Η μετάφραση σε pdf
Το να τα γαμήσουμε όλα είναι πια ζωτικής σημασίας
Δελτίο τύπου n°92 – Απρίλιος 2023
Οι εργάτες δεν είχαν πλέον άλλη επιλογή: έπρεπε είτε να πεθάνουν της πείνας είτε να χτυπήσουν. Απάντησαν στις 22 Ιουνίου [1848] με μια τρομερή εξέγερση στην οποία δόθηκε η πρώτη μεγάλη μάχη μεταξύ των δύο τάξεων που διαιρούν τη σύγχρονη κοινωνία. Ήταν ένας αγώνας για τη διατήρηση ή τον αφανισμό του αστικού καθεστώτος. Το πέπλο που έκρυβε τη Δημοκρατία ξεσκίστηκε. Ξέρουμε ότι οι εργάτες, με απαράμιλλο θάρρος και ευφυΐα, χωρίς ηγέτες, χωρίς κοινό σχέδιο, χωρίς μέσα, στο μεγαλύτερο μέρος τους χωρίς όπλα, επί πέντε ημέρες κρατούσαν σε θέση υποχώρησης τον στρατό, την κινητή φρουρά, την παρισινή εθνοφρουρά καθώς και την εθνοφρουρά που ήρθε από τις επαρχίες. Είναι γνωστό ότι η αστική τάξη, για τη θανάσιμη αγωνία που πέρασε, αποζημιώθηκε με μιαν ανήκουστη κτηνωδία και σφαγίασε περισσότερους από 3.000 αιχμαλώτους. Οι επίσημοι αντιπρόσωποι της γαλλικής δημοκρατίας ήταν σε τέτοιο βαθμό αιχμάλωτοι της ρεπουμπλικανικής ιδεολογίας, που μόνο μερικές εβδομάδες αργότερα άρχισαν να διαισθάνονται τη σημασία της μάχης του Ιουνίου. Σαν να ‘χαν αποναρκωθεί από τον καπνό του μπαρουτιού που μέσα του εξαϋλώθηκε η φανταστική τους Δημοκρατία […] Το προλεταριάτο, μετατρέποντας τον τάφο του σε λίκνο της αστικής δημοκρατίας, ανάγκασε την τελευταία να παρουσιαστεί στην καθαρή της μορφή, σαν το Κράτος που ο ομολογημένος σκοπός του είναι η διαιώνιση της κυριαρχίας του κεφαλαίου, της σκλαβιάς της εργασίας. Έχοντας διαρκώς μπρος στα μάτια της το γεμάτο ουλές αδυσώπητο και ακατανίκητο εχθρό της –ακατανίκητο, γιατί η ύπαρξή του είναι ο όρος της δικής της ζωής– η λυτρωμένη απ’ όλα τα δεσμά αστική κυριαρχία, ήταν επόμενο να μετατραπεί αμέσως σε αστική τρομοκρατία.
Καρλ Μαρξ, Οι ταξικοί αγώνες στη Γαλλία, 1850
Όταν πιστεύει κανείς σε αυτή τη δημοκρατική και ρεπουμπλικανική τάξη, οι αγέλες δεν υπερισχύουν των αντιπροσώπων του λαού. Και ο όχλος, ό,τι κι αν είναι, δεν έχει καμία νομιμοποίηση απέναντι στον λαό που εκφράζεται κυρίαρχα μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων του.
Εμανουέλ Μακρόν, 21 Μαρτίου 2023
Εφόσον δεν έχουμε λύσει το πρόβλημα της ανεργίας στη χώρα μας, ειλικρινά θα ήταν αρκετά υποκριτικό να μεταθέσουμε το νόμιμο όριο ηλικίας. Όταν, σήμερα, έχουμε χαμηλά προσόντα, όταν ζούμε σε μια περιοχή που αντιμετωπίζει δυσκολίες με τη βιομηχανία, όταν οι ίδιοι βρισκόμαστε σε δυσχέρεια, όταν έχουμε μια κατακερματισμένη καριέρα, μακάρι να φτάσουμε κιόλας στα 62 χρόνια! Αυτή είναι η πραγματικότητα της χώρας μας. Άρα, λοιπόν, τι θα πούμε: «Τώρα πρέπει να το πάμε στα 64 χρόνια»; Εδώ ήδη δεν ξέρετε τι να κάνετε μετά τα 55 χρόνια. Σας λένε: «Οι δουλειές δεν είναι πλέον καλές για εσάς». Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτός είναι ο αγώνας που δίνουμε. Πρέπει πρώτα να κερδίσουμε αυτόν τον αγώνα πριν πάμε να εξηγήσουμε στον κόσμο: «Καλοί μου φίλοι, δουλέψτε περισσότερο, είναι το νόμιμο όριο!» Θα ήταν πολύ υποκριτικό αλλιώτικα.
Εμανουέλ Μακρόν, 25 Απριλίου 2019
Είσαι τόσο τυχερός που κάθεσαι εκεί, ορκίζομαι, θα σου διέλυα τα πόδια, αλλά κυριολεκτικά, ε; Μπορώ να σου πω ότι σπάσαμε μερικά σαγόνια και αγκώνες. Εσένα, θα σου έσπαγα τα πόδια […] Ξέρεις, μπορώ να έρθω να κοιμηθώ μαζί σου, αν θέλεις […] Εντάξει. Όποιος καυλώσει πρώτος, γαμάει τον άλλον; […] Και, όταν ξανάρθουμε, μην ανησυχείς που δεν θα μπεις στην κλούβα που σε πάει στο αστυνομικό τμήμα: θα μπεις σε ένα άλλο πραματάκι που λέγεται ασθενοφόρο που σε πάει στο νοσοκομείο, μεγάλε, μην ανησυχείς […] Χτυπάμε το black bloc όλη μέρα, φίλε, και μπορώ να σου πω ότι έχουν αρχίδια όταν έρχονται. Λοιπόν, μετά, επιστρέφουν κλαίγοντας στις γιαγιάδες τους… Μαζεύουν και τα δόντια τους.
Ένας αστυνομικός της BRAV-M[2] μιλάει σε έναν συλληφθέντα διαδηλωτή, Παρίσι, 20 Μαρτίου 2023
Είμαι επικεφαλής μιας κυβέρνησης που αποτελείται από ηλίθιους.
Elisabeth BORNE, Πρωθυπουργός
Ο Λουδοβίκος 16ος, ο Λουδοβίκος 16ος αποκεφαλίστηκε! Μακρόν, Μακρόν, μπορούμε να το ξανακάνουμε!
Τρέχον σύνθημα
Χρήση του [άρθρου] 49.3, πολεμικές προεδρικές δηλώσεις: οι πολλοστές μακρονικές προκλήσεις ξεχειλίζουν το ποτήρι της προλεταριακής οργής
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια μακρονιστική κλίκα που ενώ ήδη περιβάλλεται πανταχόθεν από αμέτρητες δικαστικές υποθέσεις (Benalla, Ferrand, Kohler, Dupont-Moretti, Darmanin … ), ενώ πάνω από το 70% του πληθυσμού και το 93% των εργαζομένων αντιτίθενται στην παράταση από τα 62 στα 64 χρόνια της νόμιμης ηλικίας συνταξιοδότησης (θυμόμαστε με συγκίνηση τον ρουφιανοδημοσιογράφο που έκανε δημοσκόπηση στον δρόμο και, αποκαρδιωμένος, παραδέχτηκε μπροστά στην κάμερα τη δυσκολία του να βρει ανθρώπους εχθρικά διακείμενους στις απεργίες), και ενώ επιπλέον λαμβάνουν τακτικά χώρα διαδηλώσεις εκατομμυρίων, συν μαζικές απεργίες σε διάφορους τομείς… κι όμως, παρ’ όλα αυτά, στις 16 Μαρτίου 2023, η πρωθυπουργός Élisabeth Borne ανακοίνωσε τη χρήση του άρθρου 49.3 του Συντάγματος για να περάσει πάση θυσία την αντιμεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού. Continue reading “[Μετάφραση Γαλλικού Κειμένου]: «Το να τα γαμήσουμε όλα είναι πια ζωτικής σημασίας» (της ομάδας GARAP)”
