Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο εκδόθηκε πρόσφατα στη Γαλλία από έναν κοινωνιολόγο και έναν ιστορικό/πολιτικό επιστήμονα για το καθεστώς εξαίρεσης που επιβλήθηκε (αρχικά) το 2020 σε πολλά έθνη-κράτη, γνωστό με τον κωδικοποιημένο όρο lockdown, τον συνδυασμό δηλαδή βιοεξουσίας και κλεισούρας, που η αφεντιά μας θεώρησε τόσο απολύτως σκόπιμο να αντιμετωπίσει πρακτικά και θεωρητικά ώστε αποτέλεσε τη γενέθλιά της συνθήκη.
Η συγκεκριμένη έρευνα δεν εστιάζει μόνο στο πόσο πολύ από επιστημονική και τεχνολογική άποψη εξελίχθηκε η μαζική επιτήρηση και ο εγκλεισμός την τελευταία τριετία στη Γαλλία, όσο στο εντυπωσιακό γεγονός της πλειοψηφικής αποδοχής τους!
Βέβαια, η επιβολή της βιοεξουσίας γενικότερα για την πειθάρχηση των “επικίνδυνων τάξεων”, των μαγισσών και των περιπλανόμενων προλετάριων και τον “εγκλεισμό” τους στο εργατοκάτεργο, στο εργοστάσιο, στην πόλη-εργοστάσιο, στο (καπιταλιστικό) έθνος-κράτος, στο παραγωγικό σώμα, στην εθνική μήτρα έχει πίσω της αιώνες ιστορίας και αποτελεί μια συνεχιζόμενη διαδικασία. Οι ειδικοί μας εδώ περιορίζονται, “συγκλονισμένοι”, όπως λένε, στο να καταγράψουν τη μαζική αποδοχή της πριν τρία χρόνια στη Γαλλία.
