Πηγή: https://www.aitrus.info/node/5941/
Για την ομάδα kras βλ. εδώ
Η τρέχουσα ρωσο-ουκρανική στρατιωτική σύγκρουση έχει οδηγήσει στην άγρια έκρηξη του πιο αηδιαστικού, αβυσσαλέου εθνικισμού και στις δύο πλευρές του μετώπου. Στη Ρωσία κάνουν έκκληση για τη «συντριβή» του εχθρού, στην Ουκρανία καλούν στον αγώνα για την «πατρίδα» μέχρις εσχάτων. Και στα δύο κράτη, η προπαγάνδα προσπαθεί να «απανθρωποποιήσει» όσο το δυνατόν περισσότερο τον εχθρό και, δυστυχώς, πολλοί απλοί άνθρωποι πέφτουν στην παγίδα που στήνουν οι κυβερνώντες. Ακόμα και πολλοί «αριστεροί» και «αναρχικοί» σπεύδουν πρόθυμα να υποστηρίξουν την αιματοχυσία, υπό την επήρεια πατριωτικών ναρκωτικών σκουπιδιών.
Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει πάντα στους πολέμους που διεξάγονται από τα κράτη. Αρκεί να θυμηθούμε τις μαζικές υστερικές πομπές που κατέκλυσαν όλες τις εμπλεκόμενες χώρες την παραμονή και τις πρώτες εβδομάδες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στη συνέχεια πέρασαν αρκετά χρόνια και οι μάζες, εξοργισμένες από τις κακουχίες, την εξαπάτηση και τις συμφορές, αποφάσισαν να ξεφορτωθούν τον κόσμο των κρατών και των μητροπόλεων που προκάλεσε τους πολέμους… Τώρα, δυστυχώς, είμαστε απείρως μακριά από αυτή την εποχή. Αλήθεια, έτσι φαινόταν και τον μακρινό Αύγουστο του 1914…
Αξίζουν πολλή περισσότερη προσοχή και σεβασμό οι ενέργειες των ανθρώπων στη Ρωσία και την Ουκρανία που στρέφονται κατά των στρατιωτικών «επιχειρήσεων», των εχθροπραξιών, της καταστροφής και της αιματοχυσίας. Ο τελευταίος μήνας από την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία επιτρέπει ήδη μια σύντομη επισκόπηση των κύριων μορφών και μεθόδων των αντιπολεμικών διαμαρτυριών.
Ας ξεκινήσουμε με τη Ρωσία. Εδώ, από την πρώτη κιόλας μέρα, ξεκίνησαν μαζικές διαδηλώσεις κατά του πολέμου, οι οποίες συνεχίστηκαν επί δύο με τρεις εβδομάδες. Στην αρχή γίνονταν καθημερινά και σε όλη τη χώρα. Όλες τους ήταν παράνομες και διαλύονταν βάναυσα. Εκτός από τις συγκεντρώσεις στους δρόμους και τις πορείες χρησιμοποιήθηκαν και άλλες μέθοδοι – ανάρτηση αφισών, γκράφιτι, φυλλάδια, αυτοκόλλητα και διανομή αντιπολεμικού υλικού.
Σε ορισμένες περιπτώσεις σημειώθηκαν επίσης δράσεις που είχαν πιο ριζοσπαστική μορφή. Για παράδειγμα στη Μόσχα η φοιτήτρια Anastasia Levashova πέταξε μία μολότοφ στην αστυνομία στις 24 Φεβρουαρίου – το δικαστήριο την καταδίκασε σε 2 χρόνια φυλάκιση (https://tass.ru/proisshestviya/14204409). Τη νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου ένα στρατολογικό γραφείο πυρπολήθηκε στο Λουκοβίτσι κοντά στη Μόσχα (https://www.mk.ru/incident/2022/03/13/stalo-izvestno-kak-sbezhal-iz-poli…). Στην Αγία Πετρούπολη ένας αστυνομικός περιλούστηκε με σπρέι πιπεριού. Τη νύχτα της 1ης Μαρτίου ένα αστυνομικό τμήμα στο Σμολένσκ πυρπολήθηκε (https://smolensk-i.ru/accidents/poyavilis-podrobnosti-podzhoga-otdela-po…). Τη νύχτα της 3ης Μαρτίου εκτοξεύτηκε μία μολότοφ στα παράθυρα ενός στρατολογικού γραφείου στο Βορονέζ (https://novostivoronezha.ru/2022/03/03/225927). Αναφέρθηκε επίσης η εκτόξευση δύο μολότοφ στον τοίχο του Κρεμλίνου στη Μόσχα (https://libcom.org/article/two-weeks-russian-invasion-short-overview-rad…). Ένα αστυνομικό τμήμα στο Κρασνογιάρσκ πυρπολήθηκε. Στις 5 Μαρτίου έγινε απόπειρα εμπρησμού του στρατολογικού γραφείου στο Μπερεζόφσκι (περιοχή Σβερντλόφσκ) με κοκτέιλ μολότοφ (https://www.e1.ru/text/criminal/2022/03/18/70512605/).
Οι περισσότερες διαδηλώσεις είναι αυθόρμητες. Σε αρκετές περιπτώσεις καλέστηκαν από την αστική φιλελεύθερη αντιπολίτευση και στις 8 Μαρτίου από φεμινιστικές οργανώσεις. Δυστυχώς, δεν μπορούν όλοι οι διαδηλωτές να θεωρηθούν πραγματικά αντιμιλιταριστές, δηλαδή πραγματικά αντίθετοι σε όλους τους εμπόλεμους. Μεταξύ των διαδηλωτών (ιδίως των φιλελεύθερων) υπάρχουν πολλοί υποστηρικτές της Ουκρανίας – έχουν εντοπιστεί ακόμη και συμπαθούντες του ΝΑΤΟ.
Ο ακριβής αριθμός των διαδηλωτών είναι άγνωστος, αλλά τουλάχιστον ο αριθμός των πόλεων στις οποίες πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις και ο αριθμός των ατόμων που συνελήφθησαν και καταστάλθηκαν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων φανερώνουν το μέγεθός τους. Συνολικά, οργανώθηκαν δράσεις δρόμου σε περισσότερες από 100 πόλεις και κωμοπόλεις. Σύμφωνα με ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μόνο μέχρι τις 13 Μαρτίου η αστυνομία είχε προσαγάγει περίπου 15 χιλιάδες άτομα από αυτές τις διαδηλώσεις (https://ovdinfo.org/articles/2022/03/13/18-y-den-voyny-i-protestov-zader…). Μόνο λίγοι αφέθηκαν ελεύθεροι απλώς «με μια προειδοποίηση» – σε χιλιάδες ανθρώπους επιβλήθηκαν χρηματικά πρόστιμα ή διοικητική κράτηση. Στην Αγία Πετρούπολη μόνο, μέχρι τις 25 Μαρτίου, τα δικαστήρια εξέτασαν 3710 υποθέσεις: σε 861 άτομα επιβλήθηκαν πρόστιμα, 2456 υποβλήθηκαν σε διοικητική κράτηση, 123 καταδικάστηκαν σε καταναγκαστική εργασία (https://www.kommersant.ru/doc/5280512).
Ορισμένοι διαδηλωτές αντιμετωπίζουν ακόμη πιο αυστηρές ποινικές κυρώσεις. Οι νέοι νόμοι για τη διάδοση «ψευδών πληροφοριών» και την «δυσφήμιση του στρατού» επισύρουν ποινές φυλάκισης έως και 15 ετών. Μέσα σε έναν μήνα από το ξέσπασμα των εχθροπραξιών, 60 ποινικές υποθέσεις κινήθηκαν στη Ρωσία, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σχετίζονται με τις διαδηλώσεις. 46 άτομα υποβλήθηκαν σε ποινική δίωξη για κακούργημα. Εννέα από αυτούς βρίσκονται υπό κράτηση, τρεις βρίσκονται σε κατ’ οίκον περιορισμό και δύο ακόμη δικαστήρια διέταξαν την απαγόρευση ορισμένων ενεργειών. Τουλάχιστον πέντε από τους κατηγορούμενους βρίσκονται εκτός Ρωσίας. Συνολικά, οι υποθέσεις κινήθηκαν σε 22 περιφέρειες της Ρωσίας: Αντιγκέγια, Ταταρστάν, Καρελία, Πετρούπολη, Κεμέροβο, Τομσκ, Τυούμεν, Μπέλγκοροντ, Βλαντιμίρ, Μόσχα, Τούλα, Σβερντλόφσκ, Πσκοφ, Σαμάρα, Ροστόφ, περιοχές Νοβοσιμπίρσκ, Κριμαία, Πριμόρσκι, Κρασνοντάρ και περιοχή πέραν της Λίμνης Βαϊκάλη. Οι ποινικές υποθέσεις διερευνώνται βάσει 14 άρθρων του ποινικού κώδικα:
- 10 βάσει του νέου ποινικού άρθρου 207/3 του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας σχετικά με τις στρατιωτικές πλαστογραφήσεις,
- 9 βάσει του άρθρου 214 του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (μέρος 2, «Βανδαλισμός με κίνητρο το μίσος» – κατά τουλάχιστον τριών καλλιτεχνών του δρόμου στη Μόσχα, το Βλαντιμίρ και το Αικατερίνμπουργκ),
- 9 βάσει του άρθρου 318 του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (μέρος 1, σχετικά με τη χρήση βίας κατά αντιπροσώπων),
- 2 – με την κατηγορία της «δικαιολόγησης της τρομοκρατίας» (στο Καζάν και το Πετροζαβόντσκ). Επιπλέον, διερευνώνται περιπτώσεις χουλιγκανισμού, προσβολής εκπροσώπου των αρχών, εκκλήσεις για εξτρεμιστικές δραστηριότητες, υποκίνηση εχθρότητας, αποθήκευση πυρομαχικών, τάση για ταραχές, ακόμη και βεβήλωση των σωμάτων των νεκρών και των τόπων ταφής τους (https://t.me/pchikov/4774).
Στην Ουκρανία οι αντιπολεμικές διαμαρτυρίες δεν είναι λιγότερο δύσκολες από ό,τι στη Ρωσία. Πέρα από την καταστολή, οι αρχές έχουν αρχίσει να απαγορεύουν και να συλλαμβάνουν πολιτικούς αντιπάλους και να υιοθετούν τρομοκρατικούς νόμους (που προβλέπουν ποινές για «συνεργασία με τον επιτιθέμενο», «λεηλασία» και «εσχάτη προδοσία» που κυμαίνονται από 15 χρόνια φυλάκισης έως ισόβια κάθειρξη), οι ίδιες οι συνθήκες των εχθροπραξιών εμποδίζουν τις διαμαρτυρίες. Πώς να γίνουν δράσεις στους δρόμους κάτω από το χαλάζι των ρωσικών πυραύλων και οβίδων που αποτελούν άμεση απειλή για τη ζωή; Ωστόσο, ακόμη και εδώ είναι δυνατόν, με βάση αποσπασματικές πληροφορίες, να παρουσιάσουμε τουλάχιστον μια γενική εικόνα.
Μια από τις πιο συνηθισμένες ενέργειες που στρέφονται αντικειμενικά κατά των συνεπειών μιας στρατιωτικής σύγκρουσης είναι το λεγόμενο «πλιάτσικο», πολυάριθμες περιπτώσεις του οποίου αναφέρθηκαν σε πολλές πόλεις της Ουκρανίας. Φυσικά, στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνονται ποικίλα περιστατικά – από ομαδικές ληστείες ή δολοφονίες και κλοπές κατά του άμαχου πληθυσμού έως πραγματικές κοινωνικές διαμαρτυρίες, όταν οι κάτοικοι των πόλεων και των κωμοπόλεων που έχουν μείνει χωρίς τρόφιμα και άλλα βασικά αγαθά, απλώς τα απαλλοτριώνουν από καταστήματα και μαγαζιά. Τέτοιες «λαϊκές απαλλοτριώσεις» και «εξεγέρσεις πείνας» σημειώθηκαν τόσο σε πόλεις που ελέγχονται από τις ουκρανικές αρχές (https://nv.ua/kharkiv/harkov-operativnaya-obstanovka-policiya-zaderzhala… harkova-50229711.html; https://assembly.org.ua/mnogo-volonterstva-malo-maroderstva-chem-zhivet-…), όσο και σε αυτές που έχουν καταληφθεί από τα ρωσικά στρατεύματα (https:/ /aitrus.info/node/5926)
Έγιναν προσπάθειες από τον πληθυσμό να εμποδίσει την είσοδο του ρωσικού στρατού στους οικισμούς, προκειμένου να αποφευχθεί η καταστροφή. Έτσι, στην Koryukovka (περιοχή Chernihiv), στις 27 Φεβρουαρίου, οι κάτοικοι της περιοχής βγήκαν να συναντήσουν τα ρωσικά τανκς, σταμάτησαν τη φάλαγγα και μπήκαν σε διαπραγματεύσεις μαζί της. Ως αποτέλεσμα, συμφώνησαν ότι ο στρατός δεν θα εισέλθει στην πόλη (https://24tv.ua/ru/vrag-otoshel-chernigovshhine-ljudi-ulicah-ostanavliva….).
Στις 26 Μαρτίου, ο δήμαρχος της ουκρανικής πόλης Slavutych συνομίλησε με τα ρωσικά στρατεύματα που εισήλθαν στην πόλη και συμφώνησε μαζί τους για αποστρατιωτικοποίηση. Τους διαβεβαίωσε ότι δεν υπήρχαν στρατιώτες και όπλα στην πόλη και έπεισε τους στρατιώτες να την εγκαταλείψουν. Ο ρωσικός στρατός «δεν θα ψάξει τα σπίτια», αλλά οι άνθρωποι πρέπει να παραδώσουν εθελοντικά τα μη κυνηγετικά όπλα. Οι τοπικές ουκρανικές αρχές παραμένουν στο Σλαβούτιτς, στο οποίο η ρωσική πλευρά θα μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια (https://www.pravda.com.ua/rus/news/2022/03/26/7334734/)
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι κάτοικοι απαιτούν επίσης από τον ουκρανικό στρατό να μην τοποθετεί στρατιωτικό εξοπλισμό στις κατοικημένες περιοχές τους. Ένα βίντεο από μια παρόμοια διαμαρτυρία από το Χάρκοβο κυκλοφόρησε στα κοινωνικά δίκτυα (https://47channel.ru/event/xarkovcane-potrebovali-ot-vsu-ubrat-voennuyu-…)
Πέρα απ’ όλα αυτά, θα πρέπει να ειπωθεί για την ανυπακοή στις διαταγές και τη λιποταξία και από τις δύο πλευρές. Δυστυχώς, δεν υπάρχει τρόπος να επαληθευτεί η πραγματικότητα πολλών φημών που κυκλοφορούν. Τα μέσα ενημέρωσης αναφέρουν χαμηλό ηθικό και μικρή προθυμία των κληρωτών να πολεμήσουν στις ρωσικές στρατιωτικές μονάδες που στάλθηκαν στην Ουκρανία (https://www.blick.ch/ausland/chaos-stress-frustration-sieht-aus-als-wuer… russen-desertieren-id17302601.html).
Η ουκρανική πλευρά ισχυρίστηκε ότι περίπου 200 Ρώσοι πεζοναύτες της 155ης ταξιαρχίας αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις, αλλά ο ισχυρισμός αυτός δεν μπορεί να επαληθευτεί. Αναφέρθηκε επίσης η άρνηση του στρατιωτικού προσωπικού της 810ης ταξιαρχίας πεζοναυτών, που σταθμεύει στην Κριμαία, να συμμετάσχει στην απόβαση στην περιοχή της Οδησσού (https://nv.ua/ukraine/events/vtorzhenie-rossii-v-ukrainu-morpehi-v-krymu…)
Υπάρχουν όμως και άλλες αναφορές, πολύ αποσπασματικές, που δεν μας επιτρέπουν να κρίνουμε την έκταση του φαινομένου. Η μητέρα ενός από τους στρατιώτες που τοποθετήθηκαν σε μια μονάδα στην περιοχή του Λένινγκραντ δήλωσε ότι ο γιος της, όπως και πολλοί άλλοι που επιστρατεύτηκαν στον στρατό, αναγκάστηκε να υπογράψει συμβόλαιο με τον στρατό. Τον Ιανουάριο, μια μονάδα στάλθηκε στο Κουρσκ, μετά στο Μπέλγκοροντ και στη συνέχεια άρχισαν να στέλνονται για να πολεμήσουν στην Ουκρανία. «Σύμφωνα με τη γυναίκα, οι στρατιώτες μεταφέρονται στην Ουκρανία για να πολεμήσουν, αλλά κάποιοι από αυτούς αρνούνται και τότε απειλούνται με ένα άρθρο περί λιποταξίας» (https://www.currenttime.tv/a/mat-rossiiskogo-voennogo-ob-ucheniyah-i-ugr…).
Ένας συμβασιούχος στρατιώτης από την Ούφα, ο Albert Sakhibgareev, δήλωσε ότι η ταξιαρχία του, ενώ βρισκόταν σε ασκήσεις στην περιοχή του Μπέλγκοροντ στα τέλη Φεβρουαρίου, έλαβε πολυβόλα και εντολή να πυροβολήσει από βάσεις πυροβολικού «όπου τους διέτασσαν». Οι στρατιώτες άρχισαν να αμφιβάλλουν ότι βρίσκονταν σε εκπαίδευση, όταν δέχτηκαν ανταποδοτικούς πυροβολισμούς προς το μέρος τους. Μετά από αυτό, ο Sakhibgareev κοίταξε τις ειδήσεις στο κινητό του τηλέφωνο και έμαθε ότι η Ρωσία είχε στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία. Μια εβδομάδα αργότερα ξυλοκοπήθηκε από έναν σημαιοφόρο, εγκατέλειψε τη μονάδα και επέστρεψε στο σπίτι του στην Ούφα. Για λιποταξία μπορεί να αντιμετωπίσει ποινή φυλάκισης έως και 7 ετών (https://meduza.io/feature/2022/03/23/nikto-ne-ponimal-chto-proishodit-my…)
Δώδεκα μαχητές της ΟΜΟΝ [Ειδικές αστυνομικές δυνάμεις της ρώσικης Εθνοφρουράς] του Κρασνοντάρ μαζί με τον διοικητή Farid Chitaev αρνήθηκαν να εισέλθουν στην Κριμαία. Οι μαχητές της Ρωσικής Φρουράς εξήγησαν ότι αρνούνται να εκτελέσουν μια παράνομη διαταγή – κανένας από τους μαχητές δεν είχε ενημερωθεί για τα καθήκοντα και τους όρους της «ειδικής επιχείρησης». Κανείς δεν συμφώνησε να συμμετάσχει σε αυτήν. Οι μαχητές απολύθηκαν από την υπηρεσία (https://93.ru/text/incidents/2022/03/29/70535243/)
Αρκετοί μαχητές της OMON του Ιζέβσκ, μετά την καταστροφή της διμοιρίας τους με βαρύ εξοπλισμό, εγκατέλειψαν το έδαφος της Ουκρανίας και έγραψαν αναφορές για απόλυση (https://bloknot-krasnodar.ru/news/devyat-iz-12-ne-poekhavshikh-na-ukrain…)
Στα τέλη Μαρτίου ο πρώην πρόεδρος της Νότιας Οσετίας παραδέχτηκε ότι ορισμένοι από τους στρατιώτες που στρατολογήθηκαν στη δημοκρατία αυτή για να συμμετάσχουν στις εχθροπραξίες στην Ουκρανία επέστρεψαν από το μέτωπο χωρίς άδεια (https://t.me/eduardkokoity/40). Όπως αναφέρθηκε, πρόκειται για μαχητές της 4ης στρατιωτικής βάσης φρουράς της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Από την άλλη μεριά, στην Ουκρανία, δεν είναι όλοι πρόθυμοι να «υπερασπιστούν την πατρίδα». Αυτό αποδεικνύεται από αφίσες που εμφανίστηκαν τις πρώτες ημέρες της σύγκρουσης στην Οδησσό. Σε αυτές τις ασπρόμαυρες αφίσες η διοίκηση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας εμφανίζεται να ρωτά αυστηρά: «Δεν θέλετε να πολεμήσετε; Αυτό σημαίνει ότι δεν αγαπάτε την πατρίδα σας». Φυσικά, αυτή η ίδια η προπαγανδιστική κίνηση μαρτυρά το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι «μη αγαπώντες». Οι ουκρανικές αρχές έχουν κηρύξει επιστράτευση και δεν αφήνουν τους άνδρες ηλικίας 18 έως 60 ετών να φύγουν από τη χώρα. Παρ’ όλα αυτά, όπως αναφέρουν σύντροφοι από την Ουκρανία, στην πραγματικότητα, η μεγάλης κλίμακας κινητοποίηση δε λειτουργεί, σε αντίθεση με το 2014-2015, όταν οι επιθετικές επιστρατεύσεις των υπόχρεων για στρατιωτική θητεία στην Ουκρανία ήταν συνηθισμένες. Κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας των εχθροπραξιών προσπάθησαν να μοιράσουν κλητεύσεις στα σημεία ελέγχων, αλλά αυτό κηρύχθηκε αργότερα παράνομο.
Ωστόσο, πολλοί άνδρες, για παν ενδεχόμενο, προσπαθούν να περάσουν παράνομα τα σύνορα με τις γειτονικές χώρες. Ένας Ουκρανός ανταποκριτής του BBC στις αρχές Μαρτίου δήλωσε ότι στο σημείο ελέγχου Mogilev-Podolsky στα σύνορα με τη Μολδαβία «σε κάθε δεύτερο, αν όχι σε κάθε αυτοκίνητο, υπήρχαν άνδρες σε ηλικία στράτευσης που προσπαθούσαν να πάνε στο εξωτερικό, αλλά τους γύριζαν πίσω. Όπως μου είπε ο συνοριοφύλακας, κάποια αυτοκίνητα απλά γύρισαν, σε κάποια οι γυναίκες κάθισαν πίσω από το τιμόνι και οι άνδρες έφυγαν» (https://www.bbc.com/russian/features-60651983)
Σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο του δημοτικού συμβουλίου του Μουκάτσεβο στην Υπερκαρπαθία, κάθε μέρα εκατοντάδες άνδρες, αψηφώντας τον ισχύοντα στρατιωτικό νόμο, περνούν τα σύνορα με τις χώρες της ΕΕ δίνοντας πολλά χρήματα. Στην Υπερκαρπαθία αυτή η σκιώδης επιχείρηση έχει ήδη φτάσει σε βιομηχανική κλίμακα. Το κόστος ενός πιστοποιητικού και της μετάβασης στην Πολωνία φτάνει τα 2000 ευρώ (https://economics.segodnya.ua/economics/enews/korrupciya-na-granice-kak-…). Στην περιοχή της Οδησσού το κόστος ήταν 1.500 δολάρια ανά άτομο (https://www.unian.net/incidents/voyna-s-rossiey-v-odesskoy-oblasti-razob…) Το LIGA.net. που έχει μελετήσει την «αγορά» αναφέρει δεκαπλάσια ποσά. Περισσότεροι από 1.000 άνδρες σε ηλικία στράτευσης πιάστηκαν στα σύνορα κατά τη διάρκεια των πρώτων 21 ημερών της σύγκρουσης, σύμφωνα με την ουκρανική υπηρεσία συνόρων. Όσοι διαφεύγουν από τον πόλεμο, στέλνονται στην Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Μολδαβία, και σε μικρότερο βαθμό στην Ουγγαρία (https://biz.liga.net/ekonomika/all/article/vmesto-fronta-evropa-v-intern…)
Φυσικά, δεν πρέπει να θεωρούνται όλοι οι άνδρες που επιδιώκουν να εγκαταλείψουν παράνομα τη χώρα ως άνθρωποι που απλώς δεν θέλουν να πολεμήσουν. Υπάρχουν πολλοί πλούσιοι ανάμεσά τους, αφού η εξεύρεση τέτοιων χρηματικών ποσών για να πληρώσουν τη διέλευση των συνόρων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Κάποιος ίσως πουλήσει τα πάντα για να φύγει αλλά τους πλούσιους δεν τους νοιάζει. Προκαλούν πολέμους και στη συνέχεια κρύβονται με ασφάλεια στο εξωτερικό, αφήνοντας τους απλούς ανθρώπους να πεθαίνουν και να σκοτώνουν γι’ αυτούς. Ωστόσο, όσα ειπώθηκαν ισχύουν και για το τμήμα της ρωσικής «ελίτ» που έχει μεταναστεύσει στο εξωτερικό.
Μέχρι τις 28 Μαρτίου στην Ουκρανία είχαν καταγραφεί περισσότερα από 340 ποινικά αδικήματα, τα οποία «μειώνουν την αμυντική ικανότητα της Ουκρανίας υπό στρατιωτικό νόμο», εκ των οποίων περίπου 100 είναι για εσχάτη προδοσία και δωσιλογισμό. Έχουν εντοπιστεί περισσότεροι από 1.700 άνδρες πολίτες της Ουκρανίας σε στρατεύσιμη ηλικία οι οποίοι επιθυμούσαν να περάσουν παράνομα τα σύνορα της χώρας. Αυτό ανακοίνωσε η σύμβουλος επικοινωνίας του Κρατικού Γραφείου Ερευνών Τατιάνα Σαπιάν. Μόνο τα τελευταία 24ωρα αποκαλύφθηκαν τα γεγονότα της οργάνωσης καναλιών για τη μεταφορά ανθρώπων πέρα από τα σύνορα στις περιοχές Vinnitsa, Chernivtsi, Oδησσό και Lviv (https://www.unian.net/society/nezakonno-peresech-granicu-1700-muzhchin-g…)
Σε μια προσπάθεια καταστολής της λιποταξίας οι αρχές κατέθεσαν στη Βουλή το νομοσχέδιο αριθ. 7171, το οποίο απειλεί με έως και 10 χρόνια κάθειρξη τους άνδρες σε ηλικία στράτευσης που εγκατέλειψαν παράνομα την Ουκρανία υπό καθεστώς στρατιωτικού νόμου.
Τέλος, οι κάτοικοι της αυτονομιστικής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ καταγγέλλουν αναγκαστική επιστράτευση. Οι άνδρες συλλαμβάνονται στους δρόμους, τους δίνονται όπλα και στέλνονται στο μέτωπο χωρίς καμία προετοιμασία. Όσοι μπορούν, προσπαθούν να κρυφτούν στο σπίτι και να μην βγουν έξω. Αυτός είναι επίσης ένας από τους τρόπους αντίστασης στον πόλεμο!
KRAS
1/4/2022