Όπως τα λοκντάουν και όλες οι απαγορεύσεις κατά τη διάρκεια του προηγούµενου ενάµιση χρόνου έτσι και η κρατική καµπάνια υπέρ της αναγκαιότητας του µαζικού και καθολικού εµβολιασµού και η επακόλουθη υποχρεωτι-κότητα επιχειρούν να εξαφανίσουν από τη δηµόσια σφαίρα οποιαδήποτε συλλογική διεκδίκηση για την ικανοποίηση των αναγκών µας στιγµατίζοντάς την ως «ψεκασµένη», «αντικοινωνική» ή και «ανορθολογική» − ενώ η κρατική διαχείριση της πανδημίας συνεχίζει, με αναβαθμισμένο μάλιστα τρόπο, το καταστροφικό έργο εις βάρος της τάξης μας που εγκαινίασαν τα «μνημόνια».
Πράγματι, η επιβολή της υποχρεωτικότητας δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσο που διευκολύνει τη συνεχιζόμενη εδώ και δεκατόσα χρόνια επίθεση ενάντια στο μισθό μας, καθώς συνεπάγεται: «αόρατες» απολύσεις στον ιδιωτικό τοµέα∙ χιλιάδες αναστολές εργασίας στον κλάδο των υγειονοµικών και των εργαζοµένων στην πρόνοια, προετοιμάζοντας το δρόμο για την περαιτέρω αναδιάρθρωση (βλ. διάλυση) του ΕΣΥ∙ τη διαίρεση των εµβολιασµένων και «µη µολυσµατικών» από τους ανεμβολίαστους προλετάριους – διαίρεση που ενίοτε αναπαράγουν και οι δεύτεροι∙ την επιβολή των πληρωμένων από την τσέπη των ανεμβολίαστων εβδομαδιαίων ράπιντ τεστ/PCR∙ την περαιτέρω επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα κλπ.
