★Τι γράμματα θα μάθουν τα 1000 πράσινα στρουμφάκια στα Πανεπιστήμια;★

Μετά την προ δεκαημέρου καταστροφή των τουρνικέ στην είσοδο του ΑΠΘ και την ακραία καταστολή της φοιτητικής πορείας ενάντια στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία στα Προπύλαια στις 14/9, ξύλο σώμα με σώμα και χημικά και χθες στο ΑΠΘ, όταν για τρίτη μέρα μπήκαν έξι (στελέχη) ΟΠΠΙ φρουρούμενα το καθένα από μια διμοιρία ΜΑΤ και αύρα της αστυνομίας για να περιπολήσουν μια γωνιά του πανεπιστημίου που δεν πατάει καμιά.
Για να μη μιλήσουμε για το μπάχαλο που δημιούργησαν με δακρυγόνα και προσαγωγές στη χθεσινοβραδινή συναυλία, όταν επιτέθηκαν σε 5.000 κόσμο με δακρυγόνα και κυνηγητά μέχρι την Καμάρα.
Ο πραγματικός λόγος της παρουσίας τους είναι το στενό μαρκάρισμα με δεκάδες ασφαλίτες και κάθε είδους μπάτσους, να στοχοποιούν φοιτητές και φοιτήτριες, να ζητάνε ταυτότητες όποτε γουστάρουν σε όποιους γουστάρουν (π.χ. πρόσφατα φοιτητής έχασε τις εξετάσεις στο μάθημά του, επειδή αρνήθηκε τον έλεγχο στοιχείων) και γενικά να ασκούν έλεγχο και τρομοκρατία με τη σύμφωνη γνώμη και πρόσκληση του πρύτανη.

Αποκαλυπτική για τις πραγματικές προθέσεις του κράτους είναι η δήλωση του υπουργού των μπάτσων πως «μέχρι να καταστεί πλήρης η εφαρμογή του νόμου και από την πλευρά των πανεπιστημίων, θα συνοδεύονται [οι οππι] από άλλες δυνάμεις της Ελληνικής Αστυνομίας», μιλώντας δηλαδή για μόνιμη εγκατάσταση των «κανονικών» δυνάμεων καταστολής εντός και πέριξ των πανεπιστημιακών χώρων.
Στην ίδια δήλωση ταυτίζει τους φοιτητές και τις φοιτήτριες με «αλλόφρονες περιθωριακούς» που έχουν βάλει στο μάτι «νέους Έλληνες αστυνομικούς». Με την κατακλείδα «Η ακτινοβολία της γνώσης δεν μπορεί να επισκιαστεί ξανά από κουκούλες» επιστρατεύει και σήμερα τη γνωστή τακτική της διάχυσης ηθικού πανικού που πρωτοχρησιμοποιήθηκε με την κατάργηση του ασύλου το 2019 – λειτούργησε, άλλωστε, τόσο άψογα και αποτελεσματικά στη συγκυρία της πανδημίας!
Η μαχητική καθημερινή παρουσία φοιτητών/τριών στο ΑΠΘ, το ΕΚΠΑ και το ΕΜΠ και η μαζικότητα στις πορείες δείχνει ότι το φοιτητικό κίνημα είναι αποφασισμένο να δώσει αυτή τη μάχη ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία με όλες του τις δυνάμεις, συγκριτικά με τη μάχη που ΔΕΝ έδωσε ενάντια στην υγειονομική αστυνομία, όταν επί ένα χρόνο οι φοιτητικοί σύλλογοι δεν αντέδρασαν καθόλου στον έλεγχο των πιστοποιητικών στις εισόδους, κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνουν ότι αυτός ήταν ο προπομπός των τουρνικέ.
Το κλίμα φαίνεται να είναι διαφορετικό σε σχέση με τον Γενάρη – Φλεβάρη του 2021, όπου όσες δυνάμεις έσπαγαν το λοκντάουν δεν αμφισβήτησαν στην πράξη την κρατική καπιταλιστική ιδεολογία της ατομικής ευθύνης και τη λογική της κοινωνικής αποστασιοποίησης, με τις σχολές να παραμένουν κλειστές και τη λειτουργία των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων να συνεχίζεται απρόσκοπτα μέσω της γενικευμένης αποδοχής της τηλεκπαίδευσης από πλευράς φοιτητ(ρι)ών και καθηγητ(ρι)ών.
Ήταν αυτή η αδυναμία μπλοκαρίσματος της εκπαιδευτικής διαδικασίας που οδήγησε τότε στην ψήφιση του νόμου που επιχειρείται να εφαρμοστεί σήμερα.
Ας θυμίσουμε εδώ ότι ο νόμος 4777/2021 κινείται σε τρεις άξονες εκ των οποίων μόνο ο δεύτερος αφορά τον έλεγχο, την επιτήρηση, την καταστολή καθώς και την περίφραξη του Πανεπιστημίου, με στόχο να αποτρέπεται κάθε «άνομη» χρήση του από τις προλετάριες και τους προλετάριους, φοιτητές και μη.
Όσον αφορά το πρώτο σκέλος του, που θεσμοθέτησε την περαιτέρω εντατικοποίηση των σπουδών με την ΕΒΕ (ελάχιστη βάση εισαγωγής) και το ν+2, είδαμε ήδη τα δυο χρόνια που εφαρμόστηκε πώς έκλεισε τη στρόφιγγα για την πρόσβαση στις πανεπιστημιακές σπουδές, με ταυτόχρονη διοχέτευση της πλεονάζουσας νεολαίας στη μέγγενη της ιδιωτικής, κατά κύριο λόγο, επαγγελματικής μεταλυκειακής εκπαίδευσης –με φόντο σκατοδουλειές πληρωμένες με ψίχουλα.
Τα καλύτερα έρχονται όμως, με το τρίτο σκέλος που αφορά την καθιέρωση ένας πρωτόγνωρου πειθαρχικού και τιμωρητικού ρόλου για το Πανεπιστήμιο με τη θεσμοθέτηση ενός απολύτως αυταρχικού πειθαρχικού δίκαιου εντός του ΑΕΙ για αντιγραφές και άλλες «τεντυμπόικες» συμπεριφορές, όπως η χρήση μικροφωνικών, η αφισοκόληση και βέβαια οι καταλήψεις, ανεξάρτητου από το ποινικό δίκαιο.
Για τη συνολική παρουσίαση του νόμου που ψηφίστηκε την εποχή που η πανεπιστημιακή κοινότητα στην Αθήνα (στο ΑΠΘ έπαιζαν καταλήψεις) κατά βάση κοιμόταν τον ύπνο του λοκντάουν μπορεί καμιά να ανατρέξει στο κεφάλαιο «Η αναβάθμιση της περίφραξης και αστυνόμευσης του πανεπιστημίου» από την μπροσούρα: «ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ, Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΡΓΑΣΙΑ, ΤΗΝ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΚΝΤΑΟΥΝ» στο link: