«Εδώ και τρία χρόνια [αναφέρεται στο κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων], οι εξεγερμένοι της καθημερινής ζωής δεν χρειάστηκε να αποδείξουν ότι είναι αυτόνομα, αναστοχαστικά άτομα και όχι ατομικιστές που η νοοτροπία της αγέλης τους εμπνέει δηλώσεις όπως: «Αν όλοι εμβολιάζονταν, δεν θα χρειαζόμασταν υγειονομικό διαβατήριο»».
Ραούλ Βανεγκέμ, Πολιτική Ανυπακοή!
Ενώ οι αγώνες ενάντια στην υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών και του Υγειονομικού Διαβατηρίου -των υγειονομικών, κατά κύριο λόγο, σε Γαλλία και πιο υποτονικά στην Ελλάδα- συνεχίζονται, ενώ συνεχίζεται δηλαδή το πραγματικό κίνημα ενάντια στην επιβολή διαχωρισμών και διαιρέσων εντός της εργατικής τάξης και την υποτίμηση της εργασιακής δύναμης, άλλος ένας, εν ζωή αυτή τη φορά, παλιός καταστασιακός, ο Βανεγκέμ, συνεχίζει να θυμίζει τον παλιό καλό του εαυτό όταν λέει «Η επιστροφή στα βασικά αποκλείει τις ψευδείς συζητήσεις. Μόνο η υγεία του αφηρημένου ανθρώπου δέχεται να αντιμετωπίζεται με στατιστικές και διατάγματα.»
Πράγματι, η εκστρατεία του υποχρεωτικού εμβολιασμού επιβάλλεται στο όνομα αυτού του αφηρημένου ανθρώπου, του απομονωμένου πολίτη. Αυτό είναι το μόνο ανθρώπινο ον που αναγνωρίζει το κεφάλαιο· η δε διαμεσολάβηση των «δικαιωμάτων» -ή «προνομίων» του πλέον- βρίσκεται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του κράτους του κεφαλαίου.
Όπως μας λέει ο Μαρξ στο Εβραϊκό Ζήτημα, «Το κράτος είναι ο μεσάζων μεταξύ του ανθρώπου και της ελευθερίας του ανθρώπου».
Όχι τυχαία το όνομα της εκστρατείας αυτής είναι «Ελευθερία», δηλαδή η επιτρεπτή ελευθερία μετακίνησης, ψυχαγωγίας ακόμα και εργασίας των διαχωρισμένων πολιτών και απομονωμένων ανθρώπων/καταναλωτών/εργατών που μπορούν να συναντώνται και να συνεργάζονται μόνο στην εργασία και την κατανάλωση και στους οποίους το καπιταλιστικό κράτος, ως προστάτης και εκπρόσωπός τους, τούς επιβάλλει μεταξύ άλλων και αναγκαστικούς εμβολιασμούς.
Αυτή είναι η ελευθερία που εγγυάται το καπιταλιστικό κράτος στην αστική κοινωνία των ιδιωτών. «H ελευθερία είναι επομένως το δικαίωμα να κάνει και να ασκεί κανείς καθετί που δεν βλάπτει τον άλλο. Τα όρια, που μέσα τους ο καθένας μπορεί να κινείται αζημίωτα για τον άλλο, καθορίζονται με νόμο, όπως τα όρια που χωρίζουν δυο χωράφια καθορίζονται μ΄ ένα φράχτη. Πρόκειται για την ελευθερία του ανθρώπου ως μονάδας απομονωμένης και αποτραβηγμένης στον εαυτό της…
Το δικαίωμα του ανθρώπου στην ελευθερία δεν βασίζεται στη σύνδεση του ανθρώπου με τον άνθρωπο, αλλά αντίθετα στην απομόνωση του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Είναι το δικαίωμα αυτής της απομόνωσης, το δικαίωμα του περιορισμένου και του κλεισμένου στον εαυτό του ατόμου…
Εκείνη η ατομική ελευθερία, όπως ετούτη η χρήση της αποτελούν τη βάση της κοινωνίας των ιδιωτών. Αυτή κάνει τον κάθε άνθρωπο να βρίσκει στον άλλο άνθρωπο όχι την πραγμάτωση αλλά αντίθετα τον φραγμό της ελευθερίας του».
Η περίφημη «κοινότητα» που επικαλείται το καπιταλιστικό κράτος και για την προστασία της οποίας δήθεν κόπτεται δεν είναι παρά η κοινωνία των ιδιωτών, αυτών που είναι αναγκασμένες να πουλάνε την εργασιακή τους δύναμη και να ζουν σε συνθήκες που δεν ελέγχουν, ο πόλεμος όλων εναντίον όλων, του «μην με μολύνεις, κράτα αποστάσεις», δηλαδή ο κόσμος του εγωιστή ανθρώπου, του αποτραβηγμένου στον εαυτό του, στο ιδιωτικό του συμφέρον και στην ιδιωτική του αυθαιρεσία, του απομονωμένου από την πραγματική κοινότητα ανθρώπου.
Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων που αρνούνται τους διαχωρισμούς που επιβάλει η κρατική διαχείριση της πανδημίας μπορεί να έχουν τα μύρια όρια και αντιφάσεις, μπορεί ακόμα και να είναι εγκλωβισμένες πολλές φορές στα όρια της κοινωνίας των ιδιωτών, αλλά αποτελούν μία υγιή αντίδραση και συγκροτούν ένα κίνημα που αρνείται να προσφέρει στο καπιταλιστικό κράτος την τρομακτική υποστήριξη που του προσφέρουν οι επικριτές τους και απολογητές της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας· ένα κίνημα έμπρακτης κριτικής σε ένα ακόμα καπιταλιστικό όπλο υποτίμησης και πειθάρχησης, ενοχοποίησης και «ατομικής ευθύνης». Ταυτόχρονα, αποτελούν σε ορισμένες περιπτώσεις, ένα ανοιχτό πεδίο συμμετοχής και παρέμβασης ώστε να ενδυναμωθούν αυτές οι κινήσεις, αλλά ταυτόχρονα -και κυρίως- να τεθεί το ζήτημα από αυτόνομη προλεταριακή σκοπιά.
Ακολουθούν κάποια επιλεγμένα αποσπάσματα από το κείμενο του Βανεγκέμ:
Η επιδημία ήρθε την κατάλληλη στιγμή για να επιστρέψει στην παραπαίουσα Εξουσία μέρος της κατασταλτικής της εξουσίας.
Σίγουρα, ο κοροναϊός και οι συνεχείς μεταλλάξεις του αποτελούν έναν αναμφισβήτητο κίνδυνο. Όμως, εκεί που τα ευνοϊκά για την υγεία μέτρα θα επέτρεπαν τον μετριασμό των συνεπειών του, γίναμε μάρτυρες μιας καταστροφικής διαχείρισης του χάους. Η κακοδιαχείριση των νοσοκομείων, ο καταιγισμός ψεμάτων, τα αντιφατικά μέτρα, οι υπεκφυγές της επιστημονικής κοινότητας έχουν επιδεινώσει τον κίνδυνο. Ακόμα πιο τοξικός ήταν και παραμένει ο πανικός που ενορχηστρώθηκε από τα ΜΜΕ, που κάνουν τις βρομοδουλειές των ιδιωτικών συμφερόντων. Το παιχνίδι είχε στηθεί για τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες, οι μέτοχοι των οποίων γίνονται πλουσιότεροι κάθε φορά που οι πολίτες-πειραματόζωα πληρώνουν για την ανανέωση των εμβολίων.
…
Όσο για τα απομεινάρια εκείνων που έχουν παραμορφώσει το εργατικό κίνημα και των οποίων ο εκλογικισμός έβγαλε από το κουτί της Πανδώρας έναν φτηνό άθλιο φασισμό, πρέπει να πάρουν εκδίκηση από αυτούς τους ανθρώπους που δεν αναγνωρίζουν, επειδή αρνούνται να τους αναγνωρίσουν. Στηρίζουν τον χονδροειδή ελιγμό ενοχοποίησης με τον οποίο οι υπεύθυνοι για την υγειονομική καταστροφή ρίχνουν την ευθύνη για την εξάπλωση της επιδημίας σε όσους εξεγείρονται, οι οποίοι είναι ιδιαίτερα ένοχοι επειδή κατάλαβαν ότι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός προμηνύει κοινωνικό έλεγχο κινεζικού τύπου.
Αντί να καταγγείλει τους υπαίτιους της εκτεταμένης νοσηρότητας, μια φράξια διανοουμένων, ρετρο-μπολσεβίκων και λεγόμενων ελευθεριακών υιοθέτησε το οργουελιανό newspeak που έχει γίνει ο παραδοσιακός τρόπος επικοινωνίας των κυβερνητικών αρχών. Αρνούνται στους πολίτες το δικαίωμα να επιλέξουν ή όχι τα εμβόλια που βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο. Παρέχουν στο κράτος τρομακτική υποστήριξη χαρακτηρίζοντας τα κίτρινα γιλέκα που αγωνίζονται για το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία που αυτό συνεπάγεται ως ατομικιστές. Ωστόσο, εδώ και τρία χρόνια, οι εξεγερμένοι της καθημερινής ζωής δεν χρειάστηκε να αποδείξουν ότι είναι αυτόνομα, αναστοχαστικά άτομα και όχι ατομικιστές που η νοοτροπία της αγέλης τους εμπνέει δηλώσεις όπως: «Αν όλοι εμβολιάζονταν, δεν θα χρειαζόμασταν υγειονομικό διαβατήριο».
Ακολουθεί μετά ολόκληρο το κείμενο. Πρωτοδημοσιεύθηκε στο προφίλ Βασιλης Στρατιωτης στο γαλλικό πρωτότυπο και στα ιταλική του μετράφραση.
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=573850220457171&id=100034965954343
Πολιτική ανυπακοή!
Η βία της ζωής δεν έχει καμία σχέση με τη βία με την οποία περιβάλλεται ο θάνατος. Η ζωή δεν ενδιαφέρεται να απαντήσει στη βαρβαρότητα που την καταπιέζει.
Η ανθρώπινη ζωή είναι μια εμπειρία που είναι διαχρονική και, ιστορικά μιλώντας, ριζικά νέα. Η προσκόλληση σε αυτήν και η επιδίωξή της αρκούν για να απορριφθεί κάθε προσπάθεια παρεμπόδισης της ελευθερίας της. Έτσι, δικαίως αγνοούμε κάθε ελευθεροκτόνο διάταγμα.
Η πολιτική ανυπακοή είναι μια από τις ποιητικές εκφάνσεις αυτής της άρνησης αποδοχής. Δεν ανέχεται καμία μορφή αρπαγής, καμία μορφή εξουσίας. Είναι η μη-δράση που επιβάλλεται ακτινοβολώντας, είναι η ζωτική ώθηση που προχωράει από μόνη της και, κρίκο με κρίκο, σπάει, σαν από αθέλητη ενέργεια, το σύνολο των αλυσίδων της.
Ο εμφύλιος πόλεμος είναι ένα παιχνίδι θανάτου στο οποίο όλοι έρχονται αντιμέτωποι- η πολιτική ανυπακοή είναι το παιχνίδι της αλληλεγγύης που αγαπά τη ζωή, όπου τα πάθη ζουν αρμονικά.
Κάθε στιγμή πρέπει να θέτουμε το ερώτημα: ποιος ωφελείται από αυτό;
Η στρατηγική της σύγχυσης είναι προνόμιο των κυβερνήσεων και των παγκόσμιων οικονομικών δυνάμεων. Η επικοινωνιακή τους τέχνη χρησιμεύει στην απαξίωση των εξεγέρσεων της προσβεβλημένης ελευθερίας. Το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων το ενέπλεξαν έτσι με έναν λαϊκισμό όπου φασίστες, αντισημίτες, ομοφοβικοί, μισογύνηδες και τρελοί επιδίδονται σε σκοτεινές συναλλαγές. Αυτές οι τραγελαφικές συκοφαντίες δεν χρειαζόταν να καταγγελθούν. Παραμερίστηκαν με αξιοσημείωτη ευκολία από την ήρεμη αποφασιστικότητα των διαδηλωτών να δώσουν στις ανθρώπινες προσδοκίες την ύψιστη προτεραιότητα. Παραδόξως, η αριστερή, ακόμη και αριστερίστικη και ελευθεριακή, αντιπολίτευση είχε επιδείξει μια περιφρονητική επιφυλακτικότητα απέναντι στα Κίτρινα Γιλέκα, που θύμιζε αρκετά μια ολιγαρχική αλαζονεία. Όταν οι πολιτικοί και συνδικαλιστές γραφειοκράτες συνειδητοποίησαν το σφάλμα τους και επιδίωξαν να ενταχθούν στο κίνημα των κυκλικών κόμβων, βρέθηκαν παραγκωνισμένοι από την αποφασιστική και σωτήρια απόφαση να μην γίνουν ανεκτοί ούτε ηγέτες ούτε αυτόκλητοι καθοδηγητές.
Η επιδημία ήρθε την κατάλληλη στιγμή για να επιστρέψει στην παραπαίουσα Εξουσία μέρος της κατασταλτικής της εξουσίας.
Σίγουρα, ο κοροναϊός και οι συνεχείς μεταλλάξεις του αποτελούν έναν αναμφισβήτητο κίνδυνο. Όμως, εκεί που τα ευνοϊκά για την υγεία μέτρα θα επέτρεπαν τον μετριασμό των συνεπειών του, γίναμε μάρτυρες μιας καταστροφικής διαχείρισης του χάους. Η κακοδιαχείριση των νοσοκομείων, ο καταιγισμός ψεμάτων, τα αντιφατικά μέτρα, οι υπεκφυγές της επιστημονικής κοινότητας έχουν επιδεινώσει τον κίνδυνο. Ακόμα πιο τοξικός ήταν και παραμένει ο πανικός που ενορχηστρώθηκε από τα ΜΜΕ, που κάνουν τις βρομοδουλειές των ιδιωτικών συμφερόντων. Το παιχνίδι είχε στηθεί για τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες, οι μέτοχοι των οποίων γίνονται πλουσιότεροι κάθε φορά που οι πολίτες-πειραματόζωα πληρώνουν για την ανανέωση των εμβολίων.
Τρία χρόνια αγώνα από τα κίτρινα γιλέκα παντός καιρού έχουν ενισχύσει την αντίσταση σε μια βαρβαρότητα που δεν τους χαρίστηκε. Αυτό είναι αρκετό για να ανησυχήσει και να εκνευρίσει τις κρατικές μαριονέτες, τους τελευταίους πολιτικούς και τους εμπόρους φυτοφαρμάκων προς όλες τις κατευθύνσεις.
Καθώς η βιαιότητα δεν είναι αρκετή, έχει πάρει τη σκυτάλη η παλιά πρακτική του αποδιοπομπαίου τράγου. Η ακροδεξιά είναι ειδική σε αυτόν τον τομέα και έχει επιλέξει να στοχοποιεί τους μετανάστες. Με τα κίτρινα γιλέκα και τους μιμητές τους, οι διαχειριστές της εθνικής και παγκοσμιοποιημένης διαφθοράς αντιμετωπίζουν ένα σχέδιο διαφορετικής εμβέλειας και ουσίας.
Το 2018, η γαλλική κυβέρνηση γελοιοποιήθηκε αποκαλώντας τους ανθρώπους στους κυκλικούς κόμβους απολίτιστους και ανεύθυνους χωριάτες. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο κορονοϊός της δίνει την ευκαιρία να συνεχίσει την επίθεση με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.
Όσο για τα απομεινάρια εκείνων που έχουν παραμορφώσει το εργατικό κίνημα και των οποίων ο εκλογικισμός έβγαλε από το κουτί της Πανδώρας έναν φτηνό άθλιο φασισμό, πρέπει να πάρουν εκδίκηση από αυτούς τους ανθρώπους που δεν αναγνωρίζουν, επειδή αρνούνται να τους αναγνωρίσουν. Στηρίζουν τον χονδροειδή ελιγμό ενοχοποίησης με τον οποίο οι υπεύθυνοι για την υγειονομική καταστροφή ρίχνουν την ευθύνη για την εξάπλωση της επιδημίας σε όσους εξεγείρονται, οι οποίοι είναι ιδιαίτερα ένοχοι επειδή κατάλαβαν ότι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός προμηνύει κοινωνικό έλεγχο κινεζικού τύπου.
Αντί να καταγγείλει τους υπαίτιους της εκτεταμένης νοσηρότητας, μια φράξια διανοουμένων, ρετρο-μπολσεβίκων και λεγόμενων ελευθεριακών υιοθέτησε το οργουελιανό newspeak που έχει γίνει ο παραδοσιακός τρόπος επικοινωνίας των κυβερνητικών αρχών. Αρνούνται στους πολίτες το δικαίωμα να επιλέξουν ή όχι τα εμβόλια που βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο. Παρέχουν στο κράτος τρομακτική υποστήριξη χαρακτηρίζοντας τα κίτρινα γιλέκα που αγωνίζονται για το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία που αυτό συνεπάγεται ως ατομικιστές. Ωστόσο, εδώ και τρία χρόνια, οι εξεγερμένοι της καθημερινής ζωής δεν χρειάστηκε να αποδείξουν ότι είναι αυτόνομα, αναστοχαστικά άτομα και όχι ατομικιστές που η νοοτροπία της αγέλης τους εμπνέει δηλώσεις όπως: «Αν όλοι εμβολιάζονταν, δεν θα χρειαζόμασταν υγειονομικό διαβατήριο».
Ούτε φόβος ούτε ενοχή. Οι ζωντανοί θα νικήσουν αυτόν τον αναποδογυρισμένο κόσμο και τους συνεργούς του. Ακόμη κι αν ο αγώνας για τη χαρά της ζωής υποστεί πολλές αναποδιές, γιατί να ανησυχείτε γι’ αυτό; Η καταπραϋντική φωτιά θα αναζωπυρωθεί ακούσια με την παραμικρή πνοή ζωής.
Η επιστροφή στα βασικά αποκλείει τις ψευδείς συζητήσεις. Μόνο η υγεία του αφηρημένου ανθρώπου δέχεται να αντιμετωπίζεται με στατιστικές και διατάγματα.
Το αν θα εμβολιαστούμε ή όχι κατά του ιού είναι ελεύθερη επιλογή. Δεν την επιβάλλω σε καμιά – είτε είναι ηλικιωμένη είτε ευάλωτη – και θα αγωνιστώ για να διασφαλίσω ότι κανείς δεν θα μου την επιβάλει.
Το αυτόνομο άτομο αντλεί τη δύναμή του από τον εαυτό του και από την αλληλεγγύη των συνανθρώπων του. Ο ατομικιστής είναι ένας εγωιστής υπολογιστής, ένα χυδαίο αρπακτικό, ένα καθαρό προϊόν του καπιταλισμού.
Πέρα από πλασματικές μάχες, οι λαοί έχουν μάθει μέσα από τα δεινά ότι μόνο οι έμποροι όπλων κερδίζουν πολέμους. Ο αγώνας μας δεν είναι ανταγωνιστικός, αλλά αφορά την προσπάθεια να ζήσουμε σύμφωνα με τις επιθυμίες μας, διεκδικώντας για όλους μας ένα πανομοιότυπο δικαίωμα στην ευτυχία.
Η χαρά της ζωής είναι μια φυσική τάση. Η φύση θα πρέπει να απελευθερωθεί από τον αρπακτικό άνθρωπο για να είναι κυρίαρχη. Μόνο η απόλυτη ελευθερία θα καταστρέψει τον απολυταρχισμό που μας σκοτώνει.
Ραούλ Βανεγκέμ , 8/8/2021