Το κείμενο “η κρατική διαχείριση της πανδημίας είναι η αναβαθμισμένη συνέχιση της δεκάχρονης πολιτικής των «μνημονίων» με άλλο όνομα” εδώ σε pdf
Στις 17 Νοεμβρίου 2020 ύποπτα προλεταριακά στοιχεία παρεισέφρυσαν στη λαϊκή αγορά Καλλιθέας παραβιάζοντας τα νέα πειθαρχικά μέτρα και διαδίδοντας τον ανατρεπτικό ταξικό λόγο ενάντια στη μετακύλιση του βάρους και αυτής της κρίσης, που θέλουν να την παρουσιάζουν ως υγειονομική, στις πλάτες της εργατικής τάξης και ενάντια στη γενικευμένη παθητικότητα.
▼▲ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗ ΦΟΡΑ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΤΙΑΣ ΜΑΣ ▼▲
Συνθήματα που ακούστηκαν:
// Αν δεν αντισταθούμε σε κάθε γειτονιά– Θα βγαίνουμε απ΄το σπίτι μόνο για ψώνια και δουλειά
// Η χούντα δεν τελείωσε το ΄73– Μισθός-Ζωή – Ελευθερία
//Για την πανδημία 2 είναι οι λύσεις–Αγώνες ταξικοί, 1000άδες καταλήψεις
// Ούτε στη Καλλιθέα, ούτε πουθενά– να τσακίσουμε το WEBEX σε κάθε γειτονιά
Κατά τη διάρκεια της δράσης μοιράστηκε η προκήρυξη της συνέλευσης που ακολουθεί:
Η κρατική διαχείριση της πανδημίας είναι η αναβαθμισμένη συνέχιση της δεκάχρονης πολιτικής των «μνημονίων» με άλλο όνομα
Το νέο λοκντάνουν αποτελεί πτυχή μιας ήδη αρκετά μίζερης και ασφυκτικής πραγματικότητας, που επιβλήθηκε στο όνομα, υποτίθεται, της προστασίας της «δημόσιας υγείας», υπό το βάρος της καθημερινής αύξησης των νοσηλευόμενων και ενός μεθοδικά διαλυμένου δημόσιου συστήματος υγείας.
Για άλλη μία, λοιπόν, φορά η πλειοψηφία των εργαζομένων απομονώνεται στα διαμερίσματα-κλουβιά που ζέχνουν κλεισούρα, πολλοί άλλοι (άνεργοι, «μαύροι» εργαζόμενοι, νοικοκυρές) κλείνονται δίχως καν να έχουν εξασφαλίσει κάποιο κρατικό επίδομα, ενώ οι καπιταλιστές μάς ξεκαθαρίζουν ότι δεν πρόκεται να σκάσουν φράγκα για περισσότερους γιατρούς και δασκάλους, καλύτερα νοσοκομεία και σχολεία, περισσότερα λεωφορεία.
Και όχι μόνο αυτό!
Οι απανωτές απαγορεύσεις των δημόσιων συναθροίσεων, που ανακοινώνονται ακόμη και με αστυνομικά χουντο-διατάγματα της κακιάς ώρας, με πρόσχημα την «ενδεχόμενη διασπορά του κορονοϊού», δεν έχουν ημερομηνία λήξης στις 18/11, όπως μας λένε, αλλά αποτελούν άσκηση προληπτικής καταστολής ενόψει των νέων σκληρών νομοσχεδίων που η κυβέρνηση θέλει να προωθήσει.
Κράτος και κεφάλαιο μάς θέλουν κλεισμένους στα σπίτια μας, μας θέλουν φοβισμένους, μας θέλουν παθητικούς ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν να φορτώνουν στις πλάτες μας το κόστος της πανδημίας, όπως στην πλάτη μας φόρτωναν όλα τα προηγούμενα χρόνια τις χασούρες των καπιταλιστών.
Το μέλλον που προδιαγράφεται, λοιπόν, είναι ένα μέλλον σκληρής λιτότητας, με άλλα λόγια εμπρός μας έχουμε την αναβαθμισμένη συνέχιση της δεκάχρονης πολιτικής των «μνημονίων».
Λέμε αναβαθμισμένη, διότι τα μέτρα που ήδη πήραν ενάντια στην εργατική τάξη (βλ. νέο «πτωχευτικό κώδικα»), αλλά και αυτά που έπονται (εργασιακά, ασφαλιστικό), θα πλήξουν ακόμη περισσότερο τον ήδη λεηλατημένο εργατικό μισθό, την ήδη λεηλατημένη εργατική σύνταξη.
Ως προς αυτό μόνο τυχαία δεν ήταν η ωμή παραδοχή του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Θ. Σκυλακάκη ότι «οι σημερινές παροχές στη δίνη της πανδημίας θα είναι μελλοντικοί φόροι», προαναγγέλοντας ταυτόχρονα ένα νέο «μνημόνιο». Πράγματι, σε αυτήν την κατεύθυνση είναι που κινείται το επερχόμενο νομοσχέδιο για τα εργασιακά, καθώς αυτό αποσκοπεί:
● Στην πλήρη εξάρθρωση του πενθήμερου 8ωρου, καθώς το εβδομαδιαίο 40ωρο θα μπορεί να κατανέμεται από το αφεντικό κατά το δοκούν, με μέγιστο όριο τις 10 ώρες ανά ημέρα δίχως πρόσθετη αμοιβή, ενώ οι υπερωρίες θα «ανταλλάσονται» με ρεπό ή άδειες εντός 6μήνου, δίχως δηλαδή να πληρώνονται με την έως τώρα νόμιμη προσαύξηση. Ταυτόχρονα θα δίνεται η δυνατότητα κατάργησης της αργίας τα Σάββατα και τις Κυριακές, στη βάση, και μόνο, σχετικής επιχειρησιακής σύμβασης.
Είναι προφανές ότι τέτοια μέτρα ακυρώνουν στην πράξη την έννοια της υπερωρίας και μειώνουν δραστικά την αμοιβή της. Άλλη μία μείωση στην πλάτη μας…
● Στην προς τα πάνω εξίσωση του πλαφόν των νόμιμων υπερωριών στο σύνολο των επιχειρήσεων σε 120 ώρες ανά εξάμηνο. Από το μέτρο ευνοούνται οι βιομηχανίες και οι βιοτεχνίες καθώς σε αυτές το επιτρεπόμενο όριο ανά εξάμηνο ήταν… 48 ώρες, δηλαδή θα μπορούν να επιβάλλουν 3 ή 4 ώρες υπερωρίας παραπάνω ανά εβδομάδα εργασίας, άσχετα από τις κοινωνικές ανάγκες των εργαζομένων, που θεωρούνται, ακόμη πιο ξεκάθαρα, πλέον, απλά «εξαρτήματα» της παραγωγής, δίχως δικό τους ελεύθερο χρόνο.
Με το μέτρο αυτό, η παροχή εργασιακής δύναμης προσαρμόζεται ακόμη πιο στενά στις συγκυριακές παραγωγικές ανάγκες κάθε επιχείρησης, με ακόμη πιο φθηνό τρόπο.
● Στην παράκαμψη των συλλογικών συμβάσεων εργασίας καθώς θα θεσμοθετηθεί το «δικαίωμα» της «ατομικής διαπραγμάτευσης» με το αφεντικό για τον καθορισμό «ατομικού ωραρίου και μισθού». Ξέρουμε όλοι τι συνήθως σημαίνει «ατομική διαπραγμάτευση» με το αφεντικό και τι είδους πιέσεις μπορούν να ασκηθούν στους εργαζομένους, τόσο όσον αφορά τον μισθό τους, όσο και το ωράριο εργασίας…
● Στη δυνατότητα επιβολής τηλεργασίας από τα αφεντικά απλά και μόνο με την επίκληση του «κινδύνου δημόσιας υγείας», ενώ θα προβλέπεται η δυνατότητα ελέγχου και επιτήρησης της εργασίας του τηλε-εργαζόμενου.
● Στην ενθάρρυνση των εργοδοτικών εκβιασμών, καθώς η επίλυση των εργατικών διαφορών αφαιρείται από την Επιθεώρηση Εργασίας και ανατίθεται στον ΟΜΕΔ, όπου κυριαρχούν οι εργοδοτικοί φορείς, και ο οποίος δεν διαθέτει ελεγκτικούς μηχανισμούς.
Επίσης: επίκεινται νέες αλλαγές στον Ν. 1264/1982 δυσκολεύοντας κι άλλο την κήρυξη απεργίας, καθώς πέρα από την ανάγκη εξασφάλισης του 50% + 1 των οικονομικά ενεργών μελών, τώρα θα προστεθεί η εξ αποστάσεως συμμετοχή στην ψηφοφορία (μέσω ηλεκτρονικής ψήφου), για να ψηφίζουν από την άνεση του σπιτιού τους τα τσιράκια των αφεντικών.
Παράλληλα, ο νέος νόμος έρχεται εν μέρει να καταργήσει την ουσία της απεργίας, επιβάλλοντας προσωπικό ασφαλείας ίσο με τουλάχιστον το 40% (!) του συνόλου κατά την διάρκειά της στους λεγόμενους «ζωτικής σημασίας» τομείς του ιδιωτικού και ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Δηλαδή, ο νέος νόμος στοχεύει στην προληπτική επίταξη μέρους των απεργών, ενώ ταυτόχρονα απαγορεύει δυναμικές ενέργειες, όπως οι καταλήψεις «χώρων» και «εισόδων», ενώ εφευρίσκεται η κατηγορία της «άσκησης ψυχολογικής ή σωματικής βίας» (στα αφεντικά; στους απεργοσπάστες; στους μπάτσους;) βάσει της οποίας θα κρίνεται παράνομη η απεργία.
Σε λίγο, λοιπόν, ούτε να απεργήσουμε δεν θα μπορούμε, πόσω μάλλον να διαδηλώσουμε στους δρόμους. Και όλα αυτά, στο όνομα της «δημόσιας υγείας», για την προστασία της οποίας ούτε επενδύουν σε νέες ΜΕΘ, ούτε επενδύουν σε νέο, κατάλληλα εκπαιδευμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό…
Ενώ λοιπόν, μάς την πέφτουν από παντού τα αφεντικά, ας προσπαθήσουμε να εκμεταλλευτούμε την κρίση προς όφελος της τάξης μας, για να μπορέσουμε να ικανοποιήσουμε τις άμεσες δικές μας ανάγκες.
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΣΠΙΤΙ – ΔΟΥΛΕΙΑ – ΜΕΤΡΟ – ΣΟΥΠΕΡΜΑΡΚΕΤ – ΣΠΙΤΙ – ΤV – ΥΠΝΟΣ – ΔΟΥΛΕΙΑ – ΣΚΑΤΑ.
Να είμαστε εμείς, λοιπόν, αυτές που θα απαιτήσουμε:
ΕΓΓΥΗΜΕΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΙΣΘΟ ΓΙΑ ΟΛΕΣ! ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΕΡΗΘΕΙ ΚΑΜΙΑ ΤΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ.
ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΩΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ.
ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ.
ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ, ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ. ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ.
ΚΑΤΩ Η ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΤΗΣ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΗΛΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΣΒΗΣΤΕ ΤΙΣ ΟΘΟΝΕΣ Ν’ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤEΣ ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ ΤΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ.