρούσε από την Ομόνοια προς το Γκάζι την έπεσε στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ φωνάζοντας “ΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ Τ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΞΙΑ ΚΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ”.

 

Αντίστοιχη τύχη είχε και κάθε τζαμαρία και κάθε ξενοδοχειάρα επί της Πειραιώς, μερικών εκ των οποίων ο εξοπλισμός αξιοποιήθηκε ως οδόφραγμα.

 

Για το καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη

[σχετική προκήρυξή μας εδώ]

 

«Βρισκόμασταν ως τώρα στην Ιρλανδία. Στην αντιπέρα όχθη της διώρυγας, στη Σκωτία, ο εργάτης γης, ο άνθρωπος του αλετριού, καταγγέλλει τη 13ωρη ως 14ωρη εργασία του σε ένα δριμύτατο κλίμα και με μια πρόσθετη τετράωρη εργασία την Κυριακή (στη χώρα αυτή που γιορτάζουν ακόμα και το Σάββατο!)· την ίδια ώρα ένα Grand Jury του Λονδίνου δικάζει τρεις σιδηροδρομικούς, έναν τροχοπεδητή επιβατικής αμαξοστοιχίας, έναν μηχανοδηγό και έναν φύλακα γραμμής. Ένα μεγάλο σιδηροδρομικό δυστύχημα έχει στείλει στον άλλο κόσμο εκατοντάδες επιβάτες. Αιτία του δυστυχήματος ήταν η αμέλεια των σιδηροδρομικών. Μπρος στο ορκωτό δικαστήριο οι σιδηροδρομικοί δηλώνουν ομόφωνα ότι πριν 10-12 χρόνια εργάζονταν μόνο 8 ώρες την ημέρα. Στο διάστημα όμως των τελευταίων 5 ως 6 χρόνων αύξησαν τις ώρες εργασίας σε 14, 18 και 20 την ημέρα, και όταν υπάρχει εξαιρετικά μεγάλη συρροή ταξιδιωτών, λχ στην περίοδο των εκδρομικών αμαξοστοιχιών, εργάζονται συχνά χωρίς διακοπή 40-50 ώρες. Οι σιδηροδρομικοί όμως είναι κι αυτοί κοινοί άνθρωποι και όχι κύκλωπες. Σε ένα ορισμένο σημείο παραλύει η εργατική τους δύναμη. Τους κυριεύει η νάρκη. Το μυαλό τους παύει να σκέφτεται και τα μάτια τους να βλέπουν. Ο πέρα για πέρα “respectable British Juryman” απαντάει με μια ετυμηγορία που τους παραπέμπει επί “manslaughter” στο κακουργιοδικείο και σε ένα ήπια διατυπωμένο παράρτημα εκφράζει με ευλάβεια την ευχή ότι οι κύριοι κεφαλαιούχοι μεγιστάνες των σιδηροδρόμων θα ευαρεστηθούν να είναι στο μέλλον πιο σπάταλοι στην αγορά των απαραίτητων «εργατικών δυνάμεων» και πιο «εγκρατείς» ή πιο «ολιγαρκείς» ή πιο «οικονόμοι» στην απομύζηση της αγορασμένης εργατικής δύναμης.»
 
Μαρξ, Το Κεφάλαιο, τ. 1, κεφ. 8ο, Η εργάσιμη μέρα
 
157 χρόνια μετά από τότε που ο Μαρξ έγραφε τα παραπάνω, οι ομοιότητες με το σήμερα τόσο ως προς τη συχνότητα τέτοιων «δυστυχημάτων» στις σιδηροδρομικές μεταφορές όσο και ως προς την αθλιότητα των εργασιακών συνθηκών σ’ αυτές είναι εντυπωσιακά μεγάλες. Φυσικά, από την εποχή του laissez faire καπιταλισμού της Αγγλίας στα μέσα του 19ου αι. μέχρι σήμερα δεν μεσολάβησαν απλά 157 χρόνια αλλά μια ακατάπαυστη σειρά ταξικών αγώνων που είχαν σαν αποτέλεσμα έναν συγκεκριμένο ταξικό συσχετισμό δυνάμεων.
 

Continue reading “Για το καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη”

Χρονολόγιο αγώνων, Μάρτης ’21-Δεκέμβρης ’22

Χρονολόγιο των αγώνων ενάντια στην κρατική διαχείριση της πανδημίας (και της κρίσης γενικότερα) και η συμμετοχή μας σε αυτούς (Αθήνα, Μάρτης 2021- Δεκέμβρης 2022)

[Σε pdf εδώ]

Εισαγωγή

Πιάνουμε το νήμα των αγώνων από το σημείο που το αφήσαμε στην έκδοσή μας «Κόντρα στο ρεύμα, η συμβολή μας στον αγώνα ενάντια στην τηλεργασία, την τηλεκπαίδευση και τα λοκντάουν», από τις αρχές Μάρτη 2021 δηλαδή, όταν η εξέγερση της Νέας Σμύρνης ως αποκορύφωμα των αντι-μπατσικών κινημάτων σηματοδοτούσε την απόσυρση των μπάτσων από το δημόσιο χώρο, την πρόωρη λήξη, όπως πλέον ξέρουμε, του δεύτερου λοκντάουν, ενόψει φυσικά και της έναρξης εργασιών της τουριστικής βιομηχανίας, και την καθυστέρηση της εγκατάστασης της πανεπιστημιακής αστυνομίας μέχρι τον Σεπτέμβρη 2022. Η εγκατάστασή της τότε θα ανασταλεί ξανά, χάρη στην οργανωμένη κινητοποίηση φοιτητών, αριστεράς και αντιεξουσιαστικού χώρου, όπως θα δούμε παρακάτω. Στη δεύτερη φάση της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας που ακολουθεί κυριαρχούν το πρόγραμμα μαζικού, καθολικού και υποχρεωτικού (άμεσα για τις εργαζόμενες στην υγεία και την πρόνοια και έμμεσα για όλες τις υπόλοιπες) εμβολιασμού και το ρευστό κοινωνικό απαρτχάιντ που αυτό συνεπάγεται. Με αιχμή τον υποχρεωτικό, μαζικό και καθολικό εμβολιασμό και στη βάση της εμβολιαστικής εθνικής (δεξιάς-αριστερής και «αντιεξουσιαστικής») ενότητας που αναδεικνύεται αυτήν την περίοδο θα επιτευχθεί ο περαιτέρω κατακερματισμός της εργατικής τάξης, μέσω της εγκαθίδρυσης νέων ρευστών διαχωρισμών εντός της. Οι διαχωρισμοί αυτοί θα λειτουργήσουν καταλυτικά ενάντια στην ανάπτυξη προλεταριακών συλλογικών απαντήσεων ώστε να συνεχιστεί αναβαθμισμένα η επίθεση στον μισθό της εργατικής τάξης (άμεσο και έμμεσο) προς όφελος της συσσώρευσης κεφαλαίου. Τη φάση αυτή τέλος θα διαδεχθεί η «πολιτική λήξη» της πανδημίας από την άνοιξη του 2022 ενόψει των νέων μορφών εμφάνισης της κρίσης αναπαραγωγής της καπιταλιστικής σχέσης, της ενεργειακής και της πληθωριστικής κρίσης δηλαδή, η διαχείριση των οποίων θα αποτελέσει τον νέο γύρο επίθεσης στον εργατικό μισθό και προσπάθειας πειθάρχησης της εργατικής τάξης.

Continue reading “Χρονολόγιο αγώνων, Μάρτης ’21-Δεκέμβρης ’22”

Απεργιακό Ρηπόρτ Από Την Πανυγειονομική Απεργία 22-2-23

«Τα νοσοκομεία δεν είναι ξενοδοχεία να μετράνε την πληρότητα!»
Από τη διαδήλωση στο υπουργείο υγείας 22/2/23
 
Στην απεργία της Τετάρτης πορευτήκαμε για πολλοστή φορά προς το υπουργείο υγείας μαζί με άλλους εργαζομένους στον χώρο της υγείας, δηλαδή στον τομέα επιδιόρθωσης/αποκατάστασης της εργασιακής μας δύναμης, μαζί με τους εκδικητικά διπλοτιμωρημένους πρώην ανεσταλμένους, οι οποίοι ήταν τα πρώτα θύματα της εφαρμογής μιας άτυπης αξιολόγησης των εργαζομένων στα νοσοκομεία (και εξακολουθούν σήμερα να γίνονται αντικείμενο καψονιών για παραδειγματισμό της κάθε εργαζομένης που θα της μπουν παρόμοιες ιδέες μη συμμόρφωσης προς «τας άνωθεν εντολάς») και τέλος μαζί με τους καταληψίες εργάτες και εργάτριες της τέχνης οι οποίοι ένωσαν τη φωνή τους με τη φωνή των απεργών υγειονομικών.
 
Φωνάξαμε ενάντια στη μακρόχρονη πολιτική απαξίωσης του έμμεσου μισθού μας, η οποία απέκτησε πρωτόγνωρη δυναμική τον καιρό της πανδημίας, εξαιτίας της πρωτοφανούς συμμόρφωσης του προλεταριάτου που κάθισε πειθήνιο σπίτι του, υποτίθεται για να «προστατευτεί η κοινωνία», με αποτέλεσμα να σιγάσουν οι, ούτως ή άλλως μειοψηφικοί, κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες.

Continue reading “Απεργιακό Ρηπόρτ Από Την Πανυγειονομική Απεργία 22-2-23”

Συμπληρώνονται ένα-ένα τα κομμάτια του παζλ #1 και #2// Κάλεσμα στην πανυγειονομική απεργία 22-2-23

(για όσους ξεχνούν ότι ενώ η υγειονομική τρομοκρατία μάς τελείωσε προς το παρόν; με άνωθεν εντολή, με άνωθεν εντολή η καπιταλιστική επίθεση συνεχίζεται και μάλιστα ανεμπόδιστη)
#1
 
Τώρα που μετά την πρωτοβάθμια (βλ. εισαγωγή οικογενειακού γιατρού) ξεκινάει το μεθοδικό ξεχαρβάλωμα και της δευτεροβάθμιας/τριτοβάθμιας μέσω συγχωνεύσεων (βλ. πρόσφατη απόφαση μεταφοράς της παιδοψυχιατρικής κλινικής από το Τζάνειο στο… “διπλανό” νοσοκομείο Δυτικής Αττικής “Αγ. Βαρβάρα”, μόλις 8,5 χλμ μακριά διαμέσου της σπάνια μπoτιλιαρισμένης Θηβών), με ταυτόχρονη αύξηση της έμφασης στη λειτουργία βάσει τεχνο-οικονομικών κριτηρίων, έρχεται να ξεδιπλωθεί σιγά-σιγά το ευρύτερο σχέδιο ομογενοποίησης της παροχής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Η μετατροπή όλων των νοσοκομείων σε ΝΠΙΔ, όπως έχει δεσμευτεί ότι θα πράξει μετεκλογικά η τρέχουσα πολιτική ηγεσία (σύμφωνα με το πρότυπο που εγκαινίασε ο ΣΥΡΙΖΑ με το νοσοκομείο στη Σαντορίνη), δλδ η αυστηρή επιτήρηση των ισολογισμών των νοσοκομείων, είναι το πρώτο βήμα. Η εφαρμογή πρωτόκολλων νοσηλείας/ΚΕΝ, δλδ η επιτήρηση του κόστους νοσηλείας και ο ανταγωνισμός, με βάση το κριτήριο αυτό, μεταξύ ιδιωτικών και δημόσιων νοσοκομείων το δεύτερο. Η αξιολόγηση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας, δλδ η επιτήρηση της παραγωγικότητας της εργασίας στα υποστελεχωμένα δημόσια νοσοκομεία, το τρίτο. Η επέκταση της ιδιωτικής ασφάλισης, δλδ η ατομικοποιημένη διαπραγμάτευση του κόστους επιδιόρθωσης της εργασιακής δύναμης, το τέταρτο.
 
Αλλά τι μας έπιασε και τα λέμε όλα αυτά; Ύστερα από πολύχρονη καθυστέρηση ξεμπλόκαρε η μεγάλη επένδυση που τρέχει ο όμιλος του Ιατρικού Κέντρου όσον αφορά τη δημιουργία Ιατρικού Πάρκου στα Μεσόγεια. Το έργο που είχε πρωτο-ανακοινωθεί το 2001, έχει προϋπολογιστεί στα 150 εκατ. ευρώ και περιλαμβάνει συγκρότημα 4 Κλινικών συνολικής δυναμικότητας 420 κλινών νοσηλείας. Η επιλογή της περιοχής δεν είναι βέβαια τυχαία, καθώς η επέκταση της κύριας -πέρα από την παραθεριστική- κατοικίας στην Ανατολική Αττική καθόλη την περίοδο 1990-2010, σε συνδυασμό με τις κομβικές κρατικές επενδύσεις για την ανάπτυξη υπερτοπικών υποδομών (Αττική Οδός, προαστιακός σιδηρόδρομος, αεροδρόμιο, στο απώτερο μέλλον η επέκταση/ιδιωτικοποίηση του λιμανιού στο Λαύριο) καθιστούν την περιοχή πραγματικό φιλέτο.
 
Γιατί; Γιατί, (αντιγράφουμε από την τεχνική μελέτη του έργου και το υποκεφάλαιο για τις υπάρχουσες υποδομές, σελ. 43-44):
 
«Η Περιφερειακή Ενότητα Ανατολικής Αττικής χαρακτηρίζεται από πλήρη έλλειψη μονάδων δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας φροντίδας υγείας (νοσοκομεία, ιδιωτικές κλινικές, κ.λπ.). Η περιοχή του σχεδίου ανήκει στην 1η Υγειονομική Περιφέρεια (Αττικής).
Σύμφωνα με στοιχεία της ηλεκτρονικής πλατφόρμας του Υπουργείου Υγείας (Άτλαντας Υγείας) υφίσταται, νότια το Ασκληπιείο Βούλας, ενώ βόρεια στην περιοχή του Διονύσου υπάρχει η ιδιωτική κλινική “Ο Άγιος Γεώργιος”. Συνολικά, συναντάται ένα Γενικό Νοσοκομείο, μια Ιδιωτική Κλινική, 14 Κέντρα Υγείας και οκτώ Περιφερειακά/Τοπικά Ιατρεία. Ειδικότερα, στο Δήμο Παιανίας, εντός του οποίου βρίσκεται η επένδυση του Ιατρικού Πάρκου καταγράφονται ελλείψεις στον τομέα της πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Κύρια αιτία είναι η άμεση γειτνίαση του δήμου με μεγάλα θεραπευτήρια της Αθήνας. Στο Δήμο υπάρχει ένα κατάστημα ΙΚΑ το οποίο εξυπηρετεί τους κατοίκους για περιπτώσεις άμεσων πρώτων βοηθειών. Ωστόσο, απαιτείται αναβάθμιση για να μπορεί να πληροί τις προϋποθέσεις εξυπηρέτησης μιας μεγαλύτερης γκάμας περιπτώσεων. Η μη ικανοποιητική λειτουργία του οφείλεται, πιθανώς, στη λειτουργία του εν λόγω καταστήματος ως υποκαταστήματος του ΙΚΑ Κορωπίου.”
 
Αντίστοιχες διαπιστώσεις γίνονται και παρακάτω, στην υποενότητα «Τεκμηρίωση χωρικού προορισμού» (σελ. 138-139):
 
«η πρώτη κρίσιμη παραδοχή αφορά την έλλειψη δημοσίων νοσοκομείων αλλά και ιδιωτικών κλινικών στην Ανατολική Αττική. Όπως περιγράφηκε στο προηγούμενο Κεφάλαιο, στη ΖΟΕ Μεσογείων του 2003 είχε προβλεφτεί να καθοριστεί χώρος για την ανέγερση Περιφερειακού Νοσοκομείου στην ζώνη (Γ2) της περιοχής που καταλάμβανε η παραπάνω ΖΟΕ, έργο το οποίο ωστόσο δεν έχει υλοποιηθεί μέχρι σήμερα (18 χρόνια μετά). Αναφορικά με το επίπεδο των τριτογενών δραστηριοτήτων, ο χώρος της υγείας – περίθαλψης αποτελεί σημαντικό τομέα, ενώ συγκαταλέγεται παράλληλα στις υποδομές κοινωνικού εξοπλισμού. Η περιοχή των Μεσογείων χαρακτηρίζεται από πλήρη έλλειψη μονάδων δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας φροντίδας υγείας (νοσοκομεία, ιδιωτικές κλινικές κ.λπ.). Η αναφορά περί απουσίας διακριτής ανάπτυξης υπηρεσιών υγείας στους πόλους διεθνούς και εθνικής εμβέλειας της χωρικής υποενότητας Μεσογείων στο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αττικής, συνιστά οριζόντια ρύθμιση που αφορά το σύνολό της, χωρίς να δίδεται εντοπισμένη χωρική προτεραιότητα. Οι ελλείψεις αυτές έχουν σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, ιδιαίτερα στις συνθήκες της πανδημίας (covid -19), την τελευταία 3ετία.»
 
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, όπου μάλιστα θα υπάρξει περαιτέρω αποδυνάμωση των υφιστάμενων δημόσιων νοσοκομείων/κέντρων υγείας και περιφερειακών ιατρείων, η σύμπραξη δημοσίου-ιδιωτικού εντός του ΕΣΥ, όπως διατυμπανίζεται εδώ και καιρό, θα πέσει σαν ώριμο φρούτο, ως μάνα εξ ουρανού.
 
Ήδη, πέρα από την αναγγελία του Υπουργείου Υγείας ότι η μοναδική Ογκολογική Μονάδα Παίδων στο Αγία Σοφία θα μετατραπεί σε ογκολογικό κέντρο με ταυτόχρονη μετατροπή από Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ), σε Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ), το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος έχει δρομολογήσει την κατασκευή 3 νοσοκομειακών μονάδων μέσω ΣΔΙΤ, έργο που προς το παρόν σκοντάφτει στο υψηλό κόστος που προϋπολογίζουν οι κατασκευαστικές εταιρείες και όχι σε κάποια επί της ουσίας αντίρρηση -ούτε βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ενάντιος, τουναντίον παρουσιάζεται βασιλικότερος του βασιλέως.
 
Παρόμοιας λογικής είναι οι κρατικοί σχεδιασμοί “αξιοποίησης” του αγροκτήματος 1.800 στρεμμάτων του ΑΠΘ για την κατασκευή του νέου ΑΧΕΠΑ, ερευνητικού κέντρου, συνεδριακού και εκθεσιακού κέντρου και της Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ, μεταξύ άλλων σχετικών υποδομών. Μάλιστα κάποια από τα ιδιωτικά νοσοκομεία που λέγεται ότι θα ενταχθούν μέσω συμπράξεων στο ΕΣΥ, ταυτόχρονα συνδέονται με ασφαλιστικές εταιρείες, όπως το δίκτυο νοσοκομείων και διαγνωστικών κέντρων του Hellenic Healthcare Group (Υγεία, Metropolitan Hospital και Metropolitan General, Μητέρα και Λητώ, Creta InterClinic). Επίσης, διαθέτει τα προηγμένα διαγνωστικά κέντρα HealthSpot, κα) με την Εθνική Ασφαλιστική (τα έχει εξαγοράσει και τα δύο το fund CVC), αλλά περισσότερα για αυτή την ιστορία σε επόμενο ποστ.
Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις στο ΕΣΥ
 
Κάτω η αξιολόγηση που θα τις «δικαιολογήσει»!
 
Αν δεν λογαριαστούμε τώρα, δε θα λογαριαστούμε ποτέ!
 
ΤΕΤΑΡΤΗ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2023
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΑΝΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ
 
ΑΤΤΙΚΗ: ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 8πμ – 15μμ// ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: 24ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
 
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΑΒΙΛΗ 8:30πμ
 
ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΞΙΜΟΥ – ΒΟΥΛΗ – ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ (ΓΛΚ) – ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ

Continue reading “Συμπληρώνονται ένα-ένα τα κομμάτια του παζλ #1 και #2// Κάλεσμα στην πανυγειονομική απεργία 22-2-23”