Εδώ σε pdf.
Για την προλεταριακή εξέγερση στη Γουαδελούπη και τη Μαρτινίκα ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό και την φτωχοποίηση της εργατικής τάξης
Στις υπερπόντιες κτήσεις του γαλλικού κράτους που ανήκουν στο σύμπλεγμα των Αντιλλών στην Καραϊβική (βλ. Γουαδελούπη και Μαρτινίκα) είχε δρομολογηθεί -όπως και στην υπόλοιπη Γαλλία- ο υποχρεωτικός εμβολιασμός εργαζόμενων υγειονομικών και πυροσβεστών για τις 13 Σεπτέμβρη. Η πολιτική των πιστοποιητικών είχε τεθεί σε εφαρμογή από τις αρχές Αυγούστου και πλάι-πλάι με τις κινητοποιήσεις στην ηπειρωτική χώρα, διάσπαρτες κινητοποιήσεις είχαν ξεκινήσει στη Γουαδελούπη ήδη από τις 17 Ιούλη, έπειτα από τις πρώτες σχετικές ανακοινώσεις του Μακρόν[1]. Κάποιες πρώτες κινήσεις ορόσημα που φαινόταν να προμηνύουν το ξέσπασμα της εξέγερσης αποτελούν η 48ωρη γενική απεργία που καλούσαν συνδικάτα στη Μαρτινίκα 1-2 Σεπτέμβρη και η 24ωρη γενική απεργία στη Γουαδελούπη στις 9 Σεπτέμβρη, ενόψει των ανακοινωμένων επερχόμενων αναστολών που είχαν προγραμματιστεί για 4 μέρες μετά (13 Σεπτέμβρη). Η γενική απεργία ήταν μία κίνηση στην οποία δεν προέβησαν συσπειρωμένα τα συνδικάτα στην ηπειρωτική χώρα στην τότε κρίσιμη συγκυρία[2] παρά τις μαζικές και σθεναρές αντιδράσεις που μαίνονταν στους δρόμους και σε διάσπαρτους χώρους εργασίας επί δύο μήνες. Κάπως έτσι λοιπόν, το γαλλικό κράτος αναγκάστηκε να αναβάλλει το μέτρο της υποχρεωτικότητας συγκεκριμένα στη Γουαδελούπη και στη Μαρτινίκα, μέχρι τις 14 Νοέμβρη.
Συντονισμένες διαμαρτυρίες ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό στα εν λόγω νησιά και στη γειτονική Γαλλική Γουιάνα έλαβαν χώρα στη συνέχεια και στις αρχές Οκτώβρη, αυξάνοντας μάλλον την ανησυχία των κρατικών αξιωματούχων για μια ενδεχόμενη κατάσταση «χάους» καθώς πλησίαζε η νέα προθεσμία για τις αναστολές εργαζομένων. Έτσι, στα τέλη Οκτώβρη, η βουλευτής Justine Benin δήλωνε: «Στη Γουαδελούπη αντικρύζω κάθε μέρα φόβο, άγχος και εντάσεις απέναντι στο ζήτημα του υποχρεωτικού εμβολιασμού» και, αγχωμένη μάλλον και η ίδια, έθετε το ερώτημα: «πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτήν την κατάσταση με ήπιο τρόπο ώστε να αποφευχθεί το χάος;». Αξίζει να σχολιαστεί ότι, αναμφισβήτητα, έχει χαραχτεί καλά στη μνήμη των κρατικών αρχών η σχετικά πρόσφατη εξέγερση του 2009 -διάρκειας ενάμιση μήνα- σε Γουαδελούπη και Μαρτινίκα· η ετοιμότητά τους στην τωρινή επίθεση του κράτους εναντίον τους με όπλο την υποχρεωτική επιβολή του εμβολιασμού αποδεικνύει ότι το ίδιο καλά έχει βέβαια χαραχτεί και στη μνήμη των προλετάριων.
Μπαίνοντας στον Νοέμβριο της φετινής χρονιάς, κάποιες πρώτες διάσπαρτες απεργίες έλαβαν χώρα στη Γουαδελούπη στις αρχές του μήνα στον κλάδο της υγείας (π.χ. στην ΜΚΟ “L’EBENE” στις 4 Νοέμβρη και στις καντίνες των πανεπιστημιακών νοσοκομείων στις 9 Νοέμβρη). Τη Δευτέρα 15 Νοέμβρη πια, μπροστά στην απειλή της εφαρμογής του μέτρου των αναστολών, τα γεγονότα παίρνουν άλλες διαστάσεις. H LKP (συμμαχία συνδικάτων και αριστερών οργανώσεων στη Γουαδελούπη) προκηρύσσει γενική απεργία διαρκείας, ενώ ταυτόχρονα πολλές κομβικές οδοί μπλοκάρονται από διαδηλωτές. Τις επόμενες ημέρες, με τη γενική απεργία να συνεχίζεται ακάθεκτη, η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο εκρητική: απαλλοτριώσεις σούπερ-μάρκετ, πετροβολητά και μολότοφ σε μπάτσους, μπλοκαρισμένοι δρόμοι με φλεγόμενα οδοφράγματα, σπασμένα ATM, εισβολές σε οπλοπωλεία, φωτιές σε ραντάρ, βενζινάδικα και αμάξια, ενώ στο στόχαστρο μπήκαν κρατικά κτήρια και αστυνομικά τμήματα. Αυτό ήταν το σκηνικό που διαμορφώθηκε από το προλεταριάτο της Γουαδελούπης απέναντι στην τρέχουσα φάση της πολιτικής διαχείρισης της πανδημίας που τόσο προσομοιάζει με την εδώ κατάσταση, καθώς συνδυάζει υποχρεωτικότητες, απολύσεις, αυξημένα κόστη διαβίωσης, μειωμένους μισθούς και επιδόματα, υποβάθμιση των δομών υγείας και εντονότερο αστυνομικό έλεγχο.
Εκείνο που δεν προσομοιάζει καθόλου με την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί στις Αντίλλες είναι η στάση των εγχώριων συνδικάτων και της αριστεράς.
Continue reading “Για την προλεταριακή εξέγερση στη Γουαδελούπη και τη Μαρτινίκα”
Στα πλαίσια της πολιτικής δραστηριότητας της Πρωτοβουλίας ενάντια στο Υγειονομικό Απαρτχάιντ κατά του, απολύτως προωθητικού για τις ανάγκες των αφεντικών και απολύτως βλαβερού για αυτές του προλεταριάτου, πειθαρχικού χαρακτήρα της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας, της οποίας η επίκαιρη κυρίαρχη συνιστώσα είναι η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού
