Με αφορμή την πρώτη επίσημη επίσκεψη του αρχηγού του ουκρανικού κράτους στην Ελλάδα μετά από επίσημη πρόσκληση του ελληνικού κράτους να παραστεί σε άτυπη συγκέντρωση 11 ηγετών των Δ. Βαλκανίων και της ΕΕ, παρουσία της Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen και του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Charles Michel, επισημάνθηκε εκ νέου με τυμπανοκρουσίες από την επικρατούσα καθεστωτική φιλονατοϊκή-φιλο-ουκρανική μπάντα ότι το ελληνικό κράτος στάθηκε στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας από την πρώτη στιγμή», ότι «θα συνεχίζει να στηρίζει αμυντικά και ανθρωπιστικά την Ουκρανία και την ευρωατλαντική της προοπτική» και ότι το έκανε αυτό… «χωρίς αστερίσκους». (
https://www.kathimerini.gr/…/episkepsi-zelenski-stin…/)
Για τις θέσεις που συμφωνήθηκαν στη λεγόμενη «Διακήρυξη της Αθήνας» και που απηχούν την ευρωατλαντική στοχοθεσία να εμπλακούν τα δυτικά βαλκάνια πιο ενεργά στην ενδοϊμπεριαλιστική διαμάχη, μπορεί όποια θέλει να πληροφορηθεί από τον αστικό τύπο:
https://www.skai.gr/…/diakiryksi-athinon-stiriksi-stin…
Όσο για τις δεσμεύσεις που ανέλαβε το ελληνικό κράτος απέναντι στην Ουκρανία για ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή στον πόλεμο, αλλά και για το τρικούβερτο γλέντι δισεκατομμυρίων για το ελληνικό κεφάλαιο το οποίο εκπροσωπήθηκε επαξίως από τον έλληνα πρωθυπουργό, πολύ διαφωτιστικό είναι το tweet του ίδιου του Ζελένσκι:
https://www.kathimerini.gr/…/zelenski-i-ellada-tha…/.
Ανοικοδόμηση Οδησσού υπό την αιγίδα του ελληνικού κράτους, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης ως σημαντικός κόμβος για τη μεταφορά σιτηρών στον νέο ενεργειακό διάδρομο που ενώνει τον βορρά με τον νότο, τον νότο με τον βορρά μετά την κατάρρευση της πρωτοβουλίας της Μαύρης Θάλασσας·
εκπαίδευση Ουκρανών πιλότων για τα F-16 που παραλαμβάνει η Ουκρανία στην 120 ΠΕΑ Καλαμάτας και παραχώρηση «στοκαρισμένου» στρατιωτικού υλικού προς την Ουκρανία, κυρίως τεθωρακισμένων και πυρομαχικών.
Πόσο πιο σαφές, λοιπόν, να γίνει για μια ακόμα φορά, πως ο καπιταλιστικός πόλεμος ήταν ανέκαθεν και παραμένει μια αναγκαία προϋπόθεση για την προώθηση της συσσώρευσης τόσο στη διάρκειά του όσο και αργότερα την περίοδο της καπιταλιστικής ειρήνης;
Πόσο πιο «αμυντική» και «ανθρωπιστική στήριξη» να δείξει ένα καπιταλιστικό κράτος;
Από την πλευρά μας με την ευκαιρία των παραπάνω γεγονότων και μέχρι να στείλουμε οριστικά στο μουσείο προϊστορίας αυτούς τους απάνθρωπους κοινωνικούς σχηματισμούς και τους πολέμους τους, παραθέτουμε ένα σχετικό απόσπασμα από την κριτική που ανέπτυξαν Μερικοί Αναρχικοί από την περιοχή της Κεντρικής Ευρώπης (όπως υπογράφουν) τον Σεπτέμβρη του 2022 απέναντι σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι δεν πρόκειται για έναν πόλεμο ιμπεριαλιστικών μπλοκ τα οποία ταΐζουν με προλετάριους τα κανόνια τους για τη λεηλασία του μετα-σοβιετικού χώρου.
Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες προσπαθούν στο κείμενό τους να διευκρινίσουν τα επιχειρήματά τους διαψεύδοντας τους μύθους που προέρχονται από διάφορους «κινηματικούς» χώρους που σχολιάζουν τον πόλεμο στην Ουκρανία. [πρόσφατα το μεταφράσαμε και βρίσκεται εδώ:
https://againstbiopowerandconfinement.noblogs.org/…/No…]
….
Μύθος 14: “Δεν πρόκειται για πόλεμο ιμπεριαλιστικών μπλοκ αλλά για εισβολή μιας και μόνο ιμπεριαλιστικής χώρας που θέλει να υποτάξει τις γειτονικές της χώρες οι οποίες δεν είναι ιμπεριαλιστικές.”
Προφανώς, ο ιμπεριαλισμός περιορίζεται από κάποιους σε μια τάση για άσκηση εξουσίας μέσω στρατιωτικής εισβολής, βάναυσης υφαρπαγής των πόρων της χώρας που δέχεται την εισβολή και βίαιης υποταγής της. Αλλά ο ιμπεριαλισμός έχει και άλλους επεκτατικούς μηχανισμούς πέρα από την επιθετική στρατιωτική εισβολή. Η κυριαρχία παίρνει επίσης τη μορφή οικονομικών πιέσεων ή πιέσεων στην πολιτική σκηνή των γειτονικών χωρών, ώστε το πολιτικό έδαφος να καταστεί όσο το δυνατόν ευνοϊκότερο για τα συμφέροντα των υπερεθνικών οικονομικών παραγόντων. Αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν το ιμπεριαλιστικό μπλοκ που εκπροσωπούν οι ΗΠΑ, οι δυτικές χώρες και η Ευρωπαϊκή Ένωση προμηθεύει όπλα και άλλα πολεμικά υλικά προκειμένου να εξασφαλίσει μια τέτοια οικονομική και πολιτική κατάσταση στην Ουκρανία που θα αφήνει ανοιχτή την πόρτα για να λεηλατηθούν οι τοπικοί πόροι και να ευνοηθούν οι οικονομικές δραστηριότητες.
Προς το παρόν, ο δυτικός ιμπεριαλισμός δεν θέλει να υποτάξει τον ουκρανικό πληθυσμό μέσω της στρατιωτικής βίας, όπως ο ρωσικός, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τον εκμεταλλεύεται για τα ιμπεριαλιστικά του συμφέροντα και ότι δεν θέλει να εξασφαλίσει εύκολη πρόσβαση σε πόρους στο ουκρανικό έδαφος.
Εδώ βλέπουμε διάφορα ιμπεριαλιστικά μπλοκ να διεξάγουν έναν πόλεμο για την ανακατανομή του εδάφους και των πόρων του μετα-σοβιετικού χώρου. Κάποιοι ιμπεριαλιστές το κάνουν αυτό με άμεση στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία, άλλοι προμηθεύοντας όπλα για να κάνουν τον ουκρανικό πληθυσμό να χύσει το αίμα του στο μέτωπο για το δικό τους σκοπό.
…
Αντίθετα, οι επαναστάτες κομμουνιστές και οι αναρχικοί κατανοούν ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι το «ανώτερο στάδιο του καπιταλισμού», αλλά ένα από τα εγγενή και μόνιμα χαρακτηριστικά του ως ιστορικό παγκόσμιο σύστημα· ότι κάθε έθνος-κράτος είναι ιμπεριαλιστικό, αλλά ότι υπάρχουν ιεραρχίες ή διαφορετικά επίπεδα ιμπεριαλιστικής ισχύος μεταξύ των κρατών· ότι ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι ένας πολεμικός ανταγωνισμός μεταξύ καπιταλιστικών κρατών με υψηλότερο επίπεδο ιμπεριαλιστικής ισχύος και, πάνω απ’ όλα, ένας πόλεμος της διεθνούς αστικής τάξης εναντίον του διεθνούς προλεταριάτου· ότι ο εχθρός δεν είναι ο ιμπεριαλισμός αλλά ο παγκόσμιος καπιταλισμός και ότι η θέση των επαναστατών κομμουνιστών και αναρχικών απέναντι σε κάθε ιμπεριαλιστικό πόλεμο δεν είναι ο αντι-ιμπεριαλισμός και η «εθνική απελευθέρωση», αλλά ο επαναστατικός ντεφαιτισμός, ο προλεταριακός διεθνισμός και η παγκόσμια κοινωνική επανάσταση.
