ή
Όλοι μισούμε την ασφάλεια, το ΝΑΤΟ και την ακροδεξιά; Όχι κι όλοι, ούτε πάντα[1]
Ι. ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΑΣ…
Πολύκαρπος Γεωργιάδης: Αριστερά: η εκδήλωση που ετοιμάζουμε για το Σάββατο με τις συντρόφισσες και τους συντρόφους του Δυσήνιου Ίππου στην Πάτρα. Δεξιά: ίδια μέρα, σχεδόν ίδια ώρα το αριστεροακροδεξιό διαγώνιο μέτωπο που μορφοποιήθηκε στο “αντιεμβολιαστικό κίνημα” ξαναχτυπά. Ομιλητές: ο “αριστερός” δικηγόρος Β. Παπανικολάου (πρ. μέλος της Νομικής Ομάδας του Κινήματος Δεν Πληρώνω), ο υποψήφιος βουλευτής με το κόμμα Νίκη, Άγγελος Πιλάτης και ο εθνικιστής Κ. Αρβανίτης, ιδρυτής της πολιτικής κίνησης ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (μαζί με τον υποψήφιο βουλευτή της Ελληνικής Λύσης, Δ. Γάκη). Ο ξενοφοβικός χαρακτήρας της εν λόγω κίνησης -που συνεργάστηκε πολιτικά με τον Γ. Τράγκα, το ΕΠΑΜ, τον Κ. Βαθιώτη κλπ- αποτυπώνεται ξεκάθαρα στην ιδρυτική της διακήρυξη: «Η επιδείνωση του μεταναστευτικού προβλήματος, με τον διαρκώς αυξανόμενο εποικισμό της χώρας από μετανάστες εντελώς διαφορετικού πολιτισμικού προτύπου, που τους καθιστά «ξένο σώμα» προς την Ελληνική κοινωνία, με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται». Αυτά και άλλα πολλά θα μάθετε για το διαγώνιο αριστεροακροδεξιό μέτωπο αν έρθετε στην εκδήλωση αριστερά. Εκτός κι αν θέλετε να κάνετε επιτόπια έρευνα και πάτε στην εκδήλωση δεξιά…
Ρόζα Βασιλάκη: Τι δίλημμα είναι αυτό; Επιτόπια φυσικά! (και ριπόρτ μετά)
28/9/2023[2]
Θα ξεκινήσουμε απαντώντας σε ένα ερώτημα που μας τέθηκε συχνά μετά τη δημοσίευση του πρώτου μέρους του κειμένου μας: «Πιστεύετε ότι ο Π. Γεωργιάδης είναι έμμισθος ασφαλίτης»; Κατ’ αρχάς να πούμε ότι από καθαρά λογική άποψη ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν μπορεί να αποκλειστεί. Όταν το 1917 οι μπολσεβίκοι κατέλαβαν την εξουσία και άνοιξαν τους φακέλους της τσαρικής υπηρεσίας πληροφοριών, της Οχράνα, διαπίστωσαν ότι πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματός τους ήταν πράκτορες – επιβεβαιώνοντας έτσι υποψίες γύρω από το πρόσωπό τους, που κυκλοφορούσαν χρόνια. Άλλοι πράκτορες της αστυνομίας όπως ο Άζεφ και ο Μπογκρόφ που είχαν διαπράξει τρομοκρατικές ενέργειες στο πλαίσιο του αντάρτικου που είχαν οργανώσει οι σοσιαλεπαναστάτες, είχαν αποκαλυφθεί πολύ νωρίτερα. Οι μπολσεβίκοι, ως γνωστόν, αντέγραψαν τις πρακτικές που έμαθαν από την Οχράνα και μάλιστα τις βελτίωσαν για να καταστείλουν τους «εχθρούς του λαού», αλλά αυτή η ιστορία, του πώς οι ασφαλίτικες τεχνικές περνάνε από τη μια μορφή εξουσίας στην επόμενη, δεν θα μας απασχολήσει εδώ και θ’ αναφερθεί εν συντομία παρακάτω.
Από καθαρά εμπειρική άποψη τώρα η δική μας απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι αρνητική: «Όχι, δεν έχουμε στοιχεία στα χέρια μας ότι ο κος Γεωργιάδης είναι έμμισθος υπάλληλος της αστυνομίας». Σε κάθε περίπτωση όμως το ερώτημα είναι παραπλανητικό γιατί υπονοεί μια ταύτιση της έννοιας του ασφαλίτη με την έννοια του χαφιέ.
Από το κράτος-χωροφύλακα στην κινητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών
Πριν από εκατό χρόνια, όταν ακόμα η Αστυνομία Πόλεων και οι Υπηρεσίες Δημόσιας Ασφαλείας βρίσκονταν στα αρχικά τους στάδια λειτουργίας, ο χαφιεδισμός ήταν η κύρια μέθοδος παρακολούθησης, καταγραφής, ακόμα και κατασκευής «εξτρεμιστών». «Σύμφωνα με τον Φεσσόπουλο [βλ. Σημ. 4], καθ’ ύλην αρμόδιο, οι πληροφοριοδότες γενικά ήταν ή μόνιμοι, μίσθαρνοι, ή έκτακτοι με αποδοχές κατ’ αποκοπή και ανάλογα με τη σημασία της κάθε πληροφορίας».[3] Εκείνη ήταν η εποχή του κράτους-χωροφύλακα, όταν η αστυνομία ήταν ακόμα ο θεματοφύλακας δύο κλασικών λειτουργιών του κράτους: της διαφύλαξης της ατομικής ιδιοκτησίας και της διατήρησης της καθεστηκυίας τάξης ενάντια σε κάθε απόπειρα αποσταθεροποίησης (είτε αυτή προερχόταν από επαναστατικές ομάδες είτε από εργατικές διαδηλώσεις). Γι’ αυτές τις δύο λειτουργίες δεν χρειαζόταν ακόμα τίποτα άλλο από χαφιέδες και φακέλους. Επρόκειτο για μια πολιτική αστυνομία που ήταν ταυτόχρονα -όπως δείχνει και το όνομά της- φρουρός και ρυθμιστής του άστεως – με την έννοια ότι ρύθμιζε την κυκλοφορία των εμπορευμάτων (συμπεριλαμβανομένου του εμπορεύματος εργασιακή δύναμη) και τη γενικότερη ροή των μαζών μέσα στην πόλη, επέβλεπε την τήρηση των κανόνων δημόσιας υγιεινής κλπ. Ως προστάτης της ατομικής ιδιοκτησίας, η αστυνομία παίζει έναν προληπτικό ρόλο, πράγμα που σημαίνει όμως ότι δεν περιορίζεται στο να φακελώνει και να καταδιώκει τους κλέφτες και τους εγκληματίες, αλλά πρέπει επιπλέον να εντοπίζει τους υπόπτους για παραβίαση των χρηστών ηθών. Έτσι η αστυνομία, με τη βοήθεια του μικροαστού καταδότη, της εκκλησίας, της εγκληματολογίας, της παιδαγωγικής κλπ. αρχίζει να ορίζει τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην κανονικότητα και την απόκλιση. Το Τμήμα Ηθών και η Υπηρεσία Δημοσίας Ασφαλείας βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία. Με την επιβολή «καταστάσεων εξαίρεσης», δηλαδή «προσωρινής» κατάργησης του ισχύοντος νομικού πλαισίου, σε περίπτωση ταραχών, αλλά πάνω απ’ όλα με την ανάδυση του σύγχρονου παρεμβατικού-κοινωνικού κράτους στη ναζιστική Γερμανία, τη φασιστική Ιταλία, τη λενινιστική-σταλινική Ρωσία και την Αμερική του New Deal, οι παραδοσιακές λειτουργίες και πρακτικές της αστυνομίας επαυξάνονται, ανανεώνονται και ριζοσπαστικοποιούνται (για να χρησιμοποιήσουμε την επίμαχη λέξη). Δημιουργούνται πλέον πραγματικοί μηχανισμοί ασφάλειας που διαχέονται σ’ ολόκληρη την κοινωνία. Αυτοί οι μηχανισμοί δεν περιορίζονται πια στην προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας, γιατί η διάκριση ιδιωτικού-δημόσιου καταργείται. Η τήρηση της δημόσιας τάξης δεν είναι πια αποκλειστικό έργο της αστυνομίας γιατί ανατίθεται από δω και μπρος στο σύνολο των πολιτών.
Έχοντας ως απώτερο στόχο τη διαρκώς ανανεούμενη περικύκλωση του προλεταριάτου, το σύγχρονο κράτος αντιγράφει τις πρακτικές του κλασικού εργατικού κινήματος[4]: για να κυβερνήσει τον πληθυσμό, κινητοποιεί το σύνολό του στους εκάστοτε πολιτικούς και οικονομικούς στόχους που με επιστημονικό τρόπο θέτει το Κόμμα ή ο συνασπισμός των κομμάτων (στην ευρωπαϊκή μεταφασιστική/μετασταλινική, δημοκρατική εκδοχή του το σύγχρονο παρεμβατικό-κοινωνικό κράτος έγινε κράτος των πολλών κομμάτων). Λόγω της διαρκούς κρίσης που αντιμετωπίζει εξαιτίας της αντίστασης των εργατ(ρι)ών, του πεπερασμένου χαρακτήρα της εκμετάλλευσης της φύσης και του εργάσιμου χρόνου, των εσωτερικών φραξιονιστικών διαμαχών του και της αυτοκαταστροφικής φύσης της καπιταλιστικής συσσώρευσης πάνω στην οποία στηρίζεται, το σύγχρονο κράτος είναι υποχρεωμένο να τροποποιεί διαρκώς τους στόχους προς τους οποίους κινητοποιεί τον πληθυσμό: χτες ήταν ο σοσιαλιστικός παράδεισος, η εθνικοσοσιαλιστική λαϊκή κοινότητα, η λαϊκή δημοκρατία, ο ελεύθερος κόσμος της μαζικής παραγωγής/μαζικής κατανάλωσης· στις μέρες μας είναι το κράτος δικαίου που εγγυάται μια επαγγελματική (στρατιωτική ή επιχειρηματική) καριέρα για όλους, το «Μένουμε σπίτι/Μένουμε ασφαλείς», η «Επιχείρηση Ελευθερία: παίρνουμε τις ζωές μας πίσω» κλπ. Σε κάθε περίπτωση ο απώτερος εθνικός στόχος είναι πάντα ίδιος: η «ανάπτυξη», η άντληση υπερεργασίας υπό τη μορφή της υπεραξίας που πρέπει να καταλήξει στο κέρδος.
Ο ρόλος της αστυνομίας στο σύγχρονο κράτος είναι να συμβάλλει στην εξασφάλιση και τον έλεγχο της στρατολόγησης των πολιτών στον εκάστοτε στόχο του καπιταλιστικού κράτους. Δίπλα της αναπτύσσεται ένα εκτεταμένο κύκλωμα παράλληλων οργανώσεων αποτελούμενο από think tanks, δημοσιογράφους, «έγκυρες» επιστημονικές επιτροπές, πρόθυμους να συνεργαστούν πολίτες, πολιτικές οργανώσεις κλπ. που θέλουν να εμπνεύσουν και να καθοδηγήσουν τις δραστηριότητες των ανθρώπων, να εξακριβώσουν αν κάθε στιγμή οι άνθρωποι εντάσσονται στη «σωστή πλευρά της ιστορίας», αν συμμετέχουν στην Υπόθεση (παντού, στη δουλειά, την οικογένεια, τις καθημερινές διαδρομές τους) ή αν, αντίθετα, είναι «αντιφρονούντες», «αντιδραστικοί», «αντικειμενικοί εχθροί» της μίας και μοναδικής σωστής επιστημονικής άποψης στην οποία στηρίζεται η επιτυχία της Υπόθεσης.[5] Αυτός που αντικειμενικά αποκλίνει πρέπει να καταστραφεί: χτες ήταν ένας τροτσκιστής, ένας Asoziale, μια εβραία δασκάλα· σήμερα είναι ένας «ψεκασμένος», μια ακροδεξιά, μια ακροαριστερή, ένας ισλαμιστής, ένας χούλιγκαν (για να θυμηθούμε τη λίστα των Αναγνώστου/Σκλεπάρη/Βασιλάκη από ΕΛΙΑΜΕΠ), ένας συνωμοσιολόγος, μια αντιεμβολιάστρια κλπ.
Ταυτοποίηση, εντοπισμός και διασταύρωση στοιχείων
Στην πρώτη φάση του σύγχρονου κράτους, όταν ακόμα δεν είχε υπαχθεί το σύνολο των πραγμάτων, των ανθρώπων και της ζωής στο κεφάλαιο, ο εκμηδενισμός του πολιτικού αντιπάλου γινόταν, στη σταλινική Ρωσία για παράδειγμα, μέσα από τη σκηνοθεσία των «ομολογιών» (μια πρακτική που ούτε οι Ναζί δεν την είχαν φανταστεί), όπου ο κατηγορούμενος εξαναγκαζόταν να επανερμηνεύσει την προσωπική του ιστορία «ομολογώντας» εγκλήματα που δεν είχε διαπράξει. Στη νεοφιλελεύθερη εποχή της «βιοασφάλειας», για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο του Φρεντερίκ Γκρο, δεν είναι τόσο ο έμμισθος χαφιές και η απόσπαση «ομολογιών» πάνω στα οποία θα βασιστούν οι μηχανισμοί της ασφάλειας, αλλά η ικανότητα μπατσοσυμβούλων α λα Βασιλάκη να διεισδύουν στους πολιτικούς χώρους και να αποσπούν τα ριπόρτα που χρειάζονται μέσα από την ίδια την κοινωνία των πολιτών – και η απρόσωπη τεχνολογία βεβαίως.
«[Τ]η σύνθεση που πραγματοποιεί η βιοασφάλεια ανάμεσα στην ταυτοποίηση και τον εντοπισμό θα την ξαναβρούμε, σε ένα ανώτερο επίπεδο τεχνολογικής εξέλιξης και αποτελεσματικότητας, στις high-tech τεχνικές της «ανιχνευσιμότητας» την οποία εκπροσωπούν νέα αντικείμενα: οι κοριοί RFID, οι ανιχνευτές GPS, οι τράπεζες ψηφιακών δεδομένων, τα «έξυπνα» φορητά τηλέφωνα, οι κοριοί VeriChip… Αυτό είναι το βασίλειο της ασφάλειας στο έσχατο σημείο της: η διαρκής παρακολούθηση μιας διαδικασίας, η πλήρης ανιχνευσιμότητα. Μπορούμε να κάνουμε ορισμένες διακρίσεις των λειτουργιών της ασφάλειας, ανάμεσα στην ταυτοποίηση (ποιος είναι ποιος;), τον εντοπισμό (ποιος είναι πού;) και τη διασταύρωση των φακέλων (ποιος κάνει τι;) […]
Αυτές οι πιστοποιήσεις της ταυτότητας, μέσω ενός κοριού RFID που έχει τοποθετηθεί σε ένα έγγραφο ή, ακόμα, ο αυτόματος έλεγχος της ίριδας ή του χεριού, επιτρέπουν τον έλεγχο της πρόσβασης σε δημόσιες υπηρεσίες, σε κρατητήρια ή επιχειρήσεις, ώστε να εισέρχονται μόνο τα εξουσιοδοτημένα άτομα. Αυτές οι διαδικασίες χρησιμοποιούνται επίσης σε αντικείμενα ή ζώα, στα οποία τοποθετούμε έναν ηλεκτρονικό κοριό (που δένεται, επικολλάται, εμφυτεύεται). Τα σκανάρουμε από απόσταση και στην οθόνη αναγνώρισης εμφανίζονται αμέσως τα χαρακτηριστικά, η προέλευση, η διαδρομή του εμπορεύματος ή ακόμα και το όνομα ή η διεύθυνση του ιδιοκτήτη ενός χαμένου ζώου […]
Η ακρίβεια των πιστοποιήσεων και η διευκόλυνση των ροών γίνεται με το γενικευμένο σκανάρισμα αντικειμένων και προσώπων. Αυτόματη αναγνώριση.
Μετά την ταυτοποίηση, η δεύτερη κύρια λειτουργία των νέων τεχνικών ελέγχου είναι ο εντοπισμός – το παράδειγμα των ανιχνευτών GPS ή των κοριών VeriChip. Αυτά τα νέα αντικείμενα υποτίθεται ότι ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των γονιών που αγωνιούν και των σχολαστικών εργοδοτών. Ένα παιδί που δεν επιστρέφει αρκετά γρήγορα, ένα κοντινό μας πρόσωπο που προσβάλλεται από Αλτσχάιμερ, ένας εργαζόμενος που φαίνεται να μένει άπραγος: είναι δυνατόν να βρούμε στην οθόνη την ακριβή θέση τους και τη διαδρομή που έκαναν, πολύ πιο αξιόπιστα μάλιστα όταν ο κοριός εμφυτεύεται υποδόρια παρά όταν έχουμε απλώς μια συσκευή που τοποθετείται σε μια τσέπη, σε μια τσάντα, σε ένα αυτοκίνητο. Μπορούν να μας εντοπίσουν ανά πάσα στιγμή.
Τέλος, η σύνθεση των ψηφιακών δεδομένων επιτρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα: ποιος κάνει ή έκανε τι; Αναφερόμαστε, δηλαδή, στη δυνατότητα διασταύρωσης ψηφιακών δεδομένων που είναι διάσπαρτα σε αναρίθμητα αρχεία».[6]
Κατά τη διάρκεια του δεύτερου μέρους του πειράματος Συμμόρφωση, στη διάρκεια δηλαδή της «Επιχείρησης Ελευθερία: παίρνουμε τις ζωές μας πίσω», τον χειμώνα του 2021-22, οι μαγαζάτορες της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων διέπρεψαν στο project Συνεχές Σκανάρισμα των Πιστοποιητικών και Διασταύρωση Προσωπικών Δεδομένων, μεταξύ αυτών φυσικά και το red n’ noir που απαγόρευε την είσοδο στους μη εμβολιασμένους ή πιστοποιημένους.
Ρουφιανιά, τεχνητές κατηγοριοποιήσεις του πληθυσμού και επιλεκτικός αντιφασισμός
Δίπλα στην εφαρμογή των νέων τεχνολογιών παρακολούθησης μεγάλη είναι η έμφαση που οι μηχανισμοί ασφάλειας δίνουν στη διάδοση της προπαγάνδας και της ρουφιανιάς μέσω των social media. Ας πούμε λίγα πράγματα παραπάνω για τον διάλογο που χρησιμοποιούμε ως προμετωπίδα σ’ αυτό το κεφάλαιο για να δούμε πώς λειτουργούν αυτοί οι μηχανισμοί. Στις 30 Σεπτέμβρη 2023 ο Πολύκαρπος Γεωργιάδης είχε κανονίσει με συντρόφισσες και συντρόφους του στην Πάτρα μια ακόμη εκδήλωση κατά του «αριστεροακροδεξιού διαγώνιου μετώπου» στο ίδιο πνεύμα κιτρινισμού, αυριανισμού και θεωρίας των δύο άκρων που είχε εγκαινιάσει το καλοκαίρι του 2022 με το ρουφιανοπροφίλ «Ο Φώτης ο Τε(ρ)ζάκης». Ο άνθρωπος ο οποίος ισχυρίζεται ότι δεν μπόρεσε να αντιληφθεί ότι μία από τις πιο στενές συνεργάτριές του είναι μπατσοσύμβουλος, αντελήφθη, εντούτοις, μια χαρά ότι την ίδια μέρα οι Αγωνιζόμενοι Πολίτες Πάτρας -μια κίνηση πολιτών που είχε στείλει τον Σεπτέμβρη του 2021 επιστολή προς τους βουλευτές νομού Αχαΐας ανακοινώνοντάς τους πως είναι «ανεπιθύμητοι» στην πόλη λόγω της στήριξης που παρείχαν στις υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις[7]– διοργάνωναν ανοιχτή εκδήλωση-ομιλία με θέμα «Ταυτότητες και ψηφιακός ολοκληρωτισμός». Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι η συγκεκριμένη κίνηση πολιτών περιλαμβάνει και ακροδεξιούς, χριστιανούς ή ξενοφοβικούς. Εκείνο που αδυνατούμε να συλλάβουμε είναι γιατί πρέπει να σκεφτόμαστε σύμφωνα με τις κατηγοριοποιήσεις του πληθυσμού που έχουν καταρτίσει από τη μια μεριά το think tank ΕΛΙΑΜΕΠ και το team της κας Βασιλάκη και από την άλλη μεριά οι αναρχοσταλινικοί. Γιατί, για παράδειγμα, η πολιτική κίνηση του κ. Αρβανίτη ΣΥΝτονιστική ΕΠιτροπή ΕΙρηνικής Ανασυγκρότησης, η οποία καλεί σε μια συσπείρωση των «πατριωτικών και δημοκρατικών δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας» που θα αντιτάσσεται στη «φτωχοποίηση», την «ολιγαρχία», τις «επιταγές του ΝΑΤΟ» και την «παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου» -κλασικά σλόγκαν του παλιού ΠΑΣΟΚ, της 17Ν και του ΚΚΕ- συνιστά μια πιο «επικίνδυνη», «ριζοσπαστική», «εξτρεμιστική» και εθνικιστική οργάνωση από π.χ. τη Χαμάς και τους ντόπιους υποστηρικτές της; Και γιατί πρέπει αυτή ειδικά να παρακολουθείται από «αναρχικούς» και μπατσοσυμβούλους με «επιτόπιες έρευνες» και ριπόρτα;[8]
Ως γνωστόν, η οργάνωση στην οποία ανήκει ο κ. Γεωργιάδης, η Ταξική Αντεπίθεση, στηρίζει το αστικό/ακροδεξιό/εθνικιστικό/αντικομμουνιστικό μόρφωμα της Χαμάς επειδή υποτίθεται ότι «εκφράζει τα ζωτικά συμφέροντα του παλαιστινιακού προλεταριάτου», καθήκον του οποίου είναι «να στρατευθεί μαζικά στις γραμμές του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα» -όπως τρία χρόνια πριν το ελληνικό προλεταριάτο είχε, σύμφωνα με την ίδια οργάνωση, την Τ.Α., καθήκον να στρατευθεί μαζικά στην εθνική «Επιχείρηση Ελευθερία» μέσω των, ακόμη και υποχρεωτικών, εμβολιασμών- και να δημιουργήσει ένα παλαιστινιακό κράτος. Μιλώντας μάλιστα για ξενοφοβία, ας προσθέσουμε ότι η Τ. Α. συγκαλύπτει, προφανώς, τη δολοφονία 30 περίπου Ταϊλανδών, 4 Φιλιππινέζων και 10 Νεπαλέζων εργατών γης καθώς και την αρπαγή αγνώστου αριθμού μεταναστών κατά τη διάρκεια της επίθεσης που διεξήγαγε η Χαμάς στις 7/10/2023, αφού σύμφωνα με τα λεγόμενά της, «η αντιβία των καταπιεσμένων λαών είναι απελευθερωτική ακόμη κι αν τα χαρακτηριστικά της λάβουν μορφές τρομοκρατικές».[9]
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην πολιτική κίνηση του κ. Αρβανίτη και τη Χαμάς (καθώς και τους ντόπιους υποστηρικτές της); Από αντιεξουσιαστική/αντιεθνικιστική σκοπιά, καμία! Πράγματι, η διαφορά πχ ανάμεσα στον παλαιστινιακό εθνικισμό και την ισραηλινή καπιταλιστική αποικιοκρατία, τον ουκρανικό εθνικισμό και τον μεγαλορώσικο ιμπεριαλισμό κ.ο.κ. είναι καθαρά διαφορά διαβάθμισης και ισχύος. Μόνο αν δεις τα πράγματα από την οπτική γωνία των πολιτικών στοχεύσεων του κ. Γεωργιάδη και της ομάδας του -σύμφωνα με τις οποίες, εδώ στην Ελλάδα όπου η ολοκλήρωση του έθνους-κράτους έχει επιτευχθεί, ο αριστερός αντι-ιμπεριαλισμός πρέπει να επικρατήσει επί του δεξιού αντι-ιμπεριαλισμού- και των πολιτικών στοχεύσεων της κας Βασιλάκη -να χτυπηθεί οποιαδήποτε πολιτική κίνηση αντιστρατεύεται το ακραίο δημοκρατικό κέντρο- μπορεί να γίνει κατανοητή η οπορτουνιστική κοινή εχθρότητά τους προς την εκδήλωση των Αγωνιζόμενων Πολιτών Πάτρας. Συν την από κοινού εχθρότητά τους προς το θέμα της εκδήλωσής τους. Έχοντας και οι δύο, για τους δικούς τους λόγους, αποφασίσει ότι η εναντίωση στον υποχρεωτικό/καθολικό/μαζικό εμβολιασμό και τις νέες ταυτότητες είναι ακροδεξιά υπόθεση (sic) έφτασαν να συνάψουν μια συμμαχία που μπλοκαρίστηκε μόνο από τις αποκαλύψεις μας για τις μπατσικές δραστηριότητες της κας Βασιλάκη.
Το φαινόμενο «αναρχικών» και «κομμουνιστών» που επιδίδονται σε ασκήσεις απαξίωσης και δυσφήμισης εκδηλώσεων που στρέφονται κατά των νέων ταυτοτήτων θα ήταν κωμικοτραγικό αν δεν ήταν άκρως επικίνδυνο. «Από τον Αύγουστο του 2026 οι νέου τύπου ταυτότητες που θα αντικαταστήσουν τις ισχύουσες θα έχουν το μέγεθος πιστωτικής κάρτας και θα φέρουν ένα τσιπάκι τύπου RFID, όπου θα εσωκλείονται πληροφορίες με προσωπικά και βιομετρικά δεδομένα».[10] Δεν υπάρχει τίποτα παράξενο, «ψεκασμένο» ή επιλήψιμο στις αντιδράσεις των κινήσεων πολιτών -δεξιάς, αριστερής ή μεικτής ιδεολογίας- ή στις αντιδράσεις προλεταριακών ομάδων, όπως η δική μας, κατά των νέων ταυτοτήτων και του ψηφιακού κοινωνικού ελέγχου. Όπως δεν υπάρχει τίποτα πιο αναμενόμενο από το ότι, στο πεδίο του αγώνα, όλες αυτές οι κινήσεις, ομάδες κλπ θα βρεθούν αντιμέτωπες καθώς προσπαθούν να δώσουν τη δική τους κατεύθυνση σε έναν αγώνα που αφορά την ίδια τους τη ζωή (όπως συνέβη πχ και στο αντι-μνημονιακό κίνημα ή στο κίνημα κατά των λοκντάουν και του υποχρεωτικού εμβολιασμού).
Στον κόσμο όμως των περιεκτικών μηχανισμών ασφάλειας που ενεργοποιεί η εξουσία, όπου οι παλιές συγκεντρωτικές «κινηματικές» μορφές ασφάλειας και επιτήρησης, αυτές του εθνικοσοσιαλισμού και του σταλινισμού, έχουν πλέον «τεχνολογικοποιηθεί» και ενοποιηθεί με τις διάχυτες μορφές ρουφιανιάς, χαφιεδισμού και κατάδοσης που ενθαρρύνει μια εξουσία που πηγάζει από κάθε γωνιά των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων, η αντίσταση βρίσκεται διαρκώς ενώπιον απρόσμενων αντιπάλων. Όπου δεν φτάνει το χέρι του κράτους θα αξιοποιηθεί η χείρα βοηθείας του πρώην συντρόφου που μοιράζεται με το κράτος τις ίδιες επιστημονικές, πολιτικές ή επαγγελματικές αντιλήψεις και πρακτικές – και έχει επιπλέον τη δυνατότητα πρόσβασης στο στρατόπεδο της αντίστασης. Να μέσα από ποια διαδικασία επιτεύχθηκε η όσμωση των δραστηριοτήτων της κας Βασιλάκη και του κ. Γεωργιάδη. Να γιατί ο τελευταίος δεν χρειάζεται να τα παίρνει από την ασφάλεια: η δραστηριότητά του στο πλαίσιο της «ευγενούς πάλης» κατά της υποτιθέμενης «αριστεροακροδεξιάς όσμωσης» και «ψέκας» είναι εξ αντικειμένου ασφαλίτικης λογικής λόγω της εξουσιαστικής και ηγεμονικής λογικής του ιδίου και του πολιτικού του χώρου· ενός χώρου που δίνει προτεραιότητα σε έναν αντιακροδεξιό αγώνα στη βάση μικροπολιτικής, παιχνιδιών ηγεμονίας από τη σκοπιά ενός αριστερο-λαϊκο-δημοκρατικού μετώπου και ευνόησης της συστημικής (εξω)κοινοβουλευτικής-δημοκρατικής αριστεράς.
ΙΙ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΗ ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ RED ’N NOIR ΚΑΛΑ ΠΑΩ;
Το χρονικό του damage control
Από τη μέρα που τους πιάσαμε με τη γίδα της μπατσοσυμβούλου Ρ. Β. στην πλάτη, οι αντιδράσεις του Π. Γ. και των συνεργατών του (επαγγελματικών και πολιτικών) συγκροτούν μια στρατηγική damage control. Πρόκειται για μια απόπειρα πλήρους ανακατασκευής της πραγματικότητας που περιλαμβάνει από μισόλογα μέχρι συνειδητή απόκρυψη της αλήθειας. Η στρατηγική αυτή αποτυπώνεται κατά σειρά σε τέσσερις ανακοινώσεις, δύο του Π. Γ., μία του συνέταιρού του Τάσου Θεοφίλου και μία της συλλογικότητάς του, της Ταξικής Αντεπίθεσης. Στην πρώτη απάντηση που ανάρτησε δημόσια στο προφίλ του στο fb στέκεται σε τρία σημεία:
1) Στο ότι η επαφή του με την Ρ. Β. ήταν προσωπική και επαγγελματική και όχι πολιτική.
2) Στο ότι με κάποιο γενικό και αόριστο τρόπο η Ρ. Β. (μπορεί και να) «έχει συνεργαστεί με την αστυνομία στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής της ενασχόλησης».
3) Στο ότι δε γνώριζε τα κομπρεμί της συνεργάτιδάς του με την μπατσαρία.
Ο πρώτος ισχυρισμός, όπως έχουμε δείξει, και με σχετικό απόσπασμα στο πρώτο κείμενό μας, είναι ψευδής μιας και η συνεργασία του με τη Ρ. Β. αποτελεί πολιτική επιλογή. Άλλωστε ο ίδιος την ευχαρίστησε επειδή του παρείχε την πολύτιμη βοήθειά της για τη δημοσίευση πολιτικού του κειμένου στο Jacobin. Μάλιστα το ίδιο το βιογραφικό του στο Jacobin αναφέρει εκτός από την επαγγελματική του ιδιότητα και την πολιτική, ότι είναι δηλαδή μέλος της Ταξικής Αντεπίθεσης.[11]
Η αοριστολογία σχετικά με το βάθος της συνεργασίας της Ρ. Β. με τους μπάτσους είναι επίσης μια πολιτική επιλογή. Όπως δείξαμε στο πρώτο μέρος του κειμένου μας, τα ψυχολογικά προβλήματα της ελληνικής αστυνομίας δεν είναι το αποκλειστικό αντικείμενο μελέτης της Ρ. Β. Αυτό που κυρίως μελετά από τη στρατηγική οπτική γωνία του κράτους είναι τις απόψεις και τις πρακτικές εκείνες που μπορούν να οδηγήσουν σε «βίαιο εξτρεμισμό» και τους φορείς τους, δηλαδή μεταξύ άλλων και εμάς. Τα συμπεράσματα από αυτή την έρευνα τα μοιράζεται αργότερα με διαφόρων ειδών αρχιμπάτσους, think tank και πολιτικούς φορείς έχοντας μάλιστα ρόλο συμβούλου-συνεργάτη των κρατικών υπηρεσιών για τη χάραξη της κατάλληλης προληπτικής και κατασταλτικής πολιτικής, έργο που συνιστά αμειβόμενη υπηρεσία και εμπίπτει στον χαρακτηρισμό επαγγελματικό και όχι «ακαδημαϊκό» έργο. Με άλλα λόγια η Βασιλάκη –και η κάθε ερευνήτρια αυτού του είδους- δεν είναι ένα διακοσμητικό ακαδημαϊκό στοιχείο, είναι αναπόσπαστο κομμάτι των μηχανισμών ασφάλειας. Η επιλογή του Π. Γ. να μην παραδεχθεί την αλήθεια για τη Ρ. Β. υπαγορεύεται από το αμοιβαίο συμφέρον τους να μην αποκαλυφθεί ο βαθμός της μεταξύ τους σχέσης και το εύρος της διείσδυσής της σε κινηματικούς χώρους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση του κειμένου μας η ίδια -κατόπιν συνεννόησης προφανώς με τον Π. Γ.- απενεργοποίησε τον λογαριασμό της στο fb. Μαζί με όλες τις προσωπικές της αναρτήσεις εξαφανίστηκαν έτσι και όλοι οι διάλογοι που είχε με τον Π. Γ., οι φιλοφρονήσεις και τα αμοιβαία like με τα μέλη της Αντίθεσης κλπ.
Παρά το ότι υποβάθμισε την πολιτική του συνεργασία με την Ρ. Β. και απέκρυψε την πραγματική επαγγελματική της ιδιότητα, ο Π. Γ. κατέβασε αργότερα την ανάρτησή του συνειδητοποιώντας ότι δεν τον συνέφερε να εκτίθεται λέγοντας «κάνω μαλακίες». Η δεύτερη ανακοίνωσή του όχι μόνο επιχειρεί να αποκρύψει εκ νέου τον βαθμό εμπλοκής της Ρ. Β. στο μπατσοασφαλίτικο σύμπλεγμα -λες και δεν έχει διαβάσει όλος ο κόσμος το τεκμηριωμένο κείμενό μας- αλλά αναβαθμίζει και τα ψεύδη της πρώτης. Η πολύτιμη βοήθεια της Ρ. Β. για τη δημοσίευση του πονήματός του στο Jacobin, για την οποία με τόση ευγνωμοσύνη είχε εκφραστεί, ξαφνικά μετατράπηκε σε μια απλή μεταφραστική πρωτοβουλία της, την οποία ο ίδιος τυπικά ενέκρινε. Στην ίδια ανακοίνωση λέει πως η Ρ. Β. δεν συνεργάστηκε ποτέ με τον ίδιο αλλά με το μαγαζί του, το red n’ noir:
«“Ατράνταχτο” επιχείρημα για το ότι είμαι ασφαλίτης και συνεργάτης της αστυνομίας είναι η επαγγελματική συνεργασία που είχε το red n noir με τη Ρόζα Βασιλάκη. Ας διευκρινιστεί το κάτωθι: το red n noir παραχώρησε το χώρο του για τη διενέργεια των σεμιναρίων politics of liberation με καλεσμένους διάφορους ακαδημαϊκούς που κινούνται στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς. Η ακαδημαϊκός Ρόζα Βασιλάκη είναι εκ των διοργανωτών αυτών των σεμιναρίων. Η συγκεκριμένη πριν από κάποια χρόνια βρίσκονταν στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και συνεργάστηκε με φορείς της αστυνομίας στο πλαίσιο των ερευνητικών ακαδημαϊκών της ενδιαφερόντων κατά την περίοδο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Τη σχέση αυτή, βεβαίως την αγνοούσα και γι αυτό διέκοψα ΑΜΕΣΩΣ κάθε προσωπική και επαγγελματική επαφή μαζί της».[12]
Οι ψηφιακοί του κλακαδόροι, βέβαια, επ’ ουδενί δεν αναρωτήθηκαν πώς είναι δυνατόν κάποιος να συνεργάζεται με το πολιτικό μαγαζί κάποιου αλλά όχι με τον ίδιο.
Εδώ που τα λέμε όμως, ο κολλητός και συνεργάτης του Π. Γ., Τάσος Θεοφίλου, με δημοσίευσή του στο fb είχε ήδη φροντίσει να παρουσιάσει τον παραλογισμό ως πειστικό. Όσο ακόμα ήταν φρέσκα τα ψέματα του πρώτου, ο δεύτερος αναλάμβανε την αποκλειστική ευθύνη για όλες τις πολιτικές εκδηλώσεις που έχουν γίνει στο red ‘n noir. Το αστείο της όλης υπόθεσης είναι ότι εμείς δεν χρειαζόμασταν ως «ατράνταχτο» παράδειγμα της ασφαλίτικης λογικής του Π. Γ. τη διοργάνωση των σεμιναρίων politics of liberation στο red ‘n noir που πάνω στον πανικό τους έτρεξαν να ακυρώσουν. Έχει βέβαια ενδιαφέρον που μαθαίνουμε σήμερα ότι η Βασιλάκη τους έσκαγε τα φράγκα του Rosa Luxemburg Stiftung, δηλαδή τα φράγκα του υπουργείου εσωτερικών της Γερμανίας για να μισθώσει το red ‘n noir γι’ αυτά τα σεμινάρια. Το ακόμα πιο αστείο είναι ότι ο Τ. Θ. προσπάθησε να παρουσιάσει τους συνεργάτες του ως άτομα που δεν έχουν καμία εμπλοκή –άρα και καμία ευθύνη- στη διοργάνωση εκδηλώσεων στο ίδιο το συνεργατικό μαγαζί τους. Χωρίς να θέλουμε να υπονοήσουμε κάτι για την ικανότητα του Θεοφίλου στη μυθοπλασία πρέπει να πούμε πως η συγκεκριμένη απόπειρά του δεν ήταν και πολύ πετυχημένη. Ιδιαίτερα πετυχημένο ήταν όμως το σχόλιο ενός συριζά κάτω από την εν λόγω ανάρτηση του Θεοφίλου με αφορμή το οποίο ο τελευταίος μας έδειξε μία άλλη του ικανότητα, αυτή του να εξαφανίζει σε χρόνο ντετέ ότι δεν τον συμφέρει. Πώς άλλωστε θα μπορούσε να επιτρέψει ένα σχόλιο που –άθελά του ενδεχομένως- γκρεμίζει την εικονική πραγματικότητα που παρέα με τον Γεωργιάδη ξεκίνησαν να κατασκευάζουν;
«Τάσο, στο γράφω με εκτίμηση, αλλά θεωρώ πως ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε το ζήτημα με την Ρ. Β. είναι άδικος προς την Ρ. Β. Εξηγούμαι: Εφόσον ήταν γνωστό σε εσάς (όπως καταλαβαίνω) πως η Ρ. Β. είχε υπάρξει κοντά στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ (όπως και ο υποφαινόμενος έως και τον Ιούλη του 15), δεν θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο πως θα συμμετείχε (υπό την ερευνητική της ιδιότητα) σε έναν επιστημονικό διάλογο για την μεταρρύθμιση των Σωμάτων Ασφαλείας στο πλαίσιο μιας προσδοκούμενης -εντός του πλαισίου της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας- πολιτικής αλλαγής; Με πιο απλά λόγια, δίχως να έχω κάποια ιδιαίτερη σχέση με την Ρ. Β., η ασυνέπεια βαραίνει το red ‘n noir, καθώς αν δεν μπορούσε να υπερασπίσει την επαγγελματική συνεργασία (και τις φιλικές σχέσεις) με άτομα που σχετίζονταν με τον ΣΥΡΙΖΑ στις όποιες πολιτικές επιθέσεις του «χώρου», καλό θα ήταν να μην έμπαινε εξαρχής σε αυτή τη διαδικασία ανοίγματος. Καθώς, μπορώ να φανταστώ, πως με όλη αυτή την «εσωτερική» ως ένα βαθμό διαμάχη, άνθρωποι πληγώνονται και πικραίνονται. Και να πω την αλήθεια μου, αυτό σκέφτομαι πιο πολύ από προχθές, ότι μπορεί να κρεμαστείς στα μανταλάκια για ερευνητικές ενασχολήσεις οι οποίες ήταν συνεπείς με μια Χ παρελθοντική πολιτική σου επιλογή».[13]
Οι εύστοχες παρατηρήσεις του συριζά έπρεπε να εξαφανιστούν, πολύ απλά γιατί επισημαίνουν το προφανές, ότι είναι δηλαδή σχεδόν αδύνατο να συνεργάζεσαι με μια ερευνήτρια όπως η Ρ. Β. και να μην έχεις πάρει πρέφα ποια είναι τα επαγγελματικά της ενδιαφέροντα.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι οι δύο συνέταιροι Π. Γ. και Τ. Θ. είναι συνδιαχειριστές της σελίδας Παρατηρητήριο Αριστεροακροδεξιάς Ψέκας, η οποία, πέρα από το να προωθεί τη θεωρία των δύο άκρων και να λοιδορεί συστηματικά όσους αντιστάθηκαν στις κρατικές υποχρεωτικότητες, διαφήμιζε ήδη από τον Ιούνιο του 2022 εκδηλώσεις στις οποίες συμμετείχε η Βασιλάκη.[14] Άλλωστε η συνεργασία της μενουμεσπιτίστριας/φιλοεμβολιάστριας Ρ. Β. με το red n’ noir είχε ξεκινήσει, με παρουσίαση αντιακροδεξιού/αντιριζοσπαστικού πονήματός της στον χώρο τους, τον Δεκέμβρη του 2021. Ήταν η εποχή που το «ορθολογικό μέτωπο αντιεξουσιαστών» είχε αρχίσει ήδη να οργανώνει την επίθεσή του ενάντια στην ΠΕΣΥΑ (Πρωτοβουλία Ενάντια Στο Υγειονομικό Απατρχάιντ) και την Πρωτοβουλία Δράσης ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Επειδή οι δύο τελευταίες διεξήγαγαν αγώνα για να υπερασπίσουν τους ανεσταλμένους υγειονομικούς και άλλους εργαζόμενους που είχαν απολυθεί λόγω του ότι είχαν αρνηθεί να κάνουν το εμβόλιο, ήταν επιτακτική η ανάγκη των «ορθολογιστών» να παρουσιάσουν αυτές τις κινήσεις ως ακροδεξιές και το πόνημα της Βασιλάκη τους βόλευε μια χαρά.[15]
Ξαναγυρίζοντας τώρα στον Δεκέμβρη του 2023 και τις μέρες που ακολούθησαν την έκδοση του πρώτου κειμένου μας αναφορικά με το θέμα, λίγες μέρες μετά τη δημοσίευση της ανακοινωσούλας του Π. Γ., η συλλογικότητά του, η Ταξική Αντεπίθεση, αναλαμβάνοντας να υπερασπιστεί το μέλος της, συνεχίζει τη διαδικασία ξεπλύματος της Βασιλάκη.[16] Ξεκινούν με μια εξόφθαλμη αντιστροφή της κινηματικής πραγματικότητας κατά τη διάρκεια της πανδημίας παρουσιάζοντας τους εαυτούς τους ως πολέμιους των λοκντάουν και των υποχρεωτικοτήτων! Μιλούν για κάποιο υποτιθέμενο κίνημα που πάλευε με όλα τα μέσα ενάντια στις ταξικές θανατοπολιτικές στον χώρο της υγείας (sic!). Πώς να ξεχάσουμε άλλωστε τα δέντρα της πλατείας Μαβίλη που κρατούσαν με αγωνιστική αυταπάρνηση τα πανό της Τ. Α. στις πανυγειονομικές κινητοποιήσεις εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων υγειονομικών ή εκείνη την παρότρυνσή της προς την κυβέρνηση να ασκήσει το απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα και να μετακινήσει τους ανεμβολίαστους από τις θέσεις τους στον χώρο εργασίας τους, αντικαθιστώντας τους μάλιστα με άλλους εμβολιασμένους. Φτάνουν μάλιστα στην κατάντια να μας συκοφαντήσουν λέγοντας ότι η συνέλευσή μας ψευτοαγωνιζόταν «παρέα με ακροδεξιούς, μπάτσους, καραβανάδες και παπάδες»![17]
Οι συντάκτες της συγκεκριμένης ανακοίνωσης, όντας η πρωτοπορία της γενικότερης σύγχυσης που επικρατεί σε μεγάλη μερίδα του κινήματος, προσπαθούν να αποπολιτικοποιήσουν την κριτική μας στους σύγχρονους μηχανισμούς ασφάλειας του καπιταλιστικού κράτους: αναφέρονται -τώρα που δεν μπορούν πια να κρυφτούν- στη Βασιλάκη -χωρίς μάλιστα να αναφέρουν το όνομά της- ως απλά «επιστημονική σύμβουλο δομών της αστυνομίας», γεγονός που είναι «εντελώς άσχετο [sic] με την επαγγελματική συνεργασία» της με τον Π. Γ![18] Ένας τέτοιος χαρακτηρισμός παρότι φαίνεται εκ πρώτης όψεως ουδέτερος, στην πραγματικότητα λειτουργεί ως υπερασπιστική γραμμή της Ρ. Β. καθώς γνωρίζουμε πρώτα απ’ όλα ότι η συγκεκριμένη συλλογικότητα δεν έχει ασκήσει ποτέ ουδεμία κριτική στην επιστήμη ως ανταγωνιστική κοινωνική σχέση. Όπως και να ‘χει, σε καμία περίπτωση δεν εξηγούν πώς κάποια μπορεί τη μία χρονιά να εργάζεται για τους μηχανισμούς ασφάλειας και την άλλη να συνεργάζεται με αντιεξουσιαστές για κάποιο «άσχετο» θέμα. Αυτό που θέλει να αποκρύψει η Τ. Α. είναι ότι το «άσχετο» θέμα «τυχαίνει» να είναι το ίδιο με αυτό που τόσο η Βασιλάκη όσο και οι Γεωργιάδης/Εγελίδης μελετούσαν και πριν συναντηθούν και ξεκινήσουν τη συνεργασία τους: η πολωτική «ανορθολογική» ριζοσπαστικοποίηση ως απειλή για την ισχύουσα ορθολογική τάξη πραγμάτων. Χωρίς να έχουν καν το θάρρος να κατονομάσουν μια διανοούμενη σύμβουλο των εγχώριων και διεθνών μηχανισμών ασφαλείας, παρουσιάζουν το διαρκές παρόν της ως «παρελθόν» της και σαν μια οποιαδήποτε προϋπηρεσία στο δημόσιο τομέα.
Η αλήθεια βέβαια δεν βρίσκεται σ’ αυτά που λέει ο Πολύκαρπος και η συλλογικότητά του στους ακολουθητές τους αλλά κυρίως σ’ αυτά που επιλέγουν να μην πουν. Στη συνέχεια του κειμένου μας θα δείξουμε τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τις λέξεις, πριν όμως φτάσουμε εκεί ας κάνουμε μια σύνοψη των στοιχείων που παραθέσαμε στο προηγούμενό μας κείμενο σχετικά με την Ρ. Β.[19]:
Η Ρόζα Βασιλάκη συνεργάτιδα του Πολύκαρπου Γεωργιάδη και του red ‘n noir επί δύο χρόνια και αριστερή ακαδημαϊκός έχει κατά σειρά:
- Πραγματοποιήσει την έρευνα «Policing the Crisis in Greece: The Others’ Side of the Story», στην οποία παίρνει συνεντεύξεις από δεκάδες μπάτσους διερευνώντας τον ψυχισμό, τις απόψεις και τα προβλήματά τους προκειμένου να προτείνει λύσεις για μια πιο αποτελεσματική και επιστημονική λειτουργία της Ελληνικής Αστυνομίας (η επιτόπια έρευνα και το ριπόρτο της Ρ.Β. ξεκίνησαν πριν την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ).
- Από το 2017 έως το 2022 ήταν επιστημονική συνεργάτιδα του ΕΛΙΑΜΕΠ (εξ όσων γνωρίζουμε από αυτά μόνο που έχουν δημοσιοποιηθεί) συμμετέχοντας ενεργά σε προγράμματα για την πρόληψη της ριζοσπαστικοποίησης και συγκεκριμένα στο πρόγραμμα RAD MONITOR, δηλαδή σε προγράμματα καταπολέμησης του εσωτερικού εχθρού, οποιουδήποτε δηλαδή απειλεί το καπιταλιστικό κράτος και το «ακραίο κέντρο» του.
- Συμμετείχε σε συμβουλευτικές ημερίδες/δράσεις του ΚΕ.ΜΕ.Α., του επιστημονικού οργάνου της εγχώριας ασφαλιταρίας.
Η χρήση λιτών εκφράσεων -τώρα που δεν μπορούν να τις αποφύγουν καθόλου- όπως «δομές ή φορείς της αστυνομίας» είναι άλλη μία ξεκάθαρη πολιτική επιλογή και αποσκοπεί στην υποβάθμιση της συνεργασίας του Π. Γ. με ένα μέλος της διανόησης των εγχώριων και διεθνών ασφαλίτικων μηχανισμών. Ο χαρακτηρισμός δε της συνεργασίας της Ρ. Β. με τους διαφόρων ειδών μπάτσους ως παρελθοντικής αποτελεί κοροϊδία ολκής. Τα τζιμάνια της Τ. Α. παίζοντας με τη νοημοσύνη μας –και ταΐζοντας σανό τους αδαείς οπαδούς τους- προσπαθούν με αυτό το αηδιαστικό σταλινοπρεπές ύφος τους να παρουσιάσουν τη Ρ. Β. ως τελείως άσχετη, σε παρόντα χρόνο, με την μπατσοδιανόηση, τη στιγμή που η ίδια διέπρεπε σ’ αυτούς τους κύκλους μέχρι πριν μερικούς μήνες δημόσια και μάλιστα ενώ ήδη είχε ξεκινήσει τη συνεργασία της με το red ‘n noir. Είναι ακριβώς τα «ερευνητικά και ακαδημαϊκά της ενδιαφέροντα» –που από κοινού μοιράζεται με τον Π. Γ.– αυτά που την οδήγησαν στη συνεργασία της με την αστυνομία (και όχι μόνον).
ΙΙΙ. ΝΑΤΟ: ΜΙΑ ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Ο ντεντέκτιβ Πολύκαρπος είναι εκείνος που όσο καιρό διεξάγει την έρευνά του – ψευτοέρευνα για τις ανάγκες του πραγματικού κινήματος μεν, πολύ ουσιαστική γι’ αυτές της ασφάλειας δε– έχει καταφέρει να μάθει ακόμα και τι χρώμα βρακί φοράνε οι διάφοροι πολέμιοι του υποχρεωτικού εμβολιασμού. Στην περίπτωση που εξετάζουμε όμως, το μεγάλο λαγωνικό μετατράπηκε σ’ έναν τίμιο μεροκαματιάρη που προσποιείται τον εξαπατημένο μπροστά στην υποχθόνια διανοούμενη της ασφάλειας ντόκτορ-Ρόζα. Η γνώση του ποια είναι πραγματικά η Ρ. Β. δεν απαιτεί βέβαια καμιά ιδιαίτερη ερευνητική ικανότητα· ένα απλό google search (απ’ αυτά στα οποία ειδικεύονται και οι τρεις πλευρές του τριγώνου Βασιλάκη/Γεωργιάδη/Εγελίδη) αρκεί για να καταλάβει καμιά το ποιόν της. Ας κάνουμε τον δικηγόρο του διαβόλου για μια στιγμή και ας θεωρήσουμε πως ο άσπιλος αγωνιστής Πολύκαρπος δε γνώριζε το ποιόν της συνεργάτιδας του. Το έντιμο θα ήταν να μας ευχαριστήσει τουλάχιστον που τον γλιτώσαμε από το παρατεταμένο ρεζιλίκι. Η Ρόζα θα ήταν πρώτο τραπέζι πίστα σε όλες τις εκδηλώσεις του. Βέβαια, όσο κι αν διατείνεται για το αντίθετο, η εντιμότητα δεν είναι κάτι που τον χαρακτηρίζει. Οι στιγμές του βιογραφικού της Βασιλάκη που παραθέσαμε στο προηγούμενο κείμενο ήταν απλά ενδεικτικές του πόσο χωμένη είναι η εν λόγω μπατσοδιανοούμενη στο ασφαλίτικο σύμπλεγμα. Εφόσον λοιπόν δηλώνει μετανοημένος ο επαγγελματικός της συνεργάτης, θα μπορούσε να αρπάξει την ευκαιρία, αυτός ή τα φιλαράκια του, και να ξετυλίξουν το κουβάρι των αποκαλύψεων που ξεκινήσαμε, όπως άλλωστε αρέσκονται να κάνουν σε άλλες περιπτώσεις. Ματαίως όμως περιμέναμε δυο μήνες τώρα. Μια και η συγκάλυψη λοιπόν των δραστηριοτήτων της συνεχίζεται, ας αποκαλύψουμε μία ακόμα απ’ αυτές.
Είπαμε στο πρώτο μέρος του κειμένου μας (βλ. σημ. 1) ότι η εναντίωση του Π. Γ. στην αστυνομία δεν εκκινεί από κάποια θέση αρχής, αλλά είναι επιλεκτική. Με άλλα λόγια, είναι μούφα. Το ίδιο ισχύει και για τη δήθεν εναντίωσή του στο ΝΑΤΟ, αλλιώς θα γνώριζε, ή θα ενδιαφερόταν να μάθει, ότι, στο πλαίσιο των ενδιαφερόντων της, η συνεργάτιδά του συνεργάστηκε μέσω του ΕΛΙΑΜΕΠ και με μία άλλη πασίγνωστη «δομή της αστυνομίας», το ΝΑΤΟ. Για την ακρίβεια, το γνωστό «ευαγές» ίδρυμα ΕΛΙΑΜΕΠ, το βασικό think tank για την προώθηση των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης και των υπερατλαντικών της συμμάχων,[20] διοργάνωσε, με τη χρηματοδότηση της Διεύθυνσης Δημόσιας Διπλωματίας του ΝΑΤΟ, μια δημόσια συζήτηση με τον γενικό τίτλο «NATO: Συζήτηση για την άμυνα και την ασφάλεια», η οποία διεξήχθη τόσο δια ζώσης, όσο και με τη μορφή ένθετων σε διάφορες καθεστωτικές φυλλάδες.
Το πρώτο μέρος αυτής της «προσπάθειας ανάλυσης των απειλών και διλημμάτων για την ευρωπαϊκή ασφάλεια καθώς επίσης και των προκλήσεων και ευκαιριών για την Ελλάδα» ξεκίνησε το 2016 με δημοσιεύσεις στην Καθημερινή – όπου ξεχωρίζουμε τις γνωστές μορφές του κρατικού ασφαλίτικου συμπλέγματος Μαίρη Μπόση και Θάνο Ντόκο.[21] Στη συνέχεια ακολούθησε το δεύτερο μέρος το 2017 στα ΝΕΑ (και την ΕφΣυν) με τη Ρόζα Βασιλάκη να μας εξηγεί το «φαινόμενο της ριζοσπαστικοποίησης», παρέα με τον Σκλεπάρη, ή, μεταξύ πολλών άλλων, τον Ντόκο να μας εισάγει στη «Νέα Τάξη Πραγμάτων» και τον Άγγελο Συρίγο να μας εξηγεί τις «προκλήσεις» που παρουσιάζει η θέση της Τουρκίας στον Νότο.[22] Ο τρίτος κύκλος ήταν μέρος της καμπάνιας με τον εύγλωττο τίτλο #WeAreNATO και ξεκίνησε το 2018.[23] Η Ρ. Β. έκανε κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις στα πλαίσια των ερευνητικών και ιδεολογικών της ενδιαφερόντων, δηλαδή την «αλληλεγγύη και τη συναδέλφωση των λαών» (υπό την σκέπη του ΝΑΤΟ βεβαίως!) και τον φεμινισμό, μέσω του κειμένου «Από τη σύγκρουση στην αλληλεξάρτηση»[24] αλλά και της εισήγησης «Ισλαμισμός, Παγκοσμιοποίηση και ο Ρόλος της Γυναίκας» σε ημερίδα που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.[25] Υπόψη ότι η τρομοκρατία και η βία ήταν το κύριο θέμα του δεύτερου θεματικού φακέλου του ΕΛΙΑΜΕΠ στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ την Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2018, στο ίδιο project του ΝΑΤΟ με ομιλητές, μεταξύ άλλων, την Μπόση και τον… Χρυσοχοϊδη![26]
Ας κάνουμε ένα πρώτο σχόλιο εδώ: το γεγονός ότι η Ρ. Βασιλάκη μπορεί σαν χέλι να ελίσσεται ανάμεσα σε ΝΑΤΟ, think tank του μεγέθους του ΕΛΙΑΜΕΠ και «ράντικαλ» μαγαζιά στυλ red ‘n noir δεν μας δίνει μόνο απαντήσεις σχετικά με τις «ικανότητες» τέτοιων ερευνητριών να μπορούν να συνεργάζονται με κομμάτια του «κινήματος» – κυρίως εγείρει ερωτηματικά ως προς τον βαθμό που τα κομμάτια αυτά είναι διάτρητα.
ΙV. KAΛA OI «ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΟΙ». ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ;
Αρκετά προς το παρόν με τις περιπέτειες της ντόκτορ-Ρόζας στη χώρα των ασφαλιτών. Εάν πραγματικά κάποια ενδιαφέρεται να βρει κι άλλα στοιχεία μπορεί φυσικά να το κάνει αφού όποια πέτρα κι αν σηκώσεις από κάτω θα τη βρεις. Άλλο τώρα αν τον Π. Γ., την Τ. Α. και την Αντίθεση δεν τους συμφέρει να σηκώσουν καμία πέτρα που ενδέχεται να αφορά την Ρ. Β. Ας περάσουμε τώρα στο κεντρικό ζήτημα που υποτίθεται ότι απασχολεί τον Π. Γ., την Τ. Α,, την Αντίθεση και όσους τους στηρίζουν: την ακροδεξιά. Αναφέρει εν είδει (παρα)πληροφόρησης ο ντεντέκτιβ-Πολύκαρπος ότι η Ρ. Β. πριν από κάποια χρόνια, γενικά και αόριστα, κάπως βρισκόταν στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Με ποιον τρόπο βρισκόταν λοιπόν αυτή η διανοούμενη των μπάτσων στους κόλπους της αριστεράς του κεφαλαίου;
Η Ρ. Β. που ήταν μέλος του ΣΥΡΙΖΑ από το 2011, ήταν υποψήφια βουλεύτρια στον νομό Χαλκιδικής στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 (στις εκλογές δηλαδή που διεξήχθησαν μετά το δημοψήφισμα και αφού είχε ψηφιστεί το τρίτο μνημόνιο).[27] Καταλαβαίνουμε πως δεν πρόκειται για άλλο ένα μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για μια υποστηρίχτρια τόσο των πολιτικών απαξίωσης που εφάρμοσε και η αριστερά του κεφαλαίου όσο και της μοναδικής κυβερνητικής αριστεροακροδεξιάς συνεργασίας που έχει υπάρξει μεταπολιτευτικά. (Κατά τη διάρκεια του πολέμου είχε προηγηθεί η συνεργασία ΕΑΜ-ΕΔΕΣ το 1943-44). Παρότι βέβαια ο Π. Γ. γνώριζε ότι η μεταφράστρια του κειμένου του ήταν μέλος αυτής της αριστεροακροδεξιάς κυβερνητικής σύμπραξης, δε φάνηκε να τον απασχόλησε ιδιαίτερα καθώς δεν έγραψε κάτι σχετικό σε κανένα κείμενό του ή δεν εκτόξευσε κάποιο από τα γνωστά καταγγελτικά του παραληρήματα από τα ψηφιακά έδρανα του Παρατηρητηρίου. Στο τρίτο μέρος του κειμένου του «Η νέα τάξη πραγμάτων της ακροδεξιάς» ο Π.Γ. κάνει την εξής παρατήρηση –μεταξύ άλλων ενδεικτικών του χαμηλού διανοητικού του επιπέδου-: ότι η άρνηση του διπόλου αριστερά- δεξιά –ως ξεπερασμένου- είναι μια ρητορική που υιοθετούν οι ακροδεξιοί.[28] Με τα κλασικά άλματα λογικής που κάνει προσπαθεί να βαφτίσει οποιονδήποτε έχει ισχυριστεί κάτι τέτοιο ακροδεξιό. Είναι ακροδεξιά η Ρ. Β. όταν ισχυρίζεται ότι «οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ της Αριστεράς και της Δεξιάς φαίνεται να επαναδιαπραγματεύονται και να επανασχεδιάζονται», προκειμένου να υποστηρίξει την κυβέρνηση της αριστεροακροδεξιάς του κεφαλαίου; Είναι ασυνεπής η ερευνήτρια της ακροδεξιάς και όλων των άλλων μορφών ριζοσπαστικοποίησης όταν υποστηρίζει ότι οι ΑΝΕΛ δεν είναι ακροδεξιό μόρφωμα αλλά πατριωτικός σχηματισμός της λαϊκής δεξιάς; Γιατί ενώ μάχεται κατά της ακροδεξιάς υποστηρίζει τη στρατηγική επιλογή της συγκυβέρνησης μ’ αυτήν;[29] Η αναμενόμενη απάντηση του κ. Γεωργιάδη θα είναι πολύ απλή: δεν γνώριζα το κείμενο Syriza’s Choice! H ουσιαστική απάντηση τώρα είναι ότι τόσο η Ρ. Β. όσο και ο Π. Γ. μάχονται την ακροδεξιά στην Ελλάδα μόνο στον βαθμό που αυτή είναι περιθωριακή και εκτός των θέσεων του ακραίου κέντρου, υποστηρίζοντας πάντα μια αριστερού-σοσιαλδημοκρατικού τύπου εθνική ενότητα. Άλλωστε η συνεργασία τους ήρθε μέσω της σύμπλευσής τους με την κυρίαρχη εθνική εμβολιαστική ενότητα και ενάντια στους πολέμιούς της. Την περίοδο διακυβέρνησης του Σύριζα δεν είδαμε τον κ. Γεωργιάδη να ψάχνει, με την επιμέλεια που το κάνει σήμερα για τους αντιεμβολιαστές, τα βιογραφικά των βουλευτών των ΑΝΕΛ και του Σύριζα για να μας εντοπίσει τις υπόγειες διαδρομές της ακροδεξιάς. Αντίθετα, για όσες θυμούνται, η ομάδα του κοίταξε πώς θα βοηθήσει την κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ να καταστείλει την κατάληψη του Πολυτεχνείου το 2017.[30]
V. ΤA ΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΥΠΕΡΒΑΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΓΧΩΡΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ
Οι πρόσφατες έρευνες τόσο της Ρ.Β. όσο και του Π.Γ. και της Αντίθεσης έρχονται να καλύψουν ένα κενό στη συλλογή στοιχείων των ευρωπαϊκών και διεθνών μηχανισμών ασφάλειας. Σύμφωνα με το Radicalisation Awareness Network, ένα δίκτυο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που αποτελείται από επαγγελματίες πρώτης γραμμής για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της ριζοσπαστικοποίησης όλων των μορφών, η μελέτη της σύνδεσης ομάδων ακροαριστερών και ακροδεξιών εξτρεμιστών στα πλαίσια της πανδημίας COVID-19, είναι κεντρικό ζήτημα:
«Πρόσφατα, στο πλαίσιο της πανδημίας COVID-19, διαπιστώθηκε ότι ο VLWAE (σ.σ.: βίαιος αριστερός και αναρχικός εξτρεμισμός) συμμετείχε ενεργά σε κινήματα διαμαρτυρίας σε διάφορες χώρες της ΕΕ από κοινού μ’ ένα ευρύ φάσμα άλλων αγωνιστών και ακτιβιστών, συμπεριλαμβανομένων ατόμων που συνδέονται με ομάδες VRWE (σ.σ.: βίαιου ακροδεξιού εξτρεμισμού), αντιεμβολιαστών, διαδηλωτών ενάντια στα lockdown, συνωμοσιολόγων και άλλων. Σύμφωνα με την Europol, πέραν των καθιερωμένων ζητημάτων, οι αριστεροί και οι αναρχικοί εξτρεμιστές ασχολήθηκαν με νέα θέματα το 2020, συμπεριλαμβανομένου του σκεπτικισμού απέναντι στις τεχνολογικές και επιστημονικές εξελίξεις, τα μέτρα ανάσχεσης του COVID-19 και τα περιβαλλοντικά ζητήματα.
Το γεγονός αυτό έθεσε το ερώτημα κατά πόσον οι ομάδες VLWAE μπορούν να συνδεθούν με κάποιον τρόπο με άλλες ομάδες ή κινήματα, να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να θολώσουν περαιτέρω τα ιδεολογικά τους όρια, ενδεχομένως και λόγω της ευρύτερης διάδοσης των θεωριών συνωμοσίας. Παρόλο που προς το παρόν τα στοιχεία που τεκμηριώνουν αυτές τις εξελίξεις είναι αρκετά λίγα, μπορεί να πρόκειται για ένα εν εξελίξει φαινόμενο που περνάει κάτω από το ραντάρ».[31]
Δε γνωρίζουμε τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη, ωστόσο το εγχώριο παράδειγμα της «από τα κάτω» freelance «τεκμηρίωσης» που κάνουν οι Πολύκαρπος Γεωργιάδης και Αντίθεση, φαίνεται πως θα γλιτώσει τα επιτελεία των ασφαλιτών από μια ιδιαίτερα χρονοβόρα διαδικασία. Η εκ των έσω γνώση των κινημάτων που παρέχεται στα ριπόρτα των εν λόγω «αντιεξουσιαστών» καθιστά ακόμα πιο αποτελεσματική την έρευνα των μηχανισμών καθώς επ’ ουδενί δεν μπορούν οι έμμισθοι ασφαλίτες να εντοπίσουν και να παρουσιάσουν σε τόσο βάθος και έκταση τα όσα λαμβάνουν χώρα εντός των κοινωνικών κινημάτων.
11/2/2024
Συνέλευση ενάντια στη Βιοεξουσία και την κλεισούρα
[1] Το παρόν κείμενο διαβάζεται μόνο ως συνέχεια του πρώτου μέρους. Βλ. Συνέλευση ενάντια στη βιοεξουσία και την κλεισούρα, Διακυβέρνηση πληθυσμού μέσω της στρατηγικής θεωρίας των δύο ή πολλών άκρων: Η συμβολή αριστερών και αντιεξουσιαστών στη συγκρότηση αυτής της κρατικής στρατηγικής, 7 Δεκεμβρίου 2023.: https://againstbiopowerandconfinement.noblogs.org/post/2023/12/07/diakyvernisi_plithismou_8ewria2_pollwnakrwn/
[2] https://www.facebook.com/permalink.php story_fbid=pfbid0gBRDzNbTsjUDtpX6UyEMmuknRswBjP8beFySRgUJ7z3BUhqUhei4QqUDZrieRvQjl&id=100078934484106
[3] Αλέξανδρος Δάγκας, Ο χαφιές. Το κράτος κατά του κομμουνισμού. Συλλογή πληροφοριών από τις υπηρεσίες Ασφαλείας Θεσσαλονίκης, 1927, Αθήνα, 1995, σελ. 40. Το βιβλίο του Δάγκα περιέχει επίσης όλες τις τακτικές εκθέσεις του στελέχους του κομμουνιστικού κινήματος με το κωδικό όνομα Ερημίας προς την ασφάλεια. Αυτό που θα λέγαμε σήμερα «ριπόρτα».
[4] Δεν πρέπει να προκαλεί καμιά έκπληξη το γεγονός ότι ο συνταγματάρχης–νομικός Φεσσόπουλος που ανέλαβε το 1925 τη διεύθυνση της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας «φρονούσε ότι η οικονομική βελτίωση των λαϊκών τάξεων, όχι οι διώξεις, ήταν ο ενδεδειγμένος τρόπος αντιμετώπισης του κομμουνισμού. Επιδίωξε αγαθές σχέσεις με τη ταξική Καπνεργατική Ομοσπονδία, προσφέροντας ως αντάλλαγμα την παύση των εκτοπίσεων μελών της, και καυτηρίαζε τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας των καπνεργατών, που από ανήλικοι έπεφταν “θύματα εις τον Μολλώχ του Κεφαλαίου”». Δάγκας, ό. π., σελ. 38. Κι ο Στάλιν, επίσης, αυτός πίστευε ότι ήταν ο ενδεδειγμένος τρόπος καταπολέμησης του κομμουνισμού. Στη πράξη βέβαια κάναν και τα δύο, με μεγαλύτερη επιτυχία στις διώξεις.
[5] Με αυτήν την κατηγορία, της «ψευδοεπιστημονικής» στάσης, κατηγορήθηκε, γελοιοποιήθηκε και απανθρωποποιήθηκε ο κος Τερζάκης από το Παρατηρητήριο Αριστεροακροδεξιάς Ψέκας των κ.κ. Γεωργιάδη και Θεοφίλου, το οποίο αρχικά έφερε το όνομα Ο Φώτης ο Τε(ρ)ζάκης. Υποτίθεται ότι τα απανωτά ριπόρτα για το που πήγε ο Φ. Τ. το 2021, ποιες επαφές έκανε, πού μίλησε κλπ, δεν απευθύνονταν στο κράτος αλλά στο «κίνημα», δηλαδή στους κινητοποιημένους υπέρ της υπόθεσης «Επιχείρηση Ελευθερία» μέσω του μαζικού και καθολικού εμβολιασμού – κράτος και «κίνημα» στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι για μας ένα και το αυτό.
[6] Φρεντερίκ Γκρο, Η αρχή της ασφάλειας, Αθήνα 2016, σελ. 209-211.
[7] Το 2018 η ίδια αυτή κίνηση σχεδίαζε να κατέβει στις δημοτικές εκλογές του 2019 με ένα πολιτικό μέτωπο που κινείτο «στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς» -δεν γνωρίζουμε αν αυτό συνέβη τελικά- ενώ ταυτόχρονα εξέδιδε ανακοινώσεις ενάντια στα «αναδιαμορφωμένα ιμπεριαλιστικά κέντρα» και τη «νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση» ζητώντας το «άμεσο σταμάτημα του πολέμου στη Συρία» και προτάσσοντας την «αλληλεγγύη στους πρόσφυγες», χρησιμοποιώντας μια αντι-ιμπεριαλιστική γλώσσα που δεν διαφέρει και πολύ από αυτήν της Ταξικής Αντεπίθεσης.
[8] Δεν εννοούμε ότι, μέσα στη φραξιονιστική πάλη που διεξάγεται στο εσωτερικό του αστικού μπλοκ, μέσα στην εναλλαγή κυρίαρχων υποδειγμάτων σύνθεσης–συμφιλίωσης αντιθέτων που διαμορφώνονται από την ίδια την αυτοκίνηση και την αυτοπροστασία του κεφαλαίου, ο αυριανός ηγέτης κράτους δεν είχε χρησιμοποιηθεί χτες ως αποδιοπομπαίος τράγος. Σαφώς και υπάρχει και για τη Χαμάς μια Μοσάντ που την παρακολουθεί και την καταγράφει. Το ερώτημά μας απευθύνεται σε όσους/όσες παίρνουν στα σοβαρά τον επιλεκτικό αντιφασισμό του Π. Γ. και της παρέας του. Το ζήτημα που μας απασχολεί εμάς είναι πόσες άλλες «επιτόπιες έρευνες» σε άλλους πολιτικούς χώρους και ριπόρτα έχουν συζητήσει ήδη ο Π. Γ., η Ρ. Β., η Αντίθεση και ο πολιτικός τους κύκλος.
[9] Τα εντός εισαγωγικών αποσπάσματα προέρχονται από το κείμενο της Ταξικής Αντεπίθεσης, Σημειώσεις για την Παλαιστινιακή Αντίσταση, τον σιωνισμό, τον λαϊκό πόλεμο https://athens.indymedia.org/post/1628178/
[10] Traverso, # 15, 10-11/2023, σελ. 14.
[11] https://jacobin.com/author/polykarpos-georgiadis
[12] Πολύκαρπος Γεωργιάδης, Μια πρώτη (sic) προσωπική τοποθέτηση σχετικά με μια ακόμα άθλια προβοκάτσια https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid02aWTZEqZtw2y1KBwE9yRQH9fBQHuWaFcNDm3Zy1PbJAbpahPAg6QvpWdNV86AExdjl&id=100078934484106
[13] https://www.facebook.com/permalink.php story_fbid=pfbid02J9SVWJ9WpnK5PoE8Mj1snLPWr1MNTu6naVUzbhArMr75iC71EJSyd25vok4emqk7l&id=100009773947170. Δική μας έμφαση.
[14] https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid0LtfFXqNsM1ptQiuMEPaYZGo4f7krKaxTGVfDVLh7pLcMRDwnLgqF2BL3GHFVBw6bl&id=101099359327339 Επίσης: https://simeio.org.gr/akrodexies-taseis-stin-elliniki-koin/
[15] Φάτε μπίζνες με μπατσοσυμβούλους λοιπόν, κερνάει το –γερμανικό– κράτος. Μάλιστα, μιας και παρουσιάζεται ως σωστός μπίζνεσμαν, ας πούμε ότι ακόμα περιμένουμε από τον Θεοφίλου να μας ενημερώσει τι απέγινε με τα βιβλία του Κόκκινου Νήματος και της Συνέλευσης εργαζομένων-ανέργων από την πλατεία Συντάγματος τα οποία έκλεψε ο συνεργάτης του Π. Γ. από το red ‘n noir για να πουλήσει φιλανθρωπία σε κρατούμενους (έτσι λέει ο ίδιος). Να θυμίσουμε επίσης ότι αυτή η «απαλλοτρίωση» έτυχε της (ψηφιακής) επιδοκιμασίας του «ηθικού» Εγελίδη και πολλών άλλων ατόμων από το αναρχοσταλινικό στρατόπεδο.
[16] Βλ. Ταξική Αντεπίθεση, Σχετικά με συκοφαντικό (sic) δημοσίευμα εναντίον συντρόφου μας και της ομάδας μας: https://athens.indymedia.org/post/1628245/
[17] Είναι τόσο η έλλειψη φαντασίας όσο και η πρωτοφανής χυδαιότητά τους, που τους οδήγησε στο να πάρουν τα ίδια τα λόγια μας και να τα στρέψουν εναντίον μας. Παραθέτουμε ενδεικτικά την κριτική που κάναμε στις μαζώξεις των ανεσταλμένων υγειονομικών της Αθήνας στο πάρκο Ελευθερίας, ήδη από τον Μάη του 2022. Μια κριτική που δεν κάναμε από απόσταση, στηρίζοντας παράλληλα τα κρατικά μέτρα όπως η Τ. Α., αλλά ως ενεργό κομμάτι του αγώνα των (ανεσταλμένων και μη) υγειονομικών καθ’ όλη τη διάρκεια της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας:
«Με τον καιρό καθιερώνεται μια εβδομαδιαία συγκέντρωση του συντονιστικού στο πάρκο Ελευθερίας, η οποία απευθύνεται περισσότερο στους υγειονομικούς ως πολίτες με αιχμή την υπεράσπιση της δημοκρατίας, της ελευθερίας και των συνταγματικών δικαιωμάτων, παρά σε εργαζόμενους ενάντια στη στέρηση του μισθού τους και τη διάλυση του ΕΣΥ, θεμέλιος λίθος της οποίας είναι και οι αναστολές των ανεμβολίαστων υγειονομικών. Έτσι, οι μαζώξεις αυτές απέχουν πολύ από το να αποτελέσουν πεδίο ουσιαστικής συζήτησης και ανταλλαγής της πολύπλευρης εμπειρίας των ανεσταλμένων υγειονομικών και γίνονται, εν τέλει, ένας τόπος παρέλασης πολιτικών περσόνων, παλιών και νέων πολιτικών απατεώνων που αναζητούν ψηφοφόρους και χτίζουν τα πολιτικά τους προγράμματα, καραβανάδων, εναλλακτικού παπαδαριού, ειδικών που εκφράζουν μια διαφορετική άποψη για την πανδημία, νομικών συμβούλων, αριστερών και δεξιών εθνικιστών που αγωνίζονται “για τη δημοκρατία ενάντια στην κατάλυση των συνταγματικών δικαιωμάτων”…» Βλ. Συνέλευση Ενάντια στη Βιοεξουσία και την Κλεισούρα, Κριτική του Διαχωρισμού #2, Αθήνα, Ιούνιος 2022
https://againstbiopowerandconfinement.noblogs.org/post/2022/07/11/ergatries_polites_anestalmenes/
Πάντως αν η Τ. Α. σκέφτεται να ασκήσει κριτική στους παπάδες και τη χριστιανική θρησκεία θα τους συστήναμε να διαβάσουν πρώτα το βιβλίο του καθηγητή της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθήνας Θανάση Παπαθανασίου, Υποτέλεια, Ιεραποστολή και Θεολογία της Απελευθέρωσης στην Άπω Ανατολή. Έχει εκδοθεί από το μέλος τους, τον κ. Γεωργιάδη, στις εκδόσεις red ‘n noir το 2023. Είναι πολύ σοβαρό βιβλίο: σ’ αυτό εξαίρεται το έργο της Ιεραποστολής της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Κορέα, η γυναικεία διακονία, η μητρική αποστολικότητα ως πραγματική λειτουργία του Σώματος, παρουσιάζονται τρόποι για ν’ αναγνωριστεί η παρουσία του Θεού στην ανθρώπινη ζωή κλπ. Είμαστε σίγουροι ότι ο κ. Γεωργιάδης το εξέδωσε ώστε να ξεκινήσει έναν εποικοδομητικό διάλογο με τον χριστιανό πρόεδρο του ΣΥΔΕ κ. Δεληχά που τόσο έχει σε εκτίμηση.
[18] To κείμενο της Τ.Α. αναφέρεται στην πολιτική συνεργασία Π. Γ. και Ρ. Β. κατά λέξη ως εξής: «μια αστοχία του συντρόφου μας, την οποία ο ίδιος παραδέχθηκε δημόσια και άμεσα αποκατέστησε – μια επαγγελματική σχέση με πρόσωπο που είχε υπάρξει εν αγνοία του, και πάντως σε χρόνο παρελθόντα και εντελώς άσχετο με τη λίγων μηνών επαγγελματική τους συνεργασία, επιστημονική σύμβουλος δομών της αστυνομίας». (Δική μας έμφαση). Όλες αυτές οι ανοησίες θα σχολιαστούν παρακάτω.
[19] Βλ. Υποσημείωση 1.
[20] Για μια ανάλυση των υπηρεσιών που προσφέρει το ΕΛΙΑΜΕΠ, μπορείτε να δείτε αυτό το παλαιότερο κείμενο της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης, https://athens.indymedia.org/post/1507929/.
[21] https://www.eliamep.gr/activity/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%80-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD/
[22] https://www.eliamep.gr/project/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%80-%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AE%CF%83%CE%BF/
[23] ΕΛΙΑΜΕΠ, NATO: Συζήτηση για την άμυνα και την ασφάλεια, 18 Νοεμβρίου 2018.: https://www.eliamep.gr/publication/new-security-threats-13112018/
[24] Τα Νέα, 6 Νοεμβρίου 2018.: https://www.tanea.gr/print/2018/11/06/opinions/apo-ti-sygkrousi-stin-allileksartisi/
[25] ΕΛΙΑΜΕΠ, Γυναίκες και Ασφάλεια: Προκλήσεις και Προοπτικές, 22 Νοεμβρίου 2018. Ολόκληρο το πρόγραμμα της ημερίδας μπορεί να βρεθεί εδώ: https://www.eliamep.gr/event/women-and-security-challenges-and-perspectives/
[26] ΕΛΙΑΜΕΠ, Συζήτηση για την άμυνα και την ασφάλεια: περί θεμάτων τρομοκρατίας και βίας, 23 Οκτωβρίου 2018.: https://www.eliamep.gr/publication/debate-on-defence-and-security-terrorism-violence-25102018/. Στο πλαίσιο του δημόσιου αυτού διαλόγου πραγματοποιήθηκε επίσης στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου η ημερίδα «Αστάθεια και ανασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και οι επιπτώσεις για την ευρωπαϊκή ασφάλεια» όπου η Ρ. Β. έκανε παρουσίαση με θέμα «Ο Ισλαμιστικός Εξτρεμισμός στο Παγκοσμιοποιημένο Περιβάλλον», την ημερίδα μάλιστα προλόγισε η Ινώ Αφεντούλη, στέλεχος της Διεύθυνσης Δημόσιας Διπλωματίας του ΝΑΤΟ. Βλ. https://pedis.uop.gr/?p=11779
Για περισσότερα σχετικά με τον ρόλο της Αφεντούλη και τις μπίζνες των ελληνικών πανεπιστημίων με το στρατιωτικό-ασφαλίτικο σύμπλεγμα βλέπε το κείμενο «Η ακαδημαϊκή εξουσία του Παντείου σιγοντάρει τη γενοκτονία στη Γάζα» του Ελευθεριακού σχήματος Παντείου που δημοσιεύτηκε κατά διαβολική σύμπτωση την ίδια μέρα με το πρώτο μέρος του δικού μας κειμένου: https://athens.indymedia.org/post/1628015/
[27] Η Αυγή, Οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ στη Χαλκιδική, 7 Σεπτεμβρίου 2015.: https://www.avgi.gr/arheio/154747_oi-ypopsifioi-toy-syriza-sti-halkidiki και για ολοκληρωμένη οπτικοακουστική εμπειρία: https://youtu.be/-vNFpj6TEuQ?si=XkERWE2LaSyi_OQR
[28] Πολύκαρπος Γεωργιάδης: Η Νέα Τάξη Πραγμάτων της ακροδεξιάς. Mέρος Tρίτο: από την «αντισυστημική» συνωμοσιολογία στις δηλώσεις υποταγής στο κεφάλαιο, 22 Ιουλίου 2023.: https://efodos.net/2023/07/22/i-nea-taxi-pragmaton-tis-akrodexias-mer-2/
[29] Rosa Vasilaki, Syriza’s Choice: the coalition government in Greece from a different perspective, February 19th, 2015.: https://blogs.lse.ac.uk/greeceatlse/2015/02/19/syrizas-choice-the-coalition-government-in-greece-from-a-different-perspective/
[30] Για περισσότερα σε σχέση με αυτή την ιστορία, βλ. την μπροσούρα «Σκέψεις πάνω στους διαχωρισμούς & την ηγεμονία εντός του α/α κινήματος, με αφορμή τα γεγονότα του Πολυτεχνείου» που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2018 από διάφορες αναρχικές ομάδες της Αθήνας: https://athens.indymedia.org/post/1590459/
[31] Directorate-General for Migration and Home Affairs, Contemporary Violent Leftwing and Anarchist Extremism (VLWAE) in the EU: Analysing Threats and Potential for P/CVE, November 2021.: https://home-affairs.ec.europa.eu/whats-new/publications/contemporary-violent-leftwing-and-anarchist-extremism-vlwae-eu-analysing-threats-and-potential-pcve_en