Ο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΣ ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ:
Ο αγώνας των ανεσταλμένων υγειονομικών
«Όχι νικητές αλλά μαχόμενοι» αναφέρει ότι επιστρέφουν οι επί 16 μήνες ανεσταλμένοι και απλήρωτοι υγειονομικοί μια από τις πρόσφατες ανακοινώσεις στη σελίδα του Σ.Υ.Δ.Ε. Σωματείο Υγειονομικών υπέρ Δημοκρατίας και Ελευθερίας. https://www.facebook.com/…/26174…/posts/501922025156621/
Βέβαια η νικηφόρα και μετά από δύσκολους αγώνες επιστροφή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Διακρίσεις, επιτήρηση, συνέχιση του στιγματισμού και της πειθάρχησης, χώρια τις απολύσεις 1000 περίπου συμβασιούχων επικουρικών ανεμβολίαστων που δεν παρατάθηκαν οι συμβάσεις τους όταν έληξαν και που δεν θα επιστρέψουν ποτέ…
Η «Πρωτοβουλία Υγειονομικών Θεσσαλονίκης Ενάντια στους Αποκλεισμούς», ομάδα εργαζομένων που εκκίνησαν την εναντίωσή τους στον υποχρεωτικό εμβολιασμό βάζοντας τα ζητήματα εξαρχής από ταξική σκοπιά, θέτει καίρια το θέμα του πώς θα είναι άραγε για την ίδια την (διωγμένη) εργάτρια να γυρνάει πάλι στη δουλειά της.
Στο κείμενό τους «Πίσω στις δουλειές μας;» [βλ. εδώ: https://hwcontraresthess.noblogs.org/] βάζουν το ζήτημα της επιστροφής σε έναν εργασιακό τομέα που η κρατική διαχείριση της πανδημίας τον αποσάθρωσε με απανωτά διαρθρωτικά νομοσχέδια, που η ιδιωτικοποίηση βάθυνε, που οι διαχωρισμοί και οι αποκλεισμοί τόσο ανάμεσα στους εξυπηρετούμενους, έχοντες και μη έχοντες, ντόπιους και μετανάστες, όσο κι ανάμεσα στους εργαζόμενους (μόνιμους και συμβασιούχους, ασκούντες ή όχι ιδιωτικό έργο) έγιναν μεγαλύτεροι, που η εργασιακή επισφάλεια εντάθηκε, που ο νόμος του νέου υγειονομισμού με τις υποχρεωτικές θεραπείες έχει θριαμβεύσει.
Με τα ίδια τους τα λόγια: «Πώς θα είναι να γυρνάει η εργάτρια εκεί που πάνε να περάσουν νέες υποχρεωτικότητες (όπως αυτή του προσωπικού γιατρού), νέα φακελώματα (με τον ηλεκτρονικό φάκελο υγείας), νέες περιφράξεις; Πώς θα είναι να γυρνάει εκεί –στις δομές της υποτιθέμενης δημόσιας και δωρεάν υγείας– που χρόνια ζέχνει σαπίλα και τώρα πια με τα νέα νομοσχέδια μυρίζει πλήρη διάλυση; Εκεί που της λένε ότι αν θέλει περισσότερα λεφτά θα πρέπει να τα πάρει από τον κοσμάκη;»
Η σχετική ΚΥΑ δεν αφήνει κανένα ερωτηματικό. Αποτυπώνει ένα εργασιακό καθεστώς β΄ κατηγορίας εργαζομένων που θα βρίσκονται υπό την καθημερινή επιτήρηση του προϊσταμένου της κάθε δομής υγείας. Αυτός κάθε εβδομάδα θα καταθέτει έκθεση περί τήρησης ή μη των ατομικών μέτρων προστασίας, στην πραγματικότητα εκβιάζοντας την υποταγή των εργαζόμενων στις ορέξεις της διοίκησης και θέτοντάς τους σε καθεστώς ομηρίας.
Κάποιοι ανεμβολίαστοι πιθανόν να μην μπορέσουν καν να επιστρέψουν στην οργανική τους θέση, αφού αποκλείονται από τις κλινικές κλειστής νοσηλείας όπως Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, Μονάδες Τεχνητού Νεφρού, Μονάδες Ογκολογικές και Μονάδες Νεογνών.
Οι άνθρωποι αυτοί παραδίδονται στο έλεος της επιτροπής νοσοκομειακών λοιμώξεων της εκάστοτε δομής υγείας, στην οποία δίνεται το δικαίωμα να αποφασίζει σε ποιες επιπλέον μονάδες της δομής δεν θα επιτρέπεται να παρέχουν τις υπηρεσίες τους.
Όσο κι αν θέλουν πολλές να το ξεχάσουμε οι υποχρεωτικότητες παραμένουν: Οι πρώην ανεσταλμένες εργαζόμενες στην υγεία επιστρέφουν με 2 rapid test εβδομαδιαίως, πληρωμένα από τον μισθό τους, τη στιγμή που για το χρονικό διάστημα 1/9/2021 έως 13/4/2022 είναι αμφίβολο αν θα τους αποδοθεί έστω και το 50% του μισθού τους πράγμα άδικο κατά την ποεδην, αφού υποστηρίζει ότι ακόμα και οι δημόσιοι υπάλληλοι που διώκονται για σοβαρά αδικήματα (π.χ. βιασμό ανηλίκων) τίθενται σε αργία και λαμβάνουν το 50% … Άδικο είναι βέβαια να μην πάρουν ολόκληρο τον μισθό τους για το συγκεκριμένο διάστημα (όχι ότι για το διάστημα Μαρτίου-Δεκεμβρίου είναι εξασφαλισμένο ότι θα τους επιστραφούν οι μισθοί που το κράτος τούς έκλεψε), δεδομένου ότι οι ανεσταλμένοι υγειονομικοί δεν είναι ούτε βιαστές ανηλίκων ούτε καταχραστές και εν γένει δεν διώκονται ποινικά για κανένα αδίκημα σοβαρό ή μη!
Το ΦΕΚ της κυβέρνησης (και οι επιμέρους αποφάσεις των διοικήσεων των νοσοκομείων που το εφαρμόζουν στην πράξη) μάλιστα δεν αναφέρει πουθενά ότι αίρονται οι αναστολές των ανεμβολίαστων υγειονομικών.
Λέει απλά, στα πλαίσια της επικαιροποίησης των γενικών κρατικών μέτρων για τον κορονοϊό, ότι ενώ οι υπόλοιποι ανεμβολίαστοι εργαζόμενοι (και οι διπλοεμβολιασμένοι υγειονομικοί) υποχρεούνται σε ένα rapid test την εβδομάδα πληρωμένο από την τσέπη τους, οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί επιστρέφουν στη δουλειά τους με δύο πληρωμένα από την τσέπη τους rapid test την εβδομάδα, όπως είπαμε, τα οποία θα ελέγχονται με αυστηρό σκανάρισμα από τον διευθυντή. Σαν τα σκαναρίσματα που έτρωγαν όλοι οι ανεμβολίαστοι πολίτες επί ένα χρόνο στα μαγαζιά κλπ., την ίδια ώρα που οι «προνομιούχοι» εμβολιασμένοι (ο κάθε κνίτης, ναρίτης, συριζάς, αναρχο-σταλίνας, (ακρο)δεξιός κλπ.) κυκλοφόραγαν και κόλλαγαν ο ένας τον άλλο ανενόχλητοι.
Υπάρχουν επίσης περιορισμοί όσον αφορά το είδος των ασθενών με τους οποίους θα έρχονται σε επαφή οι προσωρινά επιστρέψαντες γιατροί, ώστε να τους κολλάνε ελεύθερα οι εμβολιασμένοι γιατροί. Λέμε «προσωρινά επιστρέψαντες» γιατί έτσι όπως είναι διατυπωμένο το ΦΕΚ τίποτα δεν αποκλείει σε μια επάνοδο των αυστηρών διαχωριστικών (λέγε με απαρτχάιντ) μέτρων σε μία «έξαρση» του κορονοϊού να τους ξανασουτάρουν.
Η «έξαρση» ψήνεται, αφού μετά την προλεταριακή εξέγερση στην Κίνα ενάντια στη φυλάκιση στις φοιτητικές εστίες και στα εργοστάσια των ανθρώπων που «κινδύνευαν να κολλήσουν», τα δυτικά media έχουν βγει προς υπεράσπιση του κινέζων καπιταλιστών αδελφών τους που «αντιμετωπίζουν προβλήματα» μετά τις υποχωρήσεις που αναγκάστηκαν να κάνουν απέναντι στην «πλέμπα».
Σίγουρα, η απόφαση του ΣτΕ είναι μια μικρή νίκη των εργατών/εργατριών στη βιομηχανία της υγείας. Όμως αξίζει να γίνουν γνωστές οι συνθήκες κάτω από τις οποίες αναγκάστηκε το ΣτΕ να πάρει αυτή την απόφαση. Πρώτον, χίλιοι υγειονομικοί είχαν προσφύγει στο δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Χάγη. Δεύτερον, μετά την κρατική ανανέωση των αναστολών τον Απρίλιο του 2022, το ΣτΕ είχε ζητήσει από την κυβέρνηση να καταθέσει τα επιδημιολογικά στοιχεία που δικαιολογούν αυτή την απόφαση. Τι να κατέθεταν όμως οι καραγκιόζηδες; Τα επίσημα φθινοπωρινά στοιχεία του ΕΟΔΥ που έδειχναν ότι το 75% των νοσηλευόμενων στις ΜΕΘ είναι τριπλοεμβολιασμένοι; Και φυσικά η κυβέρνηση δεν κατέθεσε στο ΣτΕ τίποτα! Τρίτον και σημαντικότερο, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων δεν είχαν σταματήσει ούτε λεπτό.
Στις κινητοποιήσεις αυτές του συντονιστικού των υγειονομικών της Αθήνας κυριάρχησε στην αρχή η ταυτότητα του πολίτη που περιορίζεται στη διεκδίκηση της αυτοδιάθεσης του σώματός του.
Όμως τόσο η κατάσταση εξαίρεσης που επιβλήθηκε έθεσε ξεκάθαρα ταξικά κριτήρια από την πλευρά του κράτους, όσο και ο αγώνας που ακολούθησε –αν και αρχικά είχε έναν ταξικό χαρακτήρα θολό και νοθευμένο μέσα από χίλια μύρια πρίσματα (μιας εναλλακτικής εθνικής ταυτότητας στην κυρίαρχη εμβολιαστική, της ιδεολογίας του πολίτη κλπ)– στη συνέχεια απέκτησε ένα πιο εμφανές εργατικό περιεχόμενο.
Αντικειμενικά η επιβολή της αναστολής μισθού άλλαζε το εργασιακό/μισθολογικό καθεστώς για όσες δεν δέχτηκαν να υποστούν την καταναγκαστική ιατρική πράξη του υποχρεωτικού εμβολιασμού στο σώμα τους, επιδείνωνε τους όρους/σχέσεις εργασίας όσων έμειναν πίσω και φυσικά συνδεόταν με την περαιτέρω αποδιάρθρωση του ΕΣΥ.
Με τα ίδια τα λόγια των αγωνιζόμενων: «υποχρεωθήκαμε σε εξάμηνες συμβάσεις εργασίας μέσω των πιστοποιητικών νόσησης, αλλά και οι συνάδελφοι που έμειναν πίσω ένιωσαν στο πετσί τους, τι θα πει εργασιακή γαλέρα».
Εξάλλου, η αντίσταση που έδειξαν οι εργαζόμενες έβαλε ως ένα βαθμό φρένο στις ορέξεις του κράτους να επεκτείνει το μέτρο και σε άλλους κλάδους, καθόρισε δηλαδή το εργασιακό μέλλον όλων των άλλων ανεμβολίαστων εργαζομένων, που τυπικά δεν μπορούσαν (ακόμη) να απολυθούν.
Σε εκείνες τις εργαζόμενες που βγήκαν σε αυτόν το αγώνα χωρίς κάποια προηγούμενη εμπειρία ή συμμετοχή σε εργατικούς αγώνες η διαδρομή που διένυσαν μέχρι τη σημερινή επιστροφή στις δουλειές τους όξυνε τη συνείδηση και τη μαχητικότητά τους, κάτι που αποδεικνύει ότι η ταξική συνείδηση αναπτύσσεται μόνο μέσα στον αγώνα και τη ζύμωση και όχι επειδή έτυχε να διαβάσεις ένα βιβλίο του Λούκατς (στη λενινιστική-σταλινική του περίοδο) με τον ίδιο τίτλο.
Η διαδρομή αυτή διανύθηκε δυστυχώς, όπως έχουμε ήδη δείξει σε προηγούμενο κείμενό μας, Εργάτριες ή Πολίτες, Πάντως Ανεσταλμένες! (δες εδώ: https://againstbiopowerandconfinement.noblogs.org/…) αντιμετωπίζοντας το πρώτο διάστημα τουλάχιστον την υπονόμευση από τα σωματεία τους, την απομόνωση και την κατασυκοφάντηση από εμβολιάκηδες προϊσταμένους και συνδικαλιστικούς φορείς (και ενίοτε και συναδέλφους/ισσες) οι οποίοι επέλεξαν μαζί με τους αριστερούς και τους αναρχο-σταλίνες εκεί που θα έπρεπε να βλέπουν απολυμένους εργαζόμενους, αυτοί να βλέπουν συγκεντρώσεις ακροδεξιών πολιτών!
Όντας ενεργό κομμάτι των αγώνων ενάντια στην κρατική διαχείριση της πανδημίας από την έναρξή της, είχαμε έγκαιρα παρατηρήσει σχετικά με τις εβδομαδιαίες συγκεντρώσεις τους (μιλάμε για την Αθήνα μόνο) ότι «οι μαζώξεις αυτές απέχουν πολύ από το να αποτελέσουν πεδίο ουσιαστικής συζήτησης και ανταλλαγής της πολύπλευρης εμπειρίας των ανεσταλμένων υγειονομικών και γίνονται, εν τέλει, ένας τόπος παρέλασης πολιτικών περσόνων, παλιών και νέων πολιτικών απατεώνων που αναζητούν ψηφοφόρους και χτίζουν τα πολιτικά τους προγράμματα, καραβανάδων, εναλλακτικού παπαδαριού, ειδικών που εκφράζουν μια διαφορετική άποψη για την πανδημία, νομικών συμβούλων, αριστερών και δεξιών εθνικιστών που αγωνίζονται «για τη δημοκρατία ενάντια στην κατάλυση των συνταγματικών δικαιωμάτων»»…, όχι, φυσικά, για να λοιδορήσουμε τον αγώνα τους σε συμμόρφωση με τις κρατικές βιοπολιτικές ντιρεκτίβες, αλλά για να επισημάνουμε τις αδυναμίες ενός εν εξελίξει εργατικού αγώνα βαλλόμενου πανταχόθεν.
Συνδικάτα που αναθεώρησαν τη στάση τους βρήκαν, φυσικά, επίσης τη θέση τους στις συγκεντρώσεις αυτές, αλλά κατά βάση οι επικριτές συνάδελφοί τους ή μη έτρεχαν να κάνουν τα φιξάκια τους και να σώσουν τις δουλίτσες τους – νομίζοντας ότι έτσι θα γλιτώσουν τη γενικότερη αναδιάρθρωση του ΕΣΥ που στήθηκε ακριβώς πάνω στην εισαγωγή των υποχρεωτικοτήτων.
Ο αγώνας των υγειονομικών και όλων των υπόλοιπων εργαζομένων-χρηστών υγείας δεν έχει τελειώσει. Όσο η επίθεση ενάντια στο σύστημα δημόσιας περίθαλψης ξεδιπλώνεται και οι διαχωρισμοί θα εξακολουθούν να υπάρχουν, νέες αντιστάσεις θα ξεπηδάνε κι όσο δημιουργούνται σχέσεις αγώνα όλα είναι δυνατά.