Το Σάββατο που μας πέρασε έγινε πορεία της Πρωτοβουλίας ενάντια στο Υγειονομικό Απαρτχάιντ στις γειτονιές της Κυψέλης.
Μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα και φωνάχτηκαν συνθήματα ενάντια στις κρατικές υποχρεωτικότητες, τους εξαναγκασμούς, τις πιστοποιήσεις υγειονομικών φρονημάτων και τα πρόστιμα.
Μετά τα λοκντάουν και τις απαγορεύσεις, βιώνουμε το πιο πρόσφατο επεισόδιο της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας, αυτό του «μαζικού και καθολικού εμβολιασμού».
Ωστόσο, οι μεγάλες προσδοκίες των δεξιών, αριστερών και αντιεξουσιαστών οπαδών του αποδείχτηκαν απατηλές:
Ούτε ο εκφοβισμός μέσω του κοινωνικά βλαβερού θορύβου που αναπαράγεται καθημερινά από την οχλαγωγία των εμβολιολατρών ειδικών του τίποτα και συνεπικουρείται από την προπαγάνδα των ερασιτεχνών σταυροφόρων του εμβολιασμού∙
ούτε οι περιορισμοί στις επιλογές της κατανάλωσης του μισθού∙
ούτε φυσικά και ο ηθικός εξαναγκασμός με την αριστερά και τους αναρχικούς/αντιεξουσιαστές φιλοεμβολιαστές να σέρνουν τον χορό στην ηθικίστικη κατήχηση περί κάποιου υποτιθέμενου «ταξικού καθήκοντος» που υπάρχει στη σφαίρα της αρρωστημένης φαντασίας τους και μόνον
δεν έχουν αποφέρει τους αναμενόμενους καρπούς.
Απεναντίας, βάζοντας στην άκρη τη μείωση του μισθού του κατά το ποσό των υποχρεωτικών rapid test, ένα αξιοσημείωτο τμήμα της εργατικής τάξης συμβάλλει με τον τρόπο του στο ταξικό καθήκον στη συγκυρία: αυτό της λιποταξίας από την εθνικοεμβολιαστική συστράτευση στην επονομαζόμενη «μάχη κατά του αόρατου εχθρού».
Η πολιτική διαχείριση της πανδημίας, διανθισμένη με την παμπάλαια τέχνη της διαχωρισμένης εξουσίας, την τέχνη του διαχωρισμού, αποτελεί συνέχεια των πολιτικών της εσωτερικής υποτίμησης (aka μνημόνια), συνέχεια της επίθεσης στην αναπαραγωγή του προλεταριάτου, και προφανώς αφορμή για επινόηση και εφαρμογή τεχνικών πειθάρχησής του που κάνουν δυνατή αυτή την συνέχεια.
Ταυτόχρονα, επιχειρεί να εξαφανίσει από τη δημόσια σφαίρα οποιαδήποτε συλλογική διεκδίκηση για την ικανοποίηση των προλεταριακών αναγκών στιγματίζοντάς την ως «ψεκασμένη», «αντικοινωνική» και «ανορθολογική» τη στιγμή μάλιστα που είναι τα κρατικά αφηγήματα περί δήθεν εμβολιαστικής «πανάκειας», περί «κοινωνικής ευθύνης και αλληλεγγύης» των εμβολιασμένων και περί «ανευθυνότητας» των ανεμβολίαστων που καταρρέουν με πάταγο υπό το βάρος των δεκάδες χιλιάδων νοσούντων εμβολιασμένων και αποδεικνύονται εκ των γεγονότων ανορθολογικά!
Να σταματήσουμε την εν εξελίξει αναδιάρθρωση του ΕΣΥ
Να πάμε κόντρα στην ενίσχυση του διευθυντικού δικαιώματος (και πρόσφατα με υγειονομική προβιά) μέσα και έξω από τους χώρους εργασίας, είτε πρόκειται γι’ αυτό των γραφειοκρατών – γενικών διευθυντών της κοινωνίας είτε γι’ αυτό των κάθε λογής μικροδιευθυντών.
Να διαψεύσουμε στην πράξη τους ευσεβείς πόθους των καπιταλιστών και του πολιτικού τους προσωπικού, που αποσκοπούν στην εδραίωση μιας (ήδη) δυστοπικής πραγματικότητας και μιας αρρωστημένης από την εμπορευματική μόλυνση ζωής σε βαθμό που θα τείνει να γίνει ανίατη.
Να ορίσουμε συνολικά το περιεχόμενο της υγείας και της ζωής σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες κι όχι σύμφωνα με τις ανάγκες του απομονωμένου ατόμου και της εμβολιασμένης επιβίωσής του, της επιβίωσης δηλαδή εντός των αλλοτριωμένων καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων.
Να μποϋκοτάρουμε τα [φα]σεηφ σπέης υποτιθέμενα covid-free φαγάδικα και διασκεδασάδικα.
Να βάλουμε φρένο στην επικράτηση της ιδεολογίας που μας παρουσιάζει ως «ασθενείς μέχρι αποδείξεως του εναντίου».
Μόνο μας ταξικό καθήκον η αλληλεγγύη σε όλους τους απολυμένους και σε αναστολή εργαζόμενους!
Μερικά από τα συνθήματα που φωνάχτηκαν :
Βάλανε ρουφιάνους σε όλες μας τις κινήσεις σκατά στις καραντίνες και τις πιστοποιήσεις
Ούτε εθνικός, ούτε υγειονομικός, ο δικός μας πόλεμος είναι ταξικός
Σήμερα ζητάνε το πιστοποιητικό, αύριο θα κόψουνε και πάλι τον μισθό
Αυτό, αυτό, αυτό είναι σωστό, ειδικοί και αφεντικά να βγάλουν το σκασμό
Πρόστιμα, απολύσεις, στον πάτο ο μισθός, αυτό δεν είναι υγεία είναι εκβιασμός
Πορεία, 15 Γενάρη, 12.00 στα Προπύλαια, μην ξεχάσεις να είσαι εκεί!