Category: Posts

Posted on

Εβδομάδα Δράσης / Πράγα / 20 – 26 Μαΐου 2024 /

ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΔΡΑΣΗΣ / ΠΡΑΓΑ / 20 – 26 ΜΑΪΟΥ 2024 /

Από τις 20 έως τις 26 Μαΐου 2024, η Πράγα θα φιλοξενήσει την Εβδομάδα Δράσης, το σύνθημα της οποίας είναι:

“Μαζί ενάντια στους καπιταλιστικούς πολέμους και την καπιταλιστική ειρήνη”

Κάθε ημέρα της εβδομάδας αυτής θα περιλαμβάνει μια διαφορετική εκδήλωση. Θα υπάρξουν παρουσιάσεις, συζητήσεις, συγκέντρωση χρημάτων, κινητοποιήσεις και διαφόρων ειδών άμεσες δράσεις. Στη συνέχεια, το τέλος της εβδομάδας θα είναι αφιερωμένο σε μια έκθεση βιβλίου και ένα διεθνιστικό συνέδριο, όπου θα επιχειρήσουμε να περάσουμε από τα θεωρητικά ζητήματα στον συντονισμό συγκεκριμένων αντιπολεμικών δραστηριοτήτων. Continue reading “Εβδομάδα Δράσης / Πράγα / 20 – 26 Μαΐου 2024 /”

Posted on

Μέχρι και οι κοινωνιολόγοι στη Γαλλία ανησυχούν και το ψάχνουν… μετά από τρία και βάλε χρόνια: Μαζικός Εγκλεισμός, Επιτήρηση και Υπακοή

Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο εκδόθηκε πρόσφατα στη Γαλλία από έναν κοινωνιολόγο και έναν ιστορικό/πολιτικό επιστήμονα για το καθεστώς εξαίρεσης που επιβλήθηκε (αρχικά) το 2020 σε πολλά έθνη-κράτη, γνωστό με τον κωδικοποιημένο όρο lockdown, τον συνδυασμό δηλαδή βιοεξουσίας και κλεισούρας, που η αφεντιά μας θεώρησε τόσο απολύτως σκόπιμο να αντιμετωπίσει πρακτικά και θεωρητικά ώστε αποτέλεσε τη γενέθλιά της συνθήκη.
Η συγκεκριμένη έρευνα δεν εστιάζει μόνο στο πόσο πολύ από επιστημονική και τεχνολογική άποψη εξελίχθηκε η μαζική επιτήρηση και ο εγκλεισμός την τελευταία τριετία στη Γαλλία, όσο στο εντυπωσιακό γεγονός της πλειοψηφικής αποδοχής τους!
Βέβαια, η επιβολή της βιοεξουσίας γενικότερα για την πειθάρχηση των “επικίνδυνων τάξεων”, των μαγισσών και των περιπλανόμενων προλετάριων και τον “εγκλεισμό” τους στο εργατοκάτεργο, στο εργοστάσιο, στην πόλη-εργοστάσιο, στο (καπιταλιστικό) έθνος-κράτος, στο παραγωγικό σώμα, στην εθνική μήτρα έχει πίσω της αιώνες ιστορίας και αποτελεί μια συνεχιζόμενη διαδικασία. Οι ειδικοί μας εδώ περιορίζονται, “συγκλονισμένοι”, όπως λένε, στο να καταγράψουν τη μαζική αποδοχή της πριν τρία χρόνια στη Γαλλία.

Continue reading “Μέχρι και οι κοινωνιολόγοι στη Γαλλία ανησυχούν και το ψάχνουν… μετά από τρία και βάλε χρόνια: Μαζικός Εγκλεισμός, Επιτήρηση και Υπακοή”

Posted on

ΔΙΗΜΕΡΟ ΓΙΑ ΤΑ 10+ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΝΟΜΙΚΗΣ

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΩΣ ΧΩΡΟΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ

Μετά από τόση καταστολή, τόσες προσαγωγές στη ΓΑΔΑ, τόσες συλλήψεις, καταδίκες, τραυματισμούς από τους μπάτσους, αποτυχημένες και επιτυχημένες απόπειρες ανακαταλήψεων τα τελευταία δέκα χρόνια

ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ

να συνεχίσουμε να στηρίζουμε τις καταλήψεις εγκατελειμμένων κτιρίων και πανεπιστημιακών χώρων;

Το Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής λέει ότι ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ

***

ΣΑΒΒΑΤΟ 16 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2023 7ΜΜ

Συζητάμε με συντρόφια από Ζιζάνια, Καλιαρντά, Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου, Κατάληψη Ευαγγελισμού, Ρόζα Νέρα για τη σημασία δημιουργίας δημόσιων κινηματικών χώρων, χώρων μετάδοσης της ανταγωνιστικής κινηματικής εμπειρίας σε μια εποχή αντικατάστασης των ζωντανών κοινωνικών σχέσεων από το ψυχρό δίκτυο της ψηφιοποιημένης καπιταλιστικής τεχνολογίας· σε μια εποχή διάλυσης των κοινωνικών σημείων συνάντησης και συλλογικοποίησης ενάντια στους προαποφασισμένους πειθαρχικούς κανόνες συμπεριφοράς στους χώρους εκμετάλλευσης και την πόλη-εργοστάσιο. Continue reading “ΔΙΗΜΕΡΟ ΓΙΑ ΤΑ 10+ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΝΟΜΙΚΗΣ”

Posted on

ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΩΝ ΔΥΟ Ή ΠΟΛΛΩΝ ΆΚΡΩΝ: Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΚΑΙ “ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ” ΣΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ

ή

Όλοι μισούμε την αστυνομία; Όχι κι όλοι…

(με αφορμή την Εκδήλωση-Συζήτηση στην Τσαμαδού με τίτλο «Η Νέα Τάξη Πραγμάτων της Ακροδεξιάς» από τις εκδόσεις Ασύμμετρη Απειλή & Αντίθεση)

 “Είπα να κάνω διεθνή καριέρα ασούμε, γιατί η Ελλάδα δεν με χωράει. Ιδού το άρθρο μου για την εκλογική άνοδο της ακροδεξιάς, φιλοξενούμενο στο Jakobin…

(Βασικά, η αλήθεια είναι ότι χωρίς την πολύτιμη βοήθεια της Rosa Vasilaki ούτε μέχρι τα Μπίτολα θα έφτανα…)”[1]

Νικολάι Πολυκαρπόφ

 Ένα χρόνο πριν, στις 13/12/2022 το «Παρατηρητήριο αριστεροακροδεξιάς ψέκας»[2] δημοσιεύει βίντεο με συνέντευξη του πρώην μέλους της Contra Dystopia Ιάσωνα Μπαγκέρη στην εκπομπή του αντι-εμβολιαστή μπάτσου Τηλέμαχου Μπόσσιου. Όλοι τότε πιστέψαμε ότι η καταγγελία του Ι.Μ. από τους μενουμεσπιτιστές/εμβολιολάτρες του Παρατηρητηρίου έγινε στο όνομα μιας αντιεξουσιαστικής αρχής: «δεν μιλάμε ποτέ με μπάτσους και με συνεργάτες μπάτσων». Η διάψευση αυτής της εσφαλμένης αρχικής εντύπωσης δεν άργησε πολύ να έρθει. Μερικούς μήνες μετά, στις 28 Αυγούστου 2023, ο βασικός συντελεστής του Παρατηρητηρίου Πολύκαρπος Γεωργιάδης (Νικολάι Πολυκαρπώφ) δημοσιεύει άρθρο του για την «συμπόρευση αριστεράς και ακροδεξιάς στην Ελλάδα» στο Jacobin, περιοδικό της αριστερής πτέρυγας του κυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος στις ΗΠΑ.[3] Η δημοσίευση του άρθρου, όπως πληροφόρησε ο ίδιος τους μικρόνοες ακολουθητές του με δημόσια ανάρτηση στο διαδικτυακό προφίλ του, έγινε με τη μεσολάβηση της κας Ρόζας Βασιλάκη, μεταξύ άλλων «επιστημονικής» συνεργάτιδος της Ελληνικής Αστυνομίας – το τελευταίο βέβαια βολικά για τον ίδιο απέφυγε να το αναφέρει. Τι συνέβη στο μεσοδιάστημα; Ο κος Γεωργιάδης αποκήρυξε τις αρχές του για να γίνει μούρη στους αμερικάνους δημοκρατικούς αναγνώστες του Jacobin; Όχι! Όπως θα δείξουμε στο κείμενο που ακολουθεί αυτές οι «αρχές» είναι απλά ανύπαρκτες. Αλλά δεν θα περιοριστούμε σ’ αυτό. Γιατί το ζήτημα για μας δεν είναι απλά η ηθικά απαράδεκτη ή ανακόλουθη συμπεριφορά του α ή β «αντιεξουσιαστή» και «κομμουνιστή», αλλά το μέγεθος και το βάθος του δικτύου παρακολούθησης και καταστολής των «επικίνδυνων» πολιτικών δραστηριοτήτων που έχουν στήσει οι μηχανισμοί ασφάλειας στην Ελλάδα. Και θα ξεκινήσουμε απαντώντας πρώτα στο ερώτημα: καλά, το «επιφανές μέλος» της Ταξικής Αντεπίθεσης Πολύκαρπος είναι πασίγνωστο, η κα Βασιλάκη, όμως, ποια είναι; Continue reading “ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΩΝ ΔΥΟ Ή ΠΟΛΛΩΝ ΆΚΡΩΝ: Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΚΑΙ “ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ” ΣΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ”

Posted on

Πώς Στοιχειοθετείται η Ύπαρξη Καθεστώτος Απαρτχάιντ στο Ισραήλ

Εντός της κρατικής οντότητας του Ισραήλ το καθεστώς απαρτχάιντ βασίζεται σε μια θεσμοθετημένη ιεραρχία με βάση εθνο-θρησκευτικά κριτήρια που διαπλέκονται με τα ταξικά. Η ιεράρχηση αυτή διατρέχει τόσο το προλεταριάτο των (κατά βάση) δύο εθνοτήτων, της παλαιστινιακής και της εβραϊκής, όσο και τις αντίστοιχες αστικές τους τάξεις. Οι διαιρέσεις, δηλαδή είναι αρκετά ρευστές και μπορεί να αφορούν και τους ίδιους τους εβραίους: οι Μιζραχί, άραβες ή αφρικανοί εβραίοι, θεωρούνταν σε μεγάλο βαθμό πολίτες δεύτερης κατηγορίας σε σχέση με τους Ασκενάζι. Continue reading “Πώς Στοιχειοθετείται η Ύπαρξη Καθεστώτος Απαρτχάιντ στο Ισραήλ”

Posted on

Ματαίως τα κάθε είδους αφεντικά επιχειρούν να εξαφανίσουν την ταξική πάλη

Όχι δεν είναι σκηνές από την πρώτη ή τη δεύτερη Ιντιφάντα, αλλά από την εξέγερση των κατοίκων της Khan Younis στη νότια Γάζα ενάντια στη Χαμάς (30/7/2023)

Αυτό που βγάζει μάτι στις ψευδο-αναλύσεις για το “παλαιστινιακό” που κυκλοφορούν στα ελληνικά αριστερά social media, στο indymedia και τις εφημερίδες της σταλινικής η ανανεωτικής αριστεράς· αυτό που είναι εντελώς μυθοποιητικό και συσκοτιστικό στις εθνικιστικές αναλύσεις περί “Ισραηλινών” και “Παλαιστινίων”, περί “νίκης στα όπλα της παλαιστινιακής αντίστασης” (δηλαδή την Χαμάς και την Ισλαμική Τζιχάντ), περί “αξιοπρέπειας, γης και ελευθερίας στους Παλαιστίνιους” (λες και πρόκειται για ιθαγενείς αγρότες!) είναι η αποσιώπηση των ταξικών αντιπαραθέσεων εντός του ισραηλινού κράτους και των δύο κρατιδίων που περιλαμβάνει (στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας).

Πάμε πίσω στο χρόνο. Λίγο πριν την ανακοίνωση της συμφωνίας μεταξύ Αλ Φατάχ και Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP) στη Βηρυτό το 1978, και ενώ έχουν ξεκινήσει οι συνομιλίες μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ (1977) που εν τέλει οδήγησαν στην πρώτη συμφωνία στο Καμπ-Ντέηβιντ (26/3/1979), το περιοδικό ΑΝΤΙ δημοσιεύει συνέντευξη στελέχους του σταλινο-μαοϊκού PFLP:

«- Ποιος είναι ο ρόλος της παλαιστινιακής αστικής τάξης;

Continue reading “Ματαίως τα κάθε είδους αφεντικά επιχειρούν να εξαφανίσουν την ταξική πάλη”

Posted on

[Εκδήλωση-συζήτηση] Το Κοινωνικό Κράτος και το Ζήτημα του Κοινωνικού Μισθού (από μια προλεταριακή σκοπιά), Κυριακή 26.11.2023, 18:00, ΑΚΝ (είσοδος από Μασσαλίας)

Εκδήλωση-συζήτηση με αφορμή την ανάδυση και την κρίση του εγχώριου οικογενειοκρατικού μοντέλου κοινωνικής πρόνοιας

Κυριακή 26.11.2023, 18:00, ΑΚΝ (είσοδος από Μασσαλίας)

στα πλαίσια του 2ου κύκλου αυτομόρφωσης με γενικό τίτλο Η ιατρική (και η επιστήμη εν γένει) ως ανταγωνιστική, κοινωνική σχέση & γνώση-εξουσία που διεξάγονται, από τον Νοέμβριο του 2022, στην κατάληψη του Αυτοδιαχειριζόμενου Κυλικείου Νομικής.

*

Με αφορμή την σχεδόν δεκαπεντάχρονη επίθεση (από τα μνημόνια και τις πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης με αφορμή την κατάσταση «έκτακτης δημοσιονομικής ανάγκης», έως το πρόσφατο ρευστό απαρτχάιντ με αφορμή την κατάσταση «έκτακτης υγειονομικής ανάγκης») που δέχεται ο έμμεσος κοινωνικός μισθός μας της εγχώριας πολυεθνικής εργατικής τάξης συζητάμε για:

α) τις απαρχές (τρόπον τινά) του κοινωνικού κράτους μέσω των εργατικών ταμείων αλληλοβοήθειας και την περιορισμένη εμβέλειά τους,

β) την μεταπολεμική ανάδυση του κοινωνικού κράτους (του κοινωνικοποιημένου μέρους του μεταβλητού κεφαλαίου) που δομήθηκε πάνω στις στάχτες του μακελειού του Β’ ΠΠ, αυτής της γιγαντιαίας επιχείρησης απαξίωσης (σταθερού και μεταβλητού) κεφαλαίου, με φόντο τις προλεταριακές επαναστάσεις που συνόδευσαν τη λήξη του Α’ ΠΠ.

γ) τις αντιφατικές λειτουργίες που καλείται να επιτελέσει το καπιταλιστικό κράτος προκειμένου να αναπαραχθεί η σχέση-κεφάλαιο και τον κεντρικό ρόλο των κοινωνικών (ανα)παραγωγικών δαπανών στη διαιώνιση της καπιταλιστικής συσσώρευσης σε επαυξημένη κλίμακα.

δ) τις διαφορετικές εκδοχές του κοινωνικού κράτους που αναδύθηκαν στην καπιταλιστική δύση και τα (αναγκαστικά διαφορετικά) συστήματα υγείας που συνδέονται με αυτές.

ε) το κοινωνικό κράτος όχι μόνο ως μέσο ενσωμάτωσης, πειθάρχησης, διαίρεσης και παραγωγικού μετασχηματισμού των υποκειμένων, αλλά και ως διευρυμένο πεδίο ταξικής πάλης.

στ) την ανάδυση της κοινωνικής ασφάλισης (της κατεξοχήν κρατικής κοινωνικής παρέμβασης, μαζί με την ενθάρρυνση της μικροϊδιιοκτησίας) και την εδραίωση του (οικογενειοκρατικού) μοντέλου κοινωνικής πρόνοιας στην Ελλάδα

ζ) την κρίση του μοντέλου αυτού, ως κρίση των εγχώριων ταξικών σχέσεων.

**

Η ομάδα αυτομόρφωσης γεννήθηκε από την πρακτική ανάγκη μιας κριτικής ιστορικής-γενεαλογικής έρευνας σχετικά με την ανάδυση και τις μεταμορφώσεις του υποδείγματος της καπιταλιστικής βιοεξουσίας, ώστε να δοθεί θεωρητικό βάθος στον αγώνα μας εναντίον του εδώ και τώρα. Πρόκειται για ένα συνεργατικό προλεταριακό εγχείρημα, χωρίς «ειδήμονες» που θα μας εξηγήσουν «πώς έχουν τα πράγματα». Δομείται πάνω στην συν-έρευνα στην οποία συγκλίνουν εμπειρίες και γνώσεις των συντροφισσών και των συντρόφων που αγωνίστηκαν τα τελευταία χρόνια ενάντια σε όλες τις όψεις και τις μυστικοποιήσεις της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας και των αναρχο-αριστερών συνοδοιπόρων της.

Τα μαθήματα του πρώτου κύκλου εστίασαν στη σταδιακή επικράτηση της θετικιστικής, (βιο)ιατρικής εξουσίας επί του ατομικοποιημένου/ ομογενοποιημένου σώματος του «ασθενούς». Ασχοληθήκαμε, δηλαδή, με το (αιματηρό) κυνήγι μαγισσών, αλητών και άλλων απείθαρχων περιπλανώμενων, τις περιφράξεις της κοινοτικής γης, την ανάδυση της υγειονομικής αστυνομίας και την επιτήρηση του (πρωτοεμφανιζόμενου) προλεταριάτου στις βιομηχανικές μητροπόλεις, την επαγγελματοποίηση της ιατρικής και τις πρωτόλειες απόπειρες προστασίας της “δημόσιας υγείας”, το σωματικό και μεταβολικό ρήγμα που προκάλεσε η “βιομηχανική επανάσταση” –κι έκτοτε διευρύνεται διαρκώς–, τα (αλληλεξαρτώμενα και σε διαρκή ανισορροπία) κυκλώματα του κεφαλαίου ως γενεσιουργές αιτίες επιδημιών/πανδημιών.

Στα μαθήματα του δεύτερου κύκλου ασχοληθήκαμε με την επιδημία ως ένα ανταγωνιστικό κοινωνικό συμβάν: από τις κοινωνικές εξεγέρσεις ενάντια στην κρατική διαχείριση επιδημιών/πανδημιών και τον ιμπεριαλισμό στην κριτική της ιατρικής εντός του ισπανικού μεσοπολεμικού αναρχικού κινήματος, από την ευγονική και την εφαρμοσμένη βιολογία στα ιατρικά πειράματα εναντίον ζώων και ανθρώπων, από την υγειονομική συγκρότηση του ελληνικού κράτους στις νέες βιοπολιτικές ρυθμίσεις, όπως η θεσμοθέτηση του κοινωνικού κράτους.

Ομάδα Αυτομόρφωσης για την Ιατρική (και την Επιστήμη εν γένει) ως Ανταγωνιστική Κοινωνική Σχέση και Γνώση/Εξουσία

Νοέμβριος 2023

 

 

Posted on

Για όσες δεν το παίζανε ούφα και δεν μάσησαν εκτάκτως

 

Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι έχουν να μας πουν οι Wu Ming (και συγκεκριμένα ο Wu Ming 1) στην εκδήλωση που διοργανώνεται την Παρασκευή στις 24/11 στις 7μ.μ. με αφορμή την κυκλοφορία του νέου μυθιστορήματός τους «UFO 78». (https://www.facebook.com/events/309217101856372?acontext=%7B%22event_action_history%22%3A[]%7D).

Δεν ξέρουμε αν κάποιοι θα πάνε απλά γιατί τους αρέσει το λογοτεχνικό στυλ της ομάδας —το έργο της οποίας και το Ιταλικό Ινστιτούτο φαίνεται πρόθυμο να προωθήσει στο πλαίσιο του γενικότερου hype. Πάντως εμάς θα μας ενδιέφερε να ξεδιπλωθούν και σε άλλες κατευθύνσεις οι απόψεις των Wu Μing που, ενώ είχαν εμβολιαστεί, είχαν δημοσιεύσει το 2021 τη σχετικά τολμηρή –ειδικά για τα δεδομένα της περιόδου– μπροσούρα/συνέντευξη με τίτλο «Συνωμοσιολογία και κοινωνική πάλη».

Κάποια αποσπάσματα:

Continue reading “Για όσες δεν το παίζανε ούφα και δεν μάσησαν εκτάκτως”

Posted on

Τι ακριβώς συνέβη στην εργατική συνέλευση στην κατάληψη του Πολυτεχνείου το 1973;

Εδώ σε pdf

Όπως γράφαμε πριν τρία χρόνια τέτοιες μέρες, «το Πολυτεχνείο του ΄73 είχε δύο πρόσωπα: ένα εθνικό-δημοκρατικό/αντί-ιμπεριαλιστικό πρόσωπο που ήθελε την αντικατάσταση της δικτατορίας με μία αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία και ένα ανατρεπτικό-ταξικό πρόσωπο που έβαζε στον ίδιο σκουπιδοτενεκέ όλες τις πολιτικές μορφές της σχέσης κεφάλαιο». Ως γνωστόν, το πρώτο νίκησε και έκτοτε η δικτατορία του κεφαλαίου εμφανίζεται με κοινοβουλευτικό μανδύα. Οι δε εθνικό-δημοκρατικές/αντί-ιμπεριαλιστικές ιδεολογίες εξακολουθούν να παρουσιάζουν διαστρεβλωμένα τις ταξικές συγκρούσεις παντού σ’ αυτόν τον γερασμένο κόσμο, όπως συμβαίνει και στις μέρες μας με αφορμή το μακελειό στη Γάζα.

Ενάντια σε αυτό το παραμορφωτικό πρίσμα αξίζει να αντιπαραθέσουμε την έμπρακτη κριτική μας στη σχέση-κεφάλαιο από μια προλεταριακή οπτική, στα χνάρια των συντρόφων που έπραξαν το ίδιο κατά τη διάρκεια της κατάληψης του Πολυτεχνείου το 1973. Για να διατηρήσουμε ζωντανό το περιεχόμενο του τότε αγώνα τους αναδημοσιεύουμε σήμερα την υποσημείωση που εμφανίζεται στο άρθρο “Κεφάλαιο, Προλεταριάτο και Ιδεολογία”, από το έβδομο τεύχος του αντιεξουσιαστικού εντύπου Πεζοδρόμιο. To περιοδικό εκδόθηκε από τη «Διεθνή Βιβλιοθήκη» το Φεβρουάριο του 1977 (σελ. 203-212), το δε κείμενο υπογράφεται από “έναν σύντροφο”, δηλαδή τον Χ. Κωνταντινίδη. Διατηρήσαμε τις εμφάσεις όπως αυτές εμφανίζονται στο πρωτότυπο. Continue reading “Τι ακριβώς συνέβη στην εργατική συνέλευση στην κατάληψη του Πολυτεχνείου το 1973;”

Posted on

Η σφαγή ως μορφή καπιταλιστικής λεηλασίας, εκμετάλλευσης και απαξίωσης (1)

Η ανάπτυξη του βασισμένου στην hi-tech τεχνολογία καπιταλισμού στο Ισραήλ προϋποθέτει εν πολλοίς τη λεηλασία, τον εγκλεισμό και την εκμετάλλευση του παλαιστινιακού προλεταριάτου στα κατεχόμενα και τις κατά καιρούς εκστρατείες εξόντωσης του πλεονάζοντος μέρους του στη Λωρίδα της Γάζας. Ας μην ξεχνάμε εξάλλου ότι η Γάζα είναι το testing ground των νέων όπλων και της κατασταλτικής τεχνογνωσίας που το κράτος του Ισραήλ πουλάει επικερδώς στον υπόλοιπο κόσμο (συμπεριλαμβανομένων των αραβικών καπιταλιστικών κρατών: το 2022 το 24% των ισραηλινών στρατιωτικών εξαγωγών κατευθύνθηκε προς τις αραβικές χώρες που είχαν εξομαλύνει τις σχέσεις τους με το Τελ Αβίβ κι έτσι έφτασαν να αποτελούν την τρίτη μεγαλύτερη ομάδα χωρών σε εισαγωγές ισραηλινών όπλων).

Έχοντας στο μυαλό τους τη γενική αλήθεια ότι παντού στον κόσμο η εθνικοποίηση του κοινωνικού ζητήματος -βασική προϋπόθεση της καπιταλιστικής ανάπτυξης- είναι ένα καθημερινό δημοψήφισμα που διατυπώνεται με όρους «ασφάλειας» και «πολεμικής ετοιμότητας απέναντι στον εχθρό» -πόσο μάλλον στο Ισραήλ/Παλαιστίνη όπου ένα μέρος του εθνικοποιημένου προλεταριάτου είναι έγκλειστο σε ρεζέρβες-γκέτο και δεν αποδέχεται αδιαμαρτύρητα ούτε την ισραηλινή αποικιοκρατία ούτε τη «δική του» παλαιστινιακή αστική τάξη-, οι συγγραφείς του προλόγου στο βιβλίο του Κόκκινου Νήματος, «Πίσω από την Ιντιφάντα του 21ου αιώνα» (2005) έλεγαν:

“Θα μπορούσαμε συνοπτικά να πούμε ότι σε μεγάλο βαθμό το «παλαιστινιακό ζήτημα» συνίσταται στην ύπαρξη μιας μεγάλης μάζας «ξένου» εργατικού δυναμικού που στα μάτια του ισραηλινού καπιταλιστικού κράτους «πλεονάζει». Δηλαδή, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η μεγάλη μάζα των παλαιστινίων (η εθνότητα με τον υψηλότερο ρυθμό δημογραφικής ανάπτυξης στον κόσμο) δεν μπορεί να ενσωματωθεί μέσα στο Ισραήλ επειδή αυτό θα σήμαινε ότι η ισραηλινή αστική τάξη θα έπρεπε να τους συμπεριλάβει στο «κοινωνικό συμβόλαιό» της με την ισραηλινή εργατική τάξη σε μια στιγμή που, με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που ακολουθεί, προσπαθεί ν’ αναθεωρήσει αυτό το «συμβόλαιο» εις βάρος των δικών της εργατών. Συγχρόνως, η ενσωμάτωση των παλαιστινίων των κατεχομένων εδαφών στο κράτος του Ισραήλ με την ιδιότητα του ισραηλινού πολίτη θα έθετε σε κίνδυνο τον «εβραϊκό χαρακτήρα» του κράτους αυτού”.

Το ίδιο ζήτημα έθιξε πρόσφατα με τον δικό του λιτό τρόπο κι ο Αγκάμπεν:

Η σιωπή της Γάζας
«Πρόσφατα, επιστήμονες από τη Σχολή των Επιστημών των Φυτών στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ ανακοίνωσαν ότι κατέγραψαν με ειδικά μικρόφωνα ευαίσθητα στους υπερήχους τα ουρλιαχτά πόνου που εκπέμπουν τα φυτά όταν κόβονται ή όταν δεν έχουν νερό. Στη Γάζα δεν υπάρχουν μικρόφωνα».

Giorgio Agamben 30 Οκτωβρίου 2023

https://www.quodlibet.it/giorgio-agamben-silenzio-gaza

Εικόνα: Ο βομβαρδισμένος προσφυγικός καταυλισμός Τζαμπάλια από όπου ξεκίνησε η πρώτη Ιντιφάντα στις 9 Δεκεμβρίου 1987. Σ’ αυτήν την πρώτη Ιντιφάντα κυρίαρχο χαρακτηριστικό ήταν η μεγάλη συμμετοχή του παλαιστινιακού προλεταριάτου, ανεξαρτήτως ηλικίας ή φύλου, μέσω μαζικών κινητοποιήσεων (πορειών, απεργιών, πετροπόλεμου). Αντίθετα, στη συνέχεια, στη δεύτερη Ιντιφάντα, που κυριαρχούσαν πλέον οι ένοπλες πολιτικές οργανώσεις και αυξήθηκε ο βαθμός στρατιωτικοποίησης, το ίδιο το περιεχόμενο της σύγκρουσης άλλαξε, με την επικέντρωση σε εθνικιστικές μορφές δράσης (επιθέσεις εναντίον ισραηλινών πολιτών στις πόλεις του Ισραήλ).