Η φύση δεν κάνει διάκριση μεταξύ σοφών και αδαών, εκλεπτυσμένων και μη εκλεπτυσμένων. Όλοι [είναι] εξίσου τα ζώα που τρώνε και αφοδεύουν. Η διανοητική και η συναισθηματική ανάπτυξη μπορεί να αποτελέσουν προσωπικό προτέρημα και να αποφέρουν κοινό όφελος, αλλά δεν μπορεί ποτέ να θεμελιώσουν ένα προνόμιο έναντι των άλλων.
Ricardo Mella. El cerebro y el Brazo, Acción Libertaria, 1913.
Το ενδιαφέρον για τη σχέση ανάμεσα στον «εγκέφαλο» και το «χέρι» δεν αποτελεί κάποιου είδους ιδιορρυθμία μεμονωμένων προσωπικοτήτων του ιβηρικού ελευθεριακού κινήματος, αλλά αντανακλά την έντονη συζήτηση στο εσωτερικό του για τη θέση που μπορούν να έχουν οι διανοούμενοι και οι ειδικευμένοι τεχνικοί όχι μόνο εντός των αναρχοσυνδικαλιστικών οργανώσεων, αλλά και ευρύτερα στην επερχόμενη επανάσταση. Εκκινώντας από το αξίωμα της Πρώτης Διεθνούς ότι «η χειραφέτηση των εργατών θα είναι έργο των ίδιων των εργατών», ήδη από το 1910 η CNT θα ασχοληθεί διεξοδικά στα συνέδριά της με τους διανοούμενους «που λόγω των προνομίων τους εδραιώνουν το καπιταλιστικό καθεστώς και εξακολουθούν να προσπαθούν να χρησιμοποιούν χειρώνακτες [εργάτες] για εκείνες τις εξάρσεις που κάνουν τη ζωή τους ευχάριστη και απολαυστική». Κεντρική θέση σε αυτές τις συζητήσεις κατέχουν οι γιατροί και γενικότερα, με σημερινή ορολογία, τα επαγγέλματα παροχής υπηρεσιών υγείας.
Το ζήτημα της υγείας των εργατών και των οικογενειών τους θα αποτελέσει κεντρικό άξονα ενδιαφέροντος και για τη μετέπειτα CNT-FAI καθ’ όλη την περίοδο που θα ακολουθήσει μέχρι το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου. Οι αιτίες των ασθενειών που τους πλήττουν και η σχέση αυτών με τις συνθήκες εργασίας στο εργοστάσιο και διαβίωσης στην πόλη· ο ρόλος της υγιεινής στην αντιμετώπιση και εξάλειψη των ασθενειών· η αναγκαιότητα ίδρυσης ταμείων αλληλασφάλισης και ο τρόπος με τον οποίο μπορούν οι γιατροί να εισέλθουν σε αυτά· η σχέση ανάμεσα στην υποστήριξη του αναδυόμενου τότε κράτους πρόνοιας με την επαναστατική άμεση δράση· οι διαμάχες γύρω από αυτά τα κομβικά ζητήματα θα είναι πολλές και έντονες και θα εμπλέξουν γενικότερα ζητήματα ευγονικής, φύσης, λειτουργίας του γυναικείου σώματος, επιστήμης, ποιότητας του εργατικού δυναμικού κ.α. Σχεδόν πάντα, ωστόσο, επαναφέροντας στο επίκεντρο το ζήτημα του ρόλου της ιατρικής στην προλεταριακή ζωή.
Οι αρχές της δεκαετίας του ’30 θα βρουν το ελευθεριακό κίνημα διασπασμένο. Παρόλα αυτά, μπροστά στις εκλογές του 1936, και κυρίως μετά την εκδήλωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος του Φράνκο, η CNT-FAI θα επανενωθεί και η πιο συντηρητική φράξια της θα αναλάβει το υπουργείο Υγείας, το οποίο είχε ιδρυθεί ως τέτοιο μόλις λίγα χρόνια πριν. Συνεχίζοντας τη σταθερή ενασχόλησή τους με την ποιότητα ζωής των εργατών, αυτή τη φορά υπό συνθήκες πολέμου, οι αναρχοσυνδικαλιστές θα οργανώσουν την παροχή υπηρεσιών υγείας στη Βαλένθια –επισήμως πρωτεύουσα του ισπανικού κράτους κατά την πολύμηνη πολιορκία της Μαδρίτης – ερχόμενοι αντιμέτωποι τόσο με το ζήτημα της πειθάρχησης των προλετάριων (και μέσω της έκδοσης πιστοποιητικών υγείας), της υποβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας προς όφελος του πολέμου και της υπαγωγής των πολιτικών γιατρών στον τρόπο λειτουργίας ενός στρατιωτικού υγειονομικού σώματος όσο και των τριβών μεταξύ της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου και της τεχνοκρατικής γραφειοκρατίας του, της οποίας ηγείται ένας σοσιαλιστής γιατρός.
Πάνω απ’ όλα, όμως, θα έρθουν πραγματικά αντιμέτωποι με τη σταδιακή συρρίκνωση της κοινωνικής επανάστασης προς όφελος της διατήρησης της συνοχής του Λαϊκού Μετώπου και της υπεράσπισης της κρατικής μορφής, μόνο φαινομενικά πιο δημοκρατικής, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα.
Κυριακή 25 Ιουνίου 7μ.μ., στο Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής
Η εκδήλωση γίνεται για πολιτική στήριξη στο ΑΚΝ ως χώρο αμφισβήτησης της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας, της διαχωρισμένης γνώσης και αυθεντίας των ειδικών και της κριτικής των πάσης φύσεως υποστηρικτών τους.
Ομάδα Αυτομόρφωσης για την Ιατρική (και την Επιστήμη εν γένει) ως Ανταγωνιστική Κοινωνική Σχέση και Γνώση/Εξουσία