ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ, ΑΛΛΑ:

Ως Συνέλευση ενάντια στη Βιοεξουσία και την Κλεισούρα, σήμερα (15/04/20) πραγματοποιήσαμε μαζική παρέμβαση αντιπληροφόρησης και στήριξης των εργαζομένων σε γειτονιές του κέντρου. Λαμβάνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης, βρεθήκαμε στο δρόμο μαζί μ’ εργαζόμενες κι ανθρώπους της τάξης μας, κουβεντιάσαμε και μοιραστήκαμε κοινούς φόβους και προβληματισμούς, δείχνοντας έμπρακτα πως αλληλεγγύη για μας δε σημαίνει «ο καθένας στο ατομικό κελί του» και «ο καθένας για το τομάρι του» που προσπαθούν μέρα-νύχτα να μας πείσουν. Διαπιστώσαμε με χαρά πως δεν είμαστε μόνοι και μόνες, πως οι προλετάριες δεν έχουν φάει αμάσητο το παραμύθι ότι η πανδημία είναι «ζήτημα ατομικής ευθύνης» ή ότι κράτος κι αφεντικά δουλεύουν για το καλό μας. Έτσι, απ’ τη σκοπιά μας, ήδη προετοιμάζουμε το έδαφος ώστε το «θα λογαριαστούμε μετά» να μη μείνει κενό γράμμα.

Παρακάτω το κείμενο της παρέμβασης, οι αφίσες και κάποια απ’ τα αυτοκόλλητα που κολλήθηκαν σε γειτονιές του κέντρου. Continue reading “ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ, ΑΛΛΑ:”

Μεταστροφή Αφίσας του Υπουργείου Υγείας Κύπρου

Η αφίσα, είναι μεταστροφή* μιας αφίσας του Υπουργείου Υγείας Κύπρου και ως εκ τούτου ακολουθεί τη συγκεκριμένη αρχική μορφή. Η πρόθεσή μας ήταν να μετατρέψουμε ένα αυστηρά ιατρικό, ουδέτερο κείμενο σε κριτική της κρατικής διαχείρισης της κρίσης Covid-19, ώστε να δείξουμε ότι οι επιπτώσεις της διαχείρισης αυτής στο προλεταριάτο είναι κατά πολύ χειρότερες από τις επιπτώσεις του ίδιου του ιού. Είναι το πρώτο υλικό που παρήγαγε η Συνέλευση ήδη από τις 20 Μαρτίου, όταν ήμασταν ακόμα σε κατάσταση σοκ και σχεδόν όλοι είχαν κλειδωθεί πανικόβλητοι σπίτι τους.

* Détournement, στα ελληνικά «εκτροπή» ή «μεταστροφή», κομβική έννοια του  πολιτικού και αισθητικού κινήματος της Καταστασιακής Διεθνούς στις αρχές της δεκαετίας του ’60 • δημιουργία μιας απόκλισης/παρέκκλισης, φρενήρης απροσχημάτιστη λογοκλοπή. Βασική ιδέα σύμφωνα με την οποία  η τάση του καπιταλιστικού συστήματος είναι να τυποποιεί ο,τιδήποτε ζωντανό, δηλ. δημιουργικό, δραστήριο και ελεύθερο, και να το εντάσσει στα δικά του πλαίσια που το απονεκρώνουν, το κάνουν χρήμα, πράγμα, κεφάλαιο. Σε αυτή την κίνηση ο ζωντανός, δημιουργικός άνθρωπος,το υποκείμενο της ανατροπής, απαντάει με το να παίρνει προϊόντα που έχει παραγάγει το σύστημα, να επεμβαίνει σε μια σημασία που έχουν αυτά, να την αντιστρέφει τελείως και να τα οικειοποιείται προς μια ολική επαναστατική κατεύθυνση.