“Τι γίνεται στις δουλειές μας; (απολύσεις, εξώθηση σε παραιτήσεις κλπ.)”
Δουλέυω σε ασφαλιστικη εταιρεια στην Κυπρο. Για να ειμαι πιο ξεκαθαρη σε τηλεφωνικο κεντρο. απο αυτα που κανεις λιγο απο ολα. εισαι λιγο ασφαλιστης, λιγο πωλητης, λιγο εξυπηρετηση κλπ και πρεπει να τα κανεις ολα τελεια και γρηγορα. Για την ωρα υπάρχει απλά μουδιασμα και καπως ενα προαισθημα οτι θα ξεκινησουν απολυσεις ή “αναστολή εργασιών” που σημαινει λαμβανεις το 60% του μισθου και κανεις 60% δουλειά. Αν και εχουν ηδη παρατηρηθει παραβασεις εκ μερος των αφεντικων προφανως καθως απασχολουν κανονικα τους εργαζομενους δινοντας το 60% (το οποιο να αναφερω αναλαμβανει το κρατος αρα μιλαμε για τσαμπα εργασια προς το αφεντικο στο φουλ). Μας εδωσαν βέβαια ενα τρομερο δωρο πασχα υψους 25ευρω. (!!!!) και εχει αναφερθει οτι οποιος θελει αδεια καλο ειναι να την παρει τωρα.
“Όσοι εργαζόμαστε ακόμα τι συνθήκες αντιμετωπίζουμε σήμερα; (μειώσεις μισθών, καθυστέρηση πληρωμών, ξεχειλωμένα ωράρια, αδήλωτες υπερωρίες, συμπεριφορές αφεντικών και ό,τι άλλο)”
τις ιδιες σκατενιες συνθηκες με πριν. “Υπερωριες” που πληρωνονται σαν κανονικη ωρα, θολες συμβασεις, παιχτηκε και μια καθυστερηση πληρωμων οταν ξεσπασε ο κορονοιος που βαλθηκαν να μας πεισουν πως δεν ειχε σχεση και πως δε θα επαναληφθει. κατα τα άλλα δεν εχει αλλαξει κατι περα απο το οτι εχει μειωθει η δουλεια αλλα όχι η πίεση καθως η φαση ειναι “πουληστε πουληστε πουληστε” ενω δεν εχουμε κλησεις πωλησεων, και προφανως η εταιρεια παει κατα διαόλου
“Τι παίζει με τα μέτρα προστασίας στον χώρο εργασίας μας; Μας τα παρέχουν τα αφεντικά ή όχι; Τι γίνεται με τον συνωστισμό; Τι μέτρα έχουν λάβει; Μας ικανοποιούν; Τι θα θέλαμε εμείς οι ίδιοι; Όταν υπάρχει πιθανό κρούσμα πώς το αντιμετωπίζουν; Τι κάνουμε για να αντισταθούμε σε καταστάσεις που θεωρούμε ότι απειλούν εμάς και τους συναδέρφους μας;”
μας εχουν στειλει ολους σπιτι και οσο ημασταν εκει ελαβαν ολα τα απαραιτητα μετρα αμεσα
“Μας έχουν αναγκάσει σε τηλεργασία; Σε τι διαφέρει το καθεστώς της τηλεργασίας από το προηγούμενο καθεστώς εργασίας; Τι προβλήματα μας δημιουργεί;”
ναι δουλευουμε απο το σπιτι. περα απο το οτι μου δημιουργει ενταση στον οικειο χωρο μου στο καταφυγιο μου και νιωθω να βιωνω μια εισβολη private space, για την ωρα ειναι καλυτερα για μενα διοτι δεν τους εχω πανω απο το κεφαλι μου αν κ βεβαια με ελεγχουν με ποικιλους τροπους τους οποιους βεβαια αποφευγεις ευκολα αν θες, σιγουρα πολυ πιο ευκολα απο το να εισαι εκει. μπορω ν συνδυασω και ευχαριστα πραγματα οταν δεν εχει πολυ δουλεια τυπου να διαβαζω κανα βιβλιο ή να κατσω πιο ανετα και να χαζευω τηλεοραση ασχετως αν δεν το εχω κανει ακομα λόγω αγχους αλλαγης καταστασης. φανταζομαι αν συνεχιστει αυτο θα ειναι μια πιο ευνοική κατασταση αλλα ειμαι σιγουρη πως δε θα το αφησουν καθως σιγουρα γνωριζουν πως μπορουμε να ειμαστε πιο χαλαροι. πχ τις προαλλες πηρε η μανατζερ τη συναδελφισα μου τηλ εν ωρα δουλειας και της ελεγε ” βαριεσαι ε? δεν εχεις τι να κανεις? κοβεις βολτες στο σπιτι σου?” ενω η κοπελα εκανε κατι εργασιες που της ειχε αναθεσει
“Είμαστε ολοκληρωτικά εκτός εργασίας; Αν ναι, πώς τη βγάζουμε; Τι κάνουμε με το νοίκι και την καμπάνα των λογαριασμών;”
Ο συντροφος μου εχασε τη δουλεια του πριν την καραντινα και δε δικαιουται επιδομα. Να βρει κατι αλλο πριν τελειωσει ολο αυτο μαλλον δεν παιζει. Οι πανελαχιστες συνεντευξεις γινονται μεσω skype, χωρις να λενε ποτε θα ξεκινησει η εργασια. Με τα ψιχουλα που βγαζω δεν βγαινουμε, ουσιαστικα μας ταΐζουν τα πεθερικα.
“Πώς βιώνουμε την κατάσταση αποκλεισμού μέσα στο σπίτι; α)Κάποιοι/ες/α ζουν μόνοι τους. Τι προβλήματα δημιουργεί αυτό σε αυτή τη συγκυρία; β) ΛΟΑΤΚΙ άτομα αναγκάζονται να συγκατοικούν με μια οικογένεια που τη νιώθουν καταπιεστική, ξένη και εχθρική. Πώς το βιώνεις αυτό; γ) Γενικά ο εγκλεισμός με την οικογένεια, γονείς-σύζυγο-παιδιά (ή άλλα άτομα με τα οποία συγκατοικείς) παλεύεται;”
γ)εγω συγκατοικω με το συντροφο μου. γενικά σίγουρα δημιουργεί εντάσεις το να εισαι συνεχεια κλεισμενος μεσα καθώς ακομα και το πιο απλο δηλαδη μια βολτα να καθαρίσει το μυαλό δεν μπορεις να το κανεις οποτε θα ξεσπασει ο ενας στον αλλον για ασημαντα αλλα και για σημαντικά πραγματα. ευτυχώς η δυστυχως εμεις εχουμε τη λυση των videogames τα οποια ομως μπορει να ανακουφιζουν απο την καραντινα αλλα στην τελικη συμβαλλουν στην αποστασιοποιηση.
“Πώς την παλεύεις με τις δυσκολίες στη μετακίνηση (ή όποιες άλλες) με την εφαρμογή του στρατιωτικού νόμου; Επιστρατεύεις προλεταριακές/απείθαρχες πονηριές και στρατηγήματα; Τι είδους;”
δουλευω απο το σπιτι οποτε γενικα περα απο ψυχαγωγικες βολτες δεν εχω αλλο λογο να βγαινω εξω αλλα οντας και αρκετα τρομοκρατημενη διοτι δε θελω ν κολλησω, πειθαρχω.
“Πώς αντιμετωπίζουμε τον μενουμεσπιτισμό; Τι έχει αλλάξει στις κοινωνικές μας σχέσεις; Με τις ανησυχίες για τη διαχείριση της κατάστασης από το κράτος, τι γίνεται; Πώς τις μοιραζόμαστε; Πώς αντιστεκόμαστε στα κρατικά σχέδια;”
Εν πολλοις η κοινωνικη διαντιδραση, η επικοινωνια και γενικα η προλεταριακη δημοσια σφαιρα εχουν περασει απο καιρο στο πεδιο των ηλεκτρονικων μεσων κοινωνικης δικτυωσης, οποτε οι αλλαγες δεν ειναι κοσμογονικες. ουσιαστικα χασαμε την εβδομαδιαια δηλητηριαση του σωματος μας με το αλκοολ και το τσιγαρο για εμας τους social drinkers/smokers, και της ψυχης μας με τη επαφη με τα σογια. Τα προβληματα κυριως συγκεντρώνονται σε ζητηματα συνδικαλισμου στους χωρους εργασιας, που θα ηταν και μια απαντηση και μια ελπιδα στο ζοφερο μελλον που μας περιμενει στη μετα-κορονοϊο εποχη.
“Υπάρχει αλληλεγγύη στον περίγυρο και τις γειτονιές; Υπάρχουν άλλα άτομα που έχουν ανάγκη τη βοήθειά μας(ψώνια, φάρμακα); Έχουμε εμείς ανάγκη από τη βοήθεια των γύρω μας;”
Εμεις προσωπικά δεν εχουμε βιώσει καποια κατασταση αναγκης αλλα στην περιοχή μας εχουν ξεπηδησει διαφορες πρωτοβουλιες με στοχο την βοηθεια ατομων
“Σε καιρούς επιβεβλημένου από το κράτος εγκλεισμού τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα με συμπεριφορές αντρίλας, βίας και κακοποίησης των γυναικών μέσα στο ίδιο το σπίτι τους οξύνονται. Έχουμε αντιληφθεί τέτοια φαινόμενα γύρω μας; Πώς τα αντιμετωπίζουμε;”
δεν εχουμε παρατηρησει κατι στην πολυκατοικια της δικη μας αλλα γενικα εχει παρατηρηθει μια σημαντικη αυξηση τετοιων περιστατικών. αν αντιληφθω κατι τετοιο θα παρω την αστυνομια (συντροφια λογω καραντινας δεν μπορω ν φωναξω πλεον)
“Ποιες παράπλευρες απώλειες, εξαιτίας της άρνησης του κράτους να ξοδέψει για τη δημόσια υγεία, έχουμε εντοπίσει ή βιώσει; (φουλαρισμένα νοσοκομεία, ακυρώσεις επεμβάσεων, εξώθηση σε ιδιωτικά νοσοκομεία, τεστ κορονοϊού ούτε για δείγμα)”
δε τα χουμε βιωσει εμεις (ακομα ευτυχως) αλλα τα μισα να πιστευεις απο αυτα π λενε στα ΜΜΕ η κατασταση ειναι χαλια μαυρα
“Εδώ μπορείς να καταγράψεις κάποιες εμπειρίες σου χύμα. Μπορείς να τις επικοινωνήσεις ακόμα και με μορφή ποιήματος ή όπως αλλιώς σε εκφράζει!”
σκατα στον καπιταλισμο και ελπιζω μετα τον κορονοιο να ξεσπασει επανασταση και να μη μεινει τιποτα ορθιο