[Εδώ το κείμενο σε pdf όπως είναι στημένο στο έντυπο-μπροσούρα Κριτική του Διαχωρισμού #2.]
[Παρακάτω μπορεί κανείς να διαβάσει το κείμενο εμπλουτισμένο με επιπλέον υποσημειώσεις για όλες τις ειδησιογραφικές πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για τα στοιχεία και τα γεγονότα που παρατίθενται.]
Kρατικές Επιβολές και Από-τα-Κάτω Αντιστάσεις
στην Αφρική εν μέσω Πανδημίας
(ή αλλιώς, γιατί ο υποχρεωτικός εμβολιασμός και τα λοκντάουν
δεν είναι «first world problems»)
«Δεν γνωρίζω κάποια χώρα τώρα στην Αφρική που αν οι πολίτες της ήθελαν να εμβολιαστούν δεν θα μπορούσαν. […] Η συμβουλή μου στον πληθυσμό της αφρικανικής ηπείρου είναι “κάντε το εμβόλιο” ώστε να καταστεί αχρείαστο για τις κυβερνήσεις να επιβάλλουν υποχρεωτικό εμβολιασμό»
John Nkengasong, διευθυντής του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων της Αφρικής (Africa CDC), συνέντευξη τύπου, 13 Γενάρη 2022[1]
«Η μάχη ενάντια στην Covid-19 δεν πρέπει να επισκιάσει τις μάχες ενάντια στη μαλάρια, τον ιό HIV, τον καρκίνο, τη φυματίωση, την αρτηριακή πίεση, τον υποσιτισμό, και φυσικά την aποκτηνωτική φτώχεια, που σε ισότιμο βαθμό επιβαρύνουν το έθνος μας. Η κυβέρνηση πρέπει να πάρει αποστάσεις από το να αντιγράφει απλά ό,τι κάνουν οι άλλες χώρες.»
Sylvester Namiwa, εκτελεστικός διευθυντής της ΜΚΟ CDEDI του Μαλάουι, 21 Δεκέμβρη 2021[2]
«[…] η αύξηση του κόστους των τεστ PCR και ο υποχρεωτικός τους χαρακτήρας επιβαρύνει τους μισθούς των εργαζομένων χωρίς κανένα αντιστάθμισμα. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η κυβέρνηση και οι εργοδότες εγκαθίδρυσαν τον διαχωρισμό των εργαζομένων που δεν εμβολιάζονται, κι αυτό παραβιάζοντας τον εργασιακό κώδικα που λέει ότι “όλοι οι εργαζόμενοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και τους εξασφαλίζεται η ίδια προστασία και τα ίδια εχέγγυα”, ανακοινώνουμε την κήρυξη γενικής απεργίας από τη Δευτέρα 27 Δεκέμβρη στο σύνολο των εταιρικών εγκαταστάσεων στους κλάδους μας.»
Κοινή ανακοίνωση του εθνικού συνδικάτου εργαζομένων στην ύδρευση και τον ηλεκτρισμό (Syntee), του συνδικάτου υπαλλήλων και συνταξιοδοτημένων στη βιομηχανία πετρελαίου (Seerpac), του εθνικού οργανισμού υπαλλήλων της βιομηχανίας πετρελαίου (Onep) στην Γκαμπόν, 15 Δεκέμβρη 2021[3],[4]
Στην πιο πρόσφατη φάση της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας, μια μορφή εκδήλωσης της εμβολιολατρίας όσων τάχθηκαν με τις κρατικές στρατηγικές προλεταριακής πειθάρχησης αποτέλεσε η επίδειξη μιας τρομερά επίμονης έως και εμμονικής «ευαισθησίας» για τις χώρες του «τρίτου κόσμου». Από τους ίδιους, όπως και από τα κάθε λογής διεθνή mainstream μίντια, γίνεται λόγος για τη γεωγραφική ανισοκατανομή των εμβολίων που οφείλεται σε μια συνθήκη που αποκαλείται με διάφορα ονόματα, όπως «εμβολιαστικός εθνικισμός» ή «εμβολιαστικό απαρτχάιντ» (sic).
Αυτή η εκδήλωση «ευαισθησίας» εκ μέρους τους περιορίζεται εντελώς αποσπασματικά στην επίκριση των κρατών της Δύσης για παρακράτηση των εμβολιαστικών στοκ από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου. Αναφορικά με το θεωρητικό σχήμα του «εμβολιαστικού εθνικισμού», πέρα από τα όποια στοιχεία αλήθειας, τη φαινομενική ριζοσπαστικότητά του και τον υποτιθέμενα διεθνιστικό του χαρακτήρα, η εργαλειακή χρήση που του έγινε αποκαλύπτει έναν εντελώς οπορτουνίστικο, υποκριτικό και χρησιμοθηρικό ανθρωπισμό. Ουσιαστικά, αξιοποιήθηκε ως θεωρητικό όπλο υπεράσπισης των κρατικών προγραμμάτων εμβολιασμού του παγκόσμιου βορρά· όπλο, εν τέλει, για τη σφυρηλάτηση της εμβολιαστικής εθνικής ενότητας. Αυτή η ίσως πρωτοφανής στα χρονικά έκταση της εθνικής ενότητας μπόρεσε να επιλύσει τα αδιέξοδα στα οποία είχε οδηγήσει η προηγούμενη φάση της κρατικής διαχείρισης, με τον πολύ εντονότερα κατασταλτικό και αστυνομοκρατικό χαρακτήρα της.
